Odin 2015 #9

In de groente la van de koelkast lagen twee flessen bier, 1 fles Apibul en twee zakken zuurkool, het laatste fruit lag op de fruitschaal. Dus plek genoeg voor een nieuwe voorraad fruit.

Twee
Je kunt iedere week een tas halen, wat schrijf ik - je kunt zelfs twee keer in de week een tas halen. Ik haal zelf om de twee weken een tas, zo kan ik het aanbod naar eigen inzicht aanvullen met ander fruit. Deze week in de tas appels (Elstar) en peren (Conference) uit Nederland, sinaasappels (Lane Late) en mandarijnen uit Spanje. In het karretje hobbelen twee grapefruits en een net sinaasappels mee richting kassa.

De hysterische huisvrouw #3

Ik heb van die dagen, dan moet het opeens gebeuren. Er moet gepoetst, ik word dan altijd lichtelijk niet goed van mezelf. Onder het mom "vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan" laat ik die bui gieren.

Keuken
Lijdend voorwerp is deze keer de keuken, ik trek alles van de bovenkant van de koelkast, ruim de vensterbank en het aanrecht leeg. Ik maak een sopje, ik haal het trapje op en klim op het aanrecht. Ik poets de bovenkant van de koelkast en de stekkerdoos erboven, terwijl ik met mijn neus op het plafond sta kom ik erachter dat het plafond vol spinnenwebben zit. Waarom ik dat van beneden niet kon zien is mij een raadsel. De lamp boven het aanrecht krijgt een goede beurt, de vensterbank wordt uitgesopt en ik zeem de ramen terwijl ik op mijn knieën op het aanrecht zit.

Muziek
Ik begin er al snel genoeg van te krijgen en ren naar de radio zodat de muziek mijn tijdelijke poetswoede kan ondersteunen. Ik poets de keukenkast, de glazen deuren zitten vol met spetters en vieze vingers. Hoe, vertel me hoe kan het zijn dat ook de binnenkant van die deuren zo vies zijn ? Ik neem een snoepje, alles om deze bui maar zo lang mogelijk vol te houden. Ik kijk om me heen, de frontjes van de keukenkastjes zijn aan de beurt. Als het water lauw is, kijk ik tevreden om me heen, de zon breekt door en staat precies op het zijraam. Hoe kan dat raam zo vies zijn, ik zie dat het aan de buitenkant zit en ren met mijn emmertje sop naar buiten. 
 

Binnentuin

 

In de moestuin zit nog weinig beweging.

Maar in de keuken

heb ik al een tuintje.

 

EMO

De algemene mening over dames die handwerken is dat ze maar truttig en ouderwets zijn. Ik weet wel beter, breien, haken, naaien het is gewoon een hobby net als parachutespringen. Wat de overeenkomst is van alle mensen, die breien is dat ze breien. Hun overeenkomst is niet dat ze saai, truttig of ouderwets zijn.

Afkortingen
In de handwerk gemeenschap heb je hele bekende afkortingen, die getuigen van humor en zelfkennis. Zo heb je UFO en WIP, een ufo is zo'n ding dat door de lucht vliegt en een wip zie je vaak op een speelplaats. Maar als een handwerk(st)er zegt dat ze vijf ufo's in de kast en een wip naast de bank heeft liggen bedoelt hij/zij toch iets heel anders. Een UFO is een UnFinished Object, terwijl een WIP een Work in Progress is. Zelf heb ik iets in de kast liggen dat af is, maar niet naar mijn zin - na het wassen waren de maten niet zoals ik verwacht had. En wat moet je er dan mee, nou meestal uithuilen en opnieuw beginnen - maar ik ben daar nog niet aan toe.

Forum
Op het knutselforum vroeg ik daarom, hoe moet ik dit nu noemen ? Er kwamen verschillende reacties, de mooiste afkorting is misschien wel EMO. EMO bekt lekker, het lijkt op emotioneel (ik baal want mijn trui is niet wat ik hoopte). Mijn trui is af, het is alleen wel een EMO - Een Enorm Mislukt Object.
 

Kringloop #5

Ik moest er even uit, even een stukje fietsen even de kop in de wind. En waar land ik als ik geen boodschappen hoef te doen, maar wel naar het dorp fiets ? Of bij de bieb of bij de kringloopwinkel.

Stoffer
Het werd de kringloopwinkel, ik blijf stug volhouden dat ik behoefte heb aan een stoffer en blik. Maar ik heb pech en zo blijft dit een goed excuus voor een expeditie naar de kringloop. Het leek wel alsof er niets was met mijn naam erop. Ik dreutel langs het speelgoed, ik rommel door de handwerkhoek, ik wiebel voor de boekenkast. Dan maar richting huishoud, ik negeer een te hoog geprijsde weckpot en val voor zes kleine vormpjes om aan mijn uitdijende verzameling vormpjes toe te voegen. Uitgelaten en uitgewaaid kom ik met mijn mini buit thuis.
 

Baksteen #2

Nou ja baksteen, dat is natuurlijk geen terechte titel. We zijn twee weken verder en ik bak met de "andere", "versere" geconfisqueerde broodbakmix een brood. Deze keer is de mix wit en nog niet over de datum, er komt een echt lekker ruikend brood uit de oven.

Sneltrein
Ze schrijven een vorm van 30 centimeter voor en ik vind dat wat overdreven, de vorm kwam niet echt goed vol. Misschien komt de vorm wel vol als je het deeg wat meer tijd geeft om te rijzen. Zelf ben ik gewend om deeg voor een brood volgens het schema 1uur, een half uur en 1 uur in de vorm te laten rijzen. De verpakking van de mix schrijft voor een kwartier en een halfuur in de vorm. Oftewel mijn standaard broden zijn een stoptrein en dit is een tgv.

7P0059 #2

Nu de composthoop afgegraven wordt kun je zien hoe mooi de compost geworden is. Deze composthoop is in 1 jaar opgebouwd en heeft daarna 1 jaar rust gehad. Eerder hadden we vaak dat er nog harde stukken in zaten, maar nu het afval langer gelegen heeft is dat een stuk minder.

Compostable
Maar wat opvalt is dit, uit de hoop komen plastic zakjes met de opdruk nog netjes leesbaar. Na meer dan een jaar liggen, in een warme bult met afval, zijn de zakjes nog niet door moeder natuur afgebroken. De zakjes gaan op de huidige hoop in de herkansing. De vraag blijft - hoe lang duurt dat composteren van 7P0059 eigenlijk ?

Ponies

Hubby G heeft de kolder in de kop, de moestuin moet gespit, want er kunnen al zaadjes in de grond.

Poep
Terwijl je spit voeg je compost en soms mest toe. Compost hebben we zelf, maar mest is een heel ander verhaal. Voor de moestuin is mest van een koe of een paard heel geschikt, helaas bestaat onze veestapel alleen uit kippen.

Harken
Wij kijken uit naar de buurman, die iedere dag zijn schapen even bezoekt. Heb je al mest ? Hier wel - is zijn antwoord. Dus 's middags gaan wij in de rubber laarzen, gewapend met hark en kruiwagen ponypoep harken uit de wei van de buurman. Genoeg om even vooruit te kunnen.
 

Ruiterteen

Mijn moeder is geen amazone alhoewel ze wel stijgbeugels en een ruiterteen heeft. Ik zeg om de term hallux valgus te vermijden altijd maar, ze heeft rare voeten. Als je naar een speciaalzaak voor schoenen gaat, zien ze vanzelf hoe de tenen er bij staan. Inmiddels heeft mijn loopgrage moeder speciale schoenen, maar ondanks dat heeft ze toch last van de stand van haar tenen. Vroeger had ik daar van die dingetjes voor - oké denk ik dan, definieer dingetjes ?

Pedicure
De pedicure bekeek het en stelde een bezoek aan de podotherapeut voor. Een podotherapeut kan een orthese voor de tenen maken en bekijken of steunzolen nuttig zijn. En dat is dan weer het begin van een heel nieuw avontuur in de reeks van avonturen, die ik met mijn moeder beleef. Als ik een afspraak maak voor mijn moeder moet er iemand mee, dus het kan niet heel vroeg in de ochtend. Maar je kunt het ook niet heel laat plannen, omdat mijn moeder met haar vergeetachtigheid op niemand wacht en dan allang de hort op is. De dichtstbijzijnde podotherapeut is alleen op vrijdag beschikbaar. Ik maak een afspraak voor 11 uur, ik arriveer ruim op tijd en mijn moeder is wakker en loopt in haar pyjama rond. Maar ze kan geen twee dingen tegelijk doen en ze is de hele tijd afgeleid. Hé, er zijn oren in huis en daar kan ik 100.000 keer mijn verhaal tegen vertellen. Oftewel, de eerste keer arriveren we gehaast, maar op tijd bij de podotherapeut.

Ervaring
Voor de 2e afspraak twee weken later heb ik 40 minuten extra, ik ben ruim op tijd bij mijn moeder en ja ook deze keer loopt ze nog in pyjama rond. Maar deze keer had ik het allemaal beter in de hand, eerst zorgen dat je moeder klaar is voor vertrek. Moeder tanden gepoetst, haren netjes, aangekleed en schoenen paraat - check. Portemonnee, huissleutels - check. En zo gaan we bijtijds de deur uit, bij de podotherapeut heerst verwarring, ze kan de orthese niet vinden. Ik krijg dan altijd heel erg de behoefte om het plafond te bestuderen, ik hield me erg in. Uiteindelijk was de orthese er toch, hij paste goed en mijn moeder liep er proefrondjes mee. Toen ik die orthese aan mijn moeders voet zag en ik een folder in de handen geduwd kreeg - orthese in een bakje bewaren en met talkpoeder vertroetelen - zag ik opeens beren.

Beren
's Ochtends komt er bij mijn moeder thuiszorg langs, die kunnen helpen met het aandoen van de orthese - dat is geen probleem. De orthese 's avonds afdoen gaat mijn moeder ook wel lukken, maar dan - waar laat ze hem dan ? Thuisgekomen leg ik haar uit wat de bedoeling is, mijn moeder heeft er een hard hoofd in. Zal ik je vanavond bellen, je kunt me niet iedere avond bellen pareert ze. Ja, maar vanavond kan ik wel bellen - ja, dat is goed. Als ik 's avonds bel is ze de orthese alweer vergeten, dat is geen goed teken. Ik praat en ik praat, in de hoop dat er iets blijft hangen.

Administratie
Maandag is mijn ma-dag, dan doe ik haar administratie, ik bel, ik mail en dat houdt nooit op. Ik schrijf een mail naar de thuiszorg, ma heeft een orthese met fotootjes erbij zodat ze kunnen zien hoe hij aan hoort. Ik vraag of ze willen melden als ma hem kwijt is, want dan heeft de controle afspraak geen zin. Ik kreeg per kerende post een mail, zaterdag had ze hem nog, maar zondag was de orthese onvindbaar. Ik zucht, ik lach, ik zucht nog een keer heel diep, ik kijk omhoog en bestudeer het plafond.
  

Voorjaar ?

Februari, winter of toch al voorjaar ?

 

 

Vogeltjes vliegen druk in het rond, de zon schijnt.

We werken in de tuin, maar ik pauzeer om foto's te maken.

 

's Nachts vriest het nog

Carnaval de natuur gooit

alle remmen los.

 

Blokje om #5

Mooi weer, blauwe luchten, een fris windje en een graad of tien. In plaats van dutten in de warme woonkamer gaan we een blokje om. We kijken hoe hoog het water staat in de beek, we lopen langs landerijen en uiteindelijk langs het fietspad naar huis.

Snek schuur
Het fietspad ligt langs een weg en ligt dus van links naar rechts bezaaid met rommel. Thuisgekomen is de fiets gerelateerde score een kettingkast, een jasbeschermer en een lampje. Verder de normale meuk. Ook kruiste onze route vandaag plek M. Plek M is de plek, waar je de resten van je snelle hap uit het autoraam kiept. Je kunt dus uit rekenen hoe groot de benodigde afstand is geweest voor het consumeren van de maaltijd, x happen per kilometer - het bonnetje wordt voor het gemak meegeleverd.

Zone zestig

Ambtelijke molens malen langzaam,

zo verrezen hier vorige week borden,

die vorig jaar april al aangekondigd waren.

Overal in de gemeente zag je ze opduiken,

maar wij zaten blijkbaar in de blinde vlek.

 

 

Aan de ene kant van de weg hebben ze nieuwe palen opgericht,

aan de andere kant hebben ze

twee vliegen in 1 klap geslagen.

Als we die borden nou aan de lantaarnpaal hangen,

precies over het klepje

dan hoeven we dat klepje ook niet steeds met

MacGyver duct tape vast te plakken.

 

Nu maar hopen dat de lantaarnboer straks zijn Zwitserse zakmes bij zich heeft.

 

Migraine

Sommige mensen krijgen misschien migraine van het patroon van onze nieuwe gordijnen, maar ik dacht juist - ik heb het maar mooi voor elkaar, stel ik krijg binnenkort weer eens migraine.

Gordijnen
Oftewel de gordijnen zijn gearriveerd en hangen in de slaapkamer en hal. De gordijnen zijn verduisterend en voor iemand zoals ik is dat echt een uitkomst. Om de een of andere duistere reden krijg ik altijd migraine op de mooiste dagen van het jaar. De lucht is blauw, de zon schijnt fijn, de vogeltjes kwinkeleren en ik weet van ellende niet waar ik het zoeken moet. Ik wil duisternis, stilte en het liefst slapen tot het over is. Deze gordijnen zijn vrolijk, maar leveren ook de gewenste duisternis. Een contradictio in terminis.

Dik


Een van de dingen waar mijn moeder altijd nog door geobsedeerd is of wat nog tot haar standaard repertoire behoort is dikte. Goh wat ben jij dik geworden, goh jij krijgt ook een buikje of juist tegenovergesteld goh ben jij afgevallen ? Het menselijk brein, het is een mysterieus ding.

Dik
Laatst dacht ik ook zoiets, hmm ben je nou alweer dikker geworden. Ik keek niet naar mijn eigen buik, maar omhoog. Ben je de boel aan het saboteren ? Nou niet opzettelijk. Ik stuur binnenkort hubby G wel even langs met de accuschroef. Ik vind het prima reageerde het lijdend voorwerp, want zo zit het helemaal niet lekker.

Odin 2015 #7

Nu ik de titel type denk ik, al weer week zeven, waar blijft de tijd ? Nou ja de tijd glijdt blijkbaar langs me heen - niets aan te doen. Na het avondeten kleur ik de tijd altijd in met fruit. Fruit uit een odin tas.

Winter
Het is nog overduidelijk winter in de tas, sinaasappelen en mandarijnen uit Spanje. Dubbele, grillig gevormde kiwi's uit Italië en appels uit ons eigen kikkerland. Of dit genoeg fruit is voor twee weken ? Nee, maar ik vul het aan met eigengemaakte appel- of rabarbermoes en ingemaakte peren. Met nog wat extra bananen en grapefruits komen we niets te kort.

Nggg

De krokussen, die oma ooit geplant heeft komen pell-mell opzetten, je weet nooit precies waar. Dus er heerst code paars, s.v.p. iets minder over het gras lopen en iets meer over de stoep. Ik heb al een gesneuvelde bloempje in een borrelglaasje in de keuken staan - zo zielig.



Achteloos geplant
door gespit verder verspreid
krokussen van oma

Moestuin #20

Formaat tennisbal had deze enig opgekomen pastinaak, bij de natuurwinkel had ik er nog een paar meegenomen zodat ik er genoeg zou hebben. De pastinaak behoort tot de groep vergeten groenten en dat verbaast mij niets. Een pastinaak smaakt een beetje weeïg - zie er maar iets lekkers van te maken.

Chips
Als ze pastinaak aanprijzen beginnen ze vaak over het feit dat je er gezonde en lekkere chips van kunt maken. Maar ik zie mijzelf hubby G 's avonds geen bord met chips voorzetten, dus meestal wordt het stamppot. Ooit was de pastinaak wat tegenwoordig de aardappel is, daarom maak ik dus geen aardappel-pastinaak stamppot. Ik meng pastinaak met een andere groente en eventueel met een appel voor een fris accent. Om van dat laffe, weeïge af te komen zoek ik altijd naar een pittig accent, olijven, aparte kaas of gedroogde tomaten. Ik hoop ooit nog het ideale recept te ontdekken, want als groente in de moestuin is het een blijvertje. 
 

Blokje om #4

Het rondje begon met snoeppapiertjes, net alsof het niet gewaaid had of misschien wel en dat het juist allemaal op ons pad beland was. Soms lijkt het geen wandelen meer, maar puinruimen en dan laten we de boel de boel. We laten iets over voor volgende week, voor de andere wandelaars en voor de rapers van de gemeente.

Glas
De vangst van deze week, een glazen literfles, veel snoepwikkels, blikjes, plastic flesjes en verspreid over drie plekken de restanten van een mac-de-snack maaltijd. Wederom een ondefinieerbaar stuk auto, waarschijnlijk ongemerkt achtergelaten nadat ze met de auto door een diepe kuil in het wegdek gestuiterd zijn. Bijna thuis komen we andere wandelaars tegen of we de tas al vol hebben ? Pfrr, allang al.
 

Buitenthermometer

We hebben een weerstation met buitensensor, die ons vertelt hoe warm het buiten is. En we hebben die andere betrouwbare thermometer, de Rododendron. Duidelijk zichtbaar vanuit het keukenraam kun je zien, dat het buiten koud is.


Mooi weer buiten maar
Rododendrons verklappen
de temperatuur

Ies kan liehn

Ik ben naar mijn moeder en hubby G werkt thuis, op deze manier is ons huisdier iets minder de kat van de rekening. Uit sms-jes die ik krijg is er vermaak voor hem geregeld. Een Valtra met takkenhakselaar is bezig om takkenbossen tot snippers te verwerken.

Vermaak
Een van de favoriete websites van hubby G is vastgereden.nl, echt mannen vermaak. Maar deze dag hoefde hij alleen maar naar buiten te kijken, want de Valtra was door de crunchy bevroren bovenlaag gezakt en zat muurvast in de drek eronder. Er werd gespit, er werd heen en weer gewiebeld, er kwamen hulptroepen en er werd nog meer gespit. Toen de trekker los was gaven ze er acuut de brui aan en gingen huiswaarts om een dag later na nog eens 6 graden nachtvorst terug te komen.
 

Baksteen

Mijn moeder wil niets weggooien en al zeker geen voedsel. Maar de voorraadkast staat vol met afgeprijsde artikelen en met mixen, die zij niet meer gaat mixen. De laatste keer dat ik bij haar was heb ik vier pakken broodmix los weten te wurmen en dat lukte alleen met de belofte dat ik er voor haar brood van zou bakken.

 

Moeilijk

Ik had er een hard hoofd in, de mixen waren al ver over de datum. Maar omdat liegen mij niet goed af gaat was ik het aan mezelf verplicht om het te proberen. De mix was een half ons zwaarder dan op de verpakking aangegeven stond, mijn wenkbrauwen raakten gefronst. Ik nepte de mix met wat extra gist en ik was wat royaler met de melk. Maar het brood kwam aan de donkere kant en oud ruikend uit de oven.

 

Geur

Nadat het brood afgekoeld was heb ik het brood samen met hubby G bekeken, donker, oud ruikend, beetje een baksteen. Doorgesneden zag het er nog wel aardig uit, maar de smaak kwam overeen met de geur . . . oud. Ik heb het in plakken gesneden en op de verwarming gelegd, als het hard is gaat het naar de kippen. De andere drie pakken zijn op de composthoop geland. Een test is nooit mislukt, het resultaat van deze test:  Als broodmix oud ruikt zal het brood ook oud ruiken & smaken.

 

Herhaling

De volgende dag ga ik zonder brood op bezoek bij mijn moeder, ik snijd het onderwerp niet aan en er ligt gelukkig brood in de koelkast. Als ik door de gang loop zie ik een plastic tasje met twee pakken broodmix staan, ik vraag hoe kom je daar nu weer aan ? Ze schokschoudert, weet ik niet. Ik vertel haar het brood avontuur, ik zeg deze zijn nog niet over de datum - zal ik deze meenemen ? Deze keer gaat dat soepeler, ze roept neem maar mee, ik bak toch niet meer - ik bak niet eens koekjes. Deze keer had ik ze ook zonder broodbakbelofte wel mee kunnen krijgen, maar dat weet je nooit van te voren. Dus over een paar weken een herhaling van zetten, met wie weet - baksteen #2.

 

Boze vegetariërs

Op internet lees je dit en dat en soms blijf je ergens hangen, zelf lees ik de tweets van @herdyshepherd1 een schapenboer gewapend met een iphone en een mening. Zo las ik via hem een open brief van een boerin aan "boze vegetariërs", ik wist niet eens dat die bestonden. De bloggende boerin krijgt vaak negatieve reacties en wordt vaak voor moordenaar uitgemaakt. In de open brief schrijft de boerin een heel net antwoord terug aan, zoals zij het noemt, de boze mensen die vinden dat je als niet-vlees eter een beter mens bent dan mensen, die wel vlees eten. Een brief, die je ogen opent voor dingen waar je liever niet te veel over nadenkt en dan ben ik niet eens een vegetariër.

Overvloed
In de moderne wereld kun je kiezen wat je eet en zo kun je kiezen om vegetariër te zijn. Maar ze wrijft de vegetariërs heel fijntjes onder de neus dat vegetarisch eten niet per se diervriendelijk is - dat zelfs voor de groente die wij op ons bord krijgen dierenlevens opgeofferd worden. En opeens moest ik denken aan de familie Doorzon van Gerrit de Jager, hij was zijn tijd ver vooruit. Ik moest even zoeken naar het juiste album, deze is het #7, de familie Goorzon. 

ISBN 9032060759
Zo gaan moeder en dochter op pagina twaalf in een vegetaries eethuisje eten. De dochter ziet het nog niet helemaal zitten, maar moeders stelt haar gerust dat het bloeddorstige verscheuren van vlees door het vegetarisme gecompenseerd wordt. In dit geval . . .

 

door de ober.

 

 

Linksaf

Boven ons huis ligt een bocht in de snelweg - al jaren. De laatste tijd had ik weinig verkeer gespot, maar nu zag ik er weer een. Hier is het ergens, hè ? Ja, daar moet je linksaf. Roger.



Strakblauwe hemel
een zilveren vogel vliegt
naar verre oorden

Wilniet

Ik wilde niet, maar ik moest wel. Niet het moeten van poepen en plassen, maar het moeten van - het is beter als. Als het regent stijgt de grondwaterstand. Als het erg lang regent komt de dag dat bij ons de fundering van de schuur vol loopt met water. Nadat de kelder een paar keer overstroomd was hebben we een pompje aangeschaft. Dit pompje slaat aan als er water in de fundering staat en zo houden we de kelder droog.

Akker
Ik kan goed voorspellen wanneer de pomp aanslaat, zodra de akker van de buurman meer op een meer dan op een akker lijkt is het moment nabij. Die akker hoeft niet blank te staan, want er ligt een sloot naast, maar ja die ene meter berm tussen akker en sloot fungeert als dijk. Dat de eigenaar dit makkelijk kan verhelpen blijft niet hangen en zo sta ik ieder jaar met mijn rubberlaarsjes in de blubber een dijkdoorbraak te forceren. Ik voel me dan net een kindje dat, op vakantie, in het beekje achter de camping een dam bouwt, maar dan omgekeerd.

Opstandig
Ik was deze winter opstandig, wil niet wil niet wil niet. Wil niet de hele tijd op andermans grond aan watermanagement doen. Maar op een bepaald moment begon het te regenen, de winter leek meer op herfst en het wateroppervlak groeide. Ik kreeg de neiging om het huis om te dopen naar "Zeezicht". De pomp sloeg aan, bij mij ging de knop om. Laarsjes aan, schepje mee, geultje graven - bemodderd, maar niet omgevallen kom ik thuis. En zo ga ik iedere ochtend even kijken of het water nog stroomt en verhelp knelpunten. Nederland leeft achter dijken, maar deze dijk kan me gestolen worden.
 

Blokje om #3

Een blokje om van een kilometer of zes, trainen voor de 4daagse ? Nee even langs mijn schoonouders, kunnen we meteen even de computer bekijken. Al die nieuwe techniek, je zou er een punthoofd van krijgen.

Energie
Onderweg vinden we een big shopper met troep, het is deze keer zelfs zo erg dat we stoppen met rapen omdat we de tas vol hebben. Opvallend is de hoeveelheid energiedrank blikjes, zelfs de blikjes hadden er vleugels van gekregen. Een glazen fles, die ongeschonden in de berm geland is, deo voor hem & haar, 2 aanstekers, nog meer blikjes, een kudde plastic flessen en een mueslireep. Het kruimelspoor van klein Duimpje bestond vandaag, heel kek, uit rode koffiebekertjes.

Ontzet

Toen mijn nichtje hier logeerde en een spelletje wilde spelen, dacht ik aan rummikub. In de kast vond ik van alles, maar ik kwam er tot mijn ontzetting achter dat we geen rummikub in huis hebben.

Budget
Ik bedacht me dat ik nog een enveloppe met verjaardagsgeld had, kan ik mooi rummikub voor kopen. Surfend op internet zag ik dat alleen de reisversie binnen het budget viel, dus eerst maar verder kijken. Op onze shop expeditie kwamen we langs een speelgoedzaak, even kijken, bovenverdieping, alleen de grote dure uitvoeringen & luide stampende muziek - snel weer naar buiten. Volgende winkel, even kijken, bovenverdieping, twee uitvoeringen. De slechtzienden uitvoering, die ik eigenlijk wilde, was in de aanbieding en binnen het budget - ik kon mijn geluk niet op.
 
 

Zwakste schakel

Zullen we nog even naar het dorp, paar boodschapjes doen, snuffelen in de kringloop ? Hmm, ja is goed, dan kan ik even een nieuw koord voor de kettingzaag scoren. En zo gingen wij op weg op een wat moeizaam schakelende tandem, volgens hubby G had de tandem het koud.

Gestrand
Een ketting is zo sterk als de zwakste schakel, midden in het dorp gaf die schakel er de brui aan. We parkeerden onze bolide en keken misnoegd naar de geknapte ketting en gingen dus noodgedwongen onze boodschappen te voet doen. Laatste halte de kringloopwinkel, ik scoor een haaknaald, een kabelnaald en de wonderbaarlijke avonturen van Baron van Münchhausen.

Lopen
Daarna wordt het dus lopend naar huis, met de pakezel aan de hand. Zoiets kan natuurlijk nooit onopgemerkt blijven, mijn schoonmoeder rijdt langs in de auto - we zwaaien. Later komt de whatsapp - lekke band ? Nee, gebroken ketting. Achteraf gezien hadden we moeten zeggen dat we in training zijn voor de 4daagse - kijken wie daar in tuint.
 

Kouwe patat

Gisteren bij T&M op bezoek geweest, gezelligheid. Terwijl de mannen samen naar het stadhuis gingen ontsnapten de dames even naar de Euroland. Even alle handwerkboeken besnuffelen, en de bolletjes wol bepotelen. Veel te snel ging de telefoon, we zijn klaar om naar huis te gaan was de mededeling. En zo gingen wij met onze aanwinsten naar de kassa.


Hapje
Het avondeten werd door de dames gehaald bij het plaatselijke frietkot. Er bleef patat over, mag ik dat restje patat meenemen ? Ja dat mocht, maar wat doe je er dan mee - nou gewoon, morgen opgewarmde patat op brood. Ik keek er zo onschuldig mogelijk bij. Ik werd enorm uitgelachen. Nou is koude patat niet echt lekker en opgewarmde patat is maar zo zo, maar stel je nou voor dat je een kip bent. Nou dan is koude patat - kaassie. Lekker, yum. En zo kregen de kippen vanmiddag koude patat met net zo koude gekookte rijst. Ze sloegen elkaar nog net de hersens niet in, maar het scheelde niet veel.

Odin 2015 #5

Ik riep tegen Hubby G plan jij dat bezoek maar en dat deed hij. Mag ik dan zeuren dat hij niet in de huishoud agenda gekeken heeft ? Dat het bezoek op de dag valt dat ik normaalgesproken de Odin tas haal ? Dat mag, maar is het zinnig - nee. We combineren het gewoon, met deze temperaturen is de kofferbak van de auto net een koelkast. En we nemen in plaats van bloemen een net sinaasappelen mee, net zo houdbaar - maar een stuk lekkerder.

Inhoud
In de tas deze keer Nederlandse appels en Spaanse mandarijnen. De Italiaanse afvaardiging bestaat uit bloedsinaasappels en van die grote dubbele kiwi's. Van die kiwi's, die je nooit in de supermarkt ziet omdat ze niet voldoen aan het saaie schoonheidsideaal. Grotesque.
 

Verloren dag

In elk huishouden blijven klusjes liggen, dat is bij ons niet anders. We plannen 1 dag van 's ochtends tot
's middags vol met winkelen.

Pyjama
We gaan naar de markt voor stofjes, plastic ringen, schuim voor kussentjes, vis en een bezoekje aan onze vleesboer. Terwijl hubby G zich af staat te vragen wat ik doe, vis ik uit de kinderstofjes het voor hem perfecte pyjama stofje.

Gordijnen
Vervolgens maken we een wereldreis in de hoop nu eindelijk eens gordijnen naar onze smaak te vinden. In een labyrint vol met gordijnstoffen belanden we uiteindelijk in de afdeling "verduisterend" en daar slagen we. Met een beetje mazzel hebben we over anderhalve week eindelijk de lang gewenste gordijnen hangen. Het zal wel iets meer voeten in de aarde hebben voordat de kekke stofjes tot pyjama's omgetoverd zijn.
 

Voorraadkast

Mijn ouders hebben de oorlog meegemaakt en dat was thuis altijd te merken, koffie, T & suiker werden altijd groot ingeslagen. Je weet maar nooit, straks komen de Russen. Die gewoonte heb ik mezelf helemaal moeten ontwennen, ik heb een min of meer normale voorraad levensmiddelen in huis.

THT
Maar in mijn keukenkastjes liggen toch dingen, die over de datum raken. Toen de Duitse supermarkt binnen mijn bereik kwam sloeg ik steeds puddingpoeder in, maar hoeveel pudding kan een mens eten ? Wij eten meestal fruit na het eten en het puddingpoeder ligt dus te verkommeren.

Vakantie
In de winter heeft Hubby G altijd minstens 1 week vrij zodat de winterklussen gedaan kunnen worden. Ik besluit om deze week tot vakantie te promoveren, inclusief pudding na het eten. Iemand zin in een stukje eend ?

Blokje om #2

Dit keer een blokje om door de sneeuw, die hier nog niet weggesmolten is. Het miezert een beetje, maar dat mag de pret niet drukken. Lekker stampen door de sneeuw, de ijsdikte bekijken en zwaaien met je big shopper.

Schoner
Het eerste stuk lijkt al een stuk schoner, maar als we thuis zijn heb ik de tas toch aardig vol. De topstukken deze keer, een meter schrikdraad, een ondefinieerbaar stukje auto, een halve reep chocolade, een stuk kunststof grasrand en een halfvolle fles rum - zeker niet lekker denk ik dan.
En net zo'n bruin koffiebekertje als de vorige keer, alleen lag het nu 300 meter verderop - het kruimelspoor van klein Duimpje.

Hai-Koe

Ik kreeg pas een heel leuk compliment voor mijn haiku's, ik glom van oor tot oor. Zelfs nu zit ik nog breed grijnzend achter de computer. De haiku's maak ik voor de lol en om foto's van tekst te voorzien.
De echte haiku-nees zal waarschijnlijk minachtend snuiven als ze mij zo achter mijn computertje bezig zien. Ik puzzel, ik schuif de woorden heen en weer en tel nog eens, zodat het moment dat ik voor ogen heb gevangen zit in 5-7-5 lettergrepen.

Voor de kachel wordt
sneeuw gesmolten tot water
voor onze kippen

Trots

Mijn moeder is trots op haar gebit, ze heeft haar eigen tanden nog. Trots op het feit dat ze op haar oude dag nog goed loopt. Sinds kort heeft ze een nieuwe mededeling opgenomen in haar repertoire en die luidt als volgt: ik doe mijn eigen boodschappen nog.

Twaalfuurtje
Wil je nu een boterham eten vraag ik mijn moeder, ja maar ik weet eigenlijk niet of er nog brood in de koelkast is. Nou had ik daar rekening mee gehouden en heb ik voor ons beide een broodtrommel mee. Dit moment gebruik ik altijd om de koelkast van dichtbij te bekijken. Als je zo maar de koelkast op gaat ruimen wordt ze narrig, maar onder het mom van eens kijken wat er op brood is, kom je een heel eind. Alles wat schimmelig of schimmig is gaat de vuilnis in, je wordt daar handig in.

Koelkast
De koelkast is onevenredig gevuld, er is geen brood, geen melk, geen vla en de jam is bijna op. Wel is er nog een halve ontbijtkoek, drie grote brokken kaas, meerdere pakjes met gesneden kaas, drie worsten, drie dozen met eieren, een pot met losse T en vijf kuipjes margarine. Mijn moeder kijkt verbaasd naar de margarine, heb jij die meegebracht ? Nee, want ik weet dat jij liever boter hebt. Nou hoe ik daar dan aan kom ? 

Boodschappenlijst
Gewapend met een boodschappenlijst doen we later boodschappen, groenten achter glas, brood, suiker, jam, melk en een niet te grote verpakking toet. We stranden, net als altijd, bij de koekjes. Ze wijst iets aan, ik wijs een iets grotere verpakking aan, ze twijfelt en vraagt wat het kost. 1 euro 55 zeg ik, nou dat moet ik dan maar niet doen zegt ze. Ik gooi de koekjes in de mand en zeg, weet je wat jij niet doen moet ? Nou, vraagt ze ? Geen margarine kopen.
 

Beginneling

Wat me gisteren overkwam is me lang niet meer gebeurd, mislukt avondeten op tafel ! Ik weet niet hoe het gekomen is, niet zelf nagedacht denk ik. Niet op je eigen ervaring als hoofdkokkin vertrouwen of er niet op terugvallen als het recept al te simpel lijkt.

Bodem
Het moest een hartige taart met witlof worden, het werd weliswaar eetbaar maar een nat geheel met halfgaar bladerdeeg. Geen prestatie om trots op te zijn. Ik gebruik nooit bladerdeeg voor een hartige taart, maar omdat het recept het voorschreef dacht ik vooruit. In het recept werd nergens gerept over het gebruik van een steunvulling, dus zonder er bij na te denken schoof ik het zo de oven in. In de warme oven ging het bladerdeeg een eigen leven leiden, het wilde liever alleen een bodem zijn. Ik redde wat er te redden viel en toen het uit de oven kwam leek het nog heel wat. Het was eetbaar, maar daar was alles mee gezegd.

Favoriet
Mijn favoriete deeg voor een hartige taart komt uit dit recept voor Franse tomatentaart. De enige benodigde voorbereiding voor het deeg is water in de koelkast zetten, zodat je echt koud water hebt. Dit deeg maak je, vorm je en de taart kan gevuld en al zo de oven in. Niet eerst een uur rusten in de koelkast, niet eerst in de oven bakken met een steunvulling. Ik moet er nu nog even niet aan denken, maar wie weet volgende week in de herkansing - hartige taart met witlof.
   

Moestuin #19

 

We zijn er een uurtje voor gaan zitten,

wat hebben we nog ?

Wat is op ?

Met de bestellijst ernaast gaat dat best vlug

en dan nog even kijken

zijn er nog leuke bloempjes ?

Hubby G heeft een zonnebloemen fetisj,

zelf val ik voor blauw paarse lupinen en zinnia's.

Bestellen - betalen

 en dingdong, daar is de pakketbode.

Nog even

dan is het weer februari

dan begint het weer.

 

Hoe is het met opa

Het is een vraag die ik vaak aan mijn schoonmoeder stel, het is een vraag die ik aan opa stel en het is een vraag die mij gesteld wordt. Langzaam krabbelt opa uit het dal om weer tegen de vlakte geslagen te worden door een blaasontsteking. Een ontsteking door een hardnekkige bacterie, keer na keer kwam de uitslag "de urine is niet schoon". Dus dokterden de dokters en zo kwamen ze tot een oplossing die wel werkte.

Beter
Dat opa verbeterde merkte je, hij kwam uit zijn delirium en was beter bij. Hij maakt weer gevatte opmerkingen en gaat rustig een speklapje bakken om dat als beleg op zijn boterham te doen. Hij had minder succes toen hij in de hal van het appartementencomplex probeerde te fietsen en hij ziet fietsen op straat nog niet zitten. Ook autorijden bekoort hem niet. Maar hij wandelt, leest de krant en de nieuwe buuf kan een doosje Merci van hem verwachten. Zelf vindt hij het allemaal bar tegenvallen, ik kan het allemaal niet meer aan zegt hij. Zodra er te veel drukte is schakelt de bovenkamer af.

Best
De allerbeste graadmeter hoe het met opa gaat is de krant. In het begin kreeg ik de kranten haast ongelezen, daarna merkte je dat hij ze las. Langzaam maar zeker zag je dat hij de kleine dagelijkse puzzels maakte, maar de puzzelpagina van zaterdag bleef lang maagdelijk. Toen op een dag was er een begin aan het Zweeds raadsel gemaakt, de week erop werd hij al voller en tegenwoordig is het Zweeds raadsel iedere week opgelost. Twee weken geleden stonden er voor het eerst wat woorden in de doorloper en afgelopen week was de doorloper af ! Nou maar hopen dat hij op zijn oude dag niet aan de cryptogram begint, want dan blijft er voor ons weinig te puzzelen over.
 

Flikkerlichten

Als je schrijft wil je gelezen worden, je wilt natuurlijk niet op je donkere zolderkamer bij kaarslicht weg zitten kwijnen. Zelf vroeg ik mij dat af, wil ik wel gelezen worden - ik moest vooral veel kwijt. Al die rond dwarrelende gedachten in mijn hoofd - die moesten eruit. Ik had al een kladblok vol frustratie, talloze mails naar mijn broer en een vriendin en nog bleef het dwarrelen. De vraag to blog or not to blog kwam op en het werd to blog. En ja, ik wilde gelezen worden, dus wat doe je dan - de knop ging om, ik plaatste mijn blogadres in de handtekening van mijn forumzelf. En je mailt eens deze of gene een link van een posting en goh - je ziet lezers en goh - minder fijn een pissige reactie. Maar niet zeuren, je wordt gelezen en nog belangrijker bij mij werkt het bloggen goed tegen de troep in mijn hoofd.

Kassa
Als beginner maak je met blogger een blog en zie je al die rare opties, goh een kopje "inkomsten". Als beginnende blogger kun je daar helemaal niets mee, je kunt er alleen maar verlekkerd naar kijken. Zou dat nou echt wat zijn, je frustraties botvieren op het toetsenbord en dan tegelijkertijd slapende rijk worden ? Ik zie Dagobert Duck in zijn pakhuis zwemmen. Maar in het begin kon het niet en nu ik er ondertussen over nagedacht heb wil ik het niet. Kijk ik ben een fervent surfer en ik erger me soms groen en geel aan de advertenties. Sommigen zitten in de weg, dan wordt je weer weken doodgegooid met wat je net aangeschaft hebt en momenteel vind ik overal Jort Kelder op mijn pad. Ja Jort, die pakken staan jou goed.

Rust
Nee in mijn privé blogje wil ik rust, ik wil geen flikkerende velden of Jort of god mag weten wie. Nee zelfs geen reclame van een wolwinkel, mij blieft rust aan de kop. Maar ondertussen denk je er toch over na, schrijven en geld verdienen, wat een mooie combinatie. Geen files, thuis achter je toetsenbordje, kopje koffie erbij  en af en toe een blokje om voor inspiratie. Ach, een mens moet iets te dromen hebben.
 

Blokje om #1

Nieuwe week, nieuwe kansen. Deze keer een blokje om gewapend met een big shopper vol met plastic tasjes. We wandelen deze keer een iets groter rondje en ik zwaai vrolijk met mijn tas.

Gek
Het is een beetje wennen, lopen, stoppen, bukken, oogsten en weer verder. Ik voel me een beetje de dorpsgek, maar wie is er eigenlijk gek ? De rommel opraap brigade of de mensen, die als beloning voor het aangenaam verpozen ons achter laten met de flessen en de dozen ?

Zand erover

 

Na een lang en vruchtbaar leven

heeft dit jaar de Groninger Kroon het leven gelaten

enkel restte nog de stam.

 

Hubby G heeft zijn testosteron op de overblijfselen botgevierd

de overgebleven kuil heeft hij opgevuld met aarde uit de kippenren

en hij heeft het gras

in zorgvuldig afgestoken plaggen

weer netjes teruggelegd

 

Zand erover

RIP

 

Kringloop #4

Naar de kringloopwinkel met een lijstje, plastic ringen om te omhaken en nog steeds een stoffer en blik. Thuisgekomen met . . . twee kookboekjes en twee doosjes van de ANWB.

Straks
De boekjes zijn van Conimex, het zijn er toevallig ook nog twee die ik niet heb. Maar in gedachten denk ik aan mijn schoonzus, die enorm geïntrigeerd was door het Conimex boekje dat ik wel heb. Mooie cadeautjes.
Het ene ANWB doosje bevat knooppunten kaartjes, maar tot mijn grote vreugde zat in het andere doosje de officiële houder voor die kaartjes. Ik behelp me altijd met post-its, die ik met een elastiekje aan mijn stuur vastmaak. Maar komende zomer zal ik van oor tot oor glimmend rondfietsen met mijn bikepointer !
   

Grijze luchten

Grijze wolkenluchten, geen zon, veel regen, grote plassen op het land, ik kreeg er schoon genoeg van. Ik twijfel al een tijdje of ik voor mijn schone moeder een droomvogel sjaal zou breien en in een poging om de grijzigheid te bestrijden heb ik het patroon gekocht. Niet twijfelen, doen.

Roodpaars
Tsja en dan heb je natuurlijk nooit het juiste garen in huis, toch ? Dus je ontvlucht de grijze wolken en de regen en dompelt jezelf onder in een wolwinkel. Heerlijk, kleur, garen, stofjes, warmte - een oase. In mijn gedachten was de droomvogel donkergrijs onderbroken door rode of paarse veren. Donkergrijs was er niet en het grijs is lichter geworden, voor de veren heb ik nu een kleur waar paars, rood, oranje en groengele accenten inzitten. Voor de zekerheid nam ik ook een lange rondbreinaald mee, je zal er maar om verlegen zitten.  
 

Odin 2015 #3

En weer een tas vol met fruit.

Banaan
De Nederlandse bijdrage bestaat deze keer uit appels en peren. Deze keer de normaalste appel der appels - de Elstar. De peren zijn van het ras Doyenné du Comice. Of peren lekker zijn is altijd heel spannend, ze zijn of hard of ze waren gisteren lekker. Verder zijn er Clementines, grote en kleine en Moro bloedsinaasappelen uit Sicilië. Bloedsinaasappelen zijn heerlijk, je kunt het hele jaar sinaasappelen kopen, maar geen bloedsinaasappelen - nu is het seizoen.
De appels, peren & het citrusfruit uit de tas heb ik aangevuld met bananen voor de tropische noot.

Antidotum

Heb je in de winter last van de blues ? Lijkt alles grauw en grijs ? Koop dan eens geen sneeuwklokjes, koop cyclaampjes.

Binnen
Cyclaampjes voor binnen kun je beter in een koele ruimte zetten dan in de warme huiskamer. Cyclaampjes houden niet van warmte, daar worden de zuipschuiten hangerig van.
Heb je een tuin, zet er cyclamen in, tuincyclamen zijn in de herfst en winter een vrolijke noot tussen al dat gevallen blad. Ze hebben prachtig blad en ze bloeien in de herfst en winter alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Zelf heb ik ooit drie verschillende knollen gekocht, coum, cilicium en hederifolium. De paaltjes die erbij stonden zijn allemaal doorgerot en omgevallen, maar de cyclaampjes komen ieder jaar sterker terug.

She

Hubby G krijgt een andere chef,

zijn Amerikaanse cheffin gaat weer terug naar de States.

Ik heb haar nog nooit ontmoet en zal haar waarschijnlijk ook nooit ontmoeten.

Maar 1 ding weet ik zeker,

ik ga haar missen.

 

 

Thank you GB

 

Blokje om

Het is zondagmiddag, het waait, de lucht ziet er dreigend uit, maar het is droog, een mooi moment voor een blokje om. Ik protesteer al na een stap of tien, de snijdende wind probeert het goede voornemen te torpederen.

Vissen
Ik spot een wiegend flesje in de sloot, hubby G vist het flesje uit de sloot. Als we bij de brug zijn, zie ik nummer twee liggen, deze reddingsactie wordt al ingewikkelder. Ik grap, straks worden we nog opgepakt voor openbare dronkenschap. Als we thuis zijn is de score opgelopen tot 3 bierflessen en een fles sinas. Ik neem me voor om de volgende keer een tas mee te nemen. Al is het alleen maar om ook al die andere rommel uit de bermen en sloten te vissen.

Moestuin #18

In het weekend sta ik mijn recht af aan hubby G en plundert hij de moestuin. Meestal krijg ik het antwoord "uhm nee" als ik vraag, heb je een foto gemaakt ?

Slimmerd
Vandaag ben ik hem te slim af, als de bak met boerenkool op het aanrecht staat vang ik dat zelf even in een plaatje. De meeste stronken boerenkool staan er prima bij, alhoewel we ook last hadden van Herman Finkers' "roepen op de moes".
Hubby G meldt dat er nog een groene tussen de kronkels vandaan gekropen was, het moet blijkbaar harder vriezen om van die beesten af te komen. Van mij mag hij komen, die echte winter.

Traagheid

Kijk, ik ben er vast te blond voor en ik zal te ongeduldig zijn, maar sommige dingen kan ik simpelweg niet snappen. Waarom moeten sommige dingen in Nederland toch zo ongelooflijk lang duren, waarom ?

Initiatief
Toen het tot de huisarts doordrong dat mijn moeders vergeetachtigheid erger was dan passend bij haar leeftijd, ondernam hij stappen. Het klonk voortvarend, ze zou geïndiceerd worden en een casemanager dementie krijgen. Hij vertelde mij, die casemanager wordt dan jouw aanspreekpunt.
Ok - wist ik veel hoe die wirwar allemaal in elkaar stak. En weet ik dat nu, anderhalf jaar later ? Het enige dat ik zeker weet, is dat als je iets wilt je overal zelf achteraan moet hollen. En dat had ik niet meteen door, ik was zo moe en soms was ik alles ook zo zat dat ik geen zin had om te hollen. Maar uiteindelijk heb je daar jezelf weer mee, een vicieuze cirkel.

Manager
Na een jaar aanmodderen, forceerde mijn moeder dit proces door te vallen. De huisarts zag een opening en maakte daar gebruik van, zo schoof hij de thuiszorg bij haar naar binnen. De thuiszorg, die ze eerder nog pertinent weigerde. Voor de thuiszorg heb je een indicatie nodig en dus werd ze eindelijk geïndiceerd. En na wat heen en weer gebel kreeg ze eindelijk een casemanager dementie.

Geduld
Het is half november als ik de casemanager voor het eerst spreek, dagopvang komt ter sprake. Begin december, van een medewerker van ouderenzorg hoor ik dat de indicatie er is. Ik stuur de indicatie door naar de casemanager, mijn aanspreekpunt, de spreekwoordelijke spin in het web. Als ik half december de coördinerende wijkverpleegkundige E spreek blijken zij nog van niets te weten. Net voor Kerst krijg ik van hem een mail dat mijn moeders dagbehandeling aangekaart is en hoe ik de programma coördinator bereiken kan. Uhm, moet ik die bereiken vraag ik mezelf af. Het is nu januari en uit de laatste mailwisseling blijkt dat we nog geen stap verder zijn. Ik heb een macabere gedachte, dat mijn moeder eerder bij magere Hein op de koffie zit dan bij de dagopvang. Dan zal Hein tegen haar zeggen - ach meisje, geduld is zulk een schone zaak.
 

De grootste

Ik kom bij mijn moeder, ik heb voor haar een pedicure aan huis geregeld. Mijn moeder zegt, ik liep net aan je te denken. O ja? Ja, ik dacht van mijn kinderen hoor ik ook weinig. Mijn geest haalt diep adem en ik zeg, ik heb je gisteren twee keer gebeld.

Telefoon
Nou ben ik geen fervente beller, nooit geweest ook, dus ze mag me best iets verwijten. Maar waarom zou ik haar eigenlijk bellen ? Ze zegt nooit, o wat leuk dat je belt, nee je krijgt een veeg uit een pan. 
De pedicure schrijft een verwijsbrief voor de podotherapeut. Ik bel, ik herhaal - ik bél de podotherapeut voor een afspraak. Daarna bel ik mijn moeder en wat zegt ze ? Inderdaad, ik liep net aan je te denken - tuurlijk. Wat dacht je, dat het tijd werd dat ik jou weer eens zou bellen ? Nee. Waar dacht je dan aan ? Nou aan wat jij altijd doet en hoe ik jou dan noem. O. Weet je niet wat ik bedoel ? Nee dat weet ik niet maar ik denk, zonder het uit te spreken, aan altijd van alles regelen en stank voor dank krijgen. Ik noem jou altijd de grootste ouwehoer van de familie. Ik kies, ik vraag niet waar ze nu weer op doelt, ik praat erover heen. Ik meld de afspraak met de podotherapeut ook al zal ze die weer vergeten. Het gesprek kabbelt in cirkeltjes voort, maar ze komt niet meer terug op het OH onderwerp.
De grootste ouwehoer van de familie, toe maar, heb ik toch maar mooi mijn moeder van de troon gestoten.
 

Moestuin #17

Zeg roodjasje wat heb je daar in je bakje ? Uhm armeluisvoer, restjes. Ik ging op zoek naar koolrapen, want ik dacht toch echt dat ik die gezaaid had. Ik vond enkel dunne stengeltjes, dus kippenvoer.

Luiheid
Wat ik wel vond, waren te groot geworden koolrabi's, die ik niet geoogst had. Dat kan nooit veel worden dacht ik bij mezelf, ze zijn best groot, maar ze verhouten als je ze te lang laat staan. Hout is niet lekker. Ik trek de laatste bietjes uit de tuin, die hadden er ook al lang uit moeten zijn. En zo kom ik toch nog met een volle bak groente bij de achterdeur.

Het is groen en het . . .

Het is groen en het . . . hangt aan een stokje in de moestuin. De moestuin wordt kaler en kaler en zo ontdek ik een stokje met een aanhanger of cliffhanger, net hoe je het noemen wilt.

Wijsheid
Hij zal moeten verhuizen voordat de moestuin gespit wordt, maar waarheen ? Hij hangt daar redelijk open in weer en wind. Zou dat echt goed gaan, zonder regen- of bontjas aan ? Weet zo'n rups wat hij doet en komt er volgend jaar een koninginnenpage uit deze pop ? Hij hangt aan een stokje dat je bij hanggeraniums krijgt, na een seizoen in de moestuin knappen die stokjes al af als je er alleen al naar kijkt.

Zijn of haar leven hangt aan een zijden draadje !

Een goed begin . . .

Hubby G komt thuis en meldt vanaf de achterdeur dat hij denkt dat hij een hersenschudding heeft. In eerste instantie denk ik dat hij een grapje maakt - maar ik ga voor de zekerheid even kijken. Hij is al druk bezig om zich uit zijn fietskleren te bevrijden en probeert de badcel te bereiken.

Gehavend

De rechterkant van zijn gezicht is een bloederig geheel, de huisvrouw in mij gooit zijn bebloede kleren meteen in koud water. Ik hoor het verhaal aan, voorwiel weggegleden en toen het fietspad van dichtbij bekeken, daarna via de kortste weg naar huis gefietst. Hij vraagt of hij thuis is of het geen droom is. Ik zie schaafwonden en aan de hoeveelheid bloed te zien heeft hij ook ergens een jaap in zijn gezicht. Het is mij duidelijk, ik ga de huisartsenpraktijk bellen.
 

Patat

Bij de huisarts wordt hij door de assistente nader bekeken, de jaap boven zijn oog moet door de dokter gehecht worden. Een van de huisartsen kwijt zich van die taak, en maakt de schaafwonden voorzichtig schoon. Het advies is rustig aan doen, koelen en bij heftig braken weer contact opnemen. Thuisgekomen zoek ik in de vriezer naar iets geschikts om de wond mee te koelen, het beste dat ik vinden kan is een aangebroken zak patat. Note to self: de EHBO kit uitbreiden met een zak diepvries doperwten.

 

Oude sok

Ooit woonde ik naast een rijtje bejaardenwoningen, als de buuf haar zuster op bezoek had werd er niet alleen geklept en koffie gedronken - nee, er werd ook gebreid. Veelkleurige sokken maakten ze, stink jaloers was ik daar op. Hoe kun je breien, praten en koffiedrinken tegelijk ? Hoe worden die sokken even groot als je altijd maar aan het beppen bent onder het breien ? En wat is dat voor wol ?

Vragen
Over de grootte van de sokken deden de dames achteloos - we leggen ze naast elkaar en dan zien we wel of het goed is. Dat mooie patroon dat kreeg je vanzelf als je het juiste type sokkenwol gebruikte. Ondertussen ben ik er wel achter dat er meerdere wolfabrikanten zijn, die dat soort sokkenwol maken. En hoe brei je sokken, tsja het was de dames met de paplepel ingegoten. Ik ben al vele paren sokken verder en ik moet zeggen ik leer nog steeds.

Tegelijk
Als ik mijn breiwerk meeneem op de zondagse koffievisite ben ik bij thuiskomst nooit een steek verder. De vraag blijft hoe kun je breien, praten en koffiedrinken tegelijk ?

Odin 2015 #1

Even een kleine terugblik naar de inhoud van de vorige keer. We hadden "dalinco" appels in het pakket zitten, zo zoet - appels voor zoetekauwen. Ook zat er een mango "Tommy Atkins" in, die door mango-liefhebbers enorm afgekraakt wordt - als te vezelig. Ik heb van Tommy fruityoghurt gemaakt - lekker.

Sam-sam
Deze week hebben we appels "topaz" en conference peren uit Nederland. Grapefruit uit Spanje en navel sinaasappelen uit Sicilië van coöperatie Salamita. In de tassen van Odin is Salamita een bekende, als je iets meer over ze wilt weten kijk dan naar de aflevering Citroen (7 november 2012) van Wouter Klootwijk's wilde keuken. Ook al spaart hij je niet, kijken naar Wouter is nooit een straf, hij laat je zien wat je eet.

Nieuw jaar, nieuwe . . . klompen

Strak geverfde klompen, klaar voor het nieuwe jaar.