Favoriet

Eindelijk komt mijn favoriete groente een beetje uit de verf, heerlijk. Schoonmaken, in stukken snijden en dan in een pan met water, klontje boter en suiker erbij.
O, wortels heerlijk.

Appels

Dit jaar hangen er enorm veel appels aan de bomen, dus ik was blij toen ik zag dat we genoeg flessen hadden om nog een keer sap te maken. Balancerend op een krat heb ik een emmer vol gouden heerlijkheden geplukt. De appels heb ik aangevuld met platte peren, want peren rijpen sneller dan wij eten kunnen.

Moestuin #67

Nou ja vooruit, nog een keer dan courgettes en verder paprika's, tomaten en zoete appels.


Een eigen moestuin
Naar buiten lopen oogsten
erg veel courgettes

Ik besta niet, wij bestaan niet

In de woonkamer zit mijn moeder met wilde haren, haar eet scharrel R zit in een stoel naast haar. Ik ga een kam en een borstel halen, ik denk even borstelen, kammen en dan een vlecht erin. Ik begin links, waar een enorme klit zit, een verzorgster die ik nog niet ken zegt, rechts zit ook een enorme klit daar ben ik al een halfuur mee bezig geweest. Ik krijg last van fronsende wenkbrauwen, mijn moeder deed bijna iedere ochtend haar haar opnieuw in een vlecht en nu kijk ik naar de vervilte haardos van een langharige Perzische kat. Verstand op nul en kammen maar, na een kwartier heb ik links getemd en na nog een kwartier heb ik rechts uit de knoop. Omdat ik naar een overleg moet vraag ik de verzorgster of zij mijn moeders haar wil vlechten, iets wat ik later overdoe omdat er een heel slap vlechtje in zit.

Praats
Ondertussen praat R in de ruimte, hij praat niet echt tegen mij - ik besta namelijk niet of ik ben niet belangrijk, kan ook. Ik negeer zijn monoloog zo veel mogelijk. Ik had twee ons kaas bij me en die heb ik haar laten zien en toen ik weer keek had ze het op. O en van die kersenbonbons heeft ze er denk ik ook al vier of vijf op. Ondertussen krijgt mijn moeder soep en twee boterhammen, het is een wonder dat ze überhaupt nog iets eet. Tegen mijn moeder zegt hij, ik heb nog een stuk kaas bij me zal ik je dat ook laten zien ? Ik grijp in, nee joh dat is maar een grapje ik laat het haar niet echt zien. Ik kan zijn humor niet waarderen. Tussen oud en nieuw wil ik haar twee weken bij me hebben, dat heb ik met de arts al overlegd - mijn oren klapperen. Ja dan heb ik extra zorg voor haar nodig en twee meisjes die ik ken hebben al gezegd dat ze me helpen. Ze kan toch wel lopen hè, want ze moet bij mij wel naar het toilet kunnen. Zuster Anna geef me een emmer geduld.

Honderd
Op dat moment komt de arts met de arts in opleiding in haar kielzog binnen, R veert op - ik weet waarvoor jullie komen. Ja jullie komen vertellen over het geloof, jullie zijn toch van de Jehovahs. De arts legt uit dat dat een misverstand is, ik ben hier de arts. Dat was voor R het teken om zijn verhaal nogmaals af te steken, dat hij toestemming wilde om mijn moeder twee weken bij hem thuis te hebben tussen Kerst en Oud en Nieuw. De arts legt hem uit dat je zoiets in eerste instantie met de familie bespreekt en wijst naar mij, maar ja wij bestaan niet. R werpt tegen, de familie kan toch geen toestemming geven, de arts kijkt naar mij en ik zie dat ze er mee in haar maag zit, maar ja nu besta ik even niet. De arts maakt een einde aan het gesprek zonder ja of nee te zeggen en we piepen er tussenuit.

Realiteit
R heeft niet het vermogen om de realiteit onder ogen te zien, te accepteren dat mijn moeder nog maar een schim van haar vroegere zelf is. De altijd praatgrage vrouw, die nu amper een zin aan elkaar kan rijgen en meestal zwijgt. De altijd goed ter been zijnde en kilometers afleggende vrouw, die nu aan de arm van een verpleegster net van de slaapkamer naar de huiskamer lopen kan. Die vrouw ziet hij niet, in zijn hoofd zit nog een vorige betere versie. Als de arts tijdens het bespreken van het zorgplan haar gedachten geordend heeft stelt ze voor dat zij deze logeerpartij niet zal toestaan en de nee-zegster zal zijn. Dat lijkt mij ook beter, de familie bestaat immers niet.
 

Vitamine

Nu nadat mijn moeder twee manden opgenomen is, hebben we een bespreking van het zorgplan. Ik doe wat ik gewend ben te doen, ik druk het af, ik lees het door met het potlood in de aanslag. Vervolgens heb ik dus een ondergekalkt zorgplan.

Hokjes
Als we eenmaal in gesprek zijn, de arts, de arts in opleiding die later afgelost wordt door de fysiotherapeute, de verpleegkundige en moi kom ik erachter dat zo'n zorgplan geen doordacht plan is. Het is geen vrije tekst, nee we kunnen alleen hokjes aanvinken. Dat laat weinig ruimte voor creativiteit, her en der een blokje voor vrije tekst en dat is het. Waarom het dan bespreken vraagt je je af, gooi het in een la en vergeet het.

Beleid
Maar goed. We praten over mijn moeder, hoe ze tegen de verwachting in opgekrabbeld is en nu toch een terugslag heeft. We bespreken wat we medisch gezien nog wel en wat we medisch gezien niet meer doen. De nachtelijk opgetrokken bedhekken worden besproken en door de arts afgekeurd. De fysiotherapeute doet verslag en ik probeer zinnige dingen te vertellen waar zij iets aan heeft.

Communicatie
Iets waar het vooral aan schort, is tot nu toe altijd de communicatie vanuit de arts - waarom moet je bepaalde dingen altijd vragen ? Omdat mijn moeder een tekort aan vitamine D heeft was ik langs de drogist geweest voor een potje vitaminen, kauwtabletten dat lijken net snoepjes - dus innemen zal wel geen probleem zijn. Op het moment dat ik het opper, krijg je de tegenvragen van de arts - was uw moeder gewend vitamines te nemen - nee. En dan zo'n meewarig lachje nadat ik mijn standpunt uitgelegd heb, we geven onze patiënten helemaal niets met uitzondering van vitamine D. Het belang daarvan achten we bewezen en dat is bij ons beleid, nou daar zat ik dan met mijn potje kauwtabletten. Er zitten er vijftig in, ze zijn zoet als de hel, maar ik zit voor de rest van het jaar vitamine-technisch geramd.
 

Oud en nieuw

Het nieuwe jaar begint bij ons in de gemeente al vroeg, de containers voor volgend jaar zijn er nu al. Een glimmende nieuwe naast een vermoeid ouwetje.

Krimp
De nieuwe container is meteen een stuk kleiner, voor een grote mag je extra dokken. Een grote kliko zou niet meer nodig zijn door het scheiden van je afval. Nou ben ik een brave afvalscheider en al hebben we de grijze container meestal niet vol, vind ik de gemeente toch doorschieten. Én een kleinere container én hem minder vaak ophalen en o ja lever de huidige grote meteen maar in - je kunt het ook overdrijven. Ik krijg acuut last van een aanval van burgerlijke ongehoorzaamheid en geniet van mijn ouwetje - zolang het kan. 

Moestuin #66

Nee, geen courgettes - de courgettes lopen op hun laatste benen. Een zielige paksoi, een enkele tomaat en wat wortelen - een schamele oogst.

Eendjes

Na het overlijden van mijn vader gebeurde er rare dingen, volgens mijn moeder liep ze niet in zeven sloten tegelijk en reageerden wij te paniekerig. Zij had nergens last van, alles ging prima, maar 1 van de vragen die ik op een bepaald moment stelde was; "Ma, waar zijn de eendjes".

Heilig
De eendjes waren heilig, je mocht er bij wijze van spreken niet eens naar wijzen, laat staan aankomen. In de boekenkast op het randje stonden ze altijd stof te vangen - tot op die ene dag dat de eendjes opeens verdwenen waren. Mijn moeder moest het antwoord op de vraag schuldig blijven, wel kon ze nog haar eendjes verhaal vertellen - ze waren ooit bij een man op visite geweest en die had ook van die eendjes en dan vonden mensen dat zíj troep hadden. Maar de eendjes waren mooi een blokje om.

Lijstje
Nou heb ik al eerder gezegd er zijn van die dingen, waarvan je hoopt dat ze boven water komen als je in huis op gaat ruimen. Mijn rapporten staan bovenaan, het meisjeshoofd dat bij mijn oma hing, verschillende dingen die ik bij de tante van mijn vader ooit zag. En ja, ik hoopte ook de eendjes te vinden, alhoewel mijn hoop niet erg groot was. En zo lag ik op mijn knieën troep van de grond te ruimen toen ik opeens iets onder de kast zag. Ik vroeg hubby G of hij mij even de camera geven kon, ik moet hem echt even hebben. Want ik durfde het haast niet te geloven, maar toch was het waar - de eendjes waren onder een kast ondergedoken. En nu ? Nu staan ze weer in de kast, voor de boeken op het randje - ik word al blij als ik ze alleen maar zie.
 

Slijtage

Als we sap maken leggen we het fruit in een doek, op die manier blijft je sap helder. Maar die doeken slijten, ze liggen in hete stoom en worden iedere keer uitgewrongen. Eerst zie je dunne plekken, dan kleine gaatjes en dan scheuren ze ongenadig.

Borduur
Dus ik haal bij de handwerkwinkel, niet op zondag hoor - ik loop gewoon achter, twee nieuwe stukken ongebleekt borduurkatoen. Niet te fijn niet te grof, er net tussenin. Kijk ze nog eens maagdelijk wit zijn, nu alleen nog tijd vinden om ze te zomen en dan kunnen ze aan het werk.

Natte winderige nacht

Hoe ziet de achtertuin er uit na een natte winderige nacht ? Alles is nat en onder de walnotenboom ligt het bezaaid met natte noten. Dat betekent een grote emmer erbij en rapen, als je geen noten wilt hebben kun je ook een paar uur wachten, dan heeft de natuur zichzelf gered.

Emmer
Ik raap meer dan 1 emmer met noten van de grond, krantje in een doos, noten erin en naar binnen. Het is al aardig vol in de gang, dus ik hevel de droogste noten over in papieren tasjes en zo maak ik ruimte voor de natte noten - als soldaatjes in slagorde leg ik ze op droge kranten.

Mislukt, overnieuw mislukt

Een test is nooit mislukt is 1 van mijn favoriete uitspraken. Je resultaat is misschien niet wat je verwacht had, maar als je er iets van leert - kun je nog een heel eind komen. We hebben peren in overvloed, dus ik bedenk me dat ik een taart wil maken. Zoeken op internet levert een overvloed aan recepten op. Ik vind de perentaart van Cees Holtkamp op Foodtube met een filmpje, een recept in twee delen eerst het deeg en daarna de taart. Ik zie al meteen dat je bij het maken van het deeg op zijn handen moet letten, hij rolt het deeg naar zich toe, draait het dan en drukt het weer plat en dat een aantal keer.

Het maken van het deeg is het probleem niet, ik heb alles in huis - de taart maken is ingewikkelder. Ik heb maar een half bakje crème fraîche en vul dat aan met kwark, ik heb geen rum dus dat wordt Ramazotti en de abrikozenjam is vermomd als rode bessengelei. De taart lukt redelijk alleen had ik geen geschikt bakblik, dus ik maak brokken. De peren zijn een beetje hard gebleven, maar de smaak van de rest krijgt een ruime voldoende.

Blijven
Ik blijf proberen, ik heb ten slotte nog deeg voor een 2e taart deze keer met appels. Ik heb genoeg crème fraiche - de rest van de uitdagingen is gelijk gebleven. Geen rum, geen abrikozenjam en de vorm die ik deze keer gebruik is nog een slechter alternatief dan de eerste. En wat leert deze 2e test mij, dat kwark/crème fraîche lekkerder is dan alleen crème fraîche én dat ik nog niet genoeg bakblikken heb.
 

Kat-e-ker

Op heterdaad betrapt, wel vaker ook, maar deze keer goed gevangen met de camera. Er vallen drie walnoten naar beneden, er landen een paar lege doppen naast. Hmm, even de camera halen en dan speuren, ja daar zit de kateker.

Eekhoorn
De kateker gaat er vandoor met een noot in de bek, van de walnotenboom naar de berk en dan van de berk met een grote sprong verder de tuin in. Knap hoor, acrobatiek met een volle mond. 

Corylus colurna

Toen ik nog konijnen had kwam ik ieder jaar, bij de dierenarts op het konijnen spreekuur, een buitenmens van de gemeente tegen. Hij was een volleerd bomenverzorger en wij praatten dan vaak over bomen. Wat vind jij nou mooie laanbomen ? Nou bij jou in de buurt daar hebben ze langs de weg Turkse Hazelaars staan, die vind ik erg mooi.

Auto's
De vruchten vallen en de nootjes zitten in een ingewikkeld stekelig geheel, de auto's rijden erover heen. De vogels profiteren van de vooruitgang. Als ik bij de brievenbus sta raap ik er 1 op, voor thuis, voor op de foto. Hazelnoten in cadeauverpakking.

Moestuin #65

Het begint saai te worden, als ik zo kijk denk ik wel eens dat wij het hele jaar alleen courgette eten. Heel veel courgette, maar dat kan toch onmogelijk waar zijn. Toch ?

Dagelijks brood

 

Ik had me bedacht dat ons dagelijks brood op de foto moest, het is onderbelicht terwijl het lekker brood is. We maken er altijd twee tegelijk, hubby G doet het voorwerk en ik maak ze af. Een deel volkoren, een deel waldkorn mix en grote groene pompoenpitten, een door de jaren heen geëvolueerd recept.

Emmertje

Een hele verzameling emmers hebben we, maar deze komt vaker in beeld. Even de tuin in, even wat scoren, even een klein emmertje mee grijpen. Paar platte peren, geel met een rood blosje en 1 klein tomaatje.

Leeftijd

Steeds opnieuw kom je bewijzen tegen van het schrijnende niet weten en willen weten. Waar is een kassabon goed voor, je kunt er je administratie mee op orde houden en kijken wanneer je naar welke winkel geweest bent en wat je daar gekocht hebt. En achterop, achterop kun je uitrekenen hoe oud je bent, iedere keer opnieuw.

Moestuin #64

Worteltjes, paprika's en tomaten. De paprika's zouden oranje en rood moeten zijn, het ligt aan mij - ik zie het verschil niet.

Plankjes verven #2

Zoals ik in maart al zei, dit kan wel even duren en zo ben ik maanden later nog steeds plankjes aan het verven. Ondertussen heb ik de hele opgebouwde voorraad beits er doorheen gekwast. Wel zijn er intussen al veel plankjes geverfd en de stelling van boven is naar beneden en boven staat een iets andere stelling - dat allemaal wel. Het vordert langzaam, maar gestaag.

En dan heb je dus nog plankjes en uhm alleen een hele oude pot beits, die uit de garage van je vader gekomen is. Wat doe je dan ? Heel goed roeren !
 

Drogen

Walnoten, ik hoor ze vallen, als er eksters, kraaien of een eekhoorn in de boom zitten vallen er tijdelijk meer. De noten zijn redelijk droog omdat het de afgelopen tijd zo droog geweest is. Omdat het ook heel stil weer is, heb ik elke dag een klein emmertje vol.

Bolster

 

Wat is de natuur toch mooi hè ?

Een walnoot groeit in een bolster en als de tijd rijp is opent deze zich,

daar hangt de noot nog steeds verbonden door weefsels.

Als het mooi weer is droogt hij daar perfect op,

voordat hij valt of geplukt wordt.

 

Fetisj

Op het zeep-vlak kan ik mijn moeder niets verwijten of misschien alleen dat ze me aangestoken heeft. Ik hou van zeep, ik koop op vakantie altijd zeep en zeep voor de verjaardag is altijd ok.

Maar mijn moeder verzamelde zeep in de overtreffende trap, dus mijn broer had al een doosje voor me klaargezet. Verder stoort het mij dat de zeepjes je om de oren vliegen zodra je de linnenkast open doet, dus ik pak alle zeepjes die op half zeven liggen in een doosje. En zo zal het de komende tijd wel doorgaan. Ik ben bang dat ik de rest van mijn leven een zeep koopverbod krijg. 
 

Platte peren

Wat zijn dat appels ?
Nee dat zijn peren.
Peren ?
Ja, Bergamotte peren.

Herfst

Donkere luchten
De ondergaande zon licht
de bladerpracht op

Bi Jaarlijks

Twee jaar geleden was hubby G ontroostbaar, hij had zo graag naar Keulen naar de motorbeurs gewild. Ach, dan gaan we toch volgend jaar. Dat kan niet riep hij uit, de intermot is tweejaarlijks. Dus ik maakte achterin mijn nieuwe agenda een aantekening voor over twee jaar . . . oktober - motorbeurs - Intermot - Keulen - Köln - Duitsland.

Dus dit jaar was het zo ver, voor 28 euro hadden we twee kaartjes inclusief treinvervoer. Vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan. Niet dat de treinreis helemaal voorspoedig ging, vanaf het dichtstbijzijnde station in Duitsland reden bussen - dus wij reden iets verder met de auto, waar we met moeite een parkeerplek vonden. Instappen, 1 overstap en je wordt haast tot aan de drempel van de messe gebracht. Frisse lucht en een kopje koffie moeten mij daarna redden, wil ik niet meteen groen in het gezicht terug naar huis moeten.

Ik vermaak me vooral met me verwonderen over van alles en nog wat en plaatjes schieten van de opvallendste items. Kleine dingen, grote dingen, kleurige dingen. Je weet toch al niet waar je kijken moet, zo veel is er te zien. Een hele hal met alleen maar elektrische fietsen en brommers - met een testbaan, waar je naar buiten kunt rijden omhoog tegen een helling op en weer naar beneden. Stuntrijders, die met hun motoren door de lucht vliegen met het lijf in de lucht en de handjes op de motor. Een buitenzandbak waar je een proefrit op een bepaald type motor kunt maken en dure koffietentjes, die me troosten.

Hubby G gaat op ieder merk crosser zitten waar hij op mag en grijnst breeduit, ik kwijl terwijl ik bij de Suzuki stand rondloop. Ik fotografeer alle ienie mini crossbrommertjes die ik zie en alle rare, mooie en aparte brommers. Ik zet een man op de foto, die op zijn hurken totaal in trance naar een Ducati staart. Ik neem een krant mee naar huis, verder een hele bult folders en blaadjes. Als we uitgeput zijn gaan we weer met de trein terug en eten onderweg bij een Stube een grote Schnitzel. Nu moeten we weer twee jaar wachten.
 

Ontdek je plekje

Het nieuwe huisdier heeft de tuin verkent, ze heeft deze plek uitgekozen tot haar favoriete plek. Dat duurt altijd net zo lang tot de nieuwe favoriete plek ontdekt wordt.

Conferentie

Omdat ik hopeloos achter ben met de blog ga ik het kort houden, vanaf nu tot eind oktober. Mooie peren, die je ook in Nederland in de winkel ziet - "Conference". Ons probleem is dat, al heb je maar 1 klein emmertje vol, je al die peren niet op kunt. In Nederland zie je deze peren het hele jaar, maar ja wij hebben geen fruitkoeling

Zoek

Nu mijn moeder opgenomen is zijn we vol frisse tegenzin verder gegaan met opruimen. De twee vierkante meter vooraan in de garage waar ik ooit mijn brommer stalde is helemaal ingenomen door van straat geraapt "spul". Nou heeft de garage een achteringang, maar waar is de sleutel ? Wie zoekt zal vinden en zo probeert hubby G of de sleutel van de box past en open ging de doos van Pandora.

Moed
Toen ik het voor eerst zag zakte de moed mij in de schoenen, ik had gehoopt dat je vanaf de normale deur ruimte zou hebben. Dat was vergeefse hoop. Ook vanaf deze kant is het beeld, oud ijzer, aluminium, RVS en gestapelde "nuttuge" dingen. Moeder Maria geef mij geduld en veel uithoudingsvermogen.

Twee weken

Ze is nu twee weken bij ons,

de kleine meid, het koetje, de vrijdoos.

Eten is lekker, staande mensen zijn eng,

mensen die op de bank zitten zijn om je nagels in te zetten.

Als ze op schoot ligt kwijlt ze als een Engelse bulldog,

haar nagels zijn veel te scherp,

ze ligt nog veel onder de bank,

ze durft een beetje naar buiten.

Ze mag niet aan de bank krabben,

ze moet nog veel leren.
 

Moestuin #63

Het zijn dit jaar de grote drie of beter gezegd zo voel ik dat, courgettes, paprika's en tomaten. Ik kijk mijn foto's door en steeds zie ik hetzelfde trio op de voorgrond treden.

Verkeerslicht
Het zijn alle drie vruchtgroenten, ze hebben de kleuren van een verkeerslicht. Ze verschillen vooral in formaat. Misschien volgend jaar, zal ik dan ronde courgettes planten ?

Zoete appelen

De appelbomen dragen goed dit jaar, de appels zijn mooi van formaat en kleuren al. Nu merk ik ook het mooie van een blog, ik wil appelringen drogen maar hoe doe je dat ook alweer. Ik zoek terug in het archief en vind het juiste stukje - tsjonge 5 uur lang in de oven - nou vooruit maar.

Pauze
Terwijl de appels drogen kun je niet de halve dag zittend aan je bureau verdoen, ieder half uur gaat de pieper. Ieder half uur het rooster even draaien en kijken of het goed gaat met de appeltjes. En dan na vier uur eens goed kijken, proeven of het allemaal wel goed gaat.