vrijdag 30 september 2016

Wakie wakie - opstaan

Vrijdagochtend, vrijdagochtend kwart voor zes - geronk, lawaai. Het is voor hubby G een zegen dat de loonwerker zo vroeg al op is, zo kan hij nog net de trekkers en de hakselaar bewonderen voordat hij naar zijn werk gaat. Voor mij is dat een heel ander verhaal, ik draai me graag nog even om zo vroeg op de ochtend.

Vlot
Maar nee het moet gebeuren, de mais moet van het land. Als ik om tien uur met een kopje koffie in de hand naar buiten staar zie ik kaalheid. Weer een seizoen afgesloten, de mais is weer van het land, kraaien en roeken scharrelen rond op zoek naar achtergebleven kolven. Net als ik later die middag.

donderdag 29 september 2016

Er liggen nog 2 tractoren in de tuin

Niet staan nee, ze liggen - ze wachten op de goede geest, op de inspiratie - worden ze soep, worden ze taart, worden ze vergeten ? De ene is formaat tennisbal, de andere net een slag groter. Wat is de natuur mooi, niet ?


Oranje pompoen
sprekende kleur in het groen
eetbare schoonheid

woensdag 28 september 2016

Zondag #5



Het begint soms vervelend te worden,
omdat het erg vies is,
omdat het erg veel is,
omdat op de hand poetsen van Lego
veel tijd kost.
Maar ach het is mooi weer, laten we niet te veel klagen.

 

dinsdag 27 september 2016

Opruimen #3

Terwijl we in mijn moeders huis aan tafel zitten hebben we het er vaak over wat we hopen te vinden. Hoog op mijn lijstje hebben altijd mijn schoolrapporten gestaan. Mijn broer heeft weer andere dingen,
waarvan hij zich afvraagt of die er nog zijn. Weet je zeg ik op een bepaald moment, ik vraag me af op dat kopje dat bij oma aan de muur hing of dat er nog is. Terwijl ik me dat bedenk, bedenk ik dat ik niet eens weet of wij het überhaupt hadden.

Dressoir
Het dressoir van oma, deur links deur rechts, in het midden twee lades en eronder een klapdeur. De lades liggen tot bovenaan toe volgestopt met van alles, ooit lag er het nette bestek in. Omdat ik het daagse bestek al niet kan vinden begint mijn broer de lades uit te spitten, de raarste dingen liggen erin, deksels van koffiepotten, honderden chopsticks, allerlei soorten bestek, dingetjes en dangetjes. Hé zegt mijn broer, moet je kijken en daar is ze - ik ben stomverbaasd.

maandag 26 september 2016

Bonken


Dit jaar amper kwetsen, maar wel peren en de appelbomen - o de appelbomen. Sommige bomen hangen zo vol dat ze haast met de takken op de grond hangen. Dat is natuurlijk niet goed, maar ik ben geen beroepskweker, die zijn fruit krent - nee ik ben veel te blij dat er appels aan de boom zitten.

Val
Het fruit dat nu valt is nog niet het beste, maar je kunt er best iets mee. Omdat het een deel van het jaar alleen maar geregend heeft, zijn de appels groot - als je er dan een plekje af moet snijden hou je genoeg over. Genoeg voor pannetjes appelmoes, toetjes en taartjes.

zondag 25 september 2016

Moestuin #62


Heb ik dit jaar wel iets anders gegeten dan courgette ? Vast wel, sla, boontjes, wortels, bietjes en laten we de asperges niet vergeten. Maar op een bepaald moment lijkt op iedere moestuin foto een courgette te staan. De courgettes van de courgetteberg.

Vrucht
Een hele bak met vruchtgroenten bedenk ik me nu. Courgettes, tomaten en paprika's. De paprika's laten erg op zich wachten dit jaar, de struikjes hangen vol, maar kleuren - ho maar.

zaterdag 24 september 2016

Seizoenswissel


Op een bepaald moment hoor ik gegrom buiten, gerommel - hmm. En dan weet ik het, het is die tijd van het jaar, de mais gaat eraf.

