donderdag 31 juli 2014

Moeders #31

Het is vakantietijd, dus ik denk niet aan files en ga op weg zodra ik zo ver ben. Maar dat bleek gewoon half negen te zijn, niet veel vroeger dan anders. Tijdens de rit switch ik van radio 2 naar radio 3 en terug en heen, ik heb nog geen zender ontdekt die me anderhalf uur non-stop amuseren kan. Ik ben vastbesloten om rustig aan te doen en vooral aan mijn eigen gemoedsrust te denken.

Paaltje
Als ik bij de parkeerplaats aankom zie ik een gigantische verhuiswagen het miniterrein opdraaien. En daarachter nog een auto en een klein vrachtautootje en dan pas ikke en dat moet allemaal passen. Nou ja, we gokken het erop - zodra ik het telefoonnummer van de parkeerpaal bel daalt hij, ik rij het terrein op. Ik maak een geinig bochtje en moet meteen in de ankers, want het paaltje van de parkeerplek staat omhoog. Ok ok ok ik heb een sleutel, maar omdat de paal meestal ligt werkt het mechanisme niet soepel. Na 5 minuten worstelen heb ik het paaltje KO, zei ik dat ik deze keer rustig op pad zou gaan ?

Gordijnen
Ik haal de gordijnen van mijn moeder op en ga naar haar op weg, ik lijk wel een ezel. Een groot pak WC-papier, gordijnen, een rugzak en een grote tas. Als ik bij mijn moeder ben stoot ik met de kamerdeur tegen de rommel aan, die erachter staat. Mijn moeder, die klaarblijkelijk op de bank zat te tukken schrikt op en roept "ik heb je helemaal niet horen binnenkomen". Juist wel, denk ik bij mezelf. Ze heeft op de bank zitten snuffen en is in slaap gesukkeld, er is weer iemand dood - ik troost haar zo goed als ik kan en breng haar vervolgens een glaasje water. Weet jij hoe het zit met de gordijnen vraagt ze ? Ik wijs naar de gordijnen. Ik haal een trapje en vervang de oude gordijnen door de nieuwe. Het lijkt op apekooien er is niet veel ruimte en het trapje is niet erg hoog. Maar het lukt. Vind jij ze mooi - ja, ik vind de gordijnen mooi, heb ik ze uitgekozen - ja, jij hebt ze uitgekozen. Ik moet er nog een beetje aan wennen, ze zijn zo wit zegt mijn moeder.

Post
Er is toch weer post voor mijn vader, verder een aanmaning van de belastingdienst en mijn moeder is doof. Dus ik hang aan de telefoon om alles weer goed te krijgen. Ik mis post, dus ik vraag mijn moeder of ze niet meer post heeft. Uiteindelijk komt ze met bijna 1 centimeter brieven aanlopen, ik voel mezelf boos worden en ook opgelucht. Opgelucht omdat ze de post dus niet zoekmaakt, maar op een voor haar logische plaats verzamelt. Ik laat haar aanwijzen waar ze de post neerlegt, nu ik weet waar het ligt moet het voortaan goed gaan, een mens mag hopen toch ?


Tijd
De tijd vliegt, ik verzamel maar liefst 8 centimeter reclamefolders. Ik kijk of ik de oorsprong van de vliegjes in de keuken vinden kan en vind een onherkenbaar stuk fruit. Ik zoek voor haar schuurmiddel, maar vind in plaats daarvan nog oude medicijnen van mijn vader. En in plaats van te blijven hangen besluit ik naar huis te gaan en ze brengt me naar de auto. Niet verdwalen zeg ik tegen haar, nee hoor ik loop hier naar het water en dan weet ik het wel weer. En anders zegt ze, zijn er genoeg aardige agenten en die brengen me naar huis - ik zucht. Als ik later thuis ben word ik gebeld - de hermandad, ze hebben mijn moeder weer eens thuisgebracht !
 

dinsdag 29 juli 2014

Peren, nu al ?

Ja nu al, de slechte vallen al een tijdje uit de bomen.

Groen
In de jonge suikerperen boom zitten minder peren, maar ze zijn wel groter. Ik plukte er een aantal om te proberen, ze zagen er namelijk nogal groen uit. N-H suikerperen zijn meestal geler als ze rijp zijn, maar ze zijn heerlijk na een dag op de fruitschaal.

Rood
We hebben ook een heel zielig boompje, daar zaten oorspronkelijk welgeteld 3 peren aan. Er bleef er maar 1 over en toen ik hem bewonderde zat er opeens helemaal geen peer meer aan het boompje. Ik was nogal verbaasd, ik dacht namelijk dat het een stoofpeer was en dat hij nog een tijdje zou moeten hangen. Dus maar eens in de documentatie gedoken, het is een rode Clapp's, dus gewoon een handpeer. Hij ligt nu een paar dagen op de fruitschaal - niet lang meer, denk ik . . .
 

maandag 28 juli 2014

Moeders gordijnen

Nadat ik met mijn moeder gordijnen uitgezocht had, belde ze me de dag erna en twee dagen daarna en daarna 4 dagen later nog een keer. Of we nou wel of niet gordijnen uitgezocht hadden - wel. En of ze nou wel of niet bij haar thuis kwamen meten - niet. En wanneer ze dan gebracht zouden worden - ze worden niet gebracht. Kun je nog meer vragen stellen ? Ja natuurlijk kun je nog meer vragen stellen. Wanneer zijn ze dan klaar ? Dat duurt 1 à 2 weken en dan bellen ze. Wie bellen ze dan jou of mij - ze bellen mij. En na die 3 keer bellen werd het stil.

Gordijnenhal
Mijn broer haalt vervolgens de gordijnen op, maar heeft geen tijd om ze bij onze moeder op te hangen. Nou ja, dat komt dan wel een andere keer denk ik als ik dat hoor. Op donderdag belt de gordijnenboer, er heerst verwarring, mijn moeder is daar en vraagt waar haar gordijnen blijven. Heeft u de gordijnen nou wel of niet opgehaald, want uw moeder zegt dat u ze niet opgehaald kan hebben. Ik leg uit dat mijn broer ze opgehaald heeft, maar nog geen tijd heeft gehad om ze bij haar op te hangen. Hij snapte het en riep in plat Amsterdams dat het allemaal goed zou komen. Ik wens hem in stilte succes toe.

Boos
Je denkt dat alles zijn gangetje gaat en je ontspant, je hebt een weekje een logee en je moeder is even naar de achtergrond verdwenen. Wel heb ik na overleg met mijn broer in de agenda geschreven dat ik komende week naar haar toe zal gaan. Maar ze belt, ik denk eerst dat ze dronken is omdat ze een hele dikke stem heeft, maar ze is niet dronken - ze is boos. Of we haar in de maling aan het nemen zijn ? Ik doe even een stapje terug en vraag waarom ze zo boos is. Het komt door de gordijnen, waar blijven die nou, ik zit er op te wachten, ik kan er toch niet steeds voor thuis blijven roept ze. Ik doe #ademinademuit en vertel haar dat ik nooit gezegd heb dat ze er voor thuis moest blijven. Ik preek dat of ik of B de gordijnen zouden ophangen omdat ze niet in haar eentje op een trapje mag staan. Mijn moeder sputtert dat ze vandaag iets heeft afgezegd omdat ze voor de gordijnen komen en dus thuis moest blijven. Ik vraag me af hoe ze er bij komt en ik praat en ik praat totdat ze weer rustig is.

Schone zaak
Ik denk nu "geduld is een schone zaak", maar ik besef me ook dat mijn moeders gebrek aan tijdsbesef meerdere kanten op gaat. Dat de twee weken, die ze moest wachten, haar meer leken op twee maanden of zoiets. Ze heeft een totaal gebrek aan tijdsbesef, ze weet niet welke dag het is, maar ze weet ook niet of iets lang of kort geleden is. Het is dat ik niet liegen wil, maar ik vraag me af of ik niet beter had kunnen zeggen dat ze in de gordijnenwinkel niet had kunnen kiezen. Ach het is allemaal hadden en dan nog, dan was er wel weer een ander probleem geweest.
 

zondag 27 juli 2014

Logeren

Stil op de blog, want we hadden een logeetje. En een logeetje heb je niet iedere dag, dus daar steek je tijd en moeite in. Zaterdag laat komt de hele familie aan, op zondag maken we sap en op maandag laten ze haar bij ons achter. Zo volgt er een week van vroeg op om een grote pan pap voor haar te maken. Veel fietsen. Bedenken hoe je een kind dat geen groente lust toch groente laat eten, zonder dat je de hele week stamppot eet. En zorgen dat ze een beetje bijtijds naar bed gaat zodat je zelf ook nog wat nachtrust krijgt.

Rust ?
En nu, nu ze weer naar huis is en de rust weergekeerd, gaan we weer aan de slag met de normale gang van zaken. Oftewel er ligt een berg strijkgoed, er moet hoognodig gepoetst worden en de gevallen peren moeten verwerkt worden. Daarnaast is er ook de abnormale gang van zaken, er is een boom vol met appels afgeknapt, opa moet naar het ziekenhuis en ik heb nog geen rekening van mijn moeders fysio. Voordat de rust weer helemaal terug is zal het nog wel even duren. 

Bijwerken
Omdat de blog toch iets chronologisch heeft zal ik de komende dagen toch bepaalde gaten proberen te vullen, dat ziet er misschien raar uit. Ah, soit.
 

vrijdag 25 juli 2014

Kringloop #30

Het is een druilerige ochtend geweest, dus toen het weer opknapte gingen we maar weer eens fietsen. Het logeetje wil vooral 1 ding en dat is fietsen, nou doe ik de boodschappen altijd al op de fiets dus dat komt goed uit.

Kringwinkel
Het werd een rondje - welkoop, kringloopwinkel en bibliotheek. Voor ik goed en wel de legpuzzels had bekeken wees de jongedame al de juiste puzzel aan - een dwaas kijkende kitten tussen Engelse rozen. Daarna maakte ik mijn standaard rondje, bij de breispullen viel het tegen, alhoewel daar 2 bolletjes oranje pluisgaren in mijn mandje sprongen. De logee, die nog nooit een kringloopwinkel van binnen had gezien noemde het steeds een kringwinkel.

Kinderlogica
Volgens haar kon je er maar beter niet met een vriendin naar toe gaan, stel je voor dat je allebei hetzelfde zou willen hebben terwijl er maar 1 van was ?
 

dinsdag 22 juli 2014

Opa

Opa moet voordat hij onder het mes gaat voor een x aantal onderzoeken naar het ziekenhuis. Mijn schoonvader is op maandag met hem mee geweest. Maar op de oppas-dag van mijn schoonvader, moet opa ook nog naar het ziekenhuis. En dan heb ik opeens het dilemma wat veel vaders en moeders hebben, wat te doen met het kind ? In mijn geval dus mijn logee.

Kiezen
Ze is oud genoeg om te kunnen kiezen en de keuze is, met mij en opa naar het ziekenhuis of met opa W. naar zijn oppaskindjes. Ze hoefde er niet lang over na te denken, ze wilde mee naar de andere kindjes. Ik heb wel uitgelegd dat dat betekent zonder gezeur op tijd naar bed en vroeg opstaan. En ik weet niet of het door die uitleg kwam, maar dat ging allemaal vlekkeloos. Terwijl ik met kleine oogjes pap stond te koken huppelde zij al vrolijk rond.

Ziekenhuis
Naar een ziekenhuis gaan betekent vooral veel wachten, een kwartier hier en een kwartier daar. Je moet er maar het beste van maken en zo keuvel ik met opa over dit en over dat. De cardioloog beslist dat er nog een onderzoek gedaan moet worden, maar gelukkig past dat ergens binnen het schema dat we die dag al hebben. Als afsluiting moeten we naar radiologie, een zuster brengt opa wat ze "zijn borrel" noemt. Een borrel in een bruine literfles waar hij een halfuur over mag doen met daarna een onderzoek dat bijna een halfuur duurt.

Stuk
Je hele dag is stuk na zo'n halve dag ziekenhuis, je moet er heen, je hebt de onderzoekjes en je gaat weer naar huis. Ik was natuurlijk ook mijn middagboterham weer vergeten en als ik bij opa ben eet ik wat koekjes om dat te compenseren. Opa ziet dat hoofdschuddend aan. Daarna ga ik naar huis, hubby G. is er al. Later komt mijn schoonvader de logee weer brengen en wat heeft die gehad . . . een super leuke dag. Gelukkig maar.
    

maandag 21 juli 2014

Extase

Mijn nichtje heeft schoenen nodig, maar omdat in Nederland bijna alles op maandagochtend dicht is wijken we uit naar Duitsland. Naar de winkel waar ik bijna ieder jaar een nieuw paar "Papillio" slippers koop. Helaas hebben ze amper kinderschoenen.

Brede voeten
Dus ik pas slippers en bekijk welke het meest exotische printje heeft, mijn broer kijkt een beetje in het rond en mijn schoonzus past schoenen. Ze heeft al snel schoenen gevonden, die goed passen, ook een 2e paar van hetzelfde merk past goed. Zij heeft altijd moeite om goed passende schoenen te vinden omdat ze brede voeten heeft, dus wij vinden dat ze dan beter beide paren kan nemen. Als mijn broer in de 50% opruimkorting stelling een paar leuke, goed passende sandalen voor haar vindt, raakt ze totaal in extase.
 

zondag 20 juli 2014

Zuur sap

Mijn familie was er en onder het mom van vele handen maken licht werk, maken we een strijdplan voor de pruimenoogst. We knutselen met zijn vieren lakens aan elkaar en leggen die onder de pruimenboom, daarna doen we een stapje achteruit. Hubby G. schudt aan de pruimenboom en daarna oogsten we de pruimen alsof het olijven zijn. De slechte gaan over de linkerschouder en van de rest maken we sap.

twee emmers
Samen met mijn schoonzus sorteren en wassen we twee emmers met pruimen, die na vier uur stomen ongeveer zes liter sap opleveren.

Zuur
De vorige keer was het pruimensap erg zuur, maar omdat daar ook liefhebbers voor zijn voeg ik geen suiker toe. Deze keer doe ik er wel een half bakje bramen en vier suikerperen bij - je mag altijd hopen dat het minder zuur wordt, niet dan ?
 

vrijdag 18 juli 2014

NL gaat op zwart

Nadat de renners van de tour de France over de meet geschoten waren werd de uitzending met een cryptische opmerking afgekapt. Nieuwsgierig ruziede ik met de laptop om de live uitzending op npo.nl erop te krijgen, vliegtuig gecrasht. Uit de lucht geschoten, de boys met hun toys hebben met 1 druk op de knop het leven van 298 mensen voortijdig beëindigd.
We zijn nu een dag verder, de vlaggen zijn half stok, de muziek op de radio is stemmig. Zelfs het weerbericht is niet vrolijk, terwijl het stralend weer is. Nou alleen nog die gekunsteld vrolijke radioreclames, die me vandaag nog meer dan anders irriteren, schrappen.
 

woensdag 16 juli 2014

Waar ik ben ?

Ik ben hiero ! Hier, zie je me niet ? Ik zat dus in de grindbak en raapte pruimen, de vieze in de kleine emmer, de goede in de grote emmer. Geen hoogstaand werk, maar wel nodig. Het was lekker weer en ik heb er maar niet te veel bij nagedacht.

Schoonzus
Ik heb mijn schoonzus wel gemaild dat het hoog tijd is dat ze langskomt, maar aangezien ze niet naast de deur woont kan ik daar niet op wachten. Tegen de tijd dat ze langskomen hangen er waarschijnlijk nog meer dan  voldoende pruimen aan de boom.


Sapketel
Ik heb anderhalve emmer pruimen gewassen en heel in een kaasdoek in de sapketel gedaan. Na vier uur stomen hadden we 6,5 liter pruimensap. Dat is eigenlijk op het randje, als er nog iets meer in zit loopt de opvangbak over. Hubby G. heeft geproefd en riep zuur. Zelf proef ik nooit als het sap nog heet is, ik vind warm sap net zo goor als warme melk. Maar stel het is gekoeld ook nog steeds zuur . . . mag ik dan bedanken ?   

maandag 14 juli 2014

zaterdag 12 juli 2014

Moestuin #28

Een moestuin is een vat vol met tegenstrijdigheden. Aan de ene kant heb je bloei, aan de andere kant verval. Je oogst, maar je zaait en plant ook weer.

Paars
Paprika's delen het vak van de tomaten en aardappels. De aardappels hebben het zo'n beetje gehad en laten hun moede loof hangen. Terwijl de paprika's net zo'n beetje beginnen. De zelf gezaaide paprika's laten nog op zich wachten, maar de in het tuincentrum gekochte paarse paprika hangt al vol met dit soort mooie vruchten. Het enige minpunt dat ik ontdekken kan, is de kleur - is dit paars ? Het is op het zwarte af met hier en daar een spoor groen. En er bestaat nog steeds niet zoiets als geurfotografie, de geur die van die paprika afkwam - echt hemels.


Wortels
En nog zo'n plaatje waar de geur jammer genoeg ontbreekt. Vers getrokken wortels ruiken zo lekker, beetje aarde er nog aan, het groen een beetje gekneusd, dat haalt een supermarkt worteltje echt niet. Even boenen met een harde borstel en ze kunnen zo de pan in. Dat zijn nou goede redenen om een moestuin te hebben, nou ja alleen als je ook echt van wortels houdt.

Wieden
Hoe weet je hoe de moestuin er voorstaat, ga onkruid wieden. Van een afstand zien de tomaten er uit als een fleurig groen bos, van dichtbij zie je dat er al tomaatjes aan zitten en je nodig dieven moet.
Uit de verte zie je dat het loof van de aardappels afsterft en het oogsten dichterbij komt. Hier en daar ligt een aardappel bloot, dat is niet de bedoeling en ik dek er een tiental toe met een schepje aarde. En terwijl je vak voor vak wied, krijg je weer meer feeling met je moestuin.
 

vrijdag 11 juli 2014

Moeders #28 - Summer in the city

Nog voordat ik eigenlijk op de snelweg zit vraag ik me af waar ik aan begin, ik heb zo absoluut geen zin in gezeur, maar ja. Ma heeft deze week al twee keer gebeld in een "mijn emmertje is overgelopen" bui en het enige wat je dan kunt doen is zeggen dat je komt. En als je zegt dat je langskomt, dan ga je ook, ik in ieder geval wel. 

Graf
Officieel is dit het "we gaan gordijnen" kijken bezoek, maar ik wil al een tijdje langs het graf van mijn vader en plaats mijn moeders gordijnen op de 2e plaats. Ze wurmt zich overal al op de voorgrond, als je 's nachts niet slapen kunt denk je aan wat haar allemaal overkomen kan. Of zij belt je of erger nog, je wordt gebeld dat ze verdwaald, gevallen of dronken thuisgebracht is.
Ik parkeer als een echte stadse half op de stoep en doe de alarmlichten aan. Als ik boven kom is ze wakker en vrolijk, maar niet aangekleed. Ik zeg: ik ga naar de begraafplaats, wil je mee ? Ja, ze wil mee en dan kan ze ook redelijk snel iets vinden om aan te trekken.
Bij het graf leen ik een bankje, want voor die paar keer per jaar dat we naar de begraafplaats gaan, ga ik geen bankje à 90 euro per jaar huren. Misschien moet ik er een keer een briefje op plakken, dan kan ik ze een bijdrage overmaken - een deelbankje als het ware. Of misschien moet ik de picknick plaid de volgende keer maar meenemen en een hijskraan om mijn moeder weer overeind te krijgen.

Gordijn
Eenmaal weer thuisgekomen eten we een boterham en lijkt het er niet meer op dat we nog gordijnen gaan kijken. Ik heb daar vrede mee, ik weet dat het to do-lijstje nooit helemaal leegkomt. Als ik er een opmerking over maak, springt ze op en wil alsnog gaan. Nou goed dan, schoenen aan en gaan. Ho ho, niet zo snel. Eerst bedenken wat je mee zal nemen, sleutels - check, dan je portemonnee pakken - check, dan er 10 keer inkijken of er iets inzit - een plastic zakje en 2 biljetten van 5 euro - check, uhm dat is zo kaal alleen een portemonnee, ik wijs behulpzaam op een tasje dat op een stoel ligt, toch kan ze het niet vinden, o daar - check, fornuis uit - mooi. En gingen we toen de deur uit ? Nee, want toen ging ze vertellen wat voor gordijnen ze nodig had en hoe lang ze moesten worden en voor waar de gordijnen waren. Hoogste tijd om in te grijpen, als je nog langer treuzelt dan ga ik naar huis en dan moeten de gordijnen maar een andere keer. En zo gingen we toch nog op weg ! 


Kiezen
Binnen een paar minuten vraagt ze al, waar gaan we heen ? Dat is een moeilijk te beantwoorden vraag, omdat ik alleen van horen zeggen heb waar we heengaan, nou ja een vaag antwoord is ook een antwoord. Maar ik vind een kraam, die aan de vage beschrijving van halverwege de markt, veel vitrage in de kraam en een winkel erachter voldoet. Als we eenmaal de stoffen aan het bekijken zijn, praat mijn moeder over vitrage terwijl ze eigenlijk dunne licht doorlatende overgordijnen nodig heeft. Daarna denkt ze dat ze valletjes nodig heeft, of ze ziet mooie valletjes - dat kan ook. En dat is dus de reden waarom je mee moet en dat is volgens mij ook waarom mijn vader geen zin in dit soort expedities had. Je bent niet alleen een wandelende portemonnee, je moet de boel ook in goede banen sturen, anders ga je op pad om een tv te kopen en kom je met een koelkast thuis. Dus je stuurt, maar uiteindelijk moet mijn moeder kiezen en kiezen is niet eenvoudig. Als het niet meer lijkt te lukken pakt de dame een andere baal stof en die is het geworden. Dun, crèmekleurig met een verticale streep erin - laten we die maar doen zegt mijn moeder.
 

woensdag 9 juli 2014

Odin 2014 #28

Meloen, bananen, appeltjes en een ananas - kan het exotischer ? Amper, als je de appeltjes zou vervangen zou het een 100% exotische tas kunnen zijn.

Meloen
Het begint een tweewekelijkse traktatie te worden, meloen. Ook een verse portie rode appeltjes, red delicious en ze zijn en ruiken net zo lekker als hun gouden zusjes. Bananen uit Peru en zo'n kuif uit Costa Rica.
Verse ananas is best lekker, je moet ze wel dik schillen. Aan een verse ananas zit een bite, die vast niet iedereen lekker vindt. Ik wacht nog heel even voor ik hem aansnij, hij is nog erg groen.

dinsdag 8 juli 2014

Gelei

Wat doe je met een teil aalbessen, een emmertje rode kruisbessen en een vergiet vol met groene kruisbessen. Nou, er alleen naar staren is niet echt een optie. Bessenjam zit vol met pitjes en we besluiten gelei te maken van het sap. Gelei maak ik eigenlijk nooit, maar voor aalbessen is dat een aantrekkelijk alternatief. Je hoeft de aalbessen eigenlijk alleen maar te sorteren en te wassen, daarna kook je alles "steel en al". Per kilo bessen voeg je 4 dl water toe en dit laat je zo'n drie kwartier koken. Daarna zeven en met het opgevangen sap maak je de gelei.

Schroefje
Een kaasdoek waar je de gekookte massa door zeeft en uit laat druppen heb ik wel, maar waar hang je zo'n ding op ? In de keuken van de schuur zitten de balken in het zicht, dat is een mooie plek om even een schroefje in te draaien zodat de boel rustig hangen kan. En zo maakten we van alle bessen sap, die vervolgens door hubby G. tot gelei verwerkt zijn. Ik druk me dan meestal, want ik kan de knoeiboel in de keuken niet aanzien.

Voorraad
De voorraad geleisuiker ging richting nul en moest aangevuld worden. Het aantal lege weckpotten was onvoldoende, en aangezien ze die niet bij de supermarkt verkopen moesten we iets verzinnen. In Duitsland heb ik ooit cellofaan gekocht, daarmee hebben we een paar potten afgesloten waar we geen ringen voor hebben. De vraag is hoeveel weckpotten moeten we nog kopen ? Zijn dit de 7 vette jaren en zijn we op weg naar de 7 magere jaren of zijn we op weg naar een gedwongen vergroting van de kelder ?
 

zondag 6 juli 2014

Graaiers aan de top

Voor ik zelf wat zou schrijven, moesten mijn gedachten even tot rust komen. En dan heb ik het over het artikel dat ik in de krant las over de woede van de 2e kamer over het hogere loon van de AAB top. De uitspraak "anders gaat het talent lopen" heb ik al zo vaak gehoord, net als "als je over de grenzen kijkt verdient de top ook zoveel". En zijn we eigenlijk zo veel beter af, daar waar die laatste uitspraak ons gebracht heeft ?

Machteloos
De kamer is beledigd en voelt zich machteloos en ik denk dan weten jullie ook eens hoe de gemiddelde burger zich voelt. De regering doet en als gemiddelde burger ben je gewoon een roepende in de woestijn. Trouwens hoe komt het dat er een politicus aan het roer bij AAB staat. Zelfs mijn vader noemde de politiek altijd al zakkenvullers en een elkaar-baantjes-toeschuivende kudde.

Top
Mijn idee is dat de politiek zich op de verkeerde manier met de topsalarissen bemoeit. Dat je grenzen stelt aan de salarissen van (semi)-overheidsinstellingen, dat snap ik. Maar een beursgenoteerd bedrijf moet zijn eigen broek ophouden en zoekt het maar uit. Als je zo'n bedrijf uit de goot houdt, gaan de overheidsregels gelden. Dus waarom krijgt de top eigenlijk van die giga salarissen ? Je kunt wel de aandeelhouders teleurstellen, maar niet het management ? Er was niemand die voor een Balkenende norm salaris bij AAB in de grootste stoel wilde gaan zitten ? Tss ts, waar moet het toch heen met deze wereld.

Goede
Door al het gegraai lijden de goeden onder de kwaden, waarom kan een goede medewerker niet eens een maandsalaris als bonus krijgen. Of beter gezegd, waarom kan hij/zij die niet krijgen op een manier dat er nog wat van overblijft ? Door het gegraai aan de top, dat is waarom. En weet je wat dat is ? Dat is niet goed.

Bedrijf
Het is een natuurlijk proces dat een bedrijf samen met de accountant bekijkt hoe de geldstromen het best verlopen, dat ze anticiperen op wetswijzigingen. Het is wij tegen zij. Wij, die het geld verdienen tegen zij, die het geld bij ons komen halen. Dat is simpelweg sport. Als je niet wilt dat een genationaliseerd en door jou uit de goot gered bedrijf zo te werk gaat, moet je zorgen dat je regelgeving op orde is. Als ze straks weer op de beurs zijn, moeten ze zich maar weer zien te redden en tot die tijd horen ze zich gedragen.
      

zaterdag 5 juli 2014

Teiltje

 
Een moestuin is hollen of stilstaan, een moestuin is geen hangmat tussen 2 palmbomen met een kilo boeken ernaast. De tuinbonen, kapucijners en de doperwten moesten eraf.
De bessen, huh, de bessen, oh de béssen. Ja de bessen moeten eraf en die mooie pruimen.
Hebbu nog een teiltje voor mij ?
 

vrijdag 4 juli 2014

Paint it black

Toen we 11 jaar geleden de schuur bouwden en de planken van het geval zwart verfden, kregen de deuren ook een lik zwart mee. De planken krijgen iedere zoveel tijd een nieuwe lik zwart. Nu de deuren een nieuw verfje nodig hebben staat het idee om ze opnieuw zwart te verven me tegen. Ik zie een zwarte deur en ik wil er graag een kleurtje op.

Blauw
Mij lijkt blauw wel een mooie kleur en zo kreeg ik dus een kudde kleurwaaiers in de hand geduwd. Die Qual der Wahl noemen Duitsers dat, dus ga ik over tot elimineren. Van de negen waaiers dank ik er eerst vijf af, daarna kruis ik zes kleuren aan. Uit die zes kiezen we er een - klaar. Na de eerste blik in de verfpot keken we elkaar aan en zeiden in koor - zo licht. Gelukkig moeten er meerdere lagen op, dus als we het straks te licht vinden, dan kunnen we de aflak 1 tint donkerder nemen. Voor muurverf hanteer ik die regel altijd al, omdat ik de kleur anders altijd zo licht vind, maar voor gewone verf durfde ik dat in eerste instantie niet aan. Waar is die kleurwaaier ?

donderdag 3 juli 2014

Vraatschade

Een moestuin is echt iets voor masochisten. Jij doet je stinkende best en de andere inwoners van jouw tuin profiteren mee zonder ook maar een keer dankjewel te zeggen. Tegen het geknaag van de konijnen zet je er een stukje gaas omheen. Tegen de muizen kun je weinig doen en verder heb je allerlei vage kevers en slakken die in het donker, als jij nietsvermoedend een tukje doet, fijn jouw moestuin bezoeken. Dit jaar heeft nog geen enkele komkommer het gered om groter dan de pink van een kabouter te worden.

Vogels
En dan hebben we het nog niet over de vogels gehad. Wist ik veel dat kauwen, gaaien, eksters en kraaien verzot op tuinbonen en erwtjes zijn. Dus tegenwoordig hebben we een hele stellage om de bonen heen, waar iedereen meewarig naar kijkt. Als je moet kiezen tussen een lelijk bouwsel in de moestuin of geen verse kapucijners, doe mij dan maar een lelijk bouwsel. Op de foto zie je een tuinboon, die zo nodig aan de andere kant van het net wilde groeien. Die is door een bonenliefhebber vakkundig als ware het een sardineblik geopend - yum. Maar de meeste tuinbonen waren toch voor ons !

Dubbele boerenwitte
De meeste fruitbomen zijn te groot om te beschermen, dus daar hebben de vogels vrijspel. Af en toe zie je een kraai met een onrijpe peer in de bek wegvliegen, wat moeten ze ermee vraag ik me dan af.
We hebben een dubbele boerenwitte pruim, de vruchten ervan zijn heel lang heel wit en oninteressant voor de vogels. Maar er zat toch aardig wat aan, dus heb ik hubby G. gevraagd of daar geen net overheen kon. De stellage is niet eens zo heel lelijk geworden, eerder kunstig ! Eind juni beginnen de vruchten te kleuren, geel met een perzikkleurig blosje, zo mooi. Ja natuurlijk, lekker zijn ze ook anders had er ook geen net overheen gehoeven.

dinsdag 1 juli 2014

Moestuin volière

Als ik strijk heb ik altijd een muziekje op staan en uitzicht op de moestuin. Ik zie dat merels de witte bessen ontdekt hebben en dat als ik niet snel ben ik zelf niets meer krijg. Ik strijk en strijk, ik hum mee met Johnny Cash. Ik probeer niet te veel na te denken, de strijk komt vandaag niet af, want er zit een nieuwe lading in de machine. Johnny Cash en de ruziënde merels worden onderbroken door een andere klank. Ik kijk verstoord op en kijk of ik de oorsprong van het gepiep vinden kan.


Tropisch
Nou weet ik wel dat het steeds warmer wordt en dat het steeds meer gaat regenen, maar dat heeft me toch niet voorbereid op het zien van een tropische vogel op de bonenstaken. Over de bonenstaken hebben we een net gespannen omdat we anders te veel concurrentie van gaaien, kraaien en eksters hebben. Zo'n net is bedoeld om de vogels buiten te houden, niet om vogels binnen te houden. Deze vogel heeft overduidelijk het buskruit niet uitgevonden, want zelfs als hij op het net naast een gat zit, steekt hij zijn kop niet naar buiten. Je vraagt je ook af waarom hij bij de bonen zit, want hij lijkt ze niet lekker te vinden. Net als de dierenambulance arriveert, om onze tropische gast op te komen halen, besluit hij dat hij toch liever vrij is.