Wakie wakie - opstaan

Vrijdagochtend, vrijdagochtend kwart voor zes - geronk, lawaai. Het is voor hubby G een zegen dat de loonwerker zo vroeg al op is, zo kan hij nog net de trekkers en de hakselaar bewonderen voordat hij naar zijn werk gaat. Voor mij is dat een heel ander verhaal, ik draai me graag nog even om zo vroeg op de ochtend.

Vlot
Maar nee het moet gebeuren, de mais moet van het land. Als ik om tien uur met een kopje koffie in de hand naar buiten staar zie ik kaalheid. Weer een seizoen afgesloten, de mais is weer van het land, kraaien en roeken scharrelen rond op zoek naar achtergebleven kolven. Net als ik later die middag.

Er liggen nog 2 tractoren in de tuin

Niet staan nee, ze liggen - ze wachten op de goede geest, op de inspiratie - worden ze soep, worden ze taart, worden ze vergeten ? De ene is formaat tennisbal, de andere net een slag groter. Wat is de natuur mooi, niet ?


Oranje pompoen
sprekende kleur in het groen
eetbare schoonheid

Zondag #5

Het begint soms vervelend te worden,
omdat het erg vies is,
omdat het erg veel is,
omdat op de hand poetsen van Lego
veel tijd kost.
Maar ach het is mooi weer, laten we niet te veel klagen.

 

Opruimen #3

Terwijl we in mijn moeders huis aan tafel zitten hebben we het er vaak over wat we hopen te vinden. Hoog op mijn lijstje hebben altijd mijn schoolrapporten gestaan. Mijn broer heeft weer andere dingen,
waarvan hij zich afvraagt of die er nog zijn. Weet je zeg ik op een bepaald moment, ik vraag me af op dat kopje dat bij oma aan de muur hing of dat er nog is. Terwijl ik me dat bedenk, bedenk ik dat ik niet eens weet of wij het überhaupt hadden.

Dressoir
Het dressoir van oma, deur links deur rechts, in het midden twee lades en eronder een klapdeur. De lades liggen tot bovenaan toe volgestopt met van alles, ooit lag er het nette bestek in. Omdat ik het daagse bestek al niet kan vinden begint mijn broer de lades uit te spitten, de raarste dingen liggen erin, deksels van koffiepotten, honderden chopsticks, allerlei soorten bestek, dingetjes en dangetjes. Hé zegt mijn broer, moet je kijken en daar is ze - ik ben stomverbaasd.

Bonken

Dit jaar amper kwetsen, maar wel peren en de appelbomen - o de appelbomen. Sommige bomen hangen zo vol dat ze haast met de takken op de grond hangen. Dat is natuurlijk niet goed, maar ik ben geen beroepskweker, die zijn fruit krent - nee ik ben veel te blij dat er appels aan de boom zitten.

Val
Het fruit dat nu valt is nog niet het beste, maar je kunt er best iets mee. Omdat het een deel van het jaar alleen maar geregend heeft, zijn de appels groot - als je er dan een plekje af moet snijden hou je genoeg over. Genoeg voor pannetjes appelmoes, toetjes en taartjes.

Moestuin #62

Heb ik dit jaar wel iets anders gegeten dan courgette ? Vast wel, sla, boontjes, wortels, bietjes en laten we de asperges niet vergeten. Maar op een bepaald moment lijkt op iedere moestuin foto een courgette te staan. De courgettes van de courgetteberg.

Vrucht
Een hele bak met vruchtgroenten bedenk ik me nu. Courgettes, tomaten en paprika's. De paprika's laten erg op zich wachten dit jaar, de struikjes hangen vol, maar kleuren - ho maar.

Seizoenswissel

Op een bepaald moment hoor ik gegrom buiten, gerommel - hmm. En dan weet ik het, het is die tijd van het jaar, de mais gaat eraf.

Figuren
Op een bepaald moment is de loonwerker opeens verdwenen en ook de volgende dag komen ze niet terug. Ze hebben figuren gemaakt, op de akker zijn twee grote rechthoeken mais overgebleven. Omdat de boer zelf geen vee meer heeft, wordt de mais altijd verkocht. Deze keer overduidelijk niet in 1 keer en zo staat er nog een beste vracht, wachtend op de volgende koper. Wie maakt me los ?  

Courgetteberg

Als ik de courgetteberg te lijf ga, eten we vaak courgette en maak ik zuur. Voor mij geen augurken meer, doe mij maar een paar lepels zelfgemaakt zuur. Nou zijn er een paar randvoorwaarden waar je voorraad aan voldoen moet, je moet zout, azijn, weckpotten en natuurlijk inmaakkruiden hebben.

Nood
Geheel zelfverzekerd grijp ik de doos met kruiden uit het aanrecht en pak het plastic zakje waar de inmaakkruiden in zitten. Ik heb dat in extra plastic zitten omdat het zo sterk ruikt, maar als ik de verpakking in handen heb voel ik dat er maar bar weinig in zit. De blog als boodschappenlijst, als note to yourself - help de inmaakkruiden zijn op.

Tomato

Tomaten zijn zuipschuiten, maar houden dan weer niet van natte blaadjes, ze houden van warmte en zijn gevoelig voor schimmels. Oftewel wil je een makkelijke moestuin plant dan paprika's in plaats van tomaten.

Open
Het was van dat rare weer steeds en dan moet je steeds de tomatentent openen en weer dichtdoen en alle koordjes braken af, algehele rampspoed. Op een bepaald moment hebben we de tent maar halfopen gelaten, je kunt van de vakantieoppas ook niet verwachten dat ze twee keer daags de tomaten verzorgen. Tot nu toe lijkt dat een goede oplossing want ondanks de treurige staat van de planten valt er toch nog wel iets te oogsten. 

Uitsloven

Kijk Herman, mijn desem is al een eeuwigheid geleden overleden gelijk een tamagotchi. Dus als je stokbroodjes met zuurdesem wilt maken, dan trek je gewoon de koelkast open en pakt een zakje Seitenbacher. Een beetje opwarmen in je handen en net doen alsof je neus bloedt.

Strepen
En zo bakte ik vier mooie stokbroodjes, twee korte en twee lange - als je toch al aan het smokkelen bent maakt dat ook niets meer uit. Voor ik stokbrood maak kijk ik vaak even bij markcsinclair op de jijtube, even kijken hoe je het deeg vormt.

Zomer

De spitskolen willen de sla achterna - daar weet hubby G wel raad mee. Als ik nou vandaag koolsalade maak, dan is die morgen extra lekker. Van die dingen, die ik zelf eigenlijk nooit maak - rauwe groente tot kunst verheven. Ga maar bij een goede groenteman kijken, daar hebben ze er de vitrines mee vol liggen. Maar dat kun je natuurlijk ook heel goed zelf maken.

Spitskool en wortel
snijden hakken rozijnen
sausje knutselen

Asiel

We hebben nog 1 week vakantie voor de boeg, we zijn huisdierloos en hebben plek in ons hart. In het asiel hebben ze drie huiskamers en twee buitenrennen vol met katten. We kunnen niet kiezen.

Werk
Wij hebben eigenlijk een kat nodig, die werkt voor de kost - we hebben een tuin en kippen en het is niet de bedoeling dat de muizen en ratten ons over de tenen rennen. Ik heb het idee dat de kat die we zoeken er niet is, maar dat kan ook niet want Cor is dood. Uiteindelijk maken we foto's van alle katten die ons wat lijken en gaan dan bij de balie te rade. Uiteindelijk kiezen we een nog jonge poes uit, die het muizen nog moet leren.

Opruimen #2

Mijn broer meldt dat hij het halletje bij mijn moeder opgeruimd heeft, alle planten staan nu op het balkon. De meubeltjes waar de planten op stonden staan beneden, de rest staat in de badcel - kijk maar even of je er nog iets van wilt hebben. 

Tokkie
Aangezien mijn moeder een voorliefde heeft voor christusdoorns en cacteeën is er plant-technisch weinig waar ik interesse in heb. Ik red een vetplant voor mijn broer en denk na over hooguit 1 lidcactus. In de badcel staat een verzameling foeilelijke potten, ik val voor een rood-witte of moet ik zeggen een wit-rode, die ik mee naar huis neem.  

Moestuin #61

Andere delen van de moestuin kwamen er niet zo genadig vanaf, maar dat lag niet zo zeer aan onze vakantie. Er was gewoon te veel sla en als je de sla niet op kunt, gaat de sla schieten. En daarna hebben de kippen een heerlijke tijd.

Nieuw-Zeeland
De rest van het bladgroente vak is overwoekerd geraakt door de Nieuw-Zeelandse spinazie, de spinazie die geen spinazie is. Ik heb het aangeschaft, gezaaid, gepamperd en toen het groot genoeg was om te oogsten vond ik het niet aantrekkelijk. Ik heb ze stuk voor stuk opgetrokken en aan de kippen gevoerd, zelfs de kippen vonden het maar matig aantrekkelijk en dat wil wat zeggen.

Moestuin #60

Als je dan weer thuis komt, hoe staat de tuin er dan bij ? Het was droog en warm, dus het gras staat gelukkig niet tot aan de dakgoot. Maar de moestuin, dat is een heel ander verhaal. De moestuin beleeft wat mij betreft dit jaar een dieptepunt, hubby G regelt het meeste.

Knuppel
Hubby G kijkt ook heel trouw de courgettes na, een hele prestatie voor iemand die kleurenblind is. Zie dat groen op groen, of dat donkere groen verscholen onder grote bladeren maar eens. Het oppasteam had daar overduidelijk ook moeite mee gehad, dat is een eh . . . hele mooie grote courgette.  

Opruimen #1

Iedere dag ruimen we op in mijn moeders huis, vast niet op de meest efficiënte manier - maar toch. Op een dag besluit ik het meubel met chemicaliën uit te mesten. Alles zonder etiket gaat meteen
richting chemokar, alles wat er niet thuis hoort zet ik ergens anders neer. Ik poets alle plankjes, ik poets alle flessen, ik sorteer alles en zet soort bij soort. Nadat ik de vijfde fles ammonia gevonden heb vraag ik me af hoeveel flessen ammonia je in huis moet hebben.

Shopper
Nadat ik klaar ben heb ik anderhalve shopper vol voor de chemokar, verder kunnen er wel wat flessen beneden in de box staan. Het irriteert mij enorm als ik merk dat je bepaalde dingen nieuw gekocht hebt, terwijl het niet nodig was - gewoon omdat je het in het overvolle rek niet vinden kon. Lalala ik ben er wel, maar je ziet mij niet. Ik vind ook een oude lakstift voor een auto, wil iemand raden wat voor kleur auto mijn ouders vroeger hadden ?
 

Scholen

We proberen er toch het beste van te maken en fietsen iedere dag een stuk. We fietsen al mijn scholen af van zuid naar noord, van oud naar jong. Tussen mijn lagere school en het gebouw dat ooit mijn kleuterschool huisvestte ligt een winkelcentrum.

Alles
Ik verwacht niets in het winkelcentrum te herkennen, terwijl ik er vijf jaar lang iedere dag drie keer doorheen liep. Maar de Jamin is nog de Jamin, niet dat hij op de Jamin uit mijn jeugd lijkt - maar ze verkopen nog steeds ijsjes. Met zicht op de Hema, die nog steeds de Hema is zitten we aan een pleintje, waar nog steeds de speeltoestellen uit mijn jeugd staan. Ik dacht altijd - alles gaat voorbij.

Gaat
Mijn kleuterschool ziet er heel anders uit, er lijkt een buurtvereniging in te zitten, wel staan er nog steeds de betonnen palen voor waar we als kind altijd opklommen. Vaak stonden we er met zijn tweeën op, een klasgenootje van me brak een keer haar arm terwijl ze eraf kukelde terwijl ik nietsvermoedend naast haar stond. De woedende moeder die me duwen verweet is me altijd bijgebleven. Naast de kleuterschool staat een rij winkels, in 1 ervan ben ik opgegroeid - laten we het er maar niet over hebben - alles gaat voorbij.

Voorbij
We fietsen en fietsen, iedere dag weer en ja je kunt ook aan de stad ontsnappen, de blauwe luchten zien, kerktorens, gras en koeien. Bootjes op het water, bankjes, fietsers die niet opletten en medefietsers die dan kleurrijk vloeken. Alles gaat voorbij, maar sommige dingen blijven hetzelfde.
 

Kantine

Het is mooi weer, we hebben vakantie, moeders staart voor zich uit in een drukke huiskamer. We ontsnappen en rijden ma naar de binnentuin. Het restaurant van het verpleeghuis doet me sterk aan een bedrijfskantine denken.

Pof
Ik weet niet waar mijn moeder zin in zal hebben en bestel voor haar poffertjes. Mijn moeder kijkt toe hoe ik een visburger weg werk en ik probeer haar enthousiast te krijgen voor de poffertjes. Maar of ze heeft geen trek of ze zijn vies of poffertjes eten is te veel gevraagd - het is gissen, ze lijkt er niet echt zin in te hebben. Niet op de deur van de dood bonzend, maar ook niet vol in het leven. Het enige dat echt haar goedkeuring weg kan dragen is de drinkyoghurt - een kwart liter ? Geen probleem.
 

Vakantie

Als je twee weken vakantie hebt en het is je niet gelukt om een last minute naar de Belgische kust te boeken, wat doe je dan ? Nou dan probeer je fietsen in Berlijn of vliegen naar 1 van de Kanaaleilanden. Of in ons geval deden we dat in de omgekeerde volgorde en toen werd mijn moeder opgenomen. Een huis vol rommel, een moeder die ze als terminaal beschrijven en dus stel ik voor om een week bij ma te logeren. 

Geboortegrond
We pakken een tas in, we nemen beddengoed mee en we plakken de fietsen achterop de auto. Een echte vakantie kun je het natuurlijk niet noemen, maar we gaan naar de bakker, bekijken de nieuwste supermarkt en gaan Surinaams eten halen. De eerste keer dat we naar mijn moeder fietsen, fietsen we de goegel route, door het Gijsbrechtpark. Enorme brede paden lopen door dit park en er wordt gefietst als ware het een twee keer vierbaans snelweg, een snelweg met zijwegen, met wandelaars, hardlopers, sjokkers en skeeleraars. De zon staat verblindend laag en je ziet geen hand voor ogen. Op de grasvelden zit het mutje vol met picknickende mensen, hele blije mensen - overal stijgen
blauwe wietdampen op. Tegen de tijd dat je het park uit bent, ben je zelf high.

Levensmoe
De terugweg fietsen we een alternatieve route, eentje waar je op 1 centimeter afstand ingehaald wordt door de tram. Verder lijken er helemaal geen regels meer te gelden, iedereen heeft haast, iedereen rijdt door rood, snijdt en dat lijkt heel gewoon. Ik ben de stad overduidelijk ontgroeid. Iedere dag dat we richting mijn moeder fietsen passen we onze route iets aan, zo dat je zelfs op een bankje kunt hangen aan het water om de achterkant van kapitale villa's te bekijken. Kapitale villa's met een mooie tuin aan het water, die aan de voorkant gewoon aan een drukke verkeersader grenzen.

Doen

Als je moeder opgenomen wordt, dan moet je opeens van alles regelen, zo moet ze kleren mee. In huis zijn kleren in overvloed omdat mijn ouders altijd hamsterden en niets weg konden gooien. Maar goed passende kleren, je kunt door de bomen het bos niet zien.

Noodzaak
Iets wat altijd onder veel gemor voor een halfuur toegestaan werd is het opruimen van kleren en beddengoed. Na een halfuur had mijn moeder er altijd meer dan genoeg van. Nu ze opgenomen is
gaat de bezem erdoor, in no time heb ik tien zakken voor de kledingcontainer en net 1 tasje met nette kleren voor mijn moeder. Je zou er triest van worden als je door de jaren al niet zo gehard was. Mijn broer en ik besluiten dat nu het kan, er opgeruimd moet worden en dan denken we niet alleen aan kleding.

Leeftijd
Wat me alsnog triest stemt is het feit dat ik dingen vind, die aangeven dat mijn moeder altijd heel erg bezig was met haar leeftijd. Het stadsblad, waar ze 20 combineert met 13 om zo het jaartal te vinden - haar geboortejaar er vanaf haalt en op 87 uitkomt. Nou en dan een controle berekening ernaast, van geboortejaar tot 2000 is 74 plus 13 = 87, check.