Mijn mid-life crisis kwam vroeg, erg vroeg - ik was een jaar of dertig. Of ik noemde het mijn mid-life crisis en was het wel niet echt een crisis. Ik gaf mijn vaste baan op voor de eigen toko en deed min of meer hetzelfde werk maar dan eens hier en dan eens daar, uiteindelijk ging dat trouwens vervelen. Mijn relatie stortte in en ik moest voor het eerst echt op eigen benen staan. Dat soort dingen, maar de laatste tijd twijfel ik - heb ik een nieuwe mid-life crisis ? Of is dit dé mid-life crisis ?
Horror
Een van de dingen, die ik nooit wilde nadat ik uit de moederschoot weg was - was het hebben van een weegschaal. Waarom zou ik een weegschaal willen, je gaat er alleen maar steeds op staan en dat ding zegt of steeds hetzelfde of hij zegt dat je toch langzaamaan zwaarder wordt. Waarom zou je jezelf plagen ? Maar het begon me te dagen als ik iets aan de zwemband wil doen - hoe kan ik dan zien of ik op de goede weg ben als je niet zelf een weegschaal hebt ???
Internet
En tegenwoordig heb je dus de "internet of things", ergens heb ik daar ooit iets over gehoord in een vage radioreclame terwijl ik niet eens begreep waar ze het over hadden. Maar langzaamaan begint me iets te dagen, want nu heb ik een weegschaal en een app. En die weegschaal seint mijn totaalgewicht, het gewicht van mijn botten, vet-, spier- en vochtpercentage door aan mijn app. Daar kan ik zien dat de allereerste keer dat ik mij woog, midden op de dag, de teller op 70 kilo stond. Sinds die tijd weeg ik mij 's ochtends in pyjama met bril op en schommel ik een paar ons boven en soms een paar ons onder de 69 kilo. Er schijnt nog geen beweging in te komen, waarom plaag ik mezelf toch zo ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten