's Nachts was ik al tot de gruwelijke ontdekking gekomen dat het weekend weer voorbij was. Opstaan, hoewah. Ontbijten, crunchcrunch. Een dikke duif, die al kuierend op weg naar het jonge groen in de moestuin was, jaag ik weg. Kippen voeren. Wederom hetzelfde konijn uit de tuin jagen. Welk konijn graaft er nou een hol in een tuin binnen 10 meter van de voordeur. Een voordeur, waar achter een kat woont, die dol is op jonge konijntjes. Juist, een blond konijn.
Onze robotstofzuiger door ons liefkozend R2D2 genoemd mag aan het werk. In huis laat ik zo veel mogelijk voorwerpen voetjes van de vloer spelen, zodat R2D2 zonder al te veel hindernissen aan de slag kan. Schoenen met veters zijn te verleidelijk en moeten dus opgeruimd worden.
Koffiezetten, de telefoon gaat. Mijn moeder met een van haar standaard onderwerpen: de sleutel van de kast in de gang. Die sleutel is al zeker een half jaar zoek, volgens haar heeft mijn huisband G. hem meegenomen en dat mag ik dus steeds weer aanhoren. Het probleem is, dat ze hem waarschijnlijk zelf op een gekke plek neergelegd heeft en dat spontaan vergeten is. En omdat dat niet waar is, moet iemand anders de schuld krijgen - in dit geval G. Van andere dingen krijgt mijn broer of zijn vrouw de schuld en van weer andere dingen ik, nou ja het zij zo. Ik moet opeens lachen