Mijn moeder belt me een week lang om me steeds weer te vertellen dat er een vrouw op het andere trappenhuis vermoord is. Dat soort verhalen neem ik niet met een korrel zout, ik gebruik gewoon het vaatje. Ik goegel, bezoek de site van de politie, de site van de plaatselijke nieuwszender aldaar en vraag het haar buren - geen recente gruwelijke moord in het flatgebouw van mijn moeder. Of, wel een gruwelijke moord maar nog onontdekt - je weet het niet. Er zit vast ergens een kern van waarheid in, maar hoe die waarheid er precies uitziet ? Ik probeer het gesprek netjes af te ronden en zeg - als je morgen weer overstuur bent, dan bel je maar weer. Het antwoord van mijn moeder: ik ben niet overstuur hoor. Ow, die zag ik effen niet aankomen.
Stoel
Na een week lang gruwelijke moordverhalen, kregen we episode stoel. Of beter gezegd een proactieve actie van de thuiszorg, waar wij als kinderen niet zo blij mee waren. En wat gebeurt er dan, we vliegen elkaar in de haren, moeten van alles regelen en mijn moeder zit er sereen lachend bij, mevrouw verdeel en heers. Je zou haar achter het behang plakken, maar iedereen vertelt me altijd dat dat niet mag - in 1vandaag werd het goed omschreven. Vraag: wat moet de mantelzorger / familie doen ? Antwoord: Incasseren. Zie maar dat je al die negatieve energie op een positieve manier ombuigt.
Jodocus
We hebben vakantie, we hebben midden in de week een filmavond (we keken "Detective Dee and the mystery of the phantom flame"), het is wat later dan normaal en de telefoon gaat. Een mij onbekend iemand vraagt naar hubby G, ik geef de telefoon over, hubby G hoort het aan en zegt het lijkt me beter dat ik je weer even teruggeef aan mijn vrouw. De onbekende meneer is bij mijn moeder, ze is zo verdrietig over de T-glazen. Ik leg het uit, maar hij klinkt ongelovig, ik leg nog meer uit en later vraag ik me af waarom. Later weet je altijd precies wat je had willen zeggen. Hij heeft een heel vaag verhaal over dat hij mijn moeder zo aardig vindt en zich om haar bekommert, dat ze liefde en warmte nodig heeft, hij orakelt over een vete en vraagt of ik snap wat hij bedoelt ? Nou nee, ik heb geen flauw idee.
Overload
Na dit gesprek ben ik helemaal van de leg, ik kan niet slapen en mail midden in de nacht naar mijn broer. Deze actie heeft 1 gunstig gevolg, ik zie dat mijn broer van plan is om de dag erna naar onze moeder te gaan. De rest van de week slaap ik slecht, ik heb hoofdpijn, die een dag later overgaat in een kneiter van een migraineaanval en ik ben blijvend onrustig. Ik vraag me af waarom ik me moet verantwoorden tegenover een wildvreemde of waarom ik het überhaupt doe. Waarom heb ik niet gewoon gezegd dat hij het leplazarus kon krijgen ? En misschien nog wel het ergste, ik vraag me af waarom belde hij eigenlijk ? Waarom ?
vrijdag 28 augustus 2015
zondag 23 augustus 2015
Balkonia
Eigenlijk hebben wij vakantie, maar in hoeverre heb je echt vakantie als je thuis blijft ? Er moet echt het een en ander geklust worden aan het huis, wanneer heb je daar anders tijd voor ? En hoe kun je echt genieten terwijl je voor je tentje zit, als je weet dat thuis de boel op instorten staat ? Daarnaast hebben we ook kuikens, en kuikens hebben meer verzorging nodig dan kippen.
Vakantiegevoel
Het is zondag, we zijn op vakantie - hubby G neemt het ontbijt tot zich op het terras. Wat zullen we eens gaan doen, onwennig zo, geen koffie meer drinken bij opa. Ik besluit tot een mega grasmaai actie, maaien tot alles op een biljartlaken lijkt. En zo kom ik toch in een vakantie stemming, al grasmaaiend kom ik overal - ik zie bloempjes, ik zie onkruid, ik zie vijgen die donker kleuren. Met 1 accu kan ik ongeveer een halfuur maaien en het weer opladen duurt iets langer zodat ik na de tweede accu verplicht pauze heb.
Pauze
Stralend mooi weer op het terras, ik maai, we eten, ik maai, ik maak teenslippersok #2 af, ik maai en in de pauze lees ik het vijfde deel van Amoras - want jolly dat lag nog ergens. We verzetten de kippen, ik maai, ik eet een ijsje, we drinken T, ik raak helemaal de tel kwijt hoe vaak ik maai, ik maai gewoon tot alles klaar is. Vakantie, lekker.
Vakantiegevoel
Het is zondag, we zijn op vakantie - hubby G neemt het ontbijt tot zich op het terras. Wat zullen we eens gaan doen, onwennig zo, geen koffie meer drinken bij opa. Ik besluit tot een mega grasmaai actie, maaien tot alles op een biljartlaken lijkt. En zo kom ik toch in een vakantie stemming, al grasmaaiend kom ik overal - ik zie bloempjes, ik zie onkruid, ik zie vijgen die donker kleuren. Met 1 accu kan ik ongeveer een halfuur maaien en het weer opladen duurt iets langer zodat ik na de tweede accu verplicht pauze heb.
Pauze
Stralend mooi weer op het terras, ik maai, we eten, ik maai, ik maak teenslippersok #2 af, ik maai en in de pauze lees ik het vijfde deel van Amoras - want jolly dat lag nog ergens. We verzetten de kippen, ik maai, ik eet een ijsje, we drinken T, ik raak helemaal de tel kwijt hoe vaak ik maai, ik maai gewoon tot alles klaar is. Vakantie, lekker.
donderdag 20 augustus 2015
Los
Ik ben helemaal los, los van mijn blog, los van mijn hobby hobby knutsel vriendjes - ik zweef nog net niet in een baan om de aarde. Je denkt het meeste geregeld te hebben en dat je dat beetje extra werk voor een ander best aankan. En dat lukt ook best, er vallen alleen wat andere dingen om - maar ach, zo'n blog - daar kun je later altijd weer verder mee, #not ? Tot het moment dat er weer 1 van de zeven sloten uitgevoerd wordt, de blog moet, alleen vuilbekken en schreeuwen in de tuin is niet voldoende - er moet stoom worden afgeblazen.
Zoon
Mijn moeder heeft naast een dochter ook nog een zoon, mijn broer dus en die heeft al twee maanden dienst. Niet dat dat moest, maar omdat dat zo uitkwam, net zoals ik wel eens twee maanden de klos ben. Als ik dienst heb blijven de mannen klusjes liggen, als hij dienst heeft blijven de vrouwen klusjes liggen. Ik heb ondertussen al visioenen van stapels vieze was die tot het plafond reiken. En het laatste verslag van mijn broer stemt mij pessimistisch.
Groen
Het laatste moeder spektakel is er een van kleuren en geuren. Mijn moeders thuiszorgjes hebben haar uitspraken serieus genomen en ondernemen stappen om de groene stoel door de kringloop op te laten halen. Het dringt niet tot ze door, dat mijn moeders uitspraken hol zijn. Ze praat met de stroom mee, ja ik moet eens een keer opruimen betekent niet dat ze dat echt wil, nee ze praat mee. Die stoel staat zo in de weg, ik breng hem wel een keer naar de kringloop - is een zin die ze makkelijk kan zeggen, want ze gaat de kringloop toch niet bellen. Dat de thuiszorgjes haar "het bellen naar" uit handen nemen heeft voor haar gevolgen, die zij niet overzien kan. In het beste geval is ze de hort op als de kringloop komt, anders kan het nog een lege boel bij haar in huis worden.
Rood
Als mijn broer doorkrijgt wat er aan de hand is krijgt hij een rood waas voor ogen. Vooral als blijkt dat de vuilniszak, die hij twee weken geleden expres als test niet naar buiten heeft gedragen, nog steeds in haar badcel staat te geuren. Je krijgt misschien niet het gewenste resultaat, maar een test is nooit mislukt. Hij vult de vuilniszak aan met restjes uit de koelkast waar inmiddels 2 centimeter hoog de schimmel op staat en hij dankt de buren, die het gore ding voor hem bij de vuilnis zullen zetten. Voor de wasautomaat ligt, hij bevestigt het, de door mij gevreesde bult met was. Als ik later de foto's zie, krijg ik een rood waas - in de gang ligt een bult onbestemde rotzooi, ik ben bang dat mijn moeder weer van alles mee naar huis sleept. En de doorgang naar de slaapkamer waar ze vorig jaar bijna haar nek gebroken heeft is wederom kruipdoor sluipdoor. En de thuiszorg maakt zich druk om een stoel - ik ontplof haast.
Blauw
Om het kleurenspel af te maken wordt mijn moeder vervolgens door een mevrouw thuisgebracht, want moeders was weer eens gevallen. Volgens de mevrouw was het hard gegaan, maar mijn broer constateert dat alles het nog doet. Ze is de valpartij zeer waarschijnlijk binnen vijf minuten alweer vergeten en ze zal zich de komende dagen afvragen hoe het toch komt dat ze bont en blauw is.
Zoon
Mijn moeder heeft naast een dochter ook nog een zoon, mijn broer dus en die heeft al twee maanden dienst. Niet dat dat moest, maar omdat dat zo uitkwam, net zoals ik wel eens twee maanden de klos ben. Als ik dienst heb blijven de mannen klusjes liggen, als hij dienst heeft blijven de vrouwen klusjes liggen. Ik heb ondertussen al visioenen van stapels vieze was die tot het plafond reiken. En het laatste verslag van mijn broer stemt mij pessimistisch.
Groen
Het laatste moeder spektakel is er een van kleuren en geuren. Mijn moeders thuiszorgjes hebben haar uitspraken serieus genomen en ondernemen stappen om de groene stoel door de kringloop op te laten halen. Het dringt niet tot ze door, dat mijn moeders uitspraken hol zijn. Ze praat met de stroom mee, ja ik moet eens een keer opruimen betekent niet dat ze dat echt wil, nee ze praat mee. Die stoel staat zo in de weg, ik breng hem wel een keer naar de kringloop - is een zin die ze makkelijk kan zeggen, want ze gaat de kringloop toch niet bellen. Dat de thuiszorgjes haar "het bellen naar" uit handen nemen heeft voor haar gevolgen, die zij niet overzien kan. In het beste geval is ze de hort op als de kringloop komt, anders kan het nog een lege boel bij haar in huis worden.
Rood
Als mijn broer doorkrijgt wat er aan de hand is krijgt hij een rood waas voor ogen. Vooral als blijkt dat de vuilniszak, die hij twee weken geleden expres als test niet naar buiten heeft gedragen, nog steeds in haar badcel staat te geuren. Je krijgt misschien niet het gewenste resultaat, maar een test is nooit mislukt. Hij vult de vuilniszak aan met restjes uit de koelkast waar inmiddels 2 centimeter hoog de schimmel op staat en hij dankt de buren, die het gore ding voor hem bij de vuilnis zullen zetten. Voor de wasautomaat ligt, hij bevestigt het, de door mij gevreesde bult met was. Als ik later de foto's zie, krijg ik een rood waas - in de gang ligt een bult onbestemde rotzooi, ik ben bang dat mijn moeder weer van alles mee naar huis sleept. En de doorgang naar de slaapkamer waar ze vorig jaar bijna haar nek gebroken heeft is wederom kruipdoor sluipdoor. En de thuiszorg maakt zich druk om een stoel - ik ontplof haast.
Blauw
Om het kleurenspel af te maken wordt mijn moeder vervolgens door een mevrouw thuisgebracht, want moeders was weer eens gevallen. Volgens de mevrouw was het hard gegaan, maar mijn broer constateert dat alles het nog doet. Ze is de valpartij zeer waarschijnlijk binnen vijf minuten alweer vergeten en ze zal zich de komende dagen afvragen hoe het toch komt dat ze bont en blauw is.
Abonneren op:
Posts (Atom)