donderdag 22 maart 2018

De wet van de remmende voorsprong

Niet dat ik een sjouwbare telefoon had, maar ik was best vroeg met een mobiele telefoon. Ik had net mijn eigen kleine toko opgestart en daar hoorde een mobiele telefoon bij. Ik had al jaren een semafoon en soms een ruil mobiele telefoon van de baas bij me gedragen. Een eigen mobiele telefoon, ik was de koning te rijk.

Nokia
Het toestel, ik heb het nog, kon zo mooi van kleur veranderen als je het iets heen en weer draaide in het licht. Het had een korte stevige antenne en ik kon er mee bellen en sms-en, in 1 woord geweldig. En terwijl collega's, vrienden en familie steeds weer andere toestellen hadden bleef ik mijn ouwe trouwe lang trouw. Daarna heb ik nog 1 ander toestel gehad, het toestel dat hier op mijn bureau ligt. Ik kan nog steeds bellen en sms-en, maar daar houdt het mee op. Of beter gezegd op 5 april houdt het daarmee op, want dan gaat mijn nieuwe abonnement in.

Rem
Iedereen, maar dan ook echt iedereen om mij heen, nou ja goed bijna iedereen, heeft ondertussen een telefoon met een 'streelpaneel'. En ik hoefde eigenlijk niet zo nodig, ik kan bellen (doe ik amper), ik kan gebeld worden (er zijn dagen dat het gebeurd), dus waarom ? Maar zo langzaamaan begin ik toch het idee te krijgen dat ik begin achter te lopen, af en toe zie ik dingen waarvan ik denk - hmm dat wil ik ook. Ik ga het de komende tijd beleven, mijn tweede inmiddels antieke Nokia gaat aan de wilgen. Mijn nieuwe toestel mét streelpaneel is gearriveerd en opgeladen. En nu ? Nu moet ik eerst honderdduizend instellingen instellen.
 

Geen opmerkingen: