Hilarisch

Surfend op internet kwam ik commentaar tegen over de bloemkooltaart van Bart, dat moest ergens tussen de vlogs van nieuwslezer Matijn Nijhuis staan. Nou keek ik eerder wel, maar ik vond en vind dat vaak hele ongemakkelijke filmpjes. Hij vraagt collega's dingen en alleen een antwoord is niet genoeg, het waarom moet er ook nog bij.

 

Fan

Ik ben dus geen fan of ik was geen fan, wat ik momenteel ben weet ik niet. Een zwevende fan - bestaat dat ook ? Als ik Bram zag, dan zag ik eigenlijk altijd een brompot die geen zin had om voor de camera op te zitten - dat heeft hij misschien wel goed ook. Maar die kookvlog met de bloemkooltaart, die moest ik zien en laten we wel wezen - hij mag niet bij mij in de keuken koken. Niet dat ik verwacht dat hij dat wil, maar het mag ook niet. Wel heb ik meteen een bloemkool in huis gehaald, bedankt Bram.

 

 

 

Vervolg

Ik vond het leuk genoeg om de link naar hubby G door te sturen en zo keek ik samen met hubby G nogmaals de bloemkooltaart aflevering. Als je 1 filmpje gezien hebt, dan wil je wel eens kijken of de andere kookvlogs ook leuk zijn. Zo keken wij de Festivus-meatloaf aflevering en ik vraag me af vindt Bram alles maar goed ? Kijkt hij de vlogs niet terug ? De Festivus aflevering had een hoog Theo en Thea gehalte met een "van Kooten en de Bie" sausje eroverheen. De aflevering omschrijven met 1 woord ? Hi-la-risch. Heb je een slecht humeur, zit je in een dip ? Kijk een kookvlog van Matijn Nijhuis met Bram in de hoofdrol.

 



Veertien emmers #5

Wat rest mij nog ? Een enorme toren met lege emmers in de schuur, twee emmers met vulling en een muur van gevulde doorzichtige bakken. Daarnaast heb ik nog 1 blauwe kluwen én de emmer met knopen.

Strategie
Opruimen is niet alleen van de lange adem, maar voor de knopen heb ik ook een strategie bedacht. Misschien niet de snelste, maar ik ben bang dat als ik aan 1 stuk de hele emmer knopen sorteer ik per ongeluk een overdosis knopen inneem. Dus ik schep met een margarinekuipje een hoeveelheid knopen uit de emmer, die hoeveelheid stort ik zodat ik een beter overzicht heb. De met stof overtrokken harde plastic knopen gaan in een aparte zak - aan dat soort knopen heb ik echt een hekel, zal wel een jeugdtrauma zijn.

Gevoel
De rest van de knopen sorteer ik dan, de knopen die ik mooi vind leg ik apart en ik probeer daar dan een werkzaam aantal van te vinden. Ook al heb je soms mooie eenlingen. De rest gaat om en om in een zak, de ene zak heet "on", de andere zak heet "even". Een van beide gaat naar M te A, die dol op knopen is en de andere gaat in de knutselbak voor logés. Naast mij staat een vuilnisbak, voor alle gebroken exemplaren en alle andere rare dingen, die je tussen de knopen vindt. Op doktersvoorschrift doe ik nu 5 margarinekuipjes per dag - kuur afmaken.
 

Veertien emmers #4

Na het leeghalen en bekijken van alle schuuremmers ben ik naar de hobbykamer afgereisd. Aldaar trof ik een 20-25 liter Ariel emmer aan, deze zit vol met konen en die heb ik daar gelaten, wel heb ik er twee restjes gemêleerde sokkenwol uitgepeuterd. Verder 1 witte emmer en 1 emmer met Zaanse mayonaise - wat denk je zouden mijn ouders regelmatige bezoekers van het frietkot zijn geweest ? Of slechts de afnemers der lege emmers . . .

Totaal
Ondertussen ben ik het overzicht wel zo'n beetje kwijt even rekenen, twintig "normale" emmers, 1 kleine en 2 hele grote emmers, de Ariel emmer niet meegerekend. Het zal dus niemand verbazen dat ik de nieuwe bakken al bijna allemaal vol heb . . . Nou valt er vast wat te verbeteren door nog beter te sorteren en door die twee kapotte te ruilen voor hele exemplaren. Of door simpelweg wat wol af te danken. Maar eerst heb ik nog 1 blauwe kluwen en 4 onuitgezochte emmers - dat komt nog voor het sorteren.

Veertien emmers #3

Na de eerste veertien emmers min of meer verwerkt te hebben, ik geef toe ik zit nog steeds een beetje met rood in de knoop, hebben we een tweede ronde schuur gedaan. Nog twee emmers Heinz fritessaus, 1 vijf liter emmer goudzeep (goedgekeurd door de vereniging van huisvrouwen), twee emmers fritessaus 25% van de Oliehoorn en twee grote emmers paradox universele crème voor de broodverbetering. Nou als dat geen paradox is weet ik het niet meer.

Gewoon
De oma van hubby G, zei altijd: begin er eerst maar eens aan. En dat is ook zo, je kunt wel zuchten en kreunen of de boel verdringen, maar dat helpt helemaal niets. Dus . . . heb ik de emmer rood ontward met wat jijtube filmpjes op de achtergrond. Daarna een kleine emmer met garen, 1 emmer met katoen dat ik al eens gewassen heb, 1 emmer met blauw garen waar ook kluwens bij zitten waar ik mijn wenkbrauwen bij frons - maar die ik toch niet weggooi, je bent genetisch belast of niet. Onderin de emmer, een blauwe kluwen zonder eind of begin. Zucht, die blauwe knoop parkeer ik even.

Meten
Nou is het probleem met de Oliehoorn emmers dat ik ongeveer weet wat er in zit, 1 zit vol met ritsen - hoeveel ritsen heb je nodig in 1 leven ? En de ander zit tot bovenaan vol met knopen, hoeveel knopen heb je nodig in 1 leven ? Dus kies is voor de moeilijk te openen paradox emmers, want daar zit al eerder uitgezocht garen in. Eens kijken of dat lukken wil zonder de nagels te breken. De eerste emmer zit bijna helemaal vol met katoen, hoeveel katoen heb je nodig in 1 leven - katoen is best veelzijdig maar dit is bijna allemaal wit, crème of ongebleekt. Maar wat zeur ik nou, katoen is een natuurlijke vezel en kun je makkelijk verven. Uhm emmer twee.

Getrouwd
Waarom ben je getrouwd ? Nou dat is handig als je weerbarstige emmers niet open kunt krijgen. Gelukkig zit er geen universele crème meer in de emmers, want hubby G opent de emmer terwijl deze ondersteboven staat . . . Katoen om te macrameeën, vissersgaren, echte wol, onherleidbare wol, meer van de gezochte gemêleerde sokkenwol en soedan wol zelfs in shocking pink om kussens te borduren of om een tapijtje mee te knopen. Laten we zeggen, handwerk-technisch zit ik geramd voor de rest van mijn leven.
 

Veertien emmers #2

Na de eerste zeven emmers had ik 1 emmer met vulling, 1 emmer met een rode warboel en vijf lege emmers met zes deksels. Na dit beschreven te hebben verzamelde ik moed en ging de overige zeven emmers te lijf.

Oogst
Nog 1 emmer met vulling, waar ik zonder de deksel er helemaal af te halen een stuk zeep in schoof, die kan samen met zijn vriendje de vulling bewaken. Vijf emmers met wol, die ik sorteerde en in de bakken stopte. En wat zat er in die laatste emmer ??? Inderdaad in die laatste emmer zat dat wat op het etiket stond - deksels. Deksels uit mijn jeugd, deksels van de Hero met plaatjes erop. 'T is goed, 't is van hero - poeh nou, deksels. 
 

Veertien emmers #1

De eerste oogst emmers met garen leverde veertien emmers op, nou weet ik dat er boven nog emmers staan. Ow, nu ik dat schrijf denk ik, zou daar die vermaledijde sokkenwol in zitten? Verder weet ik zeker dat er nog meer emmers in de schuur staan, ook van die hele grote emmers, dus het totaal zal nog stijgen. Maar gewapend met een rol vuilniszakken en mijn gloednieuwe doorzichtige bakken ben ik vol goede moed begonnen. Als ik nog bakken overhoud dan gaan ook de onhandige vuilnisbak type plastic bakken die op de logeerkamer staan met knutsel wol wieberen, onhandige rotdingen.

Sorteren
Wat me opviel toen ik de emmers open maakte is dat ze niet strak vol zitten, dat was een meevaller. Ook leverde emmer nummer drie al restjes gemêleerde sokkenwol op. Strategie, de bollen overpakken in een vuilniszak, katoen en sokkenwol apart houden. Daarna de lucht uit de zak duwen en met een bindertje dicht maken. De stand na dag 1 ? Er was 1 emmer met vulling, die zo vol zat dat ik uiteindelijk maar besloten heb dat vulling best in een emmer kon blijven. Wel heb ik er een stuk zeep bij geduwd en met vereende krachten hebben we de emmer weer dicht gekregen. Verder vijf lege emmers, zes (?) deksels en 1 emmer met rode wol die hopeloos in de knoop zit. Gewoon doorgaan.
 

Doorzicht

Als kat heeft Bonnie hondse trekjes, ze ligt tijdens het eten onder tafel. Een gevaarlijke plek om te liggen want wij hebben een klein vierkant tafeltje met plek voor twee en tweebeners hebben twee lange beweeglijke benen. Toen ze pas bij ons woonde zat ze daar en hield angstvallig stand, want ook al was ze moe - ze ging niet liggen. Daarom was het gehaakte poezenmandje van M erg welkom, sinds het mandje daar onder tafel staat gaat Bonnie rustig liggen. Wij eten, zij zit, poetst, ligt en slaapt onder tafel dicht bij haar tweebeners.