Figuren
Op een bepaald moment is de loonwerker opeens verdwenen en ook de volgende dag komen ze niet terug. Ze hebben figuren gemaakt, op de akker zijn twee grote rechthoeken mais overgebleven. Omdat de boer zelf geen vee meer heeft, wordt de mais altijd verkocht. Deze keer overduidelijk niet in 1 keer en zo staat er nog een beste vracht, wachtend op de volgende koper. Wie maakt me los ?  

vrijdag 23 september 2016

Courgetteberg

Als ik de courgetteberg te lijf ga, eten we vaak courgette en maak ik zuur. Voor mij geen augurken meer, doe mij maar een paar lepels zelfgemaakt zuur. Nou zijn er een paar randvoorwaarden waar je voorraad aan voldoen moet, je moet zout, azijn, weckpotten en natuurlijk inmaakkruiden hebben.

Nood
Geheel zelfverzekerd grijp ik de doos met kruiden uit het aanrecht en pak het plastic zakje waar de inmaakkruiden in zitten. Ik heb dat in extra plastic zitten omdat het zo sterk ruikt, maar als ik de verpakking in handen heb voel ik dat er maar bar weinig in zit. De blog als boodschappenlijst, als note to yourself - help de inmaakkruiden zijn op.

donderdag 22 september 2016

Tomato

Tomaten zijn zuipschuiten, maar houden dan weer niet van natte blaadjes, ze houden van warmte en zijn gevoelig voor schimmels. Oftewel wil je een makkelijke moestuin plant dan paprika's in plaats van tomaten.

Open
Het was van dat rare weer steeds en dan moet je steeds de tomatentent openen en weer dichtdoen en alle koordjes braken af, algehele rampspoed. Op een bepaald moment hebben we de tent maar halfopen gelaten, je kunt van de vakantieoppas ook niet verwachten dat ze twee keer daags de tomaten verzorgen. Tot nu toe lijkt dat een goede oplossing want ondanks de treurige staat van de planten valt er toch nog wel iets te oogsten. 

woensdag 21 september 2016

Uitsloven


Kijk Herman, mijn desem is al een eeuwigheid geleden overleden gelijk een tamagotchi. Dus als je stokbroodjes met zuurdesem wilt maken, dan trek je gewoon de koelkast open en pakt een zakje Seitenbacher. Een beetje opwarmen in je handen en net doen alsof je neus bloedt.

Strepen
En zo bakte ik vier mooie stokbroodjes, twee korte en twee lange - als je toch al aan het smokkelen bent maakt dat ook niets meer uit. Voor ik stokbrood maak kijk ik vaak even bij markcsinclair op de jijtube, even kijken hoe je het deeg vormt.

dinsdag 20 september 2016

Zomer

De spitskolen willen de sla achterna - daar weet hubby G wel raad mee. Als ik nou vandaag koolsalade maak, dan is die morgen extra lekker. Van die dingen, die ik zelf eigenlijk nooit maak - rauwe groente tot kunst verheven. Ga maar bij een goede groenteman kijken, daar hebben ze er de vitrines mee vol liggen. Maar dat kun je natuurlijk ook heel goed zelf maken.

Spitskool en wortel
snijden hakken rozijnen
sausje knutselen

maandag 19 september 2016

Asiel

We hebben nog 1 week vakantie voor de boeg, we zijn huisdierloos en hebben plek in ons hart. In het asiel hebben ze drie huiskamers en twee buitenrennen vol met katten. We kunnen niet kiezen.

Werk
Wij hebben eigenlijk een kat nodig, die werkt voor de kost - we hebben een tuin en kippen en het is niet de bedoeling dat de muizen en ratten ons over de tenen rennen. Ik heb het idee dat de kat die we zoeken er niet is, maar dat kan ook niet want Cor is dood. Uiteindelijk maken we foto's van alle katten die ons wat lijken en gaan dan bij de balie te rade. Uiteindelijk kiezen we een nog jonge poes uit, die het muizen nog moet leren.

zondag 18 september 2016

Opruimen #2


Mijn broer meldt dat hij het halletje bij mijn moeder opgeruimd heeft, alle planten staan nu op het balkon. De meubeltjes waar de planten op stonden staan beneden, de rest staat in de badcel - kijk maar even of je er nog iets van wilt hebben. 

