Kies

Vorig jaar brak de vulling van mijn kies, afspraak maken en naar de tandarts. Naar de tandarts gaan is niet mijn ding, ik heb toch lichtelijk een trauma overgehouden aan mijn allereerste tandarts. De melkkiezen, die er niet vanzelf uit wiebelden en er toch uit moesten trok hij zonder verdoving - een verdoving schijnt namelijk slecht te zijn voor tere kinderzieltjes. Wel kreeg ik altijd een klein rubber beestje als troost. Ik heb geen flauw idee waar die tandarts vroeger zat, het enige dat in kleur op mijn ziel gebrand is - is de zonnewijzer die bij hem op het gazon stond. Als ik ergens een zonnewijzer midden op een gazon zie staan krijg ik nog de rillingen.

Wit
De tandarts dacht het zo te fiksen, maar er kwam toch een verdoving aan te pas. Daarna vind ik alles wel uit te houden, ik lig netjes stil - probeer mijn handen te ontspannen (lukt niet) en wiebel met mijn voeten. Als ik uit de stoel kom zegt de tandarts dat sommige mensen last van die witte vullingen hebben, vol bravoure roep ik dat ik nooit ergens last van heb. En zo beginnen maanden van ongemak, ik kan rechts niet kauwen - als er rechts iets tussen de kiezen komt lijkt het wel of de hele kies indeukt. Poetsen is een kunststuk, want zodra ik de kies aanraak hang ik haast aan het plafond.

Half
Ieder half jaar kom ik bij de tandarts, zolang er niets aan de hand is zie ik alleen de mondhygiëniste en daar geef ik de voorkeur aan. Ze zag niets aan de kies en stelde voor de kies een coating te geven dan zou hij minder pijngevoelig zijn. Die coating werkte best aardig, maar alleen tegen de gevoeligheid en helaas maar anderhalve maand. Ik heb het daarna nog twee maanden weten uit te stellen. En daar lag ik dus weer, deze keer kreeg ik een doekje tegen de traantjes omdat die foto's altijd zo naar in je gehemelte snijden. Het oordeel, de kies en de wortelkanalen zagen er nog goed uit.

Vier
De tandarts vertelt me dat deze kiezen 6 jaar ouder zijn dan de andere kiezen en dat van mijn vier oudste kiezen er al drie een wortelkanaalbehandeling hebben gehad. Hij zegt we kunnen wachten tot de klachten verergeren of we kunnen deze kies ook doen - deze kies is waarschijnlijk gewoon aan de beurt. Na weer een maand wachten lig ik wederom op de stoel, deze keer bij de vrouwelijke tandarts van de praktijk. Ze verdooft me en begint met boren, nadat ik zwaai verdooft ze me nog iets beter. Ze vertelt ondertussen wat ze doet, ze laat me haar martelwerktuigen zien en ik denk "wil ik dat weten".

Aardbeien
Op een bepaald moment komt het rubber flapje in beeld, zo'n grijs rubber flapje dat na al die jaren nog steeds niet naar aardbeien smaakt. Tijdens het spoelen mag je de ogen wel dicht doen, pah alsof ik de rest van de tijd de ogen open heb - nee af en toe heel even spieken vind ik meer dan zat. Op een bepaald moment is het weer tijd voor een foto, die ik zelf vast mag houden. Nadat ze de foto bestudeerd heeft gaat ze nog even door met hakken, maar al snel daarna vult ze de kanalen met een antibacterieel goedje en krijg ik een tijdelijke vulling. Want alhoewel er op de foto's nog niets te zien was, was het toch niet goed en ze kon de kanalen niet droog krijgen. Zo ga ik met dikke lip, dikke tong en een nieuwe afspraak naar huis.

Pijn
Thuisgekomen drink ik heel voorzichtig thee, zo dat het er niet uitdruipt. Wat een dag later het meeste pijn doet ? De plekken op mijn lip waar ik op heb gebeten tijdens het eten, toen de verdoving mijn coördinatie nog in de weg zat. Verder voelt alles al 100 keer beter dan het was, nu al. En wat over een maand het meeste pijn doet, tsja dat zal de portemonnee zijn. Maar als ik mag kiezen heb ik liever kortstondige pijn in de portemonnee dan langdurige kiespijn.