Waar de uitdrukking "ergens het heen en weer van krijgen" vandaan komt ? Nou de persoon die dat verzonnen heeft had vast kippen in een echte winter. Wat doe je in een echte winter als je kippen hebt ? Nou vooral goed voeren en het heen en weer krijgen.
Theater
Maar voor je het heen en weer krijgt bedenk je je dat je hun kammen en lellen met vaseline moet insmeren. Ik dacht daaraan toen ik al in bed lag, maar ik was vanochtend niet vroeg genoeg. Als het donker is zijn kippen mak, zodra de koperen ploert boven de kim is zitten ze vol leven. Dus alle kippen het hok in, luikjes dicht en de kippen 1 voor 1 vangen zodat je hun kammen en lellen in kunt smeren. Kipje klaar, kipje naar buiten - volgende. Toen we klaar waren zei Hubby G, nu zal de eierproductie wel helemaal ontregeld zijn. Maar niets van dat alles, zelfs de huidige vorst heeft de eierproductie niet lamgelegd, nee straks is het Pasen en gaan ze in staking.
IJs
In het kippenhok is het niet zo koud als buiten, maar misschien is dat gevoelsmatig. In het hok waait het niet en als het zonnetje schijnt voelt het al een stuk warmer aan dan buiten, maar ondanks dat blijft het drinkwater van de kippen niet dooi. Dus 1 drinktoren bij de kippen en 1 binnen en die dan steeds omwisselen terwijl je het heen en weer krijgt. De waterbak van de krielen bevriest nog sneller want die hangt in weer en wind. Dus uit de doos reserveonderdelen heb ik de extra fonkelnagelnieuwe drinktoren opgevist, zodat we ook hier steeds kunnen wisselen. De drinktoren buiten bevriest, terwijl de bevroren toren binnen dooit en wij het heen en weer krijgen.
woensdag 28 februari 2018
donderdag 15 februari 2018
Totaal gesjochten
Het is vroeg, het is donderdag - donderdag is onze vroege-vogel-dag. Ik ben geen vroege vogel, ik kan moeizaam op gang komen 's ochtends, ik ben ook geen echt avondmens, ik ben meer een overdagmens. En opstaan voordat Gerard Ekdom zijn dagelijkse rare kluisplaat op de radio draait, nee ik hou er niet van. Niet van het vroege opstaan en ook niet van zijn kluismuziekkeuze, over smaak valt niet te twisten of het kan wel maar het is zinloos. Er zijn vast platen, die ik mooi vind en Gerard niet, wie weet.
Nog
Het is nog steeds winter, het is nog niet licht en het vriest net een graadje. Buiten ligt sneeuw. Heel voorzichtig fietsen we samen naar het dorp, voorzichtig over het fietspad waar al hond-met-zijn-mens sporen in de sneeuw staan. Voorzichtig over de met ijskristallen glimmende kruising en zo heel rustig aan naar het zwembad. Er staat zowaar nog een fiets, de fietser die zijn/haar fiets altijd achterstevoren inparkeert. Ik plop mijn fiets neer, ik haal vast de dynamo van het wiel en pak mijn zwemspullen.
Slot
Als ik in zo'n nauw kleedhokje sta en voorzichtig mijn spijkerbroek oprol, zodat mijn sleutels er niet uitvallen, kom ik erachter dat mijn fiets niet op slot staat. Naar voren of terug, twijfel, het is vroeg, het is . . . Weet je wat ? Ze kunnen me allemaal wat en ik besluit vooruit te gaan. Het badpak in, onder de douche, brilletje op en die grote bak met water in. Het is vakantie en zo zijn de vijf banen drukbezet, de hardzwemmers zijn er niet, maar wel allemaal anderen. Ook de dwarsliggers zijn er, twee oude mannetjes, die in het ondiepe deel dwars op de vaargeul zwemmen.
Ochtend
Het lijkt niet op zwemmen wat ik doe, het lijkt meer op de super G, de grote slalom afdaling alleen dan op een vlakte in gesmolten sneeuw. Ik zwem, zodra het een beetje vrij is, met de oren onder water op de rug. Het lijkt zo zinloos, baantjes zwemmen, beetje naar buiten gluren - waar het langzaam licht wordt. Er moet iets mis met me zijn, zwemmen ? en dat zo op de vroege ochtend ? Zou ik langzaamaan gek worden ?
Nog
Het is nog steeds winter, het is nog niet licht en het vriest net een graadje. Buiten ligt sneeuw. Heel voorzichtig fietsen we samen naar het dorp, voorzichtig over het fietspad waar al hond-met-zijn-mens sporen in de sneeuw staan. Voorzichtig over de met ijskristallen glimmende kruising en zo heel rustig aan naar het zwembad. Er staat zowaar nog een fiets, de fietser die zijn/haar fiets altijd achterstevoren inparkeert. Ik plop mijn fiets neer, ik haal vast de dynamo van het wiel en pak mijn zwemspullen.
Slot
Als ik in zo'n nauw kleedhokje sta en voorzichtig mijn spijkerbroek oprol, zodat mijn sleutels er niet uitvallen, kom ik erachter dat mijn fiets niet op slot staat. Naar voren of terug, twijfel, het is vroeg, het is . . . Weet je wat ? Ze kunnen me allemaal wat en ik besluit vooruit te gaan. Het badpak in, onder de douche, brilletje op en die grote bak met water in. Het is vakantie en zo zijn de vijf banen drukbezet, de hardzwemmers zijn er niet, maar wel allemaal anderen. Ook de dwarsliggers zijn er, twee oude mannetjes, die in het ondiepe deel dwars op de vaargeul zwemmen.
Ochtend
Het lijkt niet op zwemmen wat ik doe, het lijkt meer op de super G, de grote slalom afdaling alleen dan op een vlakte in gesmolten sneeuw. Ik zwem, zodra het een beetje vrij is, met de oren onder water op de rug. Het lijkt zo zinloos, baantjes zwemmen, beetje naar buiten gluren - waar het langzaam licht wordt. Er moet iets mis met me zijn, zwemmen ? en dat zo op de vroege ochtend ? Zou ik langzaamaan gek worden ?
maandag 5 februari 2018
De jas
Ik kijk na het eten met een schuin oog naar de buitenthermometer, plus nul komma twee. Na de afwas min nul komma zeven, zou het echt ? Zou het dan eindelijk zo ver zijn dan we onze driedaagse winter krijgen ?
Oranje
In de kledingkast hangt al drie misschien zelfs vier jaar een echte winterjas, een beetje langer, donzig zodat als je de jas aanhebt je eruitziet als een glimmend Michelin mannetje. De jas heb ik welgeteld anderhalve keer aangehad, een keertje passen in huis en draaien voor de spiegel. Een keer op een vriesavond toen we met de familie uit eten gingen, maar verder - ik kan het me niet heugen. Alle andere kleding die ik toen besteld heb, heb ik al tot op de draad versleten. Beste koning winter, lieve moeder natuur doe mij maar een paar weken echte vrieskou zodat ik in mijn oranje jas buiten kan huppelen.
Oranje
In de kledingkast hangt al drie misschien zelfs vier jaar een echte winterjas, een beetje langer, donzig zodat als je de jas aanhebt je eruitziet als een glimmend Michelin mannetje. De jas heb ik welgeteld anderhalve keer aangehad, een keertje passen in huis en draaien voor de spiegel. Een keer op een vriesavond toen we met de familie uit eten gingen, maar verder - ik kan het me niet heugen. Alle andere kleding die ik toen besteld heb, heb ik al tot op de draad versleten. Beste koning winter, lieve moeder natuur doe mij maar een paar weken echte vrieskou zodat ik in mijn oranje jas buiten kan huppelen.
Abonneren op:
Posts (Atom)