Tokkie
Aangezien mijn moeder een voorliefde heeft voor christusdoorns en cacteeën is er plant-technisch weinig waar ik interesse in heb. Ik red een vetplant voor mijn broer en denk na over hooguit 1 lidcactus. In de badcel staat een verzameling foeilelijke potten, ik val voor een rood-witte of moet ik zeggen een wit-rode, die ik mee naar huis neem.  

zaterdag 17 september 2016

Moestuin #61

Andere delen van de moestuin kwamen er niet zo genadig vanaf, maar dat lag niet zo zeer aan onze vakantie. Er was gewoon te veel sla en als je de sla niet op kunt, gaat de sla schieten. En daarna hebben de kippen een heerlijke tijd.

Nieuw-Zeeland
De rest van het bladgroente vak is overwoekerd geraakt door de Nieuw-Zeelandse spinazie, de spinazie die geen spinazie is. Ik heb het aangeschaft, gezaaid, gepamperd en toen het groot genoeg was om te oogsten vond ik het niet aantrekkelijk. Ik heb ze stuk voor stuk opgetrokken en aan de kippen gevoerd, zelfs de kippen vonden het maar matig aantrekkelijk en dat wil wat zeggen.

vrijdag 16 september 2016

Moestuin #60


Als je dan weer thuis komt, hoe staat de tuin er dan bij ? Het was droog en warm, dus het gras staat gelukkig niet tot aan de dakgoot. Maar de moestuin, dat is een heel ander verhaal. De moestuin beleeft wat mij betreft dit jaar een dieptepunt, hubby G regelt het meeste.

Knuppel
Hubby G kijkt ook heel trouw de courgettes na, een hele prestatie voor iemand die kleurenblind is. Zie dat groen op groen, of dat donkere groen verscholen onder grote bladeren maar eens. Het oppasteam had daar overduidelijk ook moeite mee gehad, dat is een eh . . . hele mooie grote courgette.  

donderdag 15 september 2016

Opruimen #1

Iedere dag ruimen we op in mijn moeders huis, vast niet op de meest efficiënte manier - maar toch. Op een dag besluit ik het meubel met chemicaliën uit te mesten. Alles zonder etiket gaat meteen
richting chemokar, alles wat er niet thuis hoort zet ik ergens anders neer. Ik poets alle plankjes, ik poets alle flessen, ik sorteer alles en zet soort bij soort. Nadat ik de vijfde fles ammonia gevonden heb vraag ik me af hoeveel flessen ammonia je in huis moet hebben.

Shopper
Nadat ik klaar ben heb ik anderhalve shopper vol voor de chemokar, verder kunnen er wel wat flessen beneden in de box staan. Het irriteert mij enorm als ik merk dat je bepaalde dingen nieuw gekocht hebt, terwijl het niet nodig was - gewoon omdat je het in het overvolle rek niet vinden kon. Lalala ik ben er wel, maar je ziet mij niet. Ik vind ook een oude lakstift voor een auto, wil iemand raden wat voor kleur auto mijn ouders vroeger hadden ?
 

woensdag 14 september 2016

Scholen

We proberen er toch het beste van te maken en fietsen iedere dag een stuk. We fietsen al mijn scholen af van zuid naar noord, van oud naar jong. Tussen mijn lagere school en het gebouw dat ooit mijn kleuterschool huisvestte ligt een winkelcentrum.

Alles
Ik verwacht niets in het winkelcentrum te herkennen, terwijl ik er vijf jaar lang iedere dag drie keer doorheen liep. Maar de Jamin is nog de Jamin, niet dat hij op de Jamin uit mijn jeugd lijkt - maar ze verkopen nog steeds ijsjes. Met zicht op de Hema, die nog steeds de Hema is zitten we aan een pleintje, waar nog steeds de speeltoestellen uit mijn jeugd staan. Ik dacht altijd - alles gaat voorbij.

Gaat
Mijn kleuterschool ziet er heel anders uit, er lijkt een buurtvereniging in te zitten, wel staan er nog steeds de betonnen palen voor waar we als kind altijd opklommen. Vaak stonden we er met zijn tweeën op, een klasgenootje van me brak een keer haar arm terwijl ze eraf kukelde terwijl ik nietsvermoedend naast haar stond. De woedende moeder die me duwen verweet is me altijd bijgebleven. Naast de kleuterschool staat een rij winkels, in 1 ervan ben ik opgegroeid - laten we het er maar niet over hebben - alles gaat voorbij.

Voorbij
We fietsen en fietsen, iedere dag weer en ja je kunt ook aan de stad ontsnappen, de blauwe luchten zien, kerktorens, gras en koeien. Bootjes op het water, bankjes, fietsers die niet opletten en medefietsers die dan kleurrijk vloeken. Alles gaat voorbij, maar sommige dingen blijven hetzelfde.
 

dinsdag 13 september 2016

Kantine

Het is mooi weer, we hebben vakantie, moeders staart voor zich uit in een drukke huiskamer. We ontsnappen en rijden ma naar de binnentuin. Het restaurant van het verpleeghuis doet me sterk aan een bedrijfskantine denken.

Pof
Ik weet niet waar mijn moeder zin in zal hebben en bestel voor haar poffertjes. Mijn moeder kijkt toe hoe ik een visburger weg werk en ik probeer haar enthousiast te krijgen voor de poffertjes. Maar of ze heeft geen trek of ze zijn vies of poffertjes eten is te veel gevraagd - het is gissen, ze lijkt er niet echt zin in te hebben. Niet op de deur van de dood bonzend, maar ook niet vol in het leven. Het enige dat echt haar goedkeuring weg kan dragen is de drinkyoghurt - een kwart liter ? Geen probleem.
 

maandag 12 september 2016

Vakantie

Als je twee weken vakantie hebt en het is je niet gelukt om een last minute naar de Belgische kust te boeken, wat doe je dan ? Nou dan probeer je fietsen in Berlijn of vliegen naar 1 van de Kanaaleilanden. Of in ons geval deden we dat in de omgekeerde volgorde en toen werd mijn moeder opgenomen. Een huis vol rommel, een moeder die ze als terminaal beschrijven en dus stel ik voor om een week bij ma te logeren. 

Geboortegrond
We pakken een tas in, we nemen beddengoed mee en we plakken de fietsen achterop de auto. Een echte vakantie kun je het natuurlijk niet noemen, maar we gaan naar de bakker, bekijken de nieuwste supermarkt en gaan Surinaams eten halen. De eerste keer dat we naar mijn moeder fietsen, fietsen we de goegel route, door het Gijsbrechtpark. Enorme brede paden lopen door dit park en er wordt gefietst als ware het een twee keer vierbaans snelweg, een snelweg met zijwegen, met wandelaars, hardlopers, sjokkers en skeeleraars. De zon staat verblindend laag en je ziet geen hand voor ogen. Op de grasvelden zit het mutje vol met picknickende mensen, hele blije mensen - overal stijgen
blauwe wietdampen op. Tegen de tijd dat je het park uit bent, ben je zelf high.

Levensmoe
De terugweg fietsen we een alternatieve route, eentje waar je op 1 centimeter afstand ingehaald wordt door de tram. Verder lijken er helemaal geen regels meer te gelden, iedereen heeft haast, iedereen rijdt door rood, snijdt en dat lijkt heel gewoon. Ik ben de stad overduidelijk ontgroeid. Iedere dag dat we richting mijn moeder fietsen passen we onze route iets aan, zo dat je zelfs op een bankje kunt hangen aan het water om de achterkant van kapitale villa's te bekijken. Kapitale villa's met een mooie tuin aan het water, die aan de voorkant gewoon aan een drukke verkeersader grenzen.

zondag 11 september 2016

Doen

Als je moeder opgenomen wordt, dan moet je opeens van alles regelen, zo moet ze kleren mee. In huis zijn kleren in overvloed omdat mijn ouders altijd hamsterden en niets weg konden gooien. Maar goed passende kleren, je kunt door de bomen het bos niet zien.

Noodzaak
Iets wat altijd onder veel gemor voor een halfuur toegestaan werd is het opruimen van kleren en beddengoed. Na een halfuur had mijn moeder er altijd meer dan genoeg van. Nu ze opgenomen is
gaat de bezem erdoor, in no time heb ik tien zakken voor de kledingcontainer en net 1 tasje met nette kleren voor mijn moeder. Je zou er triest van worden als je door de jaren al niet zo gehard was. Mijn broer en ik besluiten dat nu het kan, er opgeruimd moet worden en dan denken we niet alleen aan kleding.

Leeftijd
Wat me alsnog triest stemt is het feit dat ik dingen vind, die aangeven dat mijn moeder altijd heel erg bezig was met haar leeftijd. Het stadsblad, waar ze 20 combineert met 13 om zo het jaartal te vinden - haar geboortejaar er vanaf haalt en op 87 uitkomt. Nou en dan een controle berekening ernaast, van geboortejaar tot 2000 is 74 plus 13 = 87, check.

zaterdag 10 september 2016

Sap


Geen flauw idee hoe je wijn maakt en wil ik dat eigenlijk wel ? Te veel druiven om te eten, maar als ze blijven hangen wordt het vogelvoer. Dan maar sap maken, op hoop van zegen - proberen maar.


Emmer
Een hele emmer met druiven, aangevuld met wat appels en een paar peren. Een eerste experiment, zelf vind ik het vergeleken met wat je in de winkel koopt wat vlak smaken. Maar de kleur is wel mooi, als we volgend jaar weer druiven hebben proberen we het gewoon nog een keertje.

vrijdag 9 september 2016

Ondertussen

Je hele wereld verandert en jij - jij moet je maar aanpassen en dat doe je zo goed mogelijk. Je blog valt in het water, terwijl je druk bent om allerlei vage dingen te regelen. En moeder natuur . . . die trekt zich van jou niets aan.

Lyon
Frankrijk heeft Nederland bereikt, je plukt druiven en vijgen. Niks geen saaie appel of peer na het eten - nee exoten. 

Frankrijk Nederland
een zuidelijk weertype
nieuwe fruitsoorten

donderdag 8 september 2016

Automatisme

Precies een week nadat mijn moeder gevonden is ben ik bij haar op bezoek, ze is uit bed en zit in een rolstoel. Ze friemelt met haar linkerhand en voet, haar linkerhand voelt aan haar mond en aan knoopjes, haar linkervoet draait rondjes en vraagt zich af waar hij is. 

Ontsnappen
Als je op zo'n afdeling met allemaal zielige oudjes komt wil je eigenlijk maar 1 ding, ik in ieder geval wel en dat is ontsnappen. Omdat ze twee huiskamers hebben neem ik mijn moeder mee naar de rustige huiskamer. Ze kijkt uitdrukkingsloos voor zich uit, sukkelt af en aan in slaap en zegt hooguit eens zuchtend 'ja'. Ik doe mijn best om mijn moeder te laten drinken en slok voor slok vordert het. Als het glas bijna leeg is pakt ze het zelf op en drinkt het leeg. Ik haal meteen weer drinken voor haar en dit glas pakt ze zelf en drinkt ze half leeg. Ik voel me een beetje oenig - zit je de hele tijd moeilijk te doen terwijl ze wél zelf drinken kan.

Bejaard
Van de verpleging hoor ik dat het eten ook beter gaat, dat ze haar een boterham voorzetten en dat ze de stukjes zelf pakt en opeet. Niet het beeld wat je van een terminaal iemand hebt dus, eerder iemand die een behoorlijke optater gehad heeft en nu langzaam weer bijkomt. Nu ze dit heeft is ze eigenlijk ook niet "vervelend" dement meer, ze lijkt ingehaald door haar echte leeftijd en is nu vooral simpelweg "oud". Voordat we weggaan rol ik haar terug naar de drukke huiskamer, ik zeg haar gedag. Hubby G zegt haar gedag zoals zo vaak, hij noemt haar zijn allerliefste schoonmoeder, pakt haar hand in twee van de zijne vast, buigt zich naar haar toe en zegt "aju". Mijn moeder zegt iets terug wat ik niet kan verstaan, ik vraag hem wat zei ze tegen je ? Paraplu.
 

woensdag 7 september 2016

Teckel

Mijn moeder is op een donderdag opgenomen, ze is veranderd van een dementerende die een langspeelplaat ingeslikt heeft naar een haast levenloos ding. Op de maandag erna bel ik en de verpleging meldt ze eet amper en ze drinkt te weinig, net 600 cc. Ik vraag of ze al weten of de blaasontsteking weg is, het antwoord is ontkennend - het is ze nog niet gelukt urine af te nemen. Ik maak me zorgen en wil de arts spreken en laat me door haar terugbellen.

Lot
Het lot beslist dat de arts belt terwijl ik op het vaste toestel met de case manager in gesprek ben. In plaats van mijn mobiel te proberen stuurt ze me een mailtje. Als ik haar terugbel zit ze in de kantine, ik hou mijn hoofd scheef en wacht af of ze me voorstelt me later terug te bellen. Nee ze praat door, nou dan praat ik ook door. Mijn moeder heeft geen blaasontsteking meer, dat hebben ze snel gedaan denk ik bij mezelf. Het hele weekend lukt het niet en als je gaat drammen mogen ze wel een katheter gebruiken.

Status
Ik vraag hoe het nou met mijn moeder is, er komt geen duidelijk antwoord. Ik bijt me vast, nou ja het is de laatste fase - ja tsjee zoiets kan ik ook verzinnen als we over een hoogbejaard iemand praten. Maar ze drinkt dus te weinig, eet niet zelfstandig , reageert amper en ik leg de arts woorden in de mond - ze is dus terminaal. Nou zo zou je het wel mogen zien.

dinsdag 6 september 2016

Onderbuik

Nu mijn moeder opgenomen is zit je opeens verdwaasd thuis. Ik mail naar mijn nicht dat haar tante opgenomen is en waar. Terwijl ik eigenlijk niet weet wat ik nu moet doen en alleen maar onzekerheid voel gaat mijn nicht bij mijn moeder op bezoek.

Verslag
Onze nicht M neemt het zekere voor het onzekere en gaat al meteen op de dag dat ik haar het nieuws verteld heb bij mijn moeder op bezoek. Later belt ze mij om verslag uit te brengen, wat ze zag, wat haar opviel. Ze beweegt haar rechterarm en rechtervoet niet, het eten was te veel en te kruidig. Ze heeft de verpleging gevraagd appelmoes en yoghurt te brengen. Ik heb met haar gepraat en haar verteld waar ze is en wie ik ben en ze is er wel hoor, zei ze tegen mij.

Onderbuik
Maar dan komt de klapper, weet je dat mijn vader daar overleden is ? En ik zie het voor me en ben weer dertien. Ik zeg - rechtuit naar binnen en dan linksaf de gang in en een kamer aan je linkerhand. Ja zegt ze. Dat had mijn onderbuik dus heel goed gezien toen ze die glazen wanden weer zag.
 

maandag 5 september 2016

De hel

Mijn broer en ik rijden samen naar het verpleeghuis, als we aankomen staat de ambulance er nog. Waar te parkeren, het verpleeghuis heeft geen eigen parkeerplaats en ik parkeer zo dicht mogelijk bij het tehuis in een blauwe zone.

Hal
We komen binnen in een brede diepe hal, waar moeten we naar toe ? Helemaal achterin de hal staat een halfslachtig balieachtig meubelstuk met een bureautje ernaast - niemand te bekennen. Drie meter verderop zitten wat dames druk te keuvelen aan een tafeltje, eens informeren. Wat blijkt, de baliemedewerkster is "even" de post halen ze komt zo terug - wij drentelen door de hal. Ik zie de glazen wanden en ik krijg een naar gevoel in de onderbuik. Als ik op het punt sta het verpleeghuis te bellen in de hoop dan wel iemand te spreken, komt de baliemedewerkster er net aan.

Indruk
We krijgen een pasje voor de deur van de afdeling en op dat moment komt ook net de vrouwelijke arts naar beneden. We schudden handjes en zij gaat ons voor, ze vraagt hebben ze u vertelt dat uw moeder op een gesloten afdeling geplaatst is ? Nee, maar ze gaat ook nergens naar toe, de arts lijkt dat antwoord niet te begrijpen. Ze zijn ook in verwarring, wij hebben begrepen dat uw moeder nu uit het ziekenhuis komt - onze moeder is net thuis opgehaald en je gaat mij niet vertellen dat het ambulancepersoneel iets anders gezegd heeft.

Aquarium
Op de afdeling hebben we een gesprek met een verpleegster en de arts, we zitten in een aquarium met aan drie kanten ramen en een weinig opbeurend uitzicht. We worden door de arts ondervraagd, ik snap dat zij denkt dat ik met mijn broer getrouwd ben - ik help haar maar uit de illusie. Steeds komt de vraag weer terug of wij nog vragen hebben, vragen heb je altijd pas als je weg bent is mijn ervaring. Ik vraag of de arts wil controleren of mijn moeders blaasontsteking weg is en of ze naar de longen van mijn moeder luisteren wil, want ze ademt zo zwaar. Ik loop met de arts mee naar mijn moeder en ga daarna de auto herparkeren.

Woud
Als ik terug kom, is de arts in geen velden of wegen meer te bekennen en mijn broer heeft haar ook niet meer gezien nadat ze bij onze moeder is geweest. Wel heeft hij al een oerwoud aan formulieren voor zijn neus liggen, die hij al half ingevuld heeft - ik maak de invuloefening met hem af. We krijgen een kladje met de bezoekuren erop en een kaartje met telefoonnummers. Hoe gaat het nu verder vraag ik, ja ze kan hier twee weken blijven en in die tijd moet u zelf een ander plekje voor haar vinden. Wij kijken elkaar aan en ik doe moeite om niet in een hysterisch lachen uit te barsten. 
 

zondag 4 september 2016

Opname

De volgende dag rol ik net als hubby G op een vreselijk vroeg tijdstip mijn bed uit. We gaan samen op weg - zijn fiets achterin de auto zodat hij het laatste stuk en eventueel de terugweg fietsen kan. Ik rij net als de rest van werkend Nederland in de spits naar mijn moeder. Het is vroeg als ik de deur bij mijn moeder open, mijn broer heeft vanwege de hitte op het balkon geslapen en is al op.

Zwaar
Of ik al bij ma gekeken heb, nee hoe is het dan met haar ? Hij vertelt me dat ze weinig zegt en een hele nare zware ademhaling heeft en dito nare hoestbuien. Als ik bij mijn moeder aan het bed kom slaapt ze, ik wrijf over haar arm, ze geeuwt en gaapt haar ogen gaan open - nietsziend. Ma zegt geen boe of bah, haar ogen kijken dwars door me heen net alsof ik er helemaal niet ben. Ik vind het een aparte ervaring.

Ruimen
Mijn moeder is incommunicado, ze wordt vandaag door een ambulance opgehaald en naar een zorginstelling gebracht. Ik kijk om me heen, de praktische "ik" komt naar boven, als ma opgehaald wordt zullen ze meer ruimte nodig hebben en ma zal kleren nodig hebben. Ik begin maar met opruimen zodat de doorgang naar de slaapkamer zo groot mogelijk wordt, iedere keer als ik een geschikt kledingstuk vind leg ik dat voor haar apart. Als de thuiszorg komt nemen we even een pauze, we drinken thee en praten, hij checkt ondertussen bij de huisarts hoe laat de ambulance komt. Samen verzorgen we mijn moeder, hij wast en kleedt haar terwijl ik mijn moeder in balans hou. Als we klaar zijn vraagt hij of ze wat drinken wil, voor het eerst hoor ik haar iets zeggen - het komt er klein uit "ja".

Ambu
Nadat de thuiszorg weg is ruimen mijn broer en ik iets rigoureuzer op, we verplaatsen spullen naar de woonkamer en mijn moeder, die daar anders altijd iets over te zeggen heeft geeft geen kik. De ambulance arriveert, de chauffeur is lang en zo breed als een deur en zijn vrouwelijke collega is mogelijk nog iets langer - ik kijk om ze heen en vraag waar de brancard is. Kan mevrouw niet lopen ? Nee. Beneden is een trapje, daar kunnen we met de brancard niets vertellen ze mij, ik zeg er is een andere gelijkvloerse uitgang. Eerst gaan ze naar mijn moeder kijken, de gang is nauw en in de slaapkamer ligt onze moeder aan de verste kant van het bed - een bed dat net past.

Tom Poes
Samen met de chauffeur haal ik de brancard op, we laten hem op het halletje achter want binnen is er niet genoeg manoeuvreerruimte voor de brancard. Met zijn allen staan we aan het bed, hoe krijgen we ma van bed naar buiten ? Er is nog een stoel op wieltjes opper ik, mijn broer graaft de stoel uit en draagt hem aan - het ambulancepersoneel tilt mijn moeder over het bed heen. Ma rolt op de stoel zonder enige blijk van emotie te geven door de gang, ze tillen op drie mijn moeder van de stoel naar de brancard. Brancard in de lift, naar beneden, door de achterdeur naar buiten, brancard in de ambulance. Ik kijk mijn moeder na, daar gaat ze. 
    

zaterdag 3 september 2016

Zoek

In de week dat de zomer alsnog kwam en er door de KNMI een hitte alarm voor ouderen was afgegeven werd ik gebeld door mijn moeders case manager 'dementie'. Ik bevind mij op een onmogelijke plek om privé een gesprek te voeren, ik sta namelijk in de plaatselijke A mijn net betaalde boodschappen in te pakken.

Zoek
Je moeder is zoek is haar mededeling, ik denk mijn moeder is wel vaker zoek. Wanneer ik voor het laatst iets van haar gehoord heb is de vraag, hmm het is nu woensdag en ik weet dat ze maandag mijn schoonmoeder gebeld heeft. De case manager vertelt dat mijn moeder op maandag bij R gegeten heeft, maar dat ze gisteren niet gekomen is en dat de thuiszorg haar dinsdag en nu dus ook woensdag niet thuis getroffen heeft. Mijn moeder is zo vaak van huis, ik maak me niet direct zorgen. Het enige wat ik op dit moment kan doen is de case manager het telefoonnummer van de buren doorgeven.

Voorzienigheid
Als ik thuis ben bel ik weer met de case manager, de buren nemen de telefoon niet op en aangespoord door de thuiszorg, die het niet vertrouwt, onderneemt ze actie. Ik zit nu op de fiets op weg naar je moeder meldt ze. Het is maar goed dat meer buren de sleutel hebben, want de naaste buren zijn een dagje uit. De buurman, die verwacht dat mijn moeder wandelen is, vindt mijn moeder aan het voeteneinde van haar bed. Mijn moeder is ad rem en zegt tegen de case manager, je kunt beter in de gevangenis zitten daar krijg je eten en drinken en heb je meer ruimte.

Nooit
Wat er precies gebeurd is zullen we nooit weten, maar tussen maandagavond en woensdagochtend is mijn moeder in huis gevallen. Ze lag bedolven door allerlei rommel, ze kan het over zich heen getrokken hebben of meegenomen in haar val, vervolgens kon ze niet meer overeind komen. Nadat de casemanager haar geholpen heeft met overeind komen, aankleden en wat eten komt er nog een verandering aan het licht. Mijn moeder kan niet op de benen blijven en zo wordt er een noodopname geregeld. Of ik kan komen zodat mijn moeder niet alleen thuis zal zijn ?

Twee
Kan ik naar mijn moeder, ja in principe wel - het zou alleen wel heel onhandig zijn. Dus ik bel mijn broer en vraag, kun jij op dit moment alles laten vallen en naar ma toe gaan ? Ik hoor een hele diepe zucht en daarna het antwoord "ja". En zo is er een breuk in de traditie en blijf ik thuis, terwijl mijn broer de eerste scherven op gaat ruimen.