Zoek
Inmiddels woont Bonnie al twee jaar bij ons en is het gehaakte poezenmandje net zo harig als Bonnie zelf. Dus haak ik een nieuw min of meer gelijk mandje, bij de rand aangekomen ging ik van twee draden naar drie. Garen nummer drie was dun, gemêleerd en waarschijnlijk sokkenwol. Maar het was ook maar een klein bolletje en snel op, maar ik weet dat ik van dat garen meer restjes heb, maar waar ? De hele zolder afgezocht en in alle plastic bakken gekeken - onvindbaar. Ik troostte mij met een ander bolletje dun garen, herkomst en samenstelling onbekend.

Schuur
Nou weet ik dat in de schuur nog emmers wol van mijn moeder en oma staan en daar zou het heel goed in kunnen zitten. Maar dat zijn geen doorzichtige emmers, zelf ben ik een fan van de plastic opbergbakken van de Hema, alhoewel ik ook curver bakken heb. Ik ben vooral een fan omdat deze bakken al jaren en jaren in het assortiment zitten en ze qua maatvoering niet te gekke sprongen maken. En wat bleek nou, ze waren ook nog eens in de aanbieding, dus na wat wikken en wegen heb ik er een heel aantal besteld. Misschien wat te veel, maar ik had mezelf bedacht dat die bakken altijd van pas komen.

Thuis
De bakken werden in 1 giga pakket thuisbezorgd, toen ik de doos open maakte had ik wel een kleine teleurstelling te verwerken, de onderste twee waren tijdens het transport kapot geknapt. Nou daar gaat mijn weekendklusje voor een nat en stormachtig weekend dacht ik bij mezelf. Ik had natuurlijk meteen naar de HEMA kunnen gaan om ze te ruilen, maar dat kan ook volgende week wel als ik andere boodschappen doen moet. En met twee stuk bleven er altijd nog zeven grote en drie kleine hele bakken over.

Emmers
Nadat de bakken binnen waren meldde ik bij hubby G mijn voornemen om de emmers door te spitten en te herverdelen. Waar moeten die bakken staan vroeg hij, in huis was het antwoord. Zijn ogen lichtten op, want dat betekent dat hij in de schuur ruimte krijgt. Toen ik later in de schuur kwam had hij al een heel aantal emmers Heinz Fritessaus van 10 liter voor mij verzameld. De eerste oogst voor een regenachtig weekend, veertien emmers. Veertien emmers, wat het niet kunnen vinden van een restje sokkenwol al niet aan lawine kan veroorzaken. Veertien emmers.
 

Stof onder het bed

Het hebben van een houten vloer, die in de was gezet is, heeft 1 groot nadeel. Een keer in de zoveel tijd moet de hele kamer leeg zodat hij gepoetst en daarna opnieuw in de was gezet kan worden. En als nadeel zie ik niet het opnieuw in de was zetten. Nee je hele woonkamer leeghalen, dat is pas erg.

Camera
Van te voren maak ik foto's van wat waar in de kasten staat zodat de inhoud min of meer op dezelfde plek terug komt. Daarna begint het uitpakken, uit de kast, in een doos. Sommige dingen gaan al meteen richting uitgang of ergens anders heen. Als alles uit de kasten is, verlaten de tafels, stoelen, kasten en alle dozen de woonkamer zodat de dansvloer vrijkomt. Voor de middag is de vloer vrij en maak ik hem voorzichtig schoon met een sopje zodat hij tijdens de lunch op kan drogen. 's Middags gaat hubby G aan de slag met was en de poetsmachine.

Horror
De grootste horror zijn niet alle kasten in de gang, niet de bank die rechtovereind een spookachtig silhouet heeft. Nee de grootste horror komt als ik naar bed ga, pas dan kom ik er achter dat hubby G. alle dozen onder het bed geschoven heeft. Mijn ouders leefden zo, spookt door mijn hoofd - zo veel spullen dat zelfs de ruimte onder bed met rommel volgepakt was. Moet ik hier slapen denk ik, uiteindelijk slaap ik zelfs twee nachten in mijn ergste nachtmerrie.

Sein
Na twee dagen geeft hubby G het sein dat de kamer weer ingepakt mag worden. Ik sta vooraan, hup met die kasten. Als de kasten er weer staan, gaan de spullen selectief de kasten weer in, alles wat ik niet wil hebben of niet daar gaat weg. Een dag niets weggekiept, een dag niet geleefd. En 's avonds als ik naar bed ga kijk ik voor de zekerheid even onder het bed - heerlijk wat kan een mens genieten van een paar stofnesten onder het bed.