zondag 29 juni 2014

Hobbydoosdag 2014

Ik ben pas kort aanwezig op de hobbydoos, ik keuvel daar in de koffiecorner met mede hobbyisten. Als iemand vast zit in een patroon veer ik op, leuk een beetje de grijze cellen laten werken. En als er verder weinig te doen is kijk ik eens wat andere mensen voor leuks gemaakt hebben.

Hobbydoosdag
Alhoewel het forum aan een webwinkel vast zit, is het forum een ja hoe moet ik dat zeggen ? Het forum zou zonder die winkel ook heel goed kunnen bestaan, het heeft een eigen identiteit. De hobbydoosdagen worden niet door de winkel, maar door leden van het forum georganiseerd. Stel je hebt ruimte voor een blik kakelende dames en zin, dan kun je zo'n dag organiseren. Je gooit een balletje op binnen het forum en je ziet dan wel waar het schip strandt. Deze keer was het festijn in A'doorn.

Leuk
Wat er zo leuk is aan zo'n dag ? Nou dat iemand een gehaakte pannekoek uit de tas haalt en zegt kan iemand mij hiermee helpen, want dit moet eigenlijk de kop van een beer zijn. En terwijl je een kopje venkelT drinkt (ziekjes was ik) zie je dat de pannekoek, na teruggehaakt te zijn, zich transformeert tot de kop van een beer. Dat iemand bijna van zijn stoel van verbazing valt als iemand met de mes methode zit te haken. Dat ziet er namelijk heel apart uit als je dat niet gewend bent. En gewoon dat je eens ziet, wie zich toch achter die cryptische namen op het forum verschuilen. Dat mensen, die elkaar alleen maar van de mail en het forum kennen, elkaar eens in het echt zien.

Spul
Er waren tassen met garen, die van eigenaar verwisselden. Er waren boeken en tijdschriften ter inzage en ook exemplaren die op zoek naar een nieuw baasje waren. Ik ben zo gelukkig, ik heb een heel vet boek over stranded colourwork aan mijn bieb toe kunnen voegen. Als ik er alleen al naar kijk begin ik te kwijlen of ik er ooit iets uit brei is absoluut een 2e. Er waren drankjes en hapjes. En alhoewel we binnen zaten was het buiten ook lekker weer, zodat je even kon ontsnappen uit de kakafonie, die mensen met een yen voor handwerk voort kunnen brengen.

Mannen
Voor je het weet is zo'n dag weer voorbij, de mensen die van ver komen begin het eerst te wiebelen. Als op een bepaald moment de mannen ook weer thuiskomen na een dagje rond A'doorn, dan weet je het - het wordt tijd om je spullen bij elkaar te zoeken. Thuis lijst je deze mooie dag dan weer in.
 

zaterdag 28 juni 2014

De hysterische huisvrouw #1

Normaal gesproken ben ik niet zo hysterisch in het huishouden, vind ik dan. Maar afgelopen vrijdag had ik mijn jaarlijkse hysterie dag #1. Het zou gaan regenen, dus ik deed vroeg boodschappen en was ruim voor de koffie weer thuis. Zo dat hebben we effe gefikst denk ik dan, dat het uiteindelijk pas om half 4 's middags ging regenen mocht de pret niet drukken.

Ritme
Alles heeft een ritme, maar op en neer naar mijn moeder reizen en dan ook nog je brood vergeten is een aanslag op het mijne. Boodschappen, die ik meestal al lang in huis heb pas op vrijdag doen, hup nog een vinkje erbij. Twee pannen vol met kersenjam in de dop klaar hebben staan en de bingokaart is al bijna vol. Voor de hobbydoosdag was ik baas brood en besloot ik  Earl Grey tea rolls te maken en ons standaard dagelijkse brood.
 
Aan de rol
De thee rollen maakte ik zonder limoen, maar met sinaasappel, half volkorenmeel en echte earl grey T. Ik maakte niet 1 portie maar een dubbele portie thee rollen, want goh je zult maar te weinig hebben. Voelt u de hysterie al opkomen ? En als ik 1 standaard brood bak, dan kan ik er ook wel twee bakken, niet dan - net zo makkelijk. Met andere woorden ik redde het net tot aan het avondeten om daarna in te storten. Moe, buikpijn, grieperig terwijl er de volgende dag een leuk uitje gepland staat.

Baas jam
Oftewel hubby G had een aanrecht vol afwas, twee pannen met kersenjam in de dop en een zieke vrouw. En daar krijgt hij dan geen hysterie aanval van of in ieder geval niet zichtbaar. Hij deed de afwas, maakte jam en kookte de jampotten ook meteen even dicht. En de jam wordt alom geprezen, dus kudos voor hubby G.'s fabuleuze kersenjam.
  

vrijdag 27 juni 2014

Moeders #26

Het is mijn beurt om weer eens naar onze moeder te gaan, ik bel op dinsdag dat ik donderdag kom. Of het donderdag een speciale dag is ? Hoe bedoel je ? Nou of de koningin jarig is b.v.. Nee, dat niet en ik denk ook niet dat ze Máxima bedoelt, maar Beatrix.

Lampen
De lampen in de gangen van haar hoofd doven stuk voor stuk, zodat ze "dit" niet meer met "dat" kan verbinden. Als ik binnenkom is het kasteel nog op slot, maar ze is wel al aangekleed. Waarom kom je ? Kan iemand mij vertellen wat het juiste antwoord op die vraag is ? Omdat het tijd is, omdat ik afgesproken heb dat ik kom - zoiets zeg ik. Ik heb een lijstje met verschillende punten erop, waar je nooit van moet verwachten dat ze allemaal af komen. Ik begin met het vervangen van (echte) lampen, die de geest gegeven hebben. Ik schroef de kappen los en vervang de lampen, ma poetst de kappen af. Ondertussen doet ze ook "iets" met de koffie, dat is later te merken het is meer warme melk dan koffie.

Onderhoud
Er ligt een brief van het waterleidingbedrijf, dat er onderhoud aan de watermeter gepleegd moet worden. En een kaartje om een nieuwe afspraak te maken omdat ze niet thuis was. Ik ben daar zo boos over roept ze, ik was wel thuis - ik had de deur voor ze open gezet. Ik wil kreunen met mijn hoofd in mijn handen, je zet de deur niet zomaar open. Ze hadden toch kunnen kloppen als ze niet zo binnen wilden komen is haar reactie. Ze hebben vast aangebeld denk ik en haar gehoor kennende heeft ze dat nooit gehoord. Ik maak een nieuwe afspraak voor haar en plak die op de deur met een krabbeltje erop dat ze daarvoor thuis moet blijven. Ik hoop er maar het beste van.

Gordijnen
De gordijnen zijn in een vreselijke staat, toen mijn vader net dood was heb ik dat al opgeschreven in het "to do" schriftje, maar ik wist dat de daadwerkelijke uitvoering een uitdaging zou zijn. Nu de scheuren erin vallen durf ik wel weer een balletje op te gooien. Mijn moeder reageert met - ik dacht dat we afgesproken hadden samen naar gordijnen te gaan kijken op de markt. Ik val van mijn stoel van verbazing, dat is nieuw voor me - weet je wat dat schrijven we op voor de volgende keer. Je weet wel op dat lijstje waar nooit alle punten van afgestreept worden !

Ouderenzorg
Een van de dames van ouderenzorg, die bij mijn moeder een vinger aan de pols houden, komt langs omdat ze weet dat ik er ben. Dan kunnen we elkaar eens van dichtbij bekijken, het valt me mee. Maar zoals altijd blijft er toch wat te wensen over. De dame van ouderenzorg zou graag zien dat ma wat vaker uit zichzelf inloopt in het buurtcentrum. Ik weet dat ze dat niet kan en ik stel voor een vrijwillig(st)er aan ma te koppelen. Op die manier krijgen we beide wat we willen, maar dat kun je moeilijk openlijk bespreken als het lijdend voorwerp voor je neus zit. Ma kan van alles willen, maar tussen het willen en het daadwerkelijk doen ligt een Mount Everest. Die Mount Everest komt ze alleen maar over als ze iets dramatisch graag wil. Ik denk als die vrijwillig(st)er er is, dan kan ze daar misschien ook eens mee naar de begraafplaats. Mijn moeder is dol op dieren, dus ik zeg al vaak eentje met een hond zou geweldig zijn. Daarnaast, honden zijn de beste luisteraars van de wereld, die kun je 100.000 keer hetzelfde vertellen, zonder dat ze "hou je mond" roepen.
 
 

donderdag 26 juni 2014

Moestuin waanzin

Je hebt zo'n enorme slow dit en slow dat beweging, en man het hebben van een moestuin is Zen. Het hebben van een moestuin is terug naar de natuur, toen niemand nog stress had. Ja hoor, zouden ze het zelf geloven ? Op dit moment lijk ik wel geen moment rust te hebben, het is zo'n moment waar je er altijd wel een paar van hebt in 1 seizoen.

Boem
Bepaalde delen van de moestuin ontploffen op dit moment. Alle slakroppen zijn groot en omdat je ze niet allemaal op kunt, beginnen ze spontaan met zijn allen te schieten. De doperwten zijn opeens allemaal tegelijk goed om geplukt te worden en na een keer met je ogen geknipperd te hebben zijn ook de kapucijners oogstrijp en niet te vergeten de tuinbonen. Waar laat je dat allemaal ? Waar haal je de tijd vandaan om het allemaal te verwerken ? Geen idee, dus we doen ons best en beginnen met het belangrijkste van alles . . . de kersen.

Fruit
Fruit oogsten en verwerken is een totaal door de natuur gedicteerd werkje. Het fruit rijpt soms binnen enkele dagen af, gewoon afhankelijk van het weer. Als je het fruit dan niet plukt heb je niets, daar hebben we al die moeite met netten niet voor gedaan. Dus de boontjes en erwtjes moeten heel even wachten. We plukken en sorteren de kersen, de minst mooie verwerken we tot jam. Ontpitten, snijden, een nacht met suiker en dan tot jam koken. Na een vermoeiende dag bij mijn moeder verwerk ik samen met hubby G twee vergieten vol met kersen, daarna weet ik amper nog hoe ik moet zitten.
Zen, tuurlijk. Ik focus op het eindresultaat en zal blij zijn als we in rustiger vaarwater komen.
Volgend jaar weer !
 

woensdag 25 juni 2014

Odin 2014 #26

Het lijkt een beetje een herhaling van zetten als ik het vergelijk met de tas van 2 weken geleden. Sinaasappels, peren, een meloen en appels. Deze keer zijn het "Red Delicious" appels, oftewel het rode broertje van de alom bekende "Golden Delicious" supermarktappel.

Kaiser Alexander
Vorige keer zei ik het al, dit perenras is mij totaal onbekend. De peren zijn best lekker alhoewel ik het moeilijk vind om de rijpheid te bepalen. De schil is niet enorm stug, maar ik vind ze geschild toch lekkerder.

Meloen
Wederom een meloen, lekker - een meloen combineert goed met van alles. Wij hebben nog rode bessen in de tuin en anders is er altijd nog port.

dinsdag 24 juni 2014

De zwarte hand

De bende van Pietje Bell gebruikte inkt voor de zwarte hand. Mijn zwarte handen zijn niet aan inkt te wijten en ook niet aan wroeten in de moestuin. Nee, ik heb de zwarte hand van kersenland.

Kersen
Ik zie wel eens kersenbomen, waar ze drie ladders aan elkaar knopen om de kersen te kunnen plukken, zo hoog. Zo groot zijn onze bomen niet, we hebben twee kleintjes en twee normaal tuinformaat groot. De kleintjes zijn nog niet oud genoeg om veel kersen te produceren, een van de grote is 14 jaar oud en de ander is antiek. Sommige kersenbomen worden totaal genegeerd door vogels, maar die van ons niet. Als het aan de vogels zou liggen plukten ze alle bomen in mei compleet kaal. De kersen van de antieke boom, vinden we niet zo lekker en zijn voor de vogels. Maar ieder jaar leveren we een gevecht om de andere steeds groter wordende boom in een net te verpakken. Als de strijd gestreden is liggen er zoveel kersen onder dat je je afvraagt waar je de moeite voor gedaan hebt. Terwijl de kersen rijpen worden ze beter zichtbaar en zie je dat er nog genoeg aan zit.


Vogels
De boom blijft ondanks het net als een magneet op vogels werken - eksters, gaaien, lijsters en merels doen hun stinkende best om een kersje mee te pikken. Als je voor de zoveelste keer een onfortuinlijke merel uit het net aan het knippen bent, wordt je als dank ook nog door het beest in de handen gepikt. Stank voor dank. En na al die moeite heb je nog steeds geen zekerheid dat je daadwerkelijk ook kersen krijgt. Als de kersen bijna goed zijn, zwellen ze enorm op als je er dan een harde regenbui overheen krijgt of als het steeds erg nat weer is kun je het wel vergeten. Dit jaar hebben we geluk met het weer en zo plukken we al een paar dagen lang 2 emmertjes per dag.

Zwart
De emmertjes sorteer ik dan, 2 zakken mooie, een zeef vol met minder mooie en 2 handenvol voor de kippen. En het zit hem in die zeef met minder mooie . . . ontpitten, in stukken snijden, wegen, jam maken - lekker. Jaha lekker, maar ik kan met goed fatsoen zo niet over straat, vanochtend heb ik zo lang geboend dat ik haast geen veel meer over had. En 's middags werden de handen wederom zwart, nou jammer dan. 
 

zondag 22 juni 2014

Deurtje van de mol

Grofweg van maart tot oktober droog ik de was buiten aan de droogmolen. Voor de droogmolen hebben we een anker in het gras staan, die wordt afgesloten met een dop. Die dop wordt hier altijd schertsend het deurtje van de mol genoemd. Als je de kleur van het deurtje van de mol weet kun je rustig in de winkel een 2e anker kopen. In dezelfde kleur dan, want Brabantia heeft de diameter van de ankers op kleur gecodeerd.


Rood
Onze deurtje van de mol is rood, nou ja vaal rood craquelé. Ons deurtje is al een paar jaar aan vervanging toe, want het is niet alleen bros - ik heb het ook al eens geraakt met de grasmaaier. Ik heb al eens in de winkel naar zo'n dop gevraagd, zonder resultaat. Dus ik was al helemaal in de stemming voor een beste brief naar de klantenservice van Brabantia, maar dat was onnodig. Even googelen en daar waren ze, gewoon on line te bestellen bij Brabantia en zowaar een dagje later had ik ze in de brievenbus. Eentje als reserve en eentje om te gebruiken. We hebben nu een mooier grastapijt dan in de voetbalstadions van Brazilië, heel hip, groen met een felrode stip.  

woensdag 18 juni 2014

Nieuwe afwasborstel gezocht #2

In de natuurwinkel valt mijn oog op een afwasborstel, die ik nog niet eerder gezien heb. Hij is groen van kleur, maar of hij ook echt groen is moet in de praktijk blijken. Echt goedkoop zijn ze niet, maar de kop is afneembaar en die kun je dan vervangen, ik zwicht.

Kassa
Bij de kassadame informeer ik of het wat is. De reactie: Ik heb zelf nog afwasborstels van de hema, dus ik kan het niet zeggen. De borstel komt met veel blabla op de markt, ik ben gerecycled, mijn borstels zijn vervangbaar, maar er is dus nog niemand, die tegen mij zegt: deze afwasborstel is fantastisch.

Huisbandtest
Ik leg de afwasborstel gewoon klaar, hubby G sputtert een beetje hij begon net gewend te raken aan de meisjes afwasborstel van de Sorbo. We wassen maar 1 keer per dag af en borstelen tussendoor hooguit een vieze pan uit. Nu, na drie weken, staan de haren al alle kanten uit en er valt dus niet meer goed mee af te wassen.

Groen
Het idee van een afneembare borstelkop spreekt me aan, de kop zit ook goed vast en floept niet zomaar los. Maar de haren van de borstel zijn niet van een goede kwaliteit. Volgens de website van ecoforce zijn de haren tough and resilient, wat zegt u - taai en veerkrachtig. Nee, dat is een leuke reclametekst en ik kan het niet met ze eens zijn, het groenste aan de afwasborstel is simpelweg zijn kleur.
 

dinsdag 17 juni 2014

Moestuin #25

De moestuin begint productief te worden, ik haal nu zelden groente. Af en toe een komkommer of witlof. In de moestuin kan ik kiezen uit verschillende soorten sla, doperwten, asperges, kapucijners en raapjes.

Mei
Ik snap niet dat ze raapjes vaak meiraapjes noemen, in mei zit er wel blad maar weinig raap aan. Deze groente is niet mijn favoriet, er valt weinig voor te zeggen. Het oogsten is een naar werkje het blad is stekelig en raspt over je vel. Soms kook ik ze, soms doe ik ze in de oven, maar er zit een bittere smaak aan, die je moeilijk kwijt raakt. Ik zal wel niet het juiste soort hebben, of ik heb het juiste soort voor liefhebbers van bitter in de moestuin staan, dat kan ook. Vanmiddag zal ik het wereld wijde web weer eens afsnorren op zoek naar een geschikt recept.

Wisselteelt
In een moestuin hou je een ritme aan, ieder jaar schuift alles een vakje op. Na een aantal jaren wordt dat een ingesleten gewoonte. Er deed zich pas een probleem voor toen ik de knoflook tenen, die uitliepen in de grond drukte. Er kwam blad aan, maar het ging treurig ten onder, hmm hoe zou dat nou komen ? Ik had het geluk dat het ten onder gaan samen viel met de juiste planttijd voor knoflook. In mijn tuinscheurkalender las ik dat je knoflook in het najaar plant en dat je het pas het jaar daarop oogst - aha. Maar dat betekent dus dat de knoflook tenen vorig jaar in het uien/wortel vak geplant zijn en dat ze dit jaar in het aardappel vak geoogst zijn. Een paar kleintjes en een paar grote, in ieder geval genoeg om in het najaar weer wat teentjes te planten. De vraag is alleen in welk vak ?

maandag 16 juni 2014

Logeerkamer

Mijn broer, schoonzus en nichtje komen volgend weekend logeren, eerder hoefde ik alleen maar even een stofzuiger en -doek door de logeerkamer te halen. Maar sinds ik een breimachine heb lijkt de logeerkamer meer op een atelier. En dan een atelier waar een bom ontploft is.

Opruimen
Het is buiten regenachtig, geen beter moment dan nu om op te gaan ruimen. Niet nadenken, gewoon beginnen. Het probleem is, dat al mijn spullen zich op de logeerkamer lijken te hebben verzameld. De naaimachine van mijn oma, die doorgebrand is, komt op het overleggen met hubby lijstje. De kast staat vol met boeken vooral omdat, toen mijn vader overleed, ik gestopt ben met het verkopen ervan. Ook met lezen trouwens. De boeken komen op een ander lijstje, ze kunnen daar wel blijven staan, maar dat wil ik niet. Ik wil ruimte.

Wol
Sinds de aankoop van een breimachine ben ik in een wolhamster veranderd en dat is te zien. Het hele bed ligt vol met een regenboog van bollen wol, de bovenkant van de boekenkast staat vol met konen en de tafel . . . laat ik over de tafel dan maar zwijgen. Ik verzamel restjes wol, ik stapel plastic dozen tot een toren, de breibladen vormen stapels in de boekenkast. Na 3 kwartier begint er iets lucht in te komen, iets.

Vaker
Het ziet er opgeruimder uit, maar de breimachines staan aardig in de weg, er zal dus ook nog wat heen en weer geschoven moeten worden. Ik zou ze ook nog helemaal op kunnen ruimen, maar dat ga ik pas doen als het echt niet anders kan. Straks heb ik een enorm opgeruimd atelier annex logeerkamer. Als ze nou vaker komen, dan blijft dat misschien zo !!!
 

zaterdag 14 juni 2014

Mijn trouwe doa #2

De camera haperde en haperde, dus moest het gebeuren, vernieuwing. Aan de blog kan ik het tijdsverloop zien. Ik weet dat de camera al lang haperde voor ik er over schreef. Tussen het schrijven en het uiteindelijk bestellen van de nieuwe camera zat zeker nog een maand. En toen gebeurde het onverwachte . . . er bleek levertijd op de camera te zitten.

Boot
Ik vraag me dan altijd af of er een schip met van die cameraatjes ergens op een der zeven zeeën ronddobbert. Stel dat het schip voor Portugal zinkt, wat dan ? Toen er drie weken voorbij waren was mijn geduld op en heb ik er maar eens een mailtje aan gewaagd. Ik kreeg netjes antwoord, dat de camera er was en dat hij dezelfde avond nog op de post zou gaan, maar dat las ik pas een dag later toen de postbode al langs geweest was. En als zoiets gebeurd vraag ik me altijd af of ze me gewoon vergeten waren.

Foto #0043
Eigen maken
Zonder na te denken heb ik als eerste de accu opgeladen en het kaartje erin gepropt. De lens erop zetten is niet echt een uitdaging, gewoon doen. Daarna heb ik getwijfeld, zal ik de draagriem van mijn doa gebruiken, maar ik heb toch maar voor de nieuwe gekozen. Ondertussen heb ik met wat moeite de tijdzone (Parijs) ingesteld en heb ik door het menu heen gefriemeld. Voordat ik me dat eigen gemaakt heb zal er nog heel wat water door de Rijn gestroomd zijn.

Buiten
Ik maak mijn 1e foto, het lijkt nergens op, ik maak een 2e foto . . . niet veel beter. Dan maar eens naar buiten, ik dwaal door de tuin en fotografeer dit en dat. De camera stelt geluidloos scherp, ik vind dat eng, ik besluit dat ik de hele camera eng vind. Voor ik het weet heb ik er 65 foto's opzitten. Ik bekijk ze achter de computer, wel scherp niet scherp, rare foto, gaat wel foto, hmm. Ik besluit het uv-filter van mijn doa over te zetten, terwijl ik het poets vraag ik me af waarom ik niet gewoon een nieuw filter besteld heb ?

Oppompen
Als je de foto's uitvergroot blijft het detail geweldig mooi en dat terwijl ik het bestandformaat eigenwijs als ik ben naar M gezet heb. Ik weet dat ik dat in het begin ook met de vorige camera gedaan heb, maar dat ik daar op een bepaald moment van afgestapt ben. Ik vraag me af hoe lang het duurt voordat ik het met deze camera ook op L zet. Nou ja, ik heb een goed werkende nieuwe camera en zal de komende tijd veel foto's maken, anders leer je er nooit goed mee omgaan.
 

donderdag 12 juni 2014

Odin 2014 #24

De eerste fruittas van dit jaar en volgens mij precies op tijd, de moestuin begint zijn vruchten af te werpen. We hebben al af en toe asperges, we hebben al voor het eerst doperwtjes gegeten en er is sla in overvloed.

Aardbeien
Ik ben zo blij dat er geen aardbeien in de tas zitten, we hebben zelf aardbeien en ze komen me ondertussen de neus uit. In de tas zitten jonagolds, mijn minst favoriet appelsoort, sinaasappels, een mij totaal onbekend soort peren (Kaiser Alexander) en een meloen.
De meloen is voor mij, hubby G lust alles, maar meloen smaakt volgens hem nergens naar. Ondanks dat zal hij niets tekort komen, want onze frambozen zijn rijp en de kersen en aalbessen komen al aardig op kleur. Meloen met ham, meloen met rode bessen, meloen met port - hmm, lekkur.

woensdag 11 juni 2014

De 1e dag

De 1e dag na de vakantie is altijd even wennen, mijn wekker doet het nog steeds niet. In de vakantie was dat niet erg, maar nu is dat onhandig. Note to self: wekker opnieuw programmeren.

Bult
Er ligt een enorme bult was, ik zet een cd op en begin, zo simpel is het eigenlijk je moet gewoon beginnen. Als de cd af is, is de bult nog steeds een bult dat wordt morgen nog een 2e strijksessie. 

Score
Ik maak de balans op van de afgelopen vakantie week, 132km gefietst en 8km gewandeld. Dat is niet slecht maar met dat tempo kun je niet binnen een week naar Parijs fietsen. Naar Parijs fietsen is waarschijnlijk toch een brug te ver voor mij, niet qua afstand maar omdat je de onzekerheid onderweg voor lief moet nemen. Nee, naar Parijs fietsen als dagdroom is volgens mij vele malen beter dan als realiteit.
Aantal gelezen boeken een stuk of zes, ook dat is geen slechte score voor een weekje vakantie.
Als ik voor de spiegel sta om te kijken of ik bruin geworden ben, zie ik dat ik nog steeds een kind van mijn vader ben. Mijn vader, die nooit een korte broek droeg en nooit in de zon kwam had ieder jaar een bruine kop boven de witte boord van zijn overhemd. En ondanks dat ik de hele tijd smeer en onder de parasol zit ben ik toch aardig aangebrand geraakt. Normaal gesproken ben ik met warm weer liever binnen omdat ik hooikoorts heb, maar op de camping kun je niet anders dan buiten zijn. Het zal ook wel door het fietsen komen, als je beweegt in de buitenlucht bruin je vaak het mooist op.

Verrassing
Ik ga eens achter de computer zitten en schrijf wat, ik lees mijn mail. Mijn broer mailt dat hij van plan is volgende week zondag naar onze moeder te gaan. Maar omdat hij er een datum bijschrijft zie ik dat hij zo iemand is, die zondag niet als laatste dag van de week ziet. En dat betekent dus ook dat ik nu niet hoef te bedenken wanneer ik ga, nou ja over een paar weken pas. Omdat het mooi weer buiten is eet ik buiten, ik grijp een boek mee en verlies mezelf. Nog een heel klein beetje vakantie.

 
 

dinsdag 10 juni 2014

Balkonia #5 3/4

Als je net doet alsof je huis een tent is, moet je het wel goed doen. Alhoewel dat steeds moeilijker wordt, de werkweek staat voor de deur en er moet hoognodig gestreken worden. Nog heel eventjes volhouden.

Te
's Ochtends is het aardig weer om te fietsen, maar mijn tweewielerige echtgenoot neemt de benen op de racefiets. Ach nou ja, denk ik en ik pak nog een boek van de stapel. Het is al snel te warm om je te bewegen en al helemaal te warm om je druk te maken. Ik luier, ik lees, ik grut een beetje in de tuin. Langzaam komen er toch allemaal niet-vakantie gedachten op. Wat is een goede dag om naar mijn moeder te gaan, het wordt tijd want het is alweer even geleden. Je wilt er niet aan denken, maar het is sterker dan jij. Dinsdag is morgen al pieker ik, terwijl ik ook een bult was en een ongepoetst huis heb. En dat allemaal terwijl het daar eigenlijk te warm voor is.

Actief
Hubby G. heeft nog energie te over en hij huppelt heen en weer en klust een beetje hier en een beetje daar. Hij port me af en toe, bang dat ik blijkbaar nog een hoofdpijn aanval krijg. Ik ruk me bij tijd en wijle uit mijn boek zodat ik niet een met de tuinstoel wordt. Als het na de afwas wat afgekoeld is gaan we voor het laatst deze vakantie nog een stukje fietsen. We gaan nergens heen, we gaan gewoon een beetje linksaf rechtsaf tot we weer thuis zijn.
 

maandag 9 juni 2014

Balkonia #5 2/3

Als je net doet alsof je huis een tent is, moet je het wel goed doen. Je hebt een kilo boeken bij je en die moeten uit.

Nattigheid
Omdat dit soort weer ook altijd samen gaat met regen en onweer besluit ik om de bieten, afrikaantjes en de kolen uit te planten. Op zich een goed idee alleen breekt de zon door en wordt het opeens snikheet. Ik ga op zoek naar tuinfleece en knip dat in stukken om de net uitgeplante bieten te beschermen.

Koffie
Tijdens de koffie visite bij opa bekijk ik het werk van de tuinmannen, ze hebben gedaan wat in dit seizoen kan. Omdat de planten tot aan de dakgoot groeiden en de ramen niet meer gewassen werden heb ik voor opa een klacht bij de woningbouwvereniging ingediend. Ze waren hogelijk verbaasd, ja dat mag ook wel vooral omdat ze al eerder beloofd hadden dat er iets aan zou gebeuren. Opa meldt dat meteen de dag erna de glazenwassers er waren of dat toeval was is maar zeer de vraag. De man van de groenvoorziening heeft beloofd dat ze in de winter de boel verder terug gaan snoeien zodat de jungle beteugeld blijft. Terwijl we koffie drinken horen we een angstaanjagend geluid. Het duurt even voor ik het geluid plaatsen kan, omdat het zo warm is gaan de koepels van de binnenstraat open. Moet ik daar ook nog over klagen vraag ik en iedereen moet lachen.


Dreigend
We gaan naar de tent want er pakken zich donkere wolken samen. Het ene moment snikheet, het volgende moment regen en later op de dag . . . perfect bbq weer. We hebben zelf kolen een alu bakje en we lenen een los rooster bij de schoonouders. We grutten door de vriezer, wat steengrill vlees, speklappen en gemarineerde lam. Hubby G. knutselt een portable bbq in elkaar, daar bemoei ik me verder niet mee. Hij laat me het rooster zien en zegt mooi hè hoe ze dat maken. Dat kunnen ze bij de bakker ook en laat hem de bovenkant van mijn stukje abrikozenvlaai zien. Zelfde techniek, ander materiaal.

zondag 8 juni 2014

Balkonia #5 1/2

Als je net doet alsof je huis een tent is, moet je het wel goed doen. De vuile was zie je later wel.

Hitte
Ze voorspellen een plak pinkster weekend dus gaan we vroeg op pad naar de mooie plantjes kweker. Wat we nodig hebben ? Bamboestokken. Bij de kweker liggen de stokken in een oude kas op lengte gesorteerd. Je mag ze zelf pakken, ze worden niet per bos, maar gewoon per stuk verkocht. En ik wil een hangverbena en knal afrikaantjes hebben. De verbena wordt een mooi rood exemplaar en de afrikaantjes hebben de kleur van citroenen. Thuisgekomen gaan de plantjes in een emmer met een bodempje water, wachten tot het iets geschikter weer is om ze uit te planten.

Later
Later is nu, dus ik besluit om de wasmachine aan het werk te zetten. Met dit weer is de was al haast droog tegen de tijd dat je het aan de molen hebt hangen. Ik keer alle wasmanden om en bekijk de buit, uiteindelijk was ik vier keer. Dat het allemaal gestreken moet worden verdring ik nog even.

Moestuin
Voor onze tent ligt een moestuin en de doperwten beginnen mooi te worden. Zouden het er genoeg zijn voor een maaltje ? Gewapend met vergiet en een schaartje ga ik het bonen bos in. Doperwten oogsten is vooral goed kijken, de peulen mogen niet te dun zijn en ze spelen vaak verstoppertje. De peulen, die je over het hoofd ziet, zijn later vaak te dik geworden om nog lekker te zijn. Als je in Engeland bent krijg je soms van die hele lekkere grote erwten voorgeschoteld, ik vraag me af of dat een bepaald ras is.
De probleemloze teelt van venkelknollen levert toch een klein probleempje op. De konijnen schijnen venkel ook erg lekker te vinden. Hubby G. belooft er gaas omheen te zetten, morgenochtend.

Warm
Zelfs als je rustig in je campingstoel blijft zitten zweet je, ik serveer limonade en perenijsjes. Ik beweeg met de schaduw mee en lees een boek, we zijn nog op vakantie toch ?
  
 

zaterdag 7 juni 2014

Balkonia #5

Als je net doet alsof je huis een tent is, moet je het wel goed doen. Lekker een week lang een camping smoking aan, so what !

Voorbereiding
Een goede voorbereiding is het halve werk en dit is weer eens 1 van die dagen dat blijkt dat ik die niet gedaan had. Het plan is om de duvelkuulsroute bij Afferden te lopen met een omweg via Venlo (Fossa Eugeniana en een vlaaienbakker). Achteraf gezien waren de tekenen al vroeg duidelijk, maar ja als je die negeert . . . wat dan ? Onderweg vraag ik eens hoe ver is dat Venlo eigenlijk nog ? Oftewel . . . mezelf slecht voorbereid. Ik ben kribbig als ik onderweg onduidelijke antwoorden krijg en stap uit om de passagiersstoel te claimen. We komen goed uit in Venlo (hubby heeft zich netjes voorbereid) en ook de ovatonde in Venlo wordt met mijn aanwijzingen netjes genomen. De vlaaienbakker wordt zonder problemen bereikt en de voorbereiding is wel dusdanig goed dat er een koeltas met koelelementen is om de vlaai in op te vangen.

Duvel
We raken in verwarring hoe we het snelst op de snelweg komen en zetten tante Truus aan, tante Truus meldt 40km naar Afferden. Ik sputter, wa-at ? Lekker voorbereid dus. Terwijl we onderweg zijn lijkt de weg eindeloos, ik heb het idee dat we ieder moment de camping weer op kunnen rijden en thuis zijn in plaats van dat we straks in Afferden aankomen. De weg lijkt eindeloos, het is warm en de vakantie hoofdpijn begint op te zetten. Toch komen we in Afferden en we vinden zelfs een beschaduwde parkeerplek voor de bolide.
De route is 7km, dat zou voor mij een peulenschil moeten zijn maar vooral de 1e km is zwaar alsof mijn benen na al dat fietsen niet meer weten wat een looppas is. De route voert langs de ruïne van kasteel Bleijenbeek, die opgekalefaterd wordt zodat het een min of meer veilig te bezoeken ruïne blijft. Die middenweg is niet aan mij besteed, laat het gaan of bouw het op - ik zal maar denken dat ze het niet met mijn geld doen. Alhoewel, is dat wel zo ? Weet je wat - ze doen maar. Achter de ruïne loop je onder dik gebladerte over de oude oprijlanen. Hubby G. wijst naar de grond, over het pad huppen mini padjes nog geen 2cm groot. Hoe kan ik nu nog zorgeloos verder lopen ? Oplettend waar ik mijn stoere stappers neerplant wandelen we verder.

Oververhit
Onderweg pauzeren we in de schaduw, dat is nodig want ik voel dat ik oververhit begin te raken. De hoofdpijn kan ik maar net buiten de deur houden. Aan het uitzicht kun je niet afleiden in welke eeuw je bent, nou ok - het prikkeldraad zou er in de middeleeuwen niet gestaan hebben. Als we uiteindelijk bij de duvelkuul aankomen staan er waarschuwingsborden - niet door de kuddes lopen en niet met rode vlaggen wapperen. Maar al wat ik zie van het vee is mest, ik hoor zelfs geen vee - het enige wat je hoort zijn vogels en het luide gekwaak van kikkers in de kuul. Na al die waarschuwingen verwacht je toch iets meer. Ik geef aan dat het foute boel is, dat de hoofdpijn te erg begint te worden - het laatste stuk wandeltocht leggen we af in een straf tempo. De lol gaat er op die manier wel vanaf, vooral als ik de blaren van het ene op het andere moment voel op ploppen, dat kan er dan ook nog wel bij.

Tent
Ik weet niet hoe we thuisgekomen zijn, in de auto schakel ik mezelf uit, ik ben er even niet. Thuisgekomen eis ik een emmer, binnen 2 minuten is het voor mekaar en heb ik de ellende eruit gekotst. Daarna slaap ik de scherpe kantjes eraf en kom rond etenstijd een beetje wankel uit mijn slaapzak stommelen. Ik ben der weer.
 

vrijdag 6 juni 2014

Balkonia #4

Als je net doet alsof je huis een tent is, moet je het wel goed doen. Als je er op uit gaat, mag je best even spieken op de buienradar of het al tijd is. Of dat je misschien toch beter even in de voortent kunt blijven zitten. We blijven tot na de koffie in de voortent zitten.

Ramptoerist
De dag dat de hei brandde op de Veluwe, was de dag dat we mijn moeder mee namen om te logeren. In de krant heb ik foto's gezien van hoe veerkrachtig de natuur is, maar ik wil het graag met eigen ogen zien. We besluiten naar de ingang Schaarsbergen te rijden en dan met de tandem een rondje door het nationaal park te maken. Volgens mij hebben we geen kaart nodig, je kunt makkelijk op de borden fietsen - Hoenderloo, het jachtslot, Otterlo, het museum en dan terug naar Schaarsbergen.
Onderweg zien we enorm dreigende wolken, maar die laten we achter ons. Als we in Schaarsbergen zijn drupt het nog een beetje, gewoon niet te hard fietsen. Onderweg breekt de zon door, rechts zware wolken, links blauwe lucht. Tussen Deelen en Hoenderloo zie je zwartgeblakerde velden met felgroene graspollen erin. Zwartgeblakerde bomen en bomen waar het vuur omheen gekropen is. We lijken helemaal alleen in het park te zijn, we zitten in een hoogzit en zien niemand, het zal wel aan het weer liggen.

Historie
Bij Sint-Hubertus is net een kudde scholieren geland, we laveren door de uitzinnige menigte heen. Als we aan een picknicktafel zitten om wat te eten landt er een vink op tafel, net zo brutaal als een mus in de grote stad. We gaan verder en zien . . . dreigende wolken en een standbeeld dat als een naald op de vlakte staat. 
Het standbeeld in een cirkel van zand blijkt Christiaan Rudolf de Wet te zijn, van opzij moest ik eerst aan Lenin denken zo met zijn sik vooruit. Terwijl we door de cirkel van zand ploegen om het standbeeld van dichtbij te bekijken, grappen we dat we makkelijk kunnen zeggen dat we ook naar het strand geweest zijn.

Het weer
Alhoewel de radar zei dat het droog zou blijven boven de Veluwe, vertellen de donkere wolken ons iets heel anders. Hoogste tijd om verder te fietsen, we vinden een plek waar we kunnen zitten en schuilen onder onze picknickdeken. We lezen een boekje, we spieken af en toe op de radar en we groeten een kudde enorm beleefde scholieren, die langsfietsen. We zien paniekerige Japannertjes op witte fietsjes, die de regen proberen te ontvluchten. Ik word onrustig, kunnen we nog niet verder ? Ik wiebel, ik roep tegen de wolken dat ik een regenjas aan heb en ik begin het koud te krijgen. Oftewel we fietsen verder, we landen in een enorme hoosbui en we fietsen dus zo hard als we kunnen. Ik kijk naar beneden, het asfalt glimt van de regen en ik zie mezelf weerspiegeld. Ik moet enorm hard lachen, ik weet niet precies waarom. Het zal het absurde zijn, dat ik door mijn gezeur ervoor gezorgd heb dat we midden in een hoosbui landen, zoiets. Als we Schaarsbergen naderen hebben we het ergste gehad.

Tandem
Hubby G. is zeiknat, ik minder. Dat is dus een van de voordelen van achterop een tandem zitten, de stuurman houdt je grotendeels uit het weer. Daarnaast heb ik geen spijkerbroek maar een sneldrogende driekwarts trainingsbroek (campingtenue) en een regenjas aan. In de auto doe ik mijn natte sokken, regenjas en slippers uit, hubby G. bedient zich van de droge auto overall. En zo gaan we tentwaarts, waar het droog is.
 

donderdag 5 juni 2014

Balkonia #3

Als je net doet alsof je huis een tent is, moet je het wel goed doen. Ook al heb je een rustdag, je gaat natuurlijk wel voor je tent zitten. Alleen hoosbuien en windkracht 10 jagen je de voortent in.

Rustdag
De voorspelling was dat woensdag regenachtig zou zijn en dus de minst mooie dag van de week. Woensdag wordt onze rustdag, ahem. Omdat we alsof doen, hebben we toch een koelkast en die koelkast is een beetje uhm leeg. We gaan dus boodschappen doen, maar alleen de hoogst noodzakelijke. Tijdens de boodschappen komen we mijn schoonmoeder tegen en we houden familieberaad over wat de slimste route naar Arnhem is.

Moeilijk
Vakantie in Balkonia is moeilijk, als je telefoon gaat . . . neem je hem dan op ? Ja. Als hij voor een 2e keer gaat, neem je hem dan op ? Zucht. A, een van ma's buurvrouwen belt, voor ons de liefste. Het is een aftast gesprek, niet een alarm of een schrik-niet gesprek. Of ik weet dat ma weer gevallen is - ja. Of we ma nog gesproken hebben - ja. Bij gelegenheid belt, praat en wandelt ze met ma. Als ze ma een tijd lang niet ziet wordt ze ongerust en belt ze even. Als ik bij mijn moeder geweest ben ga ik soms even bij haar langs, even weer in evenwicht komen.
D belt, D is een oud-collega en vriend, ik vind dat D erg op mijn broer lijkt. Bij mijn broer komt een ongeluk nooit alleen, het moet altijd dramatisch zijn. Met de hamer op je duim slaan is nooit genoeg, dat is bij D ook het geval. Ik heb voor zijn problemen geen oplossing, zijn ideeën zijn de mijne niet en vice versa. Maar misschien ben ik voor D wel wat vele anderen voor mij zijn, een uitlaatklep. Even een rustpunt waar je stoom af kunt blazen zodat je weer even verder kunt.
  

woensdag 4 juni 2014

Balkonia #2

Als je net doet alsof je huis een tent is, moet je het wel goed doen. Een van de dingen die ik doe is de computer zo veel mogelijk negeren. Niet bloggen dat kan later wel, niet de achterklap van nu.nl bekijken - de wereld draait heus wel door. Ik kies een boek uit de stapel en laat de boel de boel.

Apeldoorn
Het uitgekozen uitje van vandaag is de schaapskooi fietsroute en dan gecombineerd met een bezoekje aan T&M. Speciaal voor M ga ik een foto van de chicorei bij ons aan de overkant maken. Je weet wel, daar maakten ze in de oorlog koffie van en in het zuiden van de verenigde staten is koffie met chicorei enorm chic. Of beter gezegd dat lees ik altijd in boeken die in New Orleans spelen. Als we rond de koffie in Apeldoorn arriveren blijken we verwarring geschapen te hebben, het idee was ontstaan dat we al fietsend langs zouden komen. Bij de gedachte alleen al krijg ik acuut zadelpijn. Ik weet altijd precies wanneer we 20km gefietst hebben of 25 als ik een fietsbroek met ingebouwde vering aanheb. 

Route
Tijdens de koffie discussiëren we wat de beste manier is om op de route te komen. Uiteindelijk verdwalen we hopeloos in hartje Apeldoorn, na turen op het info bord besluiten we tot: een kort stukje terugfietsen, rechtsaf Sprengenweg, Sprengenweg wordt John F. Kennedylaan en bij de Jachtlaan schuin rechts. En dan zitten we dus op de route en gaat het vals plat omhoog. Iets waar al veel hilariteit over bestond tijdens de koffie omdat de heren dachten dat ik dat niet wist. Sommige stukken van de fietsroute lijken lang, maar gaan alleen maar heuvelaf. Heuvelaf als je achterop en tandem zit is niet echt grappig, hubby G. meldt: we gaan 45km/h - ik slik. Als het opeens wat steiler naar beneden gaat zit je maag in je keel omdat je die daling niet aan ziet komen, nee dan heb ik liever vals plat.

Snelweg
Voor we bij de snelweg zijn pikken we een bankje en kijken uit over zand en in de verte bossen, vlak achter ons rijdt een trein langs. Ik bedenk me dat ik vaak genoeg in die trein heb gezeten en kan me niet herinneren of het uitzicht vanuit de trein ook zo mooi was. We gaan de snelweg over, in de verte zie je een van de ecoducten. Verder fietsend bedenk ik me dat je deze route ook op een hele hete dag kunt fietsen - lekker stoempen onder de bomen. Als we vervolgens weer aan een lange afdaling bezig zijn vraag ik waar eigenlijk die schaapskooi is. Het antwoord is een tegenvraag, heb je die borden niet gezien ? Nee, als je achterop een tandem zit kun je goed naar links of naar rechts kijken of eventueel de krant lezen maar vooruit zie je alleen de brede rug van de stuurman. Bovenaan de lekkere afdaling was dus de schaapskooi, geen haar op mijn hoofd denkt aan omkeren. Nadat we wederom de  A1 oversteken gaat het van kwaad tot erger, ik heb niet alleen de schaapskooi gemist, het laatste stuk van de route ligt ongeïnspireerd langs de grote weg - jammer.

Vertroeteld
De terugweg Apeldoorn in gaat beter en we fietsen zonder verdwalen terug naar T&M. Als we ons melden mag ik van alles, maar wat ik het liefst wil is even rustig zitten op een normale stoel. Er komt brood, kaas, filet americain, salade en drinken naar keuze op tafel. Met andere woorden, we worden in de watten gelegd. Als het tijd is om huiswaarts te keren demonstreert hubby G. zijn reeds groter wordende handigheid met het inladen van de tandem.
 

dinsdag 3 juni 2014

Balkonia #1

Als je net doet alsof je huis een tent is, moet je het wel goed doen. Niet dat ik met een rol wc-papier onder mijn arm rondloop, maar wel zo veel mogelijk buiten zijn. 's Ochtends voor de tent ontbijten, beter gezegd alleen bij stromende regen in de tent eten. Als je 's avonds kookt, kook je dus niet met 3 pannen, dat doe ik op de camping ook niet. Simpel moet het zijn.

Tandem
Wat niet zo simpel is, is de tandem meenemen in de auto. In de vorige auto paste het, maar in deze auto hadden we het nog nooit geprobeerd. Omdat deze week een lange fietstocht rond Apeldoorn op de planning staat, gaat hubby G. passen en meten. Als hij later komt melden dat het past, meldt hij ook even dat de fietsendrager vandaag werkeloos blijft. De tandem zit er nu in, dan nemen we hem vandaag ook maar mee.

Rees
Ik ga alweer naar Rees, deze keer met mijn hubby, het is grappig ergens heen te gaan waar je al een beetje de weg weet. In Rees blijkt dat het in elkaar zetten van zo'n tandem ook niet echt simpel is - maar het lukt. Wat zeggen ze ook alweer, oefening baart kunst. We fietsen over de promenade, we vinden het openbaar toilet (0,10€ entree) en we vinden het skulpturenpark. Het is een schattig park, terwijl je rondwandelt kun je alles rustig bekijken en als je moe bent ga je op een van de bankjes zitten. Het kunstwerk op de foto is van Gisela Mewes en heet toepasselijk "Fisch". Nadat we alles bekeken hebben gaan we een stuk fietsen. We fietsen langs de Rijn, waarbij we een deel van de planetenweg afleggen.

Off the road
Op een bepaald moment stuiten we op totaal niet aangegeven wegwerkzaamheden, er wordt gepolderd en nieuw asfalt aangebracht. Jammer genoeg is het asfalt nog een beetje te warm om over heen te fietsen. Een inboorling, die het polderen bekijkt, wuift en wijst de weg. Even later fietsen we over mooi nieuw asfalt verder en via Mehr en Haffen fietsen we terug naar Rees. We doen de bakker aan en slaan kuchen en brood in. Vervolgens gaan we terug naar de tent.
 

maandag 2 juni 2014

In Flex Ibel

Hubby G. heeft 2 weken vrij en hij oppert om de 2e week met de tent op stap te gaan. Eh ? Ik ben hier totaal niet op voorbereid en vraag waar zou je dan heen willen ? De Elzas, dat is een beetje ver, de Eifel, dat is al iets dichterbij en als alternatief opper ik Zeeland. We halen in de bieb camping- en streekgidsen. Ik bekijk het weerbericht, aan het begin van de week is het niet echt warm, dan voorspellen ze regen en daarna wordt het knoertheet. Ik wordt er niet vrolijk van, wordt het in Zeeland beter weer ? Nee. Wordt het in het noorden van Duitsland beter weer ? Nee. Het thuisweerbericht is nog het mooist.

Knorrig
Mijn knorrige ik komt boven. Ik heb geen zin om de hele auto vol te laden met van alles om dan een dag te moeten rijden en ook nog een dag weer terug. Dan een of twee dagen weg te regenen en eventueel ook nog een dag knallende koppijn te hebben omdat ik uit mijn ritme ben. Hoeveel blijft er dan nog over van 1 week, vakantie hoort ontspannend te zijn. Op het laatste moment tegen mij roepen, we kunnen wel een weekje met de tent weg, zonder voorbereiding valt bij mij niet in de categorie ontspanning. Ik stel voor om de volgende vakantie wel goed te plannen en opper om vakantie in Balkonia te vieren. 

Balkonia
Vakantie in Balkonia is ook niet echt makkelijk, maar je hoeft er in ieder geval niet meer dan 300km voor te reizen. De trippenenveloppe komt op tafel, we kiezen er 2 uit en ik schud er nog 2 uit mijn mouw plus een rustdag. Welke trip we op welke dag gaan maken laten we nog in het midden en plannen we kort van te voren, zo flexibel ben ik nog wel. Maar verder blijkt mijn flexibiliteit er toch een te zijn die meer op een looien deur lijkt.
 

zondag 1 juni 2014

Onduidelijke specificaties #1

Gisteravond
O ja niet vergeten er ligt nog witlof in de koelkast, het is jammer als dat oud wordt. Dat is lekker met schnitzel is hubby G's reactie. En wij blaten verder op het kerkplein waar we een patatje met, met eigen meegebrachte salade weg zitten te kanen. Kamperen in eigen dorp.
 
Vanmiddag
Ik heb geen appeltje zegt hubby G. Huh, waarvoor. Om door de witlof te doen. Ik denk even na en zeg: Er ligt nog een grapefruit, dan schil je die en gebruik je die. Ok.
 
Avondeten
Als ik later aanschuif voor het avondmaal wacht me een verrassing. Het duurt even voor ik het doorheb want ik verorber eerst de schnitzel. De witlofsalade zie ik alleen uit mijn ooghoeken, hmm er zitten volgens mij rozijntjes door. Hubby G. schept op, hoe is het vraag ik, bitter is het antwoord. De witlof en de grapefruit zijn beide bitter is de nadere uitleg. Ik schep zelf maar eens op, ik zie wel rozijntjes, ik zie wel witlof, ik zie bitter weinig grapefruit. Toch proef ik de grapefruit wel. Het smaakt me prima, fris, zoet en bitter door elkaar. En dan zie ik het en dan snap ik het ook. Het enige deel van de grapefruit dat in de salade beland is, is de schil. Dat zei jij was de reactie. Maar dat bedoelde ik niet was de mijne. Dan waren de specificaties onduidelijk kaatst de kok terug. Daar denk ik over na, als ik nou hetzelfde had gezegd over een peer had je dan ook alleen de schil in de salade gedaan ? Stilte aan de overzijde, dit is er een voor in het plakboek.