Nu mijn moeder dichterbij woont ben ik er vaker, maar ik vraag me wel af hoe vaak moet je gaan ? Het liefst ging ik bij de dagbestedingen in een hoekje zitten kijken hoe het met haar gaat en het mooie is, dat mag ook. Alhoewel ze liever hebben dat je een handje helpt.
Gezang
Omdat ze al snel gewend was en zich verveelde hebben ze mijn moeders week ingedeeld en nu heeft ze iedere werkdag wel "iets". Daarnaast heb ik een programma en daarin kan ik zien dat er per maand nog vier avondprogramma's zijn. Mijn moeder zong altijd graag, heel normale liedjes of beter gezegd, toen ze nog praatte zong ze ook. Nu praat ze niet en zingen doet ze ook niet, maar je kunt altijd luisteren dus ik ga met mijn moeder naar het zanguurtje.
Zoekt
Als ik kom zie ik haar nog niet zitten, dus ik ga haar halen - bij haar huiskamer aangekomen blijkt dat ze al weg is. Dus weer terug en daar zit ze, er is nog plek en ik ga naast haar zitten - ze heeft een map met liederen voor zich en ze bladert er ijverig in. Ik werp een blik en denk O, ik vraag aan een van de begeleiders naar het programma. Hij vertelt dat ze die map al dertig jaar hebben, als we nieuwere liederen spelen kennen ze de tekst niet. Ja dat snap ik, maar zingen jullie alleen maar geestelijke liederen, kort antwoord: Ja.
Por
Als mijn moeder mijn aandacht wil word ik aangepord, vinnig zegt ze "kijk jij dan eens even". Ik denk hó, ik denk "ze zegt weer wat". Na maanden van stilte en hooguit af en toe een ja, nee of paraplu zegt ze opeens een hele zin. Wel een dronken hele zin, maar toch. En zo zitten wij braaf een heel uur geestelijke liederen uit. Mijn moeder zingt niet, maar ze heeft wel haar aandacht erbij - het ophemelen van god is niet haar ding en de blik in haar ogen spreekt boekdelen. Ik zorg dat de tafel koffie krijgt, dat ze niet tien suikerklontjes bij haar overbuurman in de koffie doet en ik sla de pagina's om. Als ik later thuiskom streep ik de maandelijkse zanguurtjes uit de agenda.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten