Oudjaarsdag

Vroeger was oudjaar de enige dag dat je mijn vader heen en weer zag dribbelen en onder theedoeken zag neuzen. Later op de dag stond hij dan in de keuken bij de pan met vet, met twee vette lepels schepte hij beslag uit de kom. Oudjaar, de enige dag dat mijn vader kookte of beter gezegd bakte.

Frituur
Ook hier staat hubby G altijd op oudjaar aan de frituurpan, die regel werd bevestigd door die ene keer dat ik daar stond omdat hij ziekjes was. Ik moest mijn angst voor de frituurpan overwinnen, maar mijn liefde voor een eigengemaakte oliebol op oudjaar is groot. Dit jaar was alles weer als vanouds, hij was er zelfs vroeg bij, deze keer geen nachtfoto's. Deze keer een zo-is-het-beslag-mooi-gerezen foto.

Moestuin #79

Wat doe je in een winterse moestuin ? Weinig.
De laatste Chinese kool oogsten voordat het bevriest en een beetje van dit en een beetje van dat. Paar worteltjes, groen blad van de prei erbij en je maakt soep, pastasaus of een hete saus voor bij de rijst.

Moestuin #78

 

 

Je vingers eraf vriezen,

terwijl je spruitjes oogst.

Oe koud,

het zijn net ijsballen.

 

Niet storen !

 

Met de kop omlaag

Niet storen baas, ik denk na

In diepe trance.

Ochtend #6

Kerst uitsloverij

Het is kerst, je hebt niets beters te doen dan je in de keuken uit te sloven. Onze bijdrage aan het kerstmenu is soep en staat al klaar. Dus we hebben tijd om ons uit te sloven en bakken zoete broodjes. Chocolade broodjes en triangels met walnoten uit het eerste boek van Levine van Doorne.

Jong geleerd, oud gedaan

Ik krijg wel vaker de vraag, strijk jij nog ?

Vaak op een moment dat de vraag onnozel is omdat ik met de bout in mijn handen sta.

Er zijn zeker twee hele goede redenen voor.

 

1) Een heet gewassen en daarna gestreken theedoek is in geval van een bloederig ongelukje het dichtst bij de hand liggende meest steriele voorwerp.

 

2) Nou daarom.

Heiligdom

Nu we bij mijn moeder opruimen komen we steeds dichter bij hetgeen we al die tijd vermeden hebben. Opruimen in mijn vaders heiligdom, zijn kantoortje, zijn coconnetje. Toch is de tijd daar, dat ook daar opgeruimd wordt - het is onmogelijk alles te bewaren en hoe moeilijk het ook is we beginnen eraan.

Post
Je zou denken dat je op een postkantoor bent, overal staan postvakjes waar de gekste dingen in liggen. En tegen de verwachting in lijkt er per vakje geen samenhang te zijn. Ik neem iedere keer een tas vol postvakjes mee naar huis, daar mest ik ze uit en dan neem ik er een aantal weer mee terug. 

Ontastbaar
De liefde voor zijn oude werkgever en elektronica in het algemeen is overduidelijk. Maar ik moet zeggen, ook ik kan enorm genieten van zo'n oude kleurrijke folder vol radio's, platenspelers en televisietoestellen. Tegenwoordig is alles zo snel geworden, we hebben internet om iets op te zoeken, maar alles lijkt daardoor onwerkelijk en ontastbaar te worden.

Kringloop #19

In de keukenkast staat een saai wit kopje dat de tekst "buurvrouw" draagt, dit kopje gebruiken we altijd om eieren in stuk te slaan. Het is eigenlijk een heel lelijk kopje, het is saaier dan saai - overduidelijk geen
"vorm voor functie".

Tweewielers
Omdat wij tweewieler liefhebbers zijn viel ik dus voor een net zo wit kopje, iets verfijnder - maar met een vrolijke motorrijder erop. Het zonnetje schijnt, hij bromt over des heren wegen en hij steekt zijn duim omhoog. En zo is er een glimlach geboren iedere keer als mijn oog er op valt.

Iets oud, iets nieuws

Uit de linnenkast van mijn moeder kwam een gehaakte kerstster netjes in een ronde ring bevestigd en een wat grotere ring. Ik dacht kringloop. Later heb ik me bedacht en nam beide ringen mee naar huis. De ster hing losjes in zijn frame en zou eigenlijk beter in de grote ring passen.

Sterk
Toen ik het los pulkte brak het zilverkleurige metaaldraad als je er maar iets te hard aan trok. Het opnieuw in een ring haken met hetzelfde garen was dus uitgesloten, dan maar iets anders, iets lossers. De ring omwonden met rood en blauw garen en dat vastgeknoopt met het restant zilvergaren. Daarna uit 1 van de vele bakken met knutselspullen een lint uitgekozen en nu hangt deze ster bij mijn moeder als kerstdromenvanger.   

Ochtend #5

Weer een nieuwe ochtend

ik ren naar buiten om de kleuren te vangen

net iets te laat

want ze vervagen al

 

Moestuin #77

Winter, er groeit weinig meer in de moestuin - wat er nog staat zijn de kolen en de groenten die in de grond de vrieskou overleven. Als alles hard bevroren is dan is het niet zo makkelijk om een prei, wortel of pastinaak te oogsten. Dus ik maak gebruik van de dooi en steek een bak met wortelen uit. Hard en ijskoud zijn ze, als ik ze schil zien ze er glazig uit - toch smaken ze wel, als ze dampend op je bord liggen.

Ochtend #4

De kersenboom

tekent donker af

tegen een nieuwe morgen

de stam verdwijnt

in de mist

 

Bekende onbekende ?

Los op het bureau van mijn vader zwerft een foto, de foto gaat mee in een van de "spul"-tassen. Als ik de foto tegenkom, denk ik weg, houden, weg, geen idee, wat moet ik er mee. Zelf denk ik dat het een
"onbekende" is, gewoon een gevonden foto, maar door de twijfel blijft de foto nog even. Achterop staat "Jan van Tante Fien", dat maakt mij niets wijzer - ik ken weinig Jannen en nog minder Fienen.

Tegenstelling
De foto intrigeert mij en krijgt hier nog een mooi plaatsje, bovenaan staat Koningstraat 60 en Jan is overduidelijk bij de Koninklijke Marine. Hij lijkt net onder moeders vleugels vandaan, een wit gezichtje en opgepoetst voor de foto. Quasi nonchalant een sigaretje in de mond en 1 hand in de broekzak. De andere hand rust op de leuning van een stoel, hand ? Het lijkt wel een kolenschop, de hand is ook gebruind terwijl Jan witjes is. Alsof ze het hoofd van Jan van tante Fien in de foto gemonteerd hebben.

 
  

Gugelhupf

Wil je uit je misère of gewoon de zinnen verzetten ? Bak dan iets, bij mij helpt dat meestal prima. Na pas de panettone van mijn schoonzus geproefd te hebben dacht ik dat wil ik ook. Meestal maak ik pandoro di Verona, nou als ik dat kan dacht ik . . . moet dat andere ook lukken. Ik heb voor beide geen speciale vorm, ik wijk gewoon uit naar de oude vertrouwde tulband. Ik heb dit recept gebruikt, met mijn eigen invulling voor de vruchtjes.

Hij was lekker, maar bovenin net niet helemaal gaar, dus de volgende keer laat ik hem vijf minuten langer in de oven. Zo'n brood kun je prima op een drukke dag maken of als je boodschappen moet doen. Terwijl het brood staat te rijzen doe ik met 1 oog op de klok tussendoor boodschappen, je gaat natuurlijk niet twee uur naast een rijzende deegklomp zitten wachten.
 

Hutkoffers

Ik jakker op een donderdag het halve land door om samen met mijn broer het huis van mijn moeder op te ruimen. Het besef begint langzaam te komen dat er opgeruimd moet worden. Ik heb een vreselijke hekel aan het werkwoord moeten. Ik hou meer van de uitspraak van Peter Sagan, die tijdens een interview zei "I don't must nothing in the life. Just die.". De waarheid in een notendop, maar toch niet helemaal correct. Iemand zal het huis van onze moeder ooit eens op moeten ruimen.

Frutsels
Deze dag hebben we geen plan, dus we geven aan waar we ons zelf het meest aan storen. Mijn broer opent met alle stofvangers, die voor de boeken staan - we mesten ze uit. Na de woonkamer herhalen we die actie in de slaapkamer. Ik geef aan vast te zitten met de handtassen, als we ze samen doorlopen blijkt het toch makkelijker dan ik gedacht had. En zo gaan we stapje voor stapje verder met een onderbreking voor een blokje om met frisse lucht, dat is geen luxe na een paar uur stofhappen. Het blokje om is ook nuttig, we verlaten het pand beladen met tassen - de tassen legen we bij de oud-papier container, de plastic container en de kledingcontainer en we komen dus lichter terug.

Dromen
Ik rij dezelfde avond na de files terug alhoewel ik her en der nog een staartje file mee pik. Het is surreëel, want alleen de kat is thuis als ik thuiskom - hubby G heeft herhalingslessen EHBO. Ik ga op de bank zitten en probeer me te ontspannen, ik brei tot ik de sleutel in het slot hoor. 's Nachts is het 1 grote warboel in mijn hoofd, wat me later verbaast is dat ik wel slaap. De volgende ochtend weet ik nog wat ik gedroomd heb, ik zag allemaal spulletjes uit mijn moeders huis. Al die spullen moesten gerangschikt worden, ze moesten allemaal een plekje krijgen in de juiste hutkoffer in mijn eigen bovenkamer.
 

Wanhoop

Iedere week ga ik naar het huis van mijn moeder, steevast door blijven gaan met opruimen. Omdat mijn ouders enorme hamsters waren lijkt er geen einde aan te komen. Nu mijn moeder opgenomen is heb je als voordeel dat je wel langer dan haar "halfuur" kunt opruimen.

Eindig
Maar ook nu is je tijd eindig, ik los dat op door een x aantal tassen zonder nadenken te vullen met "spul". Dit spul transporteer ik naar huis en daar sorteer ik het. En daar zit ik dan in mijn sorteercentrum, een vuilnisbak, een doos voor het oud papier, een tasje voor het plastic en verschillende bakjes zodat ik er enige orde in kan brengen. Telkens weer.

Groenten in de oven

Iets wat mij maar niet lukt is groenten in de oven precies goed krijgen. Gaar, knapperig, ik heb redelijk veel dingen geprobeerd - vaak kook ik de groenten voor, maar toch werd het nooit wat ik er van verwachtte. En het werd al nooit dat wat je in kookboeken ziet. Maar ik heb pastinaak uit de tuin en pastinaak leent zich voor . . . de oven.

Kookboek
Je hebt internet als kookboek en ik ontdekte dat de pastinaak een eigen pagina heeft, www.pastinaak.nl. Nou dan moet het lukken of niet dan ?

Ik heb dit recept als basis gebruikt, de langste tijden aangehouden en aardappelen en uien bij de pastinaak op de bakplaat gelegd. De dressing heb ik alleen op de pastinaken en uien gesmeerd en ik moet zeggen - heel goed gelukt. Voor herhaling vatbaar. 
 

Knipsel #1

Mijn ouders waren echte ouderwetse knipselaars, nu we opruimen kom je dozen en dozen vol knipsels tegen. Ordners met knipsels in hoesjes en in de kasten nette kamelen tot barstens toe vol met je-weet-niet-wat. Meestal snap ik het niet, maar heel soms wel.

Zwaar
Mijn moeder had een Necchi naaimachine, ze kon hem met moeite zelf op tafel krijgen. Hij had een vaste plek in de woonkamer waar hij in zijn koffer stond weg te kwijnen. Voordat hij gebruikt kon worden moest er iemand gecharterd worden om hem op tafel te krijgen óf ze deed het zelf met veel gesteun. De arm onder de arm en dan maar hijsen. Dat zo'n machine zwaar is zou je niet denken als je de advertentie hiernaast ziet.

Kiekeboe

De nieuwe aanwinst begint los te komen, ze is graag bij ons in de buurt. Ligt zonder mauwen tijdens het avondeten en de afwas te dutten onder tafel. Is enorm vocaal als het eten te lang op zich laat wachten en rent heen en weer om je te wijzen waar het bakje moet staan.

Schuilen
Ze jakkert als een kamikaze door de tuin, neemt een aanloop en springt met een paar grote sprongen zo twee meter de perenboom in. Als je haar kwijt bent zit ze in het houthok, lekker beschut, maar ook verstoppertje spelen is haar niet vreemd. Ik zit hier, zie je mij ?