donderdag 31 maart 2016

Eenendertig

Het is ochtend, ik ben een beetje katterig en er ligt hoofdpijn op de loer - het resultaat van een dag naar mijn moeder geweest zijn. Ik ontbijt aan de grote tafel en staar naar buiten, ik heb mijn lenzen nog niet in dus ik moet gokken wat ik precies zie. Maar ik heb toch vaag het vermoeden dat er een auto langskomt, die heel langzaam naar achteren gaat in plaats van naar voren. Zo te zien loopt er een oranje doorwerkjas naast.

Geen
Ik denk bij mezelf, ik heb hier zo geen zin in, zo absoluut geen zin in. Ik kijk opzij, de oranje doorwerkjas loopt nu langs de tuin. Geen zin in. Ding dong. Tsja opstaan, raam open, goeiemorgen. Er staat een goedlachse grote vent in een oranje doorwerkjas voor de deur. Ik ben bang dat ik geen benzine meer in de auto heb zitten meldt hij, heb je misschien wat benzine voor mij. Nou ja, dat zou kunnen en dat zou ook niet kunnen - dan moet ik even kijken. Met de bril op ga ik voor naar de schuur, ik test de jerrycans - leeg, leeg, leeg & leeg - nou dat is wel echt vierdubbel pech hebben.

EHBO
Ik stel voor dat ik hem even naar het dorp rijd, dan kan hij daar een jerrycan vol tanken - nou dat zou enorm fijn zijn. Terwijl ik mijn bril verruil voor lenzen kijk ik spijtig naar mijn afkoelende thee, ach vooruit maar. Ik rijd naar de dichtstbijzijnde pomp, hij tankt een jerrycan vol en we rijden samen weer terug. Ik kan in de schuur alleen een trechter vinden, de slurf is onvindbaar, dus zo wordt de tank vullen een moeilijk en morsig klusje. De oranje doorwerkjas ruikt waarschijnlijk de rest van de dag naar Eau Súper. Na het vullen van de tank wordt de auto gestart en na wat aanmoedigingen en tegensputteringen start de auto. Ik krijg de jerrycan terug en de doorwerkjas tovert een doos "Dankjewel" tevoorschijn als dank voor de hulp.

Achteraf
Achteraf kijk je een koe in de kont, hubby G oppert dat ik de doorwerkjas ook even naar de pomp had kunnen slepen. Ik pareer dat als de slurf van de trechter beneden ligt er waarschijnlijk minder mensen hier voor de deur stranden. Maar het opvallendste was iets waar ik nog niet over nagedacht had, voor de tweede keer dit jaar strandt er op de laatste dag van de maand iemand bij ons voor de deur. Beiden hadden het voertuig eigenlijk al verkocht, beide keren ben ik met ze naar het dorp gereden. Heb ik op eenendertig januari iets gemist en wat zal dertig april brengen ?
 

woensdag 30 maart 2016

De grote stad ontwent

Mijn moeder is onrustig en ik krijg vervolgens een punthoofd van haar. Hubby G stelt voor om op woensdagmiddag naar haar toe te gaan. Vervolgens vraag ik of mijn schoonmoeder zin heeft om mee te gaan en zo rij ik met een auto vol naar mijn moeder.

Atelier
De gordijnwinkel meneer zei het heel simpel, als de gordijnen klaar zijn, dan kun je ze makkelijk met de auto afhalen bij het atelier - dat is een straat verder. Ik kijk om enigszins voorbereid te zijn van te voren op de kaart. Zo rij ik dus een eenrichtingsverkeerstraat in, vanaf 1 van de twee mogelijke manieren, links en rechts geparkeerde auto's en omdat het vuilophaaldag is ligt er overal vuilnis. In de verte staat een vrachtwagen te lossen, geduld is zulk een schone zaak. We kruipen langzaam verder, af en toe wordt er een parkeerplekje gevonden en moet er omzichtig geparkeerd worden. Ik rij langs het atelier, geen parkeerplaats voorhanden - bij gebrek aan beter benut ik een inrit.  

Splitsen
Hubby G haalt de gordijnen, terwijl wij bij de auto blijven, daarna splitsen onze wegen zich. Hij neemt zijn moeder mee op avontuur in de grote stad en ik ga proberen me uit deze jungle te bevrijden. Dat een auto in een grote stad eigenlijk een heel onhandig ding is wordt bewezen doordat we min of meer gelijktijdig bij mijn moeder aankomen. Terwijl ik een rondje circus rijd, gordijnen drop in de garage, parkeren, gordijnen uit de garage haal en naar mijn moeders huis loop hebben zij op hun dooie gemak over de markt gelopen en lopend de tweeënhalve kilometer lange afstand naar mijn moeder afgelegd.
 

dinsdag 29 maart 2016

Onrust

Voor normale mensen brengt gordijnen kopen misschien een opgewonden spanning met zich mee, voor mijn moeder en dus ook voor mij is het een periode van onrust. Nadat de gordijnen uitgekozen zijn blijft er bij mijn moeder iets knagen, dat ze "iets" moet. Maar wat precies ? En zo belt ze mij om de dag, de gesprekken gaan over van alles, maar centraal blijft haar vraag - wanneer kom je weer ? Omdat het Pasen is, is het antwoord dat weet ik niet, zou liegen in deze situatie een goede oplossing zijn ? Ook dat weet ik niet, misschien verandert dat niet eens iets aan haar belgedrag.

Thuis
Wanneer kom je weer, verandert langzaam in de vraag of ze thuis moet blijven voor de gordijnen. Wachten duurt lang en het gevoel dat de gordijnen gebracht gaan worden en ze dus thuis moet blijven groeit. De gordijnen moeten we zelf halen en zo is thuisblijven dus onlogisch, maar ja mijn moeders brein is niet meer logisch. Haar kukel is min, zoals Maarten Toonder zo treffend schreef.

Niet thuis
Pasen was voor mijn doen een druk weekend en ik dacht zal ik moeders bellen en zeggen bel-me-niet, want ik ben niet thuis. Maar ik verwacht niet dat zoiets helpt. Op de twee dagen, die ik op stap was, brandde bij thuiskomst het lampje van het antwoordapparaat. De eerste dag was het al te laat om nog terug te bellen en daarnaast heeft dat vaak ook geen zin.

Bed
Dat terugbellen geen zin heeft werd bewezen op de dag dat ik dat dus wel deed. Je verwacht dat ze thuis is, want dat vertelt ze het apparaat, na lang rinkelen werd er opgenomen. Ik voelde me niet lekker en was op bed gaan liggen, toen ben ik in slaap gevallen - nou niets mis mee, daar is een bed voor. Maar je had me gebeld, o - daar weet ik niets meer van. Ok, maar omdat ik haar nu toch aan de lijn had heb ik haar nogmaals verteld dat ze niet voor de gordijnen thuis hoeft te blijven. Vandaag ging de telefoon weer, mijn moeder of ze nou thuis moest blijven voor de gordijnen, ik moest keihard lachen - mijn moeder snapte daar niets van . . .
 

zondag 27 maart 2016

Zomertijd

 
Schatje, wil jij de fietstellers even op tijd zetten ?
 

zaterdag 26 maart 2016

Garage

Een dag op stap met de mannen, maar in plaats van door een oorlogsmuseum sjokken kiezen wij voor de vrije markt in Cuijk. Dat is een heel ander slag museum, alles staat door elkaar, je kunt en mag het meeste nog aanraken en tegen betaling kun je altijd iets mee naar huis nemen. Alhoewel ik er rekening mee gehouden had, dat de mogelijkheid bestond dat ik ergens voor zou vallen, viel het mee. De schade bleef beperkt tot de entree, een hapje eten en geld voor het toiletbezoek.

Mooi
Ik heb mooie kramen gezien, kramen vol met klokken, gewone marktkramen, meubelkramen, kramen ingericht als een huiskamer eind 19e eeuw en zelfs een wolwinkel kraam. Ik heb mijn ogen uitgekeken en genoten, het allermooist ? Het allermooist was de kraam, die eruit zag als de garage van mijn vader. Is het geen plaatje ?
 

vrijdag 25 maart 2016

Bar

Kippen zijn beweeglijk, als ik ze met de camera probeer te vangen heb ik vaak bewogen beelden.
's Nachts zitten ze stil, in het donker op de stok - maar dat levert geen interessante beelden op. Snurkende kippen op een stok met de kop op half zeven - nee. Dus ik blijf het proberen, interessante plaatjes schieten.

Bar
Deze keer is het me weer eens gelukt, de kip doet me denken aan een cowboy, die vet relax aan de bar hangt met 1 voet onder op de rail. De kip is niet geïnteresseerd in een dubbele whisky of bier, maar wel in een lekker hapje eten.

donderdag 24 maart 2016

Plankjes verven

In de kelder staan de weckflessen netjes in een stelling. Langs 1 muur staat een kastje, een tafel en er liggen dingen op de grond, dat stoort me, ik denk al een tijdje dat allegaartje eruit en nog een stukje stelling erbij. Ik had zelfs al uitgerekend hoeveel ik nodig had en wat het me zou gaan kosten. En zo liepen me vijf planken in de handen.

Vies
Twee planken waren zo te zien ooit nat geweest en een paar jaar in een droge garage staan had blijkbaar niet geholpen. De andere drie waren gewoon vies, gewoon normaal garagestof. En zo begon ik operatie "plank", afwassen, drogen, schuren, beitsen, drogen, beitsen, schuren, beitsen, drogen en beitsen. Niet alle planken in de kelder zijn gebeitst en omdat ik toch nog geen staanders heb, heb ik de planken maar uitgewisseld. Operatie plank kan zo wel een paar weken gaan duren . . .  
 

dinsdag 22 maart 2016

Duister

Op mijn stadse boodschappenronde heb ik de radio aan, het nieuws komt hard aan, ieder kwartier opnieuw. Aanslagen in Brussel, doden en gewonden. Niet dat het me verbaasd dat het gebeurt, ook niet dat het zo dichtbij gebeurt, maar snappen kan ik het niet. Ik snap oorlog en een frontlinie, maar jezelf opblazen met medeneming van zoveel mogelijk andere mensen, nee. De plaats maakt me niet zo veel uit, hier of daar, ik snap het gewoon niet. Ik denk dat ik het nooit zal snappen.
 

maandag 21 maart 2016

Streng #einde

Nou het is 21 maart, het einde van de winter en de lente staat met al zijn grappen en grollen om de hoek. En wat is dus de conclusie, geen strenge winter, ook geen warme winter, maar een natte. Oftewel luister niet naar alle orakels, neem het winterweer maar zoals het komt. En als de winter dan voorbij is, dan weet je hoe het was, van te voren kun je alleen maar hopen dat de winter zal zijn zoals jij hem graag zou hebben.

Mijn
En was dit mijn winter ? Nee, ik hou niet van kou in combinatie met een weken aanhoudende nattigheid. Ik hoop nu al een aantal jaren op strak blauwe luchten, knappende vorst met een strakke oostenwind. Sinds ik het een paar jaar geleden nodig vond om eens een echte super winterjas aan te schaffen, is er geen gelegenheid meer geweest om die een langere periode te dragen. Maar een mens mag hopen, toch ?
 

maandag 14 maart 2016

Expeditie

Mijn voornemen om iedere twee weken naar mijn moeder te gaan houdt tot nu toe stand. De afgelopen weken ging de telefoon om uiteenlopende redenen, ze had geen geld, ze wilde andere gordijnen en ze wilde weten waar haar glazen waren. Waar geld ligt kan ik haar vertellen, de glazen zitten in haar hoofd, maar gordijnen op afstand regelen is ingewikkeld. Ik heb altijd gevonden dat ze wel andere gordijnen mocht, maar op de een of andere manier raakt die boot altijd getorpedeerd.

Voorkant
Omdat in de gordijnen aan de zijkant de gaten vielen, heeft ze daar al nieuwe gordijnen. Ik probeerde toen meteen gordijnen voor de voorkant te regelen, maar ik merkte dat mijn moeders humeur begon te verschuiven en dat het aanbod haar ook niet kon bekoren. Op zo'n moment moet je genoegen nemen met dat wat je wel bereikt hebt, de rest kan wachten. Mijn moeders gordijnen bestaan uit dof rode gevallen op links en rechts, zeg maar de vleugels en in het midden hangen dof goudgele veloursachtige types met hoogwater. Dat hoogwater was mij altijd al een doorn in het oog, de ramen reiken tot de grond, de gordijnen tot dijhoogte. Mijn moeder daarentegen heeft vooral een hekel aan de rode vleugelspelers, de kleur kan haar niet bekoren.

Oude
De vraag is waarom hangen die gordijnen er, terwijl ze lelijk van kleur en niet passend zijn ? Dat is een hele goede vraag, 1 waarop ik het antwoord wel weet - mijn moeder is niet meer die vrouw, die ze vroeger was. Toen de gordijnen aan de voorkant het begaven zijn er noodgordijnen gekomen en mijn vader vond het wel best. Gordijnen kopen met mijn moeder is natuurlijk ook geen sinecure, maar ik gebruik mijn voelsprieten. En zo gaan we met de tram naar de stofjesmarkt, achter de kraam hup de winkel in, de huidige mode bekijken. Effen gordijnen vallen af, te saai te weinig leven. De stoffen met de enorme motieven vallen af, te schreeuwerig. Het moet er middenin, mijn moeder keurt de schotse ruiten af met de uitspraak 'dat vind ik leuk voor een rokje'. Een veloursachtig blokjespatroon valt ook af, ze blijkt niet van vierkanten te houden. Hubby G vindt op het oranje rek een rol stof, de kleur knal, het patroon rustig.

Kiezen
We laten de rol ontzetten en we bekijken het, ik vind het mooi maar vindt mijn moeder het mooi ? Het blijft erg lang onduidelijk, ze ontwijkt mijn vragen behendig en begint steeds over iets anders. Over dat ze niet weet wat voor gordijnen ze nu heeft en of ik het mooi vind, iets dat totaal onbelangrijk is. Op een bepaald moment zegt ze uit zichzelf dat ze het patroon mooi vind - op dat moment klikt er bij mij iets, dan is het goed. O, het zal straks echt wel wennen worden en ze zal 100.000 keer vragen of ze die gordijnen echt zelf uitgekozen heeft.
  

zondag 13 maart 2016

Waterstand

Op het land begint het water te zakken, in de tuin merk je dat het droger wordt en in de put, uhm, in de put staat nog steeds water. Het is pas een steenhoogte gedaald. Ik weet eigenlijk niet wat ik verwacht had, het water daalt eigenlijk alleen heel snel in de periodes dat er van alles groeit en bloeit.

Lente
Als de lente losbarst verwacht ik een waterstand als deze alleen nog maar te zien na zware regenbuien. Momenteel moet vrouw Holle haar regenlaarzen nog maar even aan houden.

zaterdag 12 maart 2016

Onmogelijk

Hoe kan het onmogelijke mogelijk zijn ? Ik weet het niet, maar het is zo. Hoe kan een krokus tussen de stenen van het pad groeien ? Hoe is die bol onder de stenen gekomen ? Al zijn vriendjes en vriendinnetjes staan, tegen de schuur aan in bakken, lekker in groepjes tegen elkaar aan te schurken.

Massa
Zou deze krokus zich niet lekker hebben gevoeld in een groep, zou het een zaailing zijn ? Is de bol met onkruid wieden ontwricht geraakt en is hij toen onder een steen gekropen ? Het is een raadsel, een mooi raadsel.

vrijdag 11 maart 2016

Voorjaarsbode

Het zal wel geen dure variant zijn, want ze verspreiden zich ieder jaar verder, als ze niet zo onschuldig waren zou je het haast onkruid noemen - het sneeuwklokje.

Pad
Ze staan onder de bomen, die nog kaal zijn, her en der zie je er 1 in het gras staan. Ze groeien midden op het pad, die graaf ik uit om weg te geven en toch staan ze er ieder jaar weer. Dat er ieder jaar meer komen bevestigt iets dat ik eigenlijk al wist, dat we mieren in de tuin hebben. Het sneeuwklokje hult haar zaden in een kleverig zoet goedje, waar mieren dol op zijn. De mieren verslepen de zaden en zo groeien de kolonies. Een kolonie met voorjaarsbodes.

donderdag 10 maart 2016

Voetsporen

Na een nacht met lichte vorst maakte ik een camera rondje. In de door mij gegraven geul vond ik iets heel aparts - voetsporen. De sporen gingen nergens heen, ze dansten in het rond en ik ben geen bioloog of Indiaan, ik kon er geen chocolade van maken.

Determineren
Ik kwam niet verder dan, een inheems dier, leeft dicht bij het water, klein, vijf tenen om een voetkussentje. Wie het weet mag het zeggen, maar krokodil wordt niet goedgekeurd.

dinsdag 8 maart 2016

Streng #11

Het was afgelopen week een stuk killer dan voorspeld, nachtvorst en maartse buien. Nu we richting de 21e gaan kunnen we wel zeggen dat de winter wederom zijn tanden niet heeft laten zien. De voorspelde horrorwinter, was eerder nat dan griezelig, geen meters sneeuw, geen Elfstedentocht en ook geen wintertenen. Nog twee weken en dan barst de lente los.

Veertiendaagse
De veertiendaagse voorspelling geeft nachttemperaturen aan rond het vriespunt en overdag schurken we tegen de tien graden aan. Veel oostenwind, dus eindelijk een stuk droger en altijd een zonnetje dat achter wolken vandaan piept. En als het dan bijna lente is, ja dan, dan lijkt het weer te gaan regenen.
 

zondag 6 maart 2016

Blokje om #15

Een fietsblokje om, dus je kunt niet overal voor stoppen - dan kom je nergens. Maar dan wel remmen voor statiegeld, een gratis plastic tas en alles wat van glas is. Twaalf kilometer gefietst, tien statiegeldflessen, 1 led zaklamp en genoeg glas voor een visite aan de glasbak.



 

zaterdag 5 maart 2016

NSFW

Ik wilde niet veel zeggen toen ik aan tafel ging, de pot schafte erwtensoep met rookworst. Maar ik weet heel zeker dat mijn vader daar ab-so-luut iets over gezegd had.

vrijdag 4 maart 2016

Maarts

Het was buiten maarts, het begon te sneeuwen terwijl het amper vroor en het ging maar door. Zo werd het tijdelijk wit, maar aangezien het niet stevig vriest dooide het langzaamaan ook weer weg.



Maart winterse bui
alles raakt bedekt met wit
lente om de hoek

donderdag 3 maart 2016

Moestuin #50

De laatste loodjes, ofwel de laatste wortelen uit de moestuin. De oranje worteltjes, die nog mini en zielig waren heb ik aan de kippen gevoerd. Deze lange vuilwitte wortels zijn pastinaken.

Chips
Ze worden geroemd om hun smaak als je er chips van maakt, maar als je het gewoon als groente wilt eten moet je wat meer je best doen. Laten we het zo zeggen ik heb het gouden recept nog niet gevonden. Mijn kookpogingen zitten als het ware nog in de experimentele fase

dinsdag 1 maart 2016

Streng #10

Volgens de meteorologen begint vandaag de lente, het vroor vannacht een graad of vijf, alle narcissen en sneeuwklokjes lieten hun kopjes hangen en de cyclaampjes zaten onder de rijp. Lente, ja hoor.

Veertiendaagse
De voorspelling was ok, de kraan was dicht en het was kouder, ook kouder dan voorspeld. De neerslag, die vanaf woensdag ingetekend stond is vandaag al gearriveerd. De komende dagen blijft het frisjes met neerslag, na het weekend nachttemperaturen rond een graad of drie en overdag een graad of zeven. Bij alle dagen staat een buienkans ingetekend, niet iets waar ik op zit te wachten het water was eindelijk iets aan het zakken.