woensdag 2 mei 2018

Verhuisdoos

Na lang heen en weer en voor me uit schuiven neem ik een verhuisdoos met LP's mee naar huis. Mijn ouders zaten vroeger in de muziek en de liefde voor muziek zat diep, ook al was hun smaak de mijne niet. En ook al merkte je er soms weinig van.

Vrij
Eigenlijk heb ik geen tijd om in een stoel te hangen en plaatjes te draaien, dus ik los dat anders op. Meestal draai ik cd's tijdens de strijk maar nu draai ik dus een plaat. Als ik 's ochtends ontbijt en mijn hoofd staat ernaar dan draai ik een plaat. Als ik 's avonds nog even op de bank zit met mijn breiwerk dan draai ik een plaat. Met andere woorden, de platenspeler weet niet wat hem overkomt, hij bloeit helemaal op - wat tegenwoordig niet raar is, want vinyl raakt weer helemaal in.

Pitten
Wat uit de verhuisdoos komt is een bijeengeraapt zootje, het is net als veel andere spullen waar het huis van mijn ouders mee dichtgeslibd was. Waarom bewaarden ze dit ? Waarom staan hun eigen mooie LP's in de box en waarom staat deze doos in de slaapkamer te versloffen ? Het zijn de standaard vragen, die mij plagen en die ik probeer los te laten. Ook praten met mijn broer helpt niet altijd, wij begrijpen dat het niet te begrijpen valt - een beetje het idee van "we agree to disagree".

Staat
De hoezen van de platen zijn de mooiste niet, soms ontbreekt de binnenhoes - soms is de LP geheel bloot. De muzieksmaak is . . . uhm . . . verrassend wijds, van panfluiten naar BZN via de 'tubular bells' van Mike Oldfield met behoorlijk wat klassiek er doorheen gemengd. Maar veel platen hebben pitten, krassen of zijn grijsgedraaid. De inhoud van de verhuisdoos is dus nogal teleurstellend - alhoewel het heeft wel iets om al breiend te luisteren naar een krakende 'Rhapsody in blue' van Gershwin - je zit niet op de bank, je zit in een film.

Geen opmerkingen: