Moestuin #85

Het nieuwe seizoen

ligt om de hoek te wachten

het oude eruit
 

Antje

We hebben nog een paar kleine plekjes in de auto om wat mee te nemen ik kijk om me heen. Ik stunt met de grote huishoudtrap, klap hem uit en klim erop, helemaal boven uit de garage haal ik een paar doosjes. Doosjes met vrouw Antje erop, die kunnen nog wel mee.

Worstelen
Thuisgekomen worstelen we altijd in een paar avonden alle meegenomen spullen door. Er gaan spullen in de container, er gaan spullen naar de kringloop, er is oud papier en oud ijzer. Sorteren, beslissingen nemen, rouwen. De dozen van vrouw Antje kom ik redelijk door tot ik op een doos stuit die helemaal gevuld is met handwerkpakketten. Een wandtapijt, erg jaren 70 en borduurpakketten, kleine, grote en tafellakens en ik doe de doos weer dicht. Ik bel mijn schoonmoeder, mijn schoonmoeder belt haar schoonzus - niks. Mijn schoonmoeder overlegt met de buurvrouw, de buurvrouw zegt dan moet je mevrouw N eens bellen. Als mijn schoonmoeder langskomt vraagt ze of ik zelf wil bellen, nou nee.

Wel Fair
Later komt het verlossende woord en ik ga samen met mijn schoonmoeder naar het bejaardentehuis, dat gekoppeld is aan het verzorgingshuis waar mijn moeder woont. Ik heb de doos onder de arm, vrouw Antje wordt uitgepakt, alles wordt bekeken. Er worden al meteen spullen verdeeld, een van de tafellakens wordt uitgevouwen - er valt iemand voor. Er worden dozen met borduurzijde uit de voorraadkast gehaald. We krijgen koffie en praten met verschillende dames, daarna nemen we afscheid. Over een aantal maanden zullen de borduurpakketten af zijn en dan worden ze voor het rode kruis verkocht, zo komt het nog goed terecht.
 

Onderhoud

De tuin heeft onderhoud nodig, voor het grotere werk plannen we ieder jaar een weekje vrij. Dit jaar was het weekje vrij wel gepland, maar niet alles lukte in dat weekje. Hubby G meldde dat de berk waar die top uitgewaaid is nog gezaagd moest worden. En daar sta ik dan, rood jasje aan, mutsje op, klompjes aan, mobiel in de jaszak, oordoppen in en touw in de handen. Een kabouter is er niks bij.

Huis
Moet dat nestkastje (gekraakt en gesloopt door een specht) er niet af ? Neuh, dat valt vanzelf mee naar beneden. Nou ok dan. Ondertussen ligt de stam in stukken gezaagd achter het kippenhok, het nestkastje heeft de val overleefd en houdt zich hardnekkig aan de stam vast.  

Opruim blues #2

Ik begin langzamerhand een beetje dol te worden, als ik bij mijn moeder opruim ruim ik steeds een andere plek op. Het staat allemaal zo vol, het is allemaal zo veel dat ik soms gedemotiveerd raak. Ik wissel af zodat ik het vol kan houden en het bijltje er niet bij neer gooi.

Hutkoffers
Ik worstel in de box met dozen vol lege mappen. Ik dank de lieve god, dat 99% van de mappen leeg is en sorteer ze in grijze zak (vuilnis) en gele zak (kringloop). Daarna gaan we nog een uurtje planken sorteren in de garage, het echte hout gaat naar links en het spaanplaat gaat op de stapel vlak achter de deur. Ik maak foto's zodat ik later kan zien dat er echt voortgang in zit. Thuis kijk ik dan altijd nog even naar wat ik op de foto's zie en wat zie ik daar dan ? Dat lijken wel de aluminium pannen waar mijn moeder vroeger mee kookte. Die pannen, die langzaamaan steeds meer aangetast raakten. Die pannen werden dus op een bepaald moment vervangen. Vervangen, niet weggegooid - iets weggooien is zonde.
 

Moestuin #84

Als ik in de keuken kom ligt er iets groens in de slacentrifuge, iets groens ? Iets groens uit de eigen moestuin ? Nu ? Ja. Hubby G heeft het zelf gezaaid en nu ook zelf geoogst, weliswaar was het een beetje harken van het 1 en een beetje harken van het ander.

Wintergroen
Wat kun je aan het eind van het seizoen zaaien zodat je iets hebt als er verder nog niets in de moestuin groeit ? Veldsla en een groente, die met zijn naam al aangeeft in welk seizoen het groeit - winterpostelein. En natuurlijk heel gezond, zo rauw . . . ook lekker in een broodje shoarma met knoflooksaus erover.

Zeep #3

 

 

Je wassen met zeep

is echt geen uitdaging meer

zeep in overvloed

 

Schoenen

Mijn moeder is in het verpleeghuis tot rolstoelgebruiker gepromoveerd, maar daar heeft ze zelf andere ideeën over. Nu ze verhuisd is kijkt het personeel het aan en proberen ze haar de rollator mee te geven, maar ook die parkeert ze rustig ergens.

Meelezen
Als je in het dossier meeleest zie je opmerkingen als "loopt zelfstandig iets meer breeduit", "mevrouw loopt stabiel" en zo laat moeders de rolstoel en rollator achter zich. Maar ze heeft wel een ruiterteen en door al het lopen komt die teen meer en meer in de klem, de fysiotherapeut geeft als advies andere schoenen met een elastische neus. Dus op een donderdag, de dag waarop mijn moeder de minste clubjes heeft haal ik haar op. Ze heeft een onrustige nacht gehad en ik help haar aankleden. Ik laat haar in haar tempo ontbijten en als we dan eenmaal onderweg zijn tukt ze in de auto, ze tukt op het bankje in de schoenenwinkel en ook weer terug naar huis tukt ze. Als ik haar weer in de woonkamer terugbreng slaapt ze al voor ik haar koffie voorgezet heb.

Bestel
De schoenen, die zij eigenlijk nodig heeft zijn niet op voorraad dus ik bestel op goed geluk uit de folder. Dan krijg ik een mail, de kleur die ik uitgekozen heb is niet op korte termijn leverbaar - nou dan de andere maar, want ma heeft echt andere schoenen nodig. Een week later heb ik een heel andere moeder bij me, 1 die uitgeslapen en wakker is. We passen de schoenen en ik laat haar door de winkel lopen. Dan komt de moeilijke vraag, zitten de schoenen fijn ? Nee is het antwoord. Tsja en dat is dus moeilijk met dementie, hoe "nee" is dit "nee". Dus de schoenmaker voelt hoe de schoenen haar passen en hoe ze aansluiten en dat ziet er allemaal heel goed uit.

Nee
Dit is een gevalletje je gevoel uitschakelen en je verstand gebruiken, ma zegt nee maar dat is onbetrouwbaar, haar teen kan nog wel steeds pijn doen omdat de teen al pijn doet. De schoenen passen goed, ze heeft echt andere schoenen nodig en ik hak de knoop door. Ik denk voor haar en zo verlaten we de zaak, mijn moeder met haar nieuwe schoenen aan. De tijd zal het leren of dit voor haar de juiste schoenen zijn, het is nu afwachten.
 

Crackers #3

Als je op internet zoekt vind je altijd van alles maar vaak niet wat je zoekt. Onze zoektocht naar een goed cracker recept ging niet voorspoedig. Tot ik me bedacht dat wij wel altijd crackers zeggen, maar dan knäckebröd bedoelen.

Zoeken
Dus opnieuw zoeken naar weer een ander recept. Omdat ik met mijn moeder naar de schoenenwinkel ging, heeft hubby G het bakken voor zijn rekening genomen. Terug van de schoenwinkel lagen ze daar, onze eigen crackers. We hebben eindelijk het recept gevonden om verder mee te experimenteren.

Dagje uit

We gaan een dag op stap, gewapend met de voordeeluren-kaart met de trein. En het was de juiste dag voor een dagje museum, druilerig en regenachtig. We gaan naar Zwolle, van te voren hebben we gekeken waar we heen gaan. Toch handig al die bloggers, die vertellen waar je in hun stadje goed terecht kunt of wat je per se zien moet.

Waanders
We gaan als eerste naar Waanders in de Broeren, een enorme boekhandel annex lunchroom in een oude kerk. Na een groot stuk worteltjestaart en koffie en T klimmen we helemaal naar boven, daar sta je dan met je neus op het dakgewelf en dan naar beneden loeren naar al die boeken. Dan rustig steeds een etage lager, steeds kijken of er nog iets van je gading is.

Museum
Daarna door de regen naar het Stedelijk museum, eerst dwalen door het Drostehuis. Als je op de begane grond naar de vloer kijkt, zie je heel scherp de grens tussen baas en personeel van marmer gaat het plots over in estrikken. Onder de woning ligt een jaloersmakende grote kelder, en je kunt ook naar boven met een weinig chique trap, dat verbaasde me - ik heb overal gekeken of ik ergens een showtrap zag, maar die is er blijkbaar niet. Na wat gedronken te hebben in het museumcafé, hebben we als laatste de zalen bekeken in het nieuwere gedeelte van het museum. In de filmzaal werd ik treurig en onpasselijk, dus snel verder.

Met zo'n enorm kunstwerk heb je een zaal snel vol, welgeteld hingen er drie stukken allemaal van Veronique Schrama. Je kunt het zelf nog tot 7 mei 2017 gaan bekijken. In het drostehuis maakte ik nog een close-up foto van een schilderij van Piet Zwiers. Zie de strepen van de kwast, zie al die kleuren door elkaar en van een afstand zie je de harmonie - de harmonie van de natuur.

Moestuin #83

Alles wat nog in de moestuin staat is sneu en de moestuin moet ook leeg, anders kan er niet gespit worden.

Leeg
Dus ik spit er een kudde worteltjes uit, een worteltje meer dat maakt nu echt niets meer uit. De Chinese kool is gewoon weer uitgelopen en ik trek ze er nu uit, want die staan in het vak waar dit jaar de bonen in gaan en dat vak moet dus hoognodig leeg. Leeg is goed, leeg betekent er kan gespit en geharkt worden, gespit en geharkt betekent dat er een klimrek voor de erwten opgericht kan worden. En dan graag een beetje gunstig weer zodat de erwten en de kapucijners de grond in kunnen.

Kringloop #21

Soms stap ik iedere week bij de kringloop binnen, soms kom ik er weken niet. Ik loop langs de kopjes, dan naar boven kijken of er weckpotten zijn, langs de lampen. En soms zie je dan opeens iets, het staat een beetje achteraf, het is oranje als ik het vastpak voelt het zwaar aan. Leuk een glazen eekhoorn, ik zou hem eerder beneden in de grote letterkast verwachten. Het is net een stuiter, maar dan in de vorm van een eekhoorn. Ik laat hem door mijn handen glijden en voel of er scherfjes af zijn, nee helemaal heel. Ik ga weer naar beneden verder speuren en aan het eind van mijn rondje sta ik met een inmiddels warm eekhoorntje bij de kassa.

Bewaren

Een van de gouden uitspraken van mijn moeder was altijd: vind je dat ik veel snoep? Nou ja misschien
niet veel, maar ze houdt enorm van snoepen. Als mijn moeder een koekje niet opeet, dan is dat of een heel vies koekje of zij is niet goed in orde.

Bewaren
Alles maar bewaren, mijn ouders hadden een oorlog meegemaakt en dat had zijn wonden achtergelaten. Niet alle wonden zijn even zichtbaar, nu we opruimen zie je dat ze alles maar bewaarden. Het kon straks nog nuttig zijn, je kon het misschien straks nog ruilen of je kon er in tijd van nood dan smachtend naar zitten kijken ? Als ik 1 chocoladewikkel tegen kom gooi ik hem weg, soms kom ik er dan meer en meer tegen. Dan verzamel ik de wikkels uit de verzameling of andere dingen. Dan maak ik een mini collage, die ik fotografeer en dan gaat de collage in het oud papier.

Een nieuw jaar, nieuw zaad

We zijn er voor gaan zitten, het kost ons meestal wel een avond, het bestellen van zaad voor de (moes)tuin. Dat gaat dan van dit is op en dat vind ik niks en zullen we dat eens proberen.

Zoeken
De opbrengst van de pompoenen vond ik maar zozo, dus dit jaar hebben we een ander soort (Fictor). Met de paprika's zijn we weer terug bij het oude vertrouwde soort en dit jaar gaan we ook pepers proberen. Hubby G wil altijd zonnebloemen en ik ben fan van kapucijners en de Cobra slabonen. De zakjes zijn binnen, het seizoen kan beginnen. 

Römertopf #4

Wat gelukkig wel wil lukken in de romeinse pot is zuurkool en omdat het er weer voor is en omdat ik het lekker vind, eten we het nog maar eens een keer. Oefening baart kunst.

Poot
Van de biologische boer krijgen we vaak varkenspootjes, daar maak je alleen hubby G blij mee - mij niet. Maar deze keer kregen we ook de stukken die daar boven zitten mee, het gaat richting hamschijf, maar ze kunnen het denk ik niet als hamschijf verkopen. Zo'n stuk vlees wordt heerlijk gaar in zo'n romeinse pot, echt niks mis mee ook al mag het misschien geen hamschijf heten.

Crackers #2

Een 2e poging om crackers te maken, weer een enorm zadig recept en omdat we geen speltbloem hebben nemen we speltvolkorenmeel. En havermout moet erin en ik ga ook geen moeite doen om het recept terug te vinden, want stel je voor het komt in handen van een tandarts.

Resultaat
Na dit recept ben ik door mijn hele voorraad zaden heen en kan ik een half boodschappen briefje vullen. De crackers zijn niet zo brokkelig als de eersten, beter gezegd ze zijn kei en keihard. We kijken elkaar aan, dit recept gaat het niet worden dat is duidelijk. In de trommel worden ze jammer genoeg niet zacht. Dus voor ik er 1 eet maak ik ze eerst nat onder de kraan en dan even opdrogen in de oven.

Zeep #2

 

Mijn moeder vond altijd

dat je van sommige dingen nooit te veel kon hebben.

Zeep was 1 van die dingen.

Zelf denk ik daar lichtelijk anders over,

weer zes stukken zeep en

het zeepkoopverbod blijft dus onverminderd van

kracht.

 

Zingen

Nu mijn moeder dichterbij woont ben ik er vaker, maar ik vraag me wel af hoe vaak moet je gaan ? Het liefst ging ik bij de dagbestedingen in een hoekje zitten kijken hoe het met haar gaat en het mooie is, dat mag ook. Alhoewel ze liever hebben dat je een handje helpt.

Gezang
Omdat ze al snel gewend was en zich verveelde hebben ze mijn moeders week ingedeeld en nu heeft ze iedere werkdag wel "iets". Daarnaast heb ik een programma en daarin kan ik zien dat er per maand nog vier avondprogramma's zijn. Mijn moeder zong altijd graag, heel normale liedjes of beter gezegd, toen ze nog praatte zong ze ook. Nu praat ze niet en zingen doet ze ook niet, maar je kunt altijd luisteren dus ik ga met mijn moeder naar het zanguurtje.

Zoekt
Als ik kom zie ik haar nog niet zitten, dus ik ga haar halen - bij haar huiskamer aangekomen blijkt dat ze al weg is. Dus weer terug en daar zit ze, er is nog plek en ik ga naast haar zitten - ze heeft een map met liederen voor zich en ze bladert er ijverig in. Ik werp een blik en denk O, ik vraag aan een van de begeleiders naar het programma. Hij vertelt dat ze die map al dertig jaar hebben, als we nieuwere liederen spelen kennen ze de tekst niet. Ja dat snap ik, maar zingen jullie alleen maar geestelijke liederen, kort antwoord: Ja. 

Por
Als mijn moeder mijn aandacht wil word ik aangepord, vinnig zegt ze "kijk jij dan eens even". Ik denk hó, ik denk "ze zegt weer wat". Na maanden van stilte en hooguit af en toe een ja, nee of paraplu zegt ze opeens een hele zin. Wel een dronken hele zin, maar toch. En zo zitten wij braaf een heel uur geestelijke liederen uit. Mijn moeder zingt niet, maar ze heeft wel haar aandacht erbij - het ophemelen van god is niet haar ding en de blik in haar ogen spreekt boekdelen. Ik zorg dat de tafel koffie krijgt, dat ze niet tien suikerklontjes bij haar overbuurman in de koffie doet en ik sla de pagina's om. Als ik later thuiskom streep ik de maandelijkse zanguurtjes uit de agenda.
 

Ochtend #18

 

Donker grauw grijs sneeuw

Een nieuwe dag, zonopkomst

eerst purper dan blauw

  

Moestuin #82

We gingen op pad, met winterweer, naar de grenswandeltocht. Bij het startpunt zag het zwart van de
mensen, we keken elkaar aan en liepen zwijgend naar het startpunt. Een stukje lopen was een goed plan waar we niet van af wilden wijken, we sloegen voor de mensenmassa linksaf. In plaats van een ritje met de bus en wandelen in een mensenmassa, wandelden wij om het Zwillbrocker Venn, waar nu geen flamingo's te zien zijn. We knisperden door de sneeuw en ik vroeg me af waarom water het enige is dat anders is dan al het andere op onze planeet. De uitzondering, die de regel bevestigt.

Bevroren
Thuisgekomen ging hubby G de moestuin in en wrikte daar met enige moeite een pastinaak uit de bevroren grond. Eentje, maar dan wel een enorme joekel daar kun je rustig een stamppot mee maken en dan heb je voor twee dagen genoeg.   

Uit de oude doos

Soms lees ik een blog en dan staat er dat het patroon uit de oude doos komt, die oude doos is dan van 1993. Deze foto is uit een oudere doos en komt uit het "maandblad voor handwerken" van november 1950. Altijd maar weer dat opruimen, bij mijn ouders in de garage stuitten we op drie doosjes tijdschriften, ik gooide de tijdschriften met veel plezier de oud papier tas in.

Meuk
Mijn motto was, wat moet je met die oude meuk - totdat de kleuren plaatsmaakten voor zwart-wit toen ging bij mij de rem erop. Ik heb de oude meuk eerst bekeken en toen op MP verkocht, want als er 1 tijdschrift is waar ik geen warm gevoel bij krijg dan is dat de Ariadne. Dat dit "maandblad voor Handwerken" de voorloper daarvan is verandert daar niets aan.

Jumper
Mijn moeder noemde een truitje altijd een jumper, zoals het truitje op de foto ook een jumper genoemd wordt. Deze moest op de foto, stel ik krijg nog eens last van een breivirus, pofmouwen tot aan de ellebogen, beetje kort - maar wat een motief.

  

Römertopf #3

Ik ben vastbesloten om pudding in de romeinse pot te maken en ik pak het meest vage kookboek aller tijden erbij. De mijne is dik en dof goud van buiten, mijn Artusi, het kookboek van Artusi is een apart kookboek, het is alleen een goed kookboek als je van experimenteren houdt of als je weet wat hij eigenlijk bedoelt, maar niet opgeschreven heeft.

Veld
In de Artusi staan recepten voor pudding, pudding die in een veldoventje gaan - iemand een idee wat een veldoventje is ? Nou ik vond dat je dat wel mocht vergelijken met een Romeinse pot, die in de oven staat. 100 gram bitterkoekjes, 100 gram suiker, 1/2 liter melk, 80 gram aardappelmeel en 3 eieren. Ik vergelijk de ingrediënten met die van de flan Albine, ik ga voor 3 eieren, de halve liter melk, 100 gram koekjes, aardappelmeel heb ik niet nou ja dan maar zonder. De hoeveelheid suiker middel ik op 70 gram en ik doe er 1 mini schepje zout in.

Test
Volgens Artusi kook je eerst de melk met de suiker en het aardappelmeel. De koekjes doe je er later bij en als het gekookt heeft laat je het afkoelen. Je splitst de eieren, de eiwitten klop je stijf, stijf als in ze vallen niet meer uit de kom als je de kom ondersteboven houdt. Als de melkmassa afgekoeld is roer je de dooiers erdoor en spatel je het eiwit erdoor.

Resultaat
Het resultaat dat uit de oven komt is een holvormig iets, mooi bruin dat wel en toch nog net niet goed genoeg. Ik had natuurlijk geen tijd om de melkmassa af te laten koelen en heb de boel warm door elkaar gespateld en de keer erop had ik geen koekjes en geen aardappelmeel en dat gaf een nog gekker resultaat, waar gelukkig geen foto's van zijn. Dus op het boodschappenlijstje staat een emmer geduld en aardappelmeel.
 

Zeep #1

En weer een paar stukken zeep erbij, ik ben gestopt met tellen. Het rode stuk zeep was er 1 die ik meteen herkende, ik heb het mijn moeder zelf cadeau gedaan. Het is een stuk zeep van de Savonnerie, doe je een dagje Amsterdam ga er dan langs. Het is een rechthoekig stuk zeep met een gat erdoor, daar hoort dan een touw door zodat je het onder de douche op kunt hangen. Aan de kleur te zien is het een stuk aardbeienzeep, ah niet te versmaden en nog niet half op. Het aapje stond in de boekenkast stof te happen, ik had eerst niet eens door dat het een zeperd was.

Polswarmers

De laatste tijd ben ik eigenlijk altijd maar druk, ik weet zelf niet waar ik precies druk mee ben. Wat ik wel weet is dat op de bank zitten en een moppie breien of haken een zeldzaamheid is. Maar na wat vallen en opstaan heb ik toch een klein project af.

Kantoorkou
Hubby G heeft het nooit koud op kantoor, maar de luchtverversing tocht hem altijd over de handen en die worden dan steenkoud. Zelfs de handen uit de mouwen steken en ze laten wapperen helpt niet. Ik heb dit patroon gebruikt, met wat aanpassingen. De duim heb ik 27 steken gemaakt, bij het daadwerkelijk breien van de duim heb ik 5 toeren steeds 2 steken geminderd. De wol die ik gebruikt heb is een restant sokkenwol, hubby G heeft dus nu sokken met bijpassende polswarmers . . .

Crackers #1

De eerste poging om zelf crackers te maken, op internet vind je te veel recepten. En zo ziet het eerste probeersel eruit voor het in de oven gaat.

Test
Ik heb zo mijn bedenkingen, volgens mij bedoel ik met crackers iets heel anders dan wat ik op internet vind. Het resultaat, geen crackers zoals ik ze wil, breekbaar en erg veel zaden. Niet goor, dat dan ook weer niet. Het is een beginpunt, deze eerste poging en zoals ik altijd zeg, een test is nooit mislukt. Het resultaat is misschien niet wat je verwacht had, maar dat is iets heel anders. 

Moestuin #81

Het is nog steeds schrapen in de moestuin, vandaag schraapte ik spruitjes voor het volume aangevuld met wat boerenkooltoppen.

Maand
Nog grofweg een maandje wachten, dan gaan we weer opbouwen. Composthoop ontmantelen, spitten en zaaien.

Ochtend #17

 

Grijzigheid met zon erdoor.

 

Museum #1

M en haar vriendin O willen naar het museum in Bennekom, naar een tentoonstelling over breiwerken. Mij leek dat ook wel wat dus ik stelde voor om te chauffeuren, zeg maar wanneer je wilt. M had het al helemaal in haar hoofd zitten, een tussenstop in Ede bij de wolwinkel en dan door naar Bennekom. Ze had er even niet op gerekend dat ze een hielspoor zou krijgen en zich kruipend voort moest bewegen.

Februari
We rekken het zo lang mogelijk en gaan een paar dagen voor het einde van de tentoonstelling toch met een inmiddels redelijk herstelde M op weg. O, doe mij alle dagen een bezoek aan een wolwinkel, wat is dat toch een genot voor de ziel. Die kleuren, alhoewel die kleuren - in de wolwinkel kwam ik erachter dat Scheepjes heel ordinair Fenna garen uitbrengt onder een eigen naam. Dat heeft Scheepjes toch niet nodig denk je dan, je gaat toch niet iets dat eerst in de Wibra ligt later onder het Scheepjes merk uitbrengen ? Blijkbaar wel.

Goodies
Er zijn trouwens meer dingen om je over te verbazen, er is nu zelfstrepende sokkenwol van Regia waar je zonder te veel moeite twee identieke sokken mee kunt breien. Aan het begin en in het midden van de bol zit een stuk garen in een contrasterende kleur, als je precies na dat stuk begint met breien worden je sokken gelijk. Dan moet je natuurlijk wel gelijkmatig breien en goed tellen, dat tellen is iets waar het bij mij nogal eens aan schort. Daarnaast heeft de Pippi Langkous in mij het liefst altijd twee verschillende sokken. Ik ga me te buiten aan sokkenwol voor wel drie paar ongelijke sokken.

Museum
Het kijk- en luistermuseum in Bennekom is nog niet open als we daar aankomen, dus we hebben tijd om door Bennekom te slenteren op zoek naar een goed cafetaria. We bestellen en nemen plaats, een huiselijk cafetaria zo leuk - als O terug komt van het toilet is ze helemaal vrolijk. Het is zóó schoon en als je met je handen wappert krijg je een doekje om je handen mee af te drogen - ik ga ook maar eens polshoogte nemen. Daarna gaan we op zoek naar de hobbywinkel van Bennekom, we komen midden in een woonwijk uit en wat lacherig lopen we terug naar het centrum. Tsja dat heb je tegenwoordig, mensen beginnen vanuit huis een webwinkel en zo krijg je wat apart toeristenverkeer, die door jouw straat giechelen.

Open
Na deze extra excursie is het museum ondertussen wel open, ik val voor een schilderij van Fransje Smit in werkelijkheid is het groter. De tentoonstelling kan je in vijf minuten gezien hebben, er is onder andere breiwerk van clubgeluk. Daarna dompelen we ons onder in de rondleiding, nou ja meer het verhaal over en een demonstratie van de collectie mechanische muziekinstrumenten. Zodra de vrijwilliger het kermisorgel start weet iedereen in de wijde omtrek dat de rondleiding op zijn einde loopt. We taaien af richting de koffiekamer en doen nog een rondje museumwinkel en toiletten. Na een kort bezoek aan de banketbakker, die om de hoek zit, gaan we met al onze aanwinsten weer naar huis.
 

Goede voornemens

Een goed voornemen bij de aanvang van het nieuwe jaar is niet iets dat bij mij past, wat moet ik mij dan voornemen ? Ik rook niet, ik zuip niet en ik geloof niet in het voornemen op 1 januari.

Kaal
Een goed voornemen is altijd goed, ik deed er 1 halverwege november en het kost me enorm veel moeite om me eraan te houden, maar ik doe mijn best. Toch vond ik het een beetje kaal zo zonder doelen het nieuwe jaar in. Dat en ik had op de radio iets gehoord over een tv-programma waar ze dagcrème testen. Met wat moeite kwam ik erachter dat het programma "de rekenkamer" heette en ik bekeek het. Die twee dingen maakten dat ik tegen hubby G zei, als we nou eens wat uitdagingen op papier zetten.

Winkel
Laten we dit jaar eens proberen dingen, die we normaal in de winkel kopen, zelf te maken. Laten we ons zelf eens uitdagen, de eerste uitdaging was verzinnen wat. Van sommige dingen roep ik meteen al onmogelijk of onzinnig of dat kopen we normaal al nooit. Er staan tot-nu-toe vijf dingen (deodorant, worst, crackers, likeur en crème) op de lijst en er is dus plek voor nog zes, zeven of acht dingen zodat we op elf (het gekkengetal), twaalf (maanden in een jaar) of dertien (speciaal getal) uitkomen.
 

Opruim blues

Op zaterdag zijn we terug gereden naar de woning van onze ouders, niet nadenken, vroeg opstaan, aanhanger achter de wagen en gaan.

Opruimen
Samen met mijn broer doen we een opruimsessie, we sorteren en filteren. De vuilnis gaat aan de straat, alles wat nog iets lijkt en handzaam is zetten we links in de garage neer. Al het spaanplaat stapelen we op en staat rechts. Als we de aanhanger vol hebben stoppen we, we kijken om ons heen, het lijkt niet op te schieten.

Opkoper
Na maanden van opruimen snappen we de mensen, die een opkoper laten komen om de keet leeg te laten halen. Want wat moet je eigenlijk met zo'n door mijn vader geredde en bewaarde gereedschapskist ?

Blokje om #16

Zondagochtend, hubby G is terug van het fietsen. Hij zet zijn bidon in de gootsteen en maakt zijn zakken leeg. Wat klopt er niet aan dit plaatje ?

Flessen
Dat bierdrinken en sportief fietsen niet samengaat ? Dat het nog een beetje vroeg is om nu al meer dan een halve liter bier op te hebben ? Dat het de bedoeling is dat je het bier opdrinkt voor je het flesje weggooit ? Het is maar goed dat er nog steeds statiegeld op flessen zit, hubby G wil fietsen, niet iedere 100 meter stoppen om een fles uit de berm te rapen.

Ochtend #16

 

 

Water op het land

Duisternis

Zon

Kleuren

weer een nieuwe dag.

 

Ochtend #15

Ik ben gespannen, vandaag verhuist mijn moeder.

Zou de taxi wel op tijd zijn, zou mijn broer wel op tijd zijn, zou zou zou.

Loslaten, ademhalen.

Zo naar de hemel kijkend wordt het een bewogen dag.

 

Römertopf #2

Er moet van alles geregeld worden, dus ik kies voor variatie en probeer nieuwe kunstjes met de romeinse pot uit. De foto is van voor het in de oven gaat, fris en fruitig ziet het eruit - na vijf uur in de oven is alles botergaar, maar ook verlept en dus een stuk minder fotogeniek.

Time management
Het is dus traag koken, op een redelijk lage temperatuur in de oven zonder dat je steeds hoeft te roeren. Dus voorbereiden, pot in de oven en dan dus heen en weer rennen en de regelklusjes doen. Vlak voor je gaat eten even mie maken valt niet onder slow cooking, dat is meer instant cooking.

Volschieten

Het is dinsdagochtend nog voor tienen en de telefoon gaat, een onbekend nummer op de display, ik neem op. Aan de andere kant van de lijn de maatschappelijk werkende van de plaatselijke zorginstelling. Ze vraagt of we nog steeds willen dat onze moeder naar hun zorginstelling verhuist. Dat is een kort antwoord, "ja". Dan hebben we een plek voor haar zegt zij, ik schiet vol.

Niet
Je wacht al bijna zes maanden en toch verwacht je het niet meer en toch komt die dag dat ze je bellen. Maar ze bellen op dinsdag met de mededeling dat ze je moeder op vrijdag verwachten. Laat alles wat je van plan bent maar vallen en ga maar regelen. Op de vraag hoe ik het vervoer moet regelen heeft zij geen pasklaar antwoord. Ik laat de boel dus de boel en bel eerst mijn broer maar eens en mail hubby G en mijn nicht M.

Vervoer
Ik bel een aantal keer met de zorginstelling waar ze nu woont, het oordeel van de ergotherapeut daar is "rolstoelvervoer met begeleiding". Begeleiding daar bedoelen ze begeleiding door een familielid mee. Tom Poes denkt na, als ik met de auto daarheen ga, dan heb ik de auto daar terwijl ik later hier ben - hmm. Als ik met de trein ga, kan ik beter een dag van te voren gaan - hmm. Als ik met de taxi vanaf hier ga en dan terug - dat klinkt veelbelovend, maar dat is het niet; de bedrijven hier in de buurt hebben geen vrije busjes.

Machtiging
Uit arren moede ga ik eens met haar zorgverzekeraar bellen, ik leg het uit, de mevrouw zet me in de wacht. Als ik uit de wacht kom heb ik opeens een man aan de lijn die zegt "u heeft een vervoersmachtiging nodig". Nou dat weet ik niet. De meneer aan de andere kant van de lijn weet het wel, mijn moeder krijgt een vervoersmachtiging voor 1 dag, de rit gaat wel van het eigen risico af, maar ze hoeft geen eigen bijdrage te betalen. Ik krijg een telefoonnummer dat ik bellen moet, ja en dan ? De meneer legt uit, nummer bellen en postcode van het vertrekpunt intoetsen, dan krijg je de juiste vervoerder aan de lijn en daar maak je een afspraak mee. Wel zegt hij dat ik even moet wachten omdat het regelen van de machtiging wel een half uur kan duren.

Was
Een kind kan de was doen, je gaat een half uurtje op en neer springen, want je moeder gaat verhuizen naar een huis dat goed aangeschreven staat en vlakbij is. Daarna bel je het nummer en maak je een afspraak met het taxibedrijf dat je aan de lijn krijgt. Die checken de machtiging en zeggen dat het ingepland staat. De vraag blijft, wie gaat moeders begeleiden en ik overleg met mijn broer. Uiteindelijk kiest hij ervoor om op vrijdag ma te begeleiden, dagje kost en inwoning bij mij en dan brengen we hem zaterdag terug. Het is al twee uur in de middag als ik dit geregeld heb, ik laat de boel nog even de boel - ik ga nog even op en neer springen.
 

Römertopf #1

Ik heb een normale römertopf en een kleinere. Deze kleinere heeft hubby G eens bij de kringloop gescoord, fonkelnagelneu zoals wij dat dan noemen. Tsja een grote römertopf, vlees met groente, vlees met aardappelen - een kleine römertopf . . . Wat maak je in een kleine römertopf ? Ik voelde wel wat voor pudding.

Twee
Ik heb welgeteld twee kookboekjes voor de romeinse pot, de ene van de fabrikant (Bay) en de andere is van Dora Defesche. Verder kun je natuurlijk op internet zoeken, maar mijn zoektocht daar leverde de volgende kennis op; het is gewoon gekopieerd uit 1 van beide boekjes, er is weinig nieuws onder de zon. Dus ik doe een poging en gebruik het recept voor Flan Albine uit het boekje van Dora Defesche, dit recept vind je ook overal op internet terug.

Wratten
Het is net als wat Romke van der Kaa altijd zegt, als iets op een bepaalde manier verkeerd vertaald is blijft het altijd maar rondzingen. Planten die goed tegen "moles" zijn, staan in Nederland te boek als goed tegen mollen, terwijl de Engelsen eigenlijk wratten bedoelen. Zoiets vind je ook in dit recept, ik leg volgens het recept de koekjes op de bodem - check. Vervolgens schenk ik de warme melk bij de geklutste eieren en dat giet ik in de römertopf - check. Wil iemand raden wat er met die in het gelid liggende koekjes gebeurt ? Ja hoor, die hebben hun zwemdiploma en gaan fijn drijven en wat staat er in al die op het internet gekopieerde receptjes . . . leg de koekjes op de bodem.

Resultaat
Er komt een mooi gekleurde pudding uit de oven, heel mooi van kleur. De smaak wat zal ik er van zeggen, de pudding smaakt naar een omelet zonder zout. De smaak van de eieren overheerst, wel glijdt de pudding heel mooi uit de römertopf zo een plastic bak in. Zo eten we nog een paar dagen omeletpudding.
 

Zeg maar nee

Zeg maar nee, dan krijg je er twee. Ik sta in de keuken en de bel van de achterdeur gaat, ik hoor de achterdeur open en dicht gaan. Maar ik hoor ook dat er niemand binnenkomt, dan weet ik het wel, dan staat de buurman aan de achterdeur.

Hennen
Kom der effen in zeg ik en zo voeren we een deurmat gesprek. Hij wil al zijn kippen bij elkaar indoen, het worden er dan alleen wel erg veel. Ik heb nog twee van die bruine hennen, zou je die willen hebben ? Rhode Islander krielen, ja dat wil ik wel. Ik heb ook nog een hele mooie haan, echt heel groot met een hele mooie witte staart - die moet alleen wel vijf euro kosten zegt hij er meteen bij. Da's leuk voor die grote kippen van jullie, hij had wel autoverkoper kunnen worden. Nee dankjewel, ik wil geen grote haan - die van ons zijn lekker handzaam. Toen zei ik dus nee, en zo is onze haan niet meer zo alleen, nu heeft hij drie chickies in plaats van 1. 
   

Triest uitzicht

Het is eind januari, het is geen ijsbloemen op de ramen winter, maar wel sneeuw en kou. En wat is dan je uitzicht bij het strijken ? Verkleumde spruitjes, die als je ze oogst net ijsblokjes zijn.

Brr
Kale kromme staken, opgetrokken schouders, groen haar waar de fut uit is en dat voor je ogen hangt. Als ze je spruiten oogsten, dan hebben die het tenminste nog warm.

Ochtend #14

 

Ik zie nu pas,

dat ik bij het bewerken van de foto,

ook de opdracht "stripboek" gebruikt heb,

wat dat dan ook wezen mogen.

Zonsopkomst blijft zonsopkomst.

Vliegtuigstrepen blijven vlammend rozerood.

  

Ochtend #13

 

 Weer een nieuwe dag

vliegtuigstrepen met vleugels

en een zon die

over de horizon en door de bomen piept.

 

Het dieptepunt

Ondertussen is het al meer dan 1 maand geleden en nu kan ik er denk ik wel over schrijven, op 19 januari bereikte ik een dieptepunt. Er gebeuren dingen waar je geen invloed op hebt, je bent de controle kwijt en over sommige dingen heb je die al nooit gehad. Er zijn nou eenmaal mensen, die nergens over nadenken, die nergens mee zitten, die het niet boeit wat jij ergens van vindt zolang zij hun zin maar krijgen. Ga op een gemiddeld schoolplein kijken en je zult er altijd 1 aan kunnen wijzen - de bullebak, die iedereen terroriseert.

Petten
Er zijn dus mensen die zitten aan andermans spullen, omdat ze vinden dat ze dat mogen of gewoon omdat ze het kunnen. Het bezoek aan de Hermandad stelde me enorm teleur, ze vonden de overtreding meer in de "normale" rechtbank thuis horen dan in het strafrecht circus. Omdat ik pislink was, om het maar voorzichtig uit te drukken was dat nou iets wat ik helemaal niet zag zitten. Ik dacht braak en huisvredebreuk, de Hermandad dacht meer dat het iets was waar je met een goed gesprek nog wel uit kon komen. Dat je een paar advocaten het laat regelen, die dan onderling een dealtje sluiten en dan een zoen erop en het is over. Tsja, het is in Nederland niet al te best gesteld met de Hermandad, ze hebben het druk en jij bent een aanstaande "plankzaak".

Gelijkdenkend
Het enige goede aan die exercitie was dat ik samen met mijn broer 1 front was, we wandelden samen onverrichter zake terug. Ieder op zijn manier aan het denken over wat en hoe nu verder. Bij onze moeder thuisgekomen staan we in de lift, opeens komt er een gedachte bij me op. Ook een beetje eentje die ik al wist - mijn vader is echt dood. Als in heel erg echt dood en hij komt nooit meer terug. Als mijn vader nog geleefd had was dit allemaal nooit zo gebeurt. Misschien anders, maar nooit zo. Ik voel me opeens moe, heel moe - ik bereikte een dieptepunt.
  

NSF tere zieltjes #2

Het is ergens triest en ergens is het de natuur, ik vind het sneu, maar ben er ook blij mee. Allemaal tegenstellingen. Ik woon het liefst op de begane grond met een tuin waar je instapt als je het huis uitstapt, op drie hoog achter kwijnde ik weg. We hebben kippen en een grote tuin en we hebben dus ook ratten en diverse soorten muizen om het huis rondrennen. Maar dat moet wel binnen de perken blijven, dus kwam er een nieuw huisdier uit het asiel.

Bonnie
Bonnie is gekleurd als een koe, ze heeft tot-nu-toe ook het jachtinstinct van een koe. Maar heel af en toe denk ik, zou het, zou ze het toch in zich hebben ? Of is dit de uitzondering die de regel bevestigt ?
 

Gedachten

Ik denk dus ik besta, ik denk dus ik kan niet slapen, ik denk te veel na, mijn gedachten draaien in kringetjes. En niet nadenken geeft weer heel andere problemen. Ik denk na over het niet praten van mijn moeder.

Stilte
De dementie, die mijn moeder in haar grip had liet haar praten - ze praatte aan een stuk door. Gek werd je ervan, je had alles al honderd keer gehoord en je wilt af en toe wel eens een ander liedje horen. Nu praat ze helemaal niet meer, lekker rustig is een gedachte die bij me opkomt - heel moeizaam komt er "ja" en "nee" uit. Ook koffie en thee wil nog wel eens gehoord worden, maar de rest van haar woorden zitten op slot.

Zoek
Mijn moeder zei altijd, ik wil niet naar een bejaardentehuis - je moet me niet naar een bejaardentehuis doen want dan loop ik weg en dan vind je me nooit weer. Het bejaardentehuis was geen optie, ze ging niet langs "start" maar meteen naar de "gevangenis" - het verpleegtehuis. Ze herstelde gedeeltelijk, van bijna dood naar levend en een deel van de woorden kwam terug, maar niet zoals eerder. De langspeelplaat is opgeborgen in de hoes en staat op de verkeerde plaats in de platenkast.

Blik
En ik denk aan laatst zoals ik tegenover haar zat, ze keek naar buiten en in die blik zaten woorden. En als je komt zoals ze je dan aankijkt, dan zie je woorden. En als ik vraag hoe het met haar woorden zit, dan kijkt ze je ongelukkig aan. Mijn moeder is niet weggelopen, nee haar woorden zijn pierewaaien.
 

Wandelen op de grens

Vorig jaar werden er grenswandeltochten georganiseerd, van de drie hebben we er toen twee gelopen. Omdat het een succes was, gaat het wandelen dit jaar verder. Overal is het wit en ik zie sneeuwzakken in de lucht hangen, maar ze drijven langzaam verder.



Kommiezen
We lopen door bos, we lopen bij boeren over en langs de akkers, we lopen hier en daar over een erf. Soms lopen we om, omdat een huis midden op de grens staat. We lopen stukken van het kommiezenpad, we zien grensstenen en mannen in het groen. Zo mevrouwtje heeft u uw wandelkaart wel bij u?

 
 

Römertopf #0

Ooit heel lang geleden, al zeker meer dan tien jaar terug vroeg ik voor mijn verjaardag een römertopf aan mijn ouders. En ik kreeg . . . inderdaad een gloednieuwe römertopf door hen aangeschaft bij een echte heuse kookwinkel. Ik heb nu geen idee meer, waarom ik toen een römertopf wilde, echt absoluut keine Ahnung.

Verstoffen
Ik kookte, waarschijnlijk iets als goulash in de römertopf en wat me bijbleef was, dat het enorm flauw was. Ik zal het vast nog een keer geprobeerd hebben, maar daarna stond de romeinse pot in zijn doos keurig netjes opgeborgen in de kast. De enige keren dat hij uit de kast kwam, was als hubby G kip
uit de oven maakte, kip met alles erop en aardappels erlangs. En dat was niet flauw, dus ergens zat een foutje.

Echo
Wat zullen we morgen eten, ik trek de la van de vriezer open waar het vlees in bivakkeert, een enorme leegte. Het enige dat er nog ligt is poulet - in mijn ogen is poulet soepvlees, vlees zonder kraak of smaak dat uit elkaar valt als je het maar lang genoeg kookt. Daar krijg ik dus hoofdpijn van. Ik denk aan de enorme zak met uien die we pas bij een boer gekocht hebben. Ik denk hachee, ik denk dan maar goegelen. En zo vind ik een hachee in de römertopf recept op de jijtube.

Aanpassen
Omdat het al rond het middaguur is kan ik de römertopf niet zeven uur op 100 °C in de oven laten staan. Dus ik pak een römertopf kookboek uit de kast en begin te goochelen. Als het ene recept iets zeven uur op 100 °C in de oven laat staan en het andere recept geeft aan anderhalf uur op 250 °C wat is dan de middenweg? Ik ga voor vier uur op
175 °C en merk dat koken in de romeinse pot ontspannen koken is. Het staat in de oven, het staat daar prima of dat hoop ik maar en roeren hoef je niet. Na vier uur komt de hachee dampend uit de oven, bovenop wat zwarte puntjes ook al zeggen de geleerden dat dat niet kan. Ik heb nog nooit zo lekker poulet gegeten, het is gaar en mals. En de hachee is ook niet flauw, de revival van de römertopf.
 

Ochtend #12

Ochtend blauw blauw zwart

de moestuin in diepe rust

winter sneeuw stilte

Moestuin #80

Als je zo naar de moestuin kijkt, zie je eigenlijk niets. De spruitjes staan met gebogen koppen te vernikkelen in de kou en er zijn geen rode kolen dit jaar. Koude prei en een groene zweem van dat onkruid dat alles lijkt te overleven - zelfs de winter.

Riek
Ik ga de riek halen, het is een beetje mikken - maar het lukt, ik oogst wat pastinaken. Je weet van boven nooit hoe groot zo'n pastinaak is - zit er een mooie wortel aan of valt het tegen. Als het tegen valt haal je er nog 1 uit de grond.  

Ochtend #11

Triestheid troef

Het is buiten winter in optima forma, we stellen het bezoek aan ma met een paar dagen uit. Op zondag heen en op maandag terug, als we terug zijn ben ik helemaal tot op het bot versleten, afgemat, moe. 's Ochtends eerst een opruimronde, daarna spullen voor het asiel bij elkaar zoeken oogst: drie grote zakken vol met handdoeken, wat dekens en een mandje. Voor je het weet is de ochtend om en is het de hoogste tijd om op stap te gaan. Bij het verpleeghuis splitsen we, hubby G gaat naar het asiel en boodschappen doen en ik, ik ga naar binnen.

Warmte
Binnen tref ik mijn moeder aan, ze zit bij de verwarming geparkeerd te suffen - op tafel voor haar liggen druiven. In de huiskamer weer een nieuw gezicht, eentje voor wie de televisie aangezet wordt, na een kwartiertje is de interesse weggezakt en zit ze te dommelen. Ik voer mijn moeder de druiven, een voor een gaan ze naar binnen. Ik hou ze eerst in haar blikveld en leg ze dan op haar lippen, zij hapt ze naar binnen, kauwt en slikt - er zit weinig in, amper herkenning.

Lang
Ik ga tegenover mijn moeder zitten, want naast haar zit een ander oudje in een trippelstoel heen en weer te rollen. Haar ogen vallen dicht, ik stoot met mijn voeten tegen haar schoenen aan, haar ogen gaan langzaam weer open en weer dicht. Op de televisie wordt het journaal gevolgd door een uitzending waarin een man met geld-te-veel trots zijn man-cave zien. Ik kijk op de klok, thuis gaat de tijd me te snel, hier is alles slow-motion. 
 

Kringloop #20

In een hoekje van de kringloopwinkel vond ik boeken over meubels en houtbewerking, ik heb ze niet allemaal mee naar huis genomen. Het zijn donkere, koude dagen en dan pak je zo'n boek en begint te lezen - heerlijk. Zou die zelfbedachte en zelfgemaakte kast in de keuken er ooit eens komen ?

Ochtend #10

 

Naar buiten kijken

en

weer naar bed willen.

Trieste spruitjes in de moestuin,

ze staan daar

met gebogen hoofd en trotseren de kou.

 

Ochtend #9

Ochtend #8

Mokka, maar dan anders

Ik wil eigenlijk een mokka schuimtaart voor het aangekondigde bezoek maken, maar ik durf niet zo goed. Dat moet je eigenlijk eerst een keer proberen en dan pas voor het echie.

Koekie
Dus de wens gaat in de koelkast en in plaats daarvan bak ik van een koekjesdeeg een taart. Kan eigenlijk niet fout, nou ja - je moet hem dus echt, echt niet te lang in de oven laten. Als je hem te lang in de oven laat wordt hij zo hard als een bikkel.

Stuk #0

Her en der witte plukjes in de woonkamer, ah uit de muis. Of de baas daar nog iets aan kan doen - want deze is stuk.

Ochtend #7

Zeep #0

Tussen alle spullen kwam een zeepdoos te voorschijn, het ding zag er vies uit en ik kiepte het bij het plastic. Ik bedacht me en hij ging de afwas in. Na de afwas was hij schoon en toch vies, dat heb je soms met plastic en dus ging hij alsnog het plastic afval in.

Doos
En altijd maar weer opruimen, soms alleen en soms met mijn broer. Wil je deze zeepdoos hebben ? Uhm uhm, ja. En ik kreeg er meteen weer een zeepje bij, zodat het zeepkoopverbod onverminderd van kracht blijft.