Oudjaarsdag

Vroeger was oudjaar de enige dag dat je mijn vader heen en weer zag dribbelen en onder theedoeken zag neuzen. Later op de dag stond hij dan in de keuken bij de pan met vet, met twee vette lepels schepte hij beslag uit de kom. Oudjaar, de enige dag dat mijn vader kookte of beter gezegd bakte.

Frituur
Ook hier staat hubby G altijd op oudjaar aan de frituurpan, die regel werd bevestigd door die ene keer dat ik daar stond omdat hij ziekjes was. Ik moest mijn angst voor de frituurpan overwinnen, maar mijn liefde voor een eigengemaakte oliebol op oudjaar is groot. Dit jaar was alles weer als vanouds, hij was er zelfs vroeg bij, deze keer geen nachtfoto's. Deze keer een zo-is-het-beslag-mooi-gerezen foto.

Moestuin #79

Wat doe je in een winterse moestuin ? Weinig.
De laatste Chinese kool oogsten voordat het bevriest en een beetje van dit en een beetje van dat. Paar worteltjes, groen blad van de prei erbij en je maakt soep, pastasaus of een hete saus voor bij de rijst.

Moestuin #78

 

 

Je vingers eraf vriezen,

terwijl je spruitjes oogst.

Oe koud,

het zijn net ijsballen.

 

Niet storen !

 

Met de kop omlaag

Niet storen baas, ik denk na

In diepe trance.

Ochtend #6

Kerst uitsloverij

Het is kerst, je hebt niets beters te doen dan je in de keuken uit te sloven. Onze bijdrage aan het kerstmenu is soep en staat al klaar. Dus we hebben tijd om ons uit te sloven en bakken zoete broodjes. Chocolade broodjes en triangels met walnoten uit het eerste boek van Levine van Doorne.

Jong geleerd, oud gedaan

Ik krijg wel vaker de vraag, strijk jij nog ?

Vaak op een moment dat de vraag onnozel is omdat ik met de bout in mijn handen sta.

Er zijn zeker twee hele goede redenen voor.

 

1) Een heet gewassen en daarna gestreken theedoek is in geval van een bloederig ongelukje het dichtst bij de hand liggende meest steriele voorwerp.

 

2) Nou daarom.

Heiligdom

Nu we bij mijn moeder opruimen komen we steeds dichter bij hetgeen we al die tijd vermeden hebben. Opruimen in mijn vaders heiligdom, zijn kantoortje, zijn coconnetje. Toch is de tijd daar, dat ook daar opgeruimd wordt - het is onmogelijk alles te bewaren en hoe moeilijk het ook is we beginnen eraan.

Post
Je zou denken dat je op een postkantoor bent, overal staan postvakjes waar de gekste dingen in liggen. En tegen de verwachting in lijkt er per vakje geen samenhang te zijn. Ik neem iedere keer een tas vol postvakjes mee naar huis, daar mest ik ze uit en dan neem ik er een aantal weer mee terug. 

Ontastbaar
De liefde voor zijn oude werkgever en elektronica in het algemeen is overduidelijk. Maar ik moet zeggen, ook ik kan enorm genieten van zo'n oude kleurrijke folder vol radio's, platenspelers en televisietoestellen. Tegenwoordig is alles zo snel geworden, we hebben internet om iets op te zoeken, maar alles lijkt daardoor onwerkelijk en ontastbaar te worden.

Kringloop #19

In de keukenkast staat een saai wit kopje dat de tekst "buurvrouw" draagt, dit kopje gebruiken we altijd om eieren in stuk te slaan. Het is eigenlijk een heel lelijk kopje, het is saaier dan saai - overduidelijk geen
"vorm voor functie".

Tweewielers
Omdat wij tweewieler liefhebbers zijn viel ik dus voor een net zo wit kopje, iets verfijnder - maar met een vrolijke motorrijder erop. Het zonnetje schijnt, hij bromt over des heren wegen en hij steekt zijn duim omhoog. En zo is er een glimlach geboren iedere keer als mijn oog er op valt.

Iets oud, iets nieuws

Uit de linnenkast van mijn moeder kwam een gehaakte kerstster netjes in een ronde ring bevestigd en een wat grotere ring. Ik dacht kringloop. Later heb ik me bedacht en nam beide ringen mee naar huis. De ster hing losjes in zijn frame en zou eigenlijk beter in de grote ring passen.

Sterk
Toen ik het los pulkte brak het zilverkleurige metaaldraad als je er maar iets te hard aan trok. Het opnieuw in een ring haken met hetzelfde garen was dus uitgesloten, dan maar iets anders, iets lossers. De ring omwonden met rood en blauw garen en dat vastgeknoopt met het restant zilvergaren. Daarna uit 1 van de vele bakken met knutselspullen een lint uitgekozen en nu hangt deze ster bij mijn moeder als kerstdromenvanger.   

Ochtend #5

Weer een nieuwe ochtend

ik ren naar buiten om de kleuren te vangen

net iets te laat

want ze vervagen al

 

Moestuin #77

Winter, er groeit weinig meer in de moestuin - wat er nog staat zijn de kolen en de groenten die in de grond de vrieskou overleven. Als alles hard bevroren is dan is het niet zo makkelijk om een prei, wortel of pastinaak te oogsten. Dus ik maak gebruik van de dooi en steek een bak met wortelen uit. Hard en ijskoud zijn ze, als ik ze schil zien ze er glazig uit - toch smaken ze wel, als ze dampend op je bord liggen.

Ochtend #4

De kersenboom

tekent donker af

tegen een nieuwe morgen

de stam verdwijnt

in de mist

 

Bekende onbekende ?

Los op het bureau van mijn vader zwerft een foto, de foto gaat mee in een van de "spul"-tassen. Als ik de foto tegenkom, denk ik weg, houden, weg, geen idee, wat moet ik er mee. Zelf denk ik dat het een
"onbekende" is, gewoon een gevonden foto, maar door de twijfel blijft de foto nog even. Achterop staat "Jan van Tante Fien", dat maakt mij niets wijzer - ik ken weinig Jannen en nog minder Fienen.

Tegenstelling
De foto intrigeert mij en krijgt hier nog een mooi plaatsje, bovenaan staat Koningstraat 60 en Jan is overduidelijk bij de Koninklijke Marine. Hij lijkt net onder moeders vleugels vandaan, een wit gezichtje en opgepoetst voor de foto. Quasi nonchalant een sigaretje in de mond en 1 hand in de broekzak. De andere hand rust op de leuning van een stoel, hand ? Het lijkt wel een kolenschop, de hand is ook gebruind terwijl Jan witjes is. Alsof ze het hoofd van Jan van tante Fien in de foto gemonteerd hebben.

 
  

Gugelhupf

Wil je uit je misère of gewoon de zinnen verzetten ? Bak dan iets, bij mij helpt dat meestal prima. Na pas de panettone van mijn schoonzus geproefd te hebben dacht ik dat wil ik ook. Meestal maak ik pandoro di Verona, nou als ik dat kan dacht ik . . . moet dat andere ook lukken. Ik heb voor beide geen speciale vorm, ik wijk gewoon uit naar de oude vertrouwde tulband. Ik heb dit recept gebruikt, met mijn eigen invulling voor de vruchtjes.

Hij was lekker, maar bovenin net niet helemaal gaar, dus de volgende keer laat ik hem vijf minuten langer in de oven. Zo'n brood kun je prima op een drukke dag maken of als je boodschappen moet doen. Terwijl het brood staat te rijzen doe ik met 1 oog op de klok tussendoor boodschappen, je gaat natuurlijk niet twee uur naast een rijzende deegklomp zitten wachten.
 

Hutkoffers

Ik jakker op een donderdag het halve land door om samen met mijn broer het huis van mijn moeder op te ruimen. Het besef begint langzaam te komen dat er opgeruimd moet worden. Ik heb een vreselijke hekel aan het werkwoord moeten. Ik hou meer van de uitspraak van Peter Sagan, die tijdens een interview zei "I don't must nothing in the life. Just die.". De waarheid in een notendop, maar toch niet helemaal correct. Iemand zal het huis van onze moeder ooit eens op moeten ruimen.

Frutsels
Deze dag hebben we geen plan, dus we geven aan waar we ons zelf het meest aan storen. Mijn broer opent met alle stofvangers, die voor de boeken staan - we mesten ze uit. Na de woonkamer herhalen we die actie in de slaapkamer. Ik geef aan vast te zitten met de handtassen, als we ze samen doorlopen blijkt het toch makkelijker dan ik gedacht had. En zo gaan we stapje voor stapje verder met een onderbreking voor een blokje om met frisse lucht, dat is geen luxe na een paar uur stofhappen. Het blokje om is ook nuttig, we verlaten het pand beladen met tassen - de tassen legen we bij de oud-papier container, de plastic container en de kledingcontainer en we komen dus lichter terug.

Dromen
Ik rij dezelfde avond na de files terug alhoewel ik her en der nog een staartje file mee pik. Het is surreëel, want alleen de kat is thuis als ik thuiskom - hubby G heeft herhalingslessen EHBO. Ik ga op de bank zitten en probeer me te ontspannen, ik brei tot ik de sleutel in het slot hoor. 's Nachts is het 1 grote warboel in mijn hoofd, wat me later verbaast is dat ik wel slaap. De volgende ochtend weet ik nog wat ik gedroomd heb, ik zag allemaal spulletjes uit mijn moeders huis. Al die spullen moesten gerangschikt worden, ze moesten allemaal een plekje krijgen in de juiste hutkoffer in mijn eigen bovenkamer.
 

Wanhoop

Iedere week ga ik naar het huis van mijn moeder, steevast door blijven gaan met opruimen. Omdat mijn ouders enorme hamsters waren lijkt er geen einde aan te komen. Nu mijn moeder opgenomen is heb je als voordeel dat je wel langer dan haar "halfuur" kunt opruimen.

Eindig
Maar ook nu is je tijd eindig, ik los dat op door een x aantal tassen zonder nadenken te vullen met "spul". Dit spul transporteer ik naar huis en daar sorteer ik het. En daar zit ik dan in mijn sorteercentrum, een vuilnisbak, een doos voor het oud papier, een tasje voor het plastic en verschillende bakjes zodat ik er enige orde in kan brengen. Telkens weer.

Groenten in de oven

Iets wat mij maar niet lukt is groenten in de oven precies goed krijgen. Gaar, knapperig, ik heb redelijk veel dingen geprobeerd - vaak kook ik de groenten voor, maar toch werd het nooit wat ik er van verwachtte. En het werd al nooit dat wat je in kookboeken ziet. Maar ik heb pastinaak uit de tuin en pastinaak leent zich voor . . . de oven.

Kookboek
Je hebt internet als kookboek en ik ontdekte dat de pastinaak een eigen pagina heeft, www.pastinaak.nl. Nou dan moet het lukken of niet dan ?

Ik heb dit recept als basis gebruikt, de langste tijden aangehouden en aardappelen en uien bij de pastinaak op de bakplaat gelegd. De dressing heb ik alleen op de pastinaken en uien gesmeerd en ik moet zeggen - heel goed gelukt. Voor herhaling vatbaar. 
 

Knipsel #1

Mijn ouders waren echte ouderwetse knipselaars, nu we opruimen kom je dozen en dozen vol knipsels tegen. Ordners met knipsels in hoesjes en in de kasten nette kamelen tot barstens toe vol met je-weet-niet-wat. Meestal snap ik het niet, maar heel soms wel.

Zwaar
Mijn moeder had een Necchi naaimachine, ze kon hem met moeite zelf op tafel krijgen. Hij had een vaste plek in de woonkamer waar hij in zijn koffer stond weg te kwijnen. Voordat hij gebruikt kon worden moest er iemand gecharterd worden om hem op tafel te krijgen óf ze deed het zelf met veel gesteun. De arm onder de arm en dan maar hijsen. Dat zo'n machine zwaar is zou je niet denken als je de advertentie hiernaast ziet.

Kiekeboe

De nieuwe aanwinst begint los te komen, ze is graag bij ons in de buurt. Ligt zonder mauwen tijdens het avondeten en de afwas te dutten onder tafel. Is enorm vocaal als het eten te lang op zich laat wachten en rent heen en weer om je te wijzen waar het bakje moet staan.

Schuilen
Ze jakkert als een kamikaze door de tuin, neemt een aanloop en springt met een paar grote sprongen zo twee meter de perenboom in. Als je haar kwijt bent zit ze in het houthok, lekker beschut, maar ook verstoppertje spelen is haar niet vreemd. Ik zit hier, zie je mij ?

Vogelvoer

Dit jaar waren er zo veel appels. ik wist niet meer wat ik er mee moest doen. Op een bepaald moment had ik alle emmers vol, daarna heb ik wat dozen gevuld en toen die vol waren heb ik het bijltje erbij neer gegooid.

Wintervoer
Wel heb ik steeds de slechten weggegooid, maar de laatste appels heb ik bij elkaar geharkt laten liggen. Nu het kouder wordt worden de appels interessant voor de merels. Ze ruziën er naar hartenlust om, daar is het nog niet te koud voor. Ik pik er wat appels tussenuit en die gooi ik op het gazon, zo kun je leuk vanuit de woonkamer de merels bekijken. Gezellig samen met de kat, die er met klapperende tanden naar staart - wel kijken niet aankomen.

Kwekerij

Als de ambtenaren eindelijk hun besluiten klaar hebben en er nog veel meer water door de Rijn is gestroomd krijgen we het pad langs onze tuin erbij. Niet omdat we het verdiend hebben, nee omdat de gemeente eerder lui dan moe is - als we dat pad alleen voor jullie moeten onderhouden blah blah
enzovoorts. Het is gewoon een kostenpost minder, niet dat ze er nu zo veel aandacht aan besteedden.

As
Als we dat pad erbij krijgen wil ik daar de tuin veranderen zegt hubby G. Nou mijn idee, alleen staat daar onze laatste marketons. Dus hebben we twee (!) jaar geleden pitten verzameld en geplant, de plantjes zijn mooi opgekomen en goed gegroeid. Ze staan langs de bessen, en kunnen daar niet blijven staan. Hubby G heeft daarom een stuk van de boomgaard omgespit en daar gaas omheen gezet tegen de konijntjes. Toen de miniwinter voorbij was en de grond weer dooi heeft hij ze verplaatst en gesnoeid. Wachten tot volgend jaar, wie weet misschien is er dan genoeg water door de Rijn gestroomd.

Ochtend #3

 

wat

een kleuren,

daar

is een bol sokkenwol niks bij.

 

Ochtend #2

 

's Ochtends

naar buiten rennen

om je kont er af te vriezen.

Naar buiten kijken en blind naar de camera grijpen,

muts op

slippers aan

en gaan.
 

Moestuin #76

Het begint tijd te worden voor boerenkool, de vorst is er over geweest - dat is duidelijk te zien.

Groei
Onze boerenkool en spruitjes groeien altijd als gekken, als ik daar aan denk denk ik altijd aan opa, die daar altijd zijn hoofd over schudde. Dit jaar heeft hubby G bij het verplanten van de koolplantjes alle spruitjes langs de rand gezet. Als ze dan straks weer groot zijn, dan kan ik ze aan het gaas vastmaken. Dat zijn van die waarheid-als-een-koe gedachten, er valt niets tegenin te brengen.

Ochtend #1

 

Misschien

moet ik er maar een serie

van maken.

 

Moet buiten rondrennen en foto's maken

Vandaag heb ik een verjaardag waar ik vroeg voor op pad ga, maar ik kan nog niet weg - nee echt niet. Ik moet en zal eerst buiten met de camera rondrennen, zo mooi. Op de foto het aspergeloof dat ondertussen geel is en wit berijpt.

Onderweg
Het is een hele mooie dag voor een lange autorit, onderweg kan ik geen foto's maken, maar ik blijf roepen kijk toch hoe mooi. Alle velden kaal met zo'n witte rijp laag eroverheen en later van die Brabantse dorpjes waar zo'n grote kerktoren bovenuit torent. Met van die huizen eromheen, alle daken wit, strak blauwe lucht en een oranje bal als zon. Oh, ik hoop toch zo op een echte winter.

Moestuin #75

Eerst zet ik de foto's klaar, later type ik er een stukje tekst bij of ik type een kaal stukje tekst zonder foto. Nu staan de foto's ondertussen al twee weken te wachten en vraagt hubby G hoe het met het schrijven gaat - nou niet zo best.

Prei
Kijk eens wat een beste jongens ik uit de moestuin gevorkt heb. Ik hou enorm van prei, zelfs gekookt, snotterig en wel. Prei is de enige ui, die het in onze moestuin van zaadje tot volwassen groente brengt. Alle andere uien weigeren hier te kiemen, dat omzeil ik door een bezoek aan het tuincentrum waar ik plantuien haal. Nu ik aan uien denk, denk ik opeens "knoflook" - moestuinlijk bericht aan hubby G: knoflook moet zo 9 à 10 december de grond in.

Zondag #4

Ik zit bij mijn moeder op de bank en sorteer een doos met plastic speelgoed. Lego apart om gepoetst te worden, soldaatjes mogen naar de kringloop, rare of slechte dingen vallen in de vuilnisbak. Hubby G loopt langs, gooi je dat weg ? Ja. Maar dat is een playmobil kratje, daar horen van die flesjes in - kijk van deze. Hij vist onooglijke groene plastic friemels uit de hoop en kijk, dit is een paard. Echt ?

Slim
Weet je wat, zeg ik, als jij deze doos dan eens verder bekijkt. Hij gaat op de bank zitten, ik ga wat anders doen en kom af en toe even langs om te helpen. Ik vraag me af, is het typisch jongensspeelgoed of zou er een generatiekloof tussen ons bestaan ?

Moestuin #74

 

Een mini wintertje, leuk, fijn, eindelijk boerenkool met worst. In de moestuin is niet veel meer voorhanden. De prei, wortels en pastinaken zijn onbereikbaar omdat de grond stijf bevroren is. Kiezen tussen boerenkool of spruitjes, dus ik pluk stijf bevroren spruitjes en als ik genoeg heb, ga ik snel weer naar binnen.

Mini winter #2

Nog een dag uit de mini winter, nog een zonsopkomst. Deze keer met spectaculaire kleuren. Deze keer buiten op de klompen, vest tot bovenaan dicht, muts op en plaatjes schieten. Voor je het weet zijn de kleuren vervangen door strak blauw met vliegtuigstrepen.

Mini winter

De dame van het weerbericht kondigt een mini wintertje aan, een paar dagen vrieskou en dan weer terug naar de herfst. Dat zijn de ochtenden dat ik vanuit de warme woonkamer foto's van de zonsopkomst maak of dat ik op de slippers blauwbekkend buiten sta. Het duurt maar even, dus je moet er iets voor over hebben.

De opgaande zon
streelt het nu kale landschap
oranje over wit

Echt Nederlands

We zijn Bij T&M op bezoek geweest, heen met appeltaart en twee emmers appels en terug waren we niet lichter. Geschenken voor ons nieuwe huisdier, tijdschriften, een enorm mooi boek over Corto Maltese, een mutsen breiboek en meer.

Tellen
En daar neem ik dan de tijd voor, rustig op de bank de punten uitzoeken en tellen. Dat alles in de hoop dat tegen de tijd dat ik genoeg punten heb, de spaarprogramma's nog niet opgeheven zijn. Al een heel eind op weg naar een duur koffiezetapparaat, Nederlands fabricaat en genoeg voor vier lekker-tukkie-doen fleecekleden voor de kat. Eerst maar eens met 1 fleecekleed beginnen.

Rood

Rood is de kleur van jouw vruchten, rood zijn zelfs de steeltjes. Je blad is afgevallen, je zou een trieste boom met kale takken zijn als je niet versierd was met allemaal kleine rode appeltjes.

Vrolijk
Nu zie je er vrolijk uit met al die mooie rode oorbellen. Als het nog iets kouder wordt, dan zullen de vogels ze soldaat maken.

Appels vogelvoer
kleine boom met oorbellen
winter noodvoorraad

Herinneringen

 

 

 Hubby G heeft bloemen gekregen,

de kamer ruikt naar fresia's.

Heerlijk.

Ik denk aan mijn moeder,

fresia's

en dan vooral gele

waren altijd haar favoriet.

Zou dat nog steeds zo zijn ?

Zou de geur iets bij haar losmaken ?

 

Bonzend hart

Ik zit hier achter mijn compu en hoor boink, niet zo heel hard maar toch duidelijk boink. Het boink van een vogeltje dat tegen een raam vliegt, het klonk dichtbij maar niet heel hard - misschien viel het mee. Ik trek een jas aan en stap naar buiten, ik kijk om me heen - niets, ik stap weer naar binnen. Maar ik
weet toch zeker dat ik iets hoorde, ik doe de deur weer open en daar ligt het.

Zielig
Ach zo'n zielig klein vogeltje, meestal jagen ze achter elkaar aan en letten dan niet op en boink. Vaak zijn ze dood, soms doen ze het nog - ik pak het vogeltje op, ik voel een bonzend hartje, de oogjes dicht - hoofdpijn denk ik. Ik hou het tegen me aan warm en ga uit de wind in het kippenhok staan. Daar sta je dan met je goede gedrag, ik ga met bonzend hart de camera halen, hopen dat de kat slaapt. Kijk dan, beter 1 vogel in de hand dan tien in de lucht. Alleen snap ik nooit zo goed, waarom ze dan altijd op je poepen ? Omdat je hand niet zo gestroomlijnd is als een tak en het er dus niet langs naar beneden kan vallen - zoiets ?

Voyeur

Mijn ouders verzamelden, ze verzamelden alles wat los en vast zat en ze wilden vooral niet voor elkaar onderdoen. Maar in al die verzamelwoede zit een kern, een eerste liefde, een eerste verzamelwoede liefde. Voor mijn moeder zijn dat haar ansichtkaarten, de kaarten ooit door haar ouders gestuurd werden gekoesterd.

Reis
Iedereen werd altijd aangemoedigd haar toch vooral een kaart te sturen als we ergens heen waren. Ooit stuurde ik haar "Hartelijk gefeliciteerd", iedere letter op een andere kaart, iedere kaart naar een ander postkantoor. Het postkantoor voorzag de kaart van een bijzondere stempel en postte het weer - het duurde weken voordat ze alles compleet had. Toen het verzamelen uit de hand liep werd echt
alles verzameld, zelfs doormidden gescheurde kaarten van wildvreemden werden gekoesterd.

Parels
Tussen alle verzamelde kaarten van vreemden, veel Kerst, veel vakantie en veel verjaar en heel veel middle-of-the-road kom ik opeens iets heel anders tegen. Parels tussen het kattenbakgrit, ik voel me een voyeur - het is maar goed dat de kaarten in het Frans geschreven zijn. Ik sorteer ze en leg ze op volgorde, elf zoetsappige kaarten gedateerd 1924. De aanhef op de oudste kaarten is "Ma petite Marie bien aimée", negen maanden later is dat gewijzigd in "Ma petite femme adorée". En altijd de daarop volgende zin "je t'ecrit deux mots", ik schrijf je twee woorden - waar hij vervolgens wel de hele kaart voor nodig heeft.

Kringloop #18

Een rondje dorp, de chemokar, de drogist en dan afzakken naar de kringloopwinkel. Ik hoopte op weckpotten, maar ze hadden alleen maar potten van het oude model. Dus het werd een doelloos snuffelen, mijn oog viel op een lelijke koffiekan of is het een theekan ? Die moest ik hebben.

Enkel
Bij de kassa vroegen ze of de kan alleen had gestaan, als die kan niet alleen had gestaan had ik wel met meer lelijk aardewerk bij de kassa gestaan. En ik wil graag vijf kweeperen, alsof je bij een exotische groenteboer staat en niet in de kringloopwinkel. Vijf bonkige kweeperen, gewoon om eens te proberen, als het bevalt kun je altijd een eigen boom aanschaffen.  

Rooie rug

Mijn moeder zei altijd, als je later op moet ruimen - kijk dan alles goed na. Daarbij keek ze me indringend aan, er hoorde een blik bij. Nu mijn moeder opgenomen is ruimen we op, ik kijk alles goed na. De overvolle linnenkast is iets, waar ik me over ontfermd heb.

Andermans
Ik zoek me een ongeluk naar goedpassende kleding voor mijn moeder omdat er heel veel kleren in de linnenkast liggen, kleren die mijn ouders verzameld hebben. Ik voel me dan altijd een beetje boos worden, nooit konden ze iets vinden - de kasten puilden uit. Maar nu, nu vul ik zak na zak met kleding voor de kledingcontainer. Handdoeken, stapels handdoeken - ik vul een grote zak voor het dierenasiel. En als ik broeken of jassen tegenkom, kijk ik de zakken goed na. En ik heb keuze uit 
twee, er zit of helemaal niets in of zakdoek(jes), een plastic tasje, een kammetje en pepermuntjes.

Zeep
Ik haal een plank leeg en veroordeel de kleding, een deel gaat linksaf, een deel gaat in de was en de rest gaat de kast weer in. En soms gaat er iets in de moedertas. En wat vind je in de linnenkast, die je goed na moet kijken - die blik uit je herinnering plaagt je ? Zeep, heel veel stukken zeep en je vindt heel veel papieren zakdoekjes, iets waar mijn moeder helemaal niet van hield. Maar laatst vond ik dan eindelijk iets, duizend gulden met de naar mijn gevoel, altijd spottend kijkende Spinoza erop. Zo eentje waar je je rug mee kunt afdrogen, daar waar je geld groeit. 

Moestuin #73

Het is wel moestuin in het kwadraat, erg veel moestuin zodat je kunt zien dat er na de courgettes nog iets te oogsten is.

Dierentuin
De laatste stronken groenlof gaan eraan, ik maak ze eerst grof schoon terwijl ik nog buiten sta. Slakken naar links, regenwormen naar rechts en de pissebedden rechtuit - de lelijke bladeren in een emmer voor de kippen. Binnen laat ik water in de bak lopen, dan komen er altijd nog wat die-hards boven drijven. De die-hards gaan uit het raam.

Ingrijpen

Er groeiden dit jaar grote paprika's, maar ze kleurden maar heel langzaam en zolang het niet vriest is er niets aan de hand. Gewoon heel rustig steeds iets verder laten rijpen. Maar nu het 's nachts vriest moest er ingegrepen worden, nadat ik klaar was had ik een hele afwasteil vol met paprika's.

Gras
De meeste zijn zo groen als gras, ik leg ze koel in de gang - misschien kleuren zo nog iets en anders eten we ze zo. Wat een grandioze oogst.

Moestuin #72

Geen oogst van mij, maar 1 van hubby G. Een beetje een aparte combinatie, zoete appelen, winterpeen en een prei. Maar ik klaag niet in het weekend sta ik het aanrecht af.

Moestuin #71

Eindelijk. Eindelijk is het zo ver, met wat moeite een portie spruiten bij elkaar gescharreld. En dan maar weer zoeken, waar heb ik dat recept - heb ik dat nou nergens opgeschreven ? Nee dus.


geluk is een blog
met een link naar een recept
ezel spruit oven

Japan

Bij mijn moeder moet opgeruimd worden, we hebben geen haast maar we doen het wél. Mijn ouders waren meer dan zestig jaar getrouwd en hebben zestig jaar spullen verzameld en dat is te zien. Om het leuk te houden heb ik bedacht dat we een weekend opruimen onderbreken met een dagje uit.

Treinen
Ik wil wel naar de Hortus in Leiden met de trein, ik zoek of er een speciale aanbieding is maar dat valt tegen. We bekijken de site van de NS, hmm werkzaamheden, maar de treinen rijden wel. Uiteindelijk bestel ik elektronisch speciale kaartjes, treinen & eten. De eetkaartjes kun je zo afdrukken en meenemen, maar de treinkaartjes dat is een ander verhaal. De treinkaartjes moet je verzilveren en dan moet je ook al aangeven op welke datum je reist en wat je traject is. Nou is het traject me wel duidelijk, maar de datum is onzeker en op het laatste moment verzilveren gaat niet, want de kaartjes moet je afgedrukt bij je hebben.

Hooiberg
Het is allemaal de vooruitgang, je kunt op internet alles vinden behalve dat wat je zoekt. Je kunt elektronisch kaartjes boeken, diezelfde kaartjes elektronisch betalen, maar nee je kunt ze niet elektronisch op je ov-chipkaart boeken of ze op je slimme telefoon meenemen. Dus we nemen een gok met de datum en de trein had niet eens een lekke band. De reis verliep voorspoedig, we hebben zelfs Schiphol even bekeken omdat we daar een overstap hadden.

Weer
Het was van dat typische novemberweer, grauw en miezerig - maar dat geeft allemaal niet, in de kassen van de Hortus is het 24 °C. Je kunt het zo plannen dat als het droog is je eerst buiten alles bekijkt en als het regent ga je gewoon eerst de kassen in. De meeste bomen waren al kaal, maar we waren op het juiste moment om een dramatische foto van 'von Siebold' te maken. Bij de uitgang heb ik voor onze dierenoppas nog een grote amaryllisbol gescoord, ze hadden ook heel veel verschillende zeepjes . . . maar ja ik heb zeker een tienjarig zeepkoopverbod. Kijken, kijken, niet kopen.
 

Herfst

Walnotenboom

 

Moestuin #70

Het is met groenlof net als met de andijvie, het is groente waar een halve zandbak aan kleeft en een hele dierentuin in woont. Buitenste bladeren voor de kippen, de binnenste voor ons.

Water
Als je de bak met water vult komen de best verstopte dieren boven drijven. Ik verhuis die allemaal naar buiten en voor ik de groente snijd kijk ik alles nog even goed na. Ze zeggen dat naaktslak en pissebed eetbaar zijn, maar ik heb mijn groente liever vegetarisch.

Thomas

Nee dat kan niet. Waarom kom je zelf niet even kijken vraagt hubby G ? Nou omdat ik het niet geloof, maar toch is het waar. Aan de vijg zitten nog rijpe vijgen, niet van die enorm grote maar wel degelijk rijpe vijgen.

Regen
Maar steeds met die nattigheid hangen ze binnen no time als een schimmelig hoopje aan de struik, dus we plukken ze allemaal. Ik weet niet wat ik er mee aan moet, ze zijn niet allemaal even rijp dus ik stal ze maar uit. We hebben de helft nog gegeten, de rest rot weg terwijl je er naar kijkt.  

Soep

De laatste courgettes liggen te verpieteren, een hele koelkast vol met restjes en een mini pompoen, laat ik soep maken, dan is het in 1 keer opgeruimd. Ik maak de groente schoon, ik kook het en daarna gaat het in de keukenmachine.

Kunst
In kookboeken staan altijd de mooiste foto's, ook bij de soeprecepten, misschien ligt het aan mijn kookkunsten. Als het uit de keukenmachine komt ziet het er een beetje uit als uhm uhm. Nou als iets dat al een keer gegeten is wordt dat door hubby G altijd diplomatiek genoemd.

Moestuin #69

En ja, er is ook wat anders te eten - andijvie. Ik kies de grootste uit en snij hem af, het is een hele joekel, maar ook de halve kruipende tuin is erin gekropen. De buitenste bladeren, die onder het zand zitten, gaan eraf en zijn voor de kippen. Daarna peuter ik nog een tijdje, naaktslakken, pissebedden en ik verbaas me een hele kudde regenwormen worden door mij uit huis gezet.

Moestuin #68

Ze staan in hetzelfde vak als de tomaten, de tomaten hebben een huisje en doen het zozo, de paprika's hebben alleen een afdak en kijk toch eens. Het gaat wel heel langzaam, straks als het vriest heb je een bult groene, maar dat het kon dat had ik veel eerder willen weten.

Kas
Zo zonder kas, gewoon buiten in de volle grond, misschien gaat het wel beter in een kas - maar ik word hier heel gelukkig van.