Ik zat dus in een lekkere flow, ik had lekker buiten foto's gemaakt en er geinige polaroidjes van gemaakt, dus ik had voer voor een aantal blogjes. Ik probeerde eens een haiku en moest vreselijk om mezelf lachen en lachen is goed. Ik was ook lekker op dreef met de verjaardagscadeautjes voor mijn schoonzus en nichtje. Oftewel het zonnetje scheen.
Plaat
Nadat ik mijn moeder uit het ziekenhuis gehaald heb ben ik een week druk met haar geweest. Mijn moeder is vergeetachtig, ze noemen het wel dementeren, maar soms denk ik dat ze het beter bij "kinds worden" hadden kunnen houden. Het is alsof je een kind hebt, maar een kind leert dingen, mijn moeder raakt alleen maar steeds meer kwijt. Je merkt dat ze enorm alleen is, want in gezelschap praat ze volcontinu, ze moet haar portie woorden kwijt. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat vertelt en vraagt ze steeds hetzelfde, af en toe slaat de pick-up een stuk over en komt hij bij een ander liedje. Het ergste is dat ze enorm negatief is, niets is goed en als het een luchtiger verhaaltje is zit er toch altijd een grijs of zwart randje aan.
Kleef
Ze is een zwaan-kleef-aan, dus je ontkomt niet aan haar woorden. Ze praat over op bezoek gaan bij een gestopte marktkoopman, wiens naam en adres ze niet weet. Ze gaat wel 4 keer per week naar R, maar vraagt aan mij waar hij woont. Ze vertelt tot in den treure dat ze van mijn vader wel een andere man mocht, maar niet 10 tegelijk. Ze vertelt hoeveel broers ze had, hoe ze heetten en waar ze woonden. Ze klaagt dat mijn hubby haar T-glazen meegenomen heeft. En zo komt het dat als ze in de warme woonkamer in het zonnetje in slaap sukkelt, ik haar laat snurken. Een half uurtje rust op een hele dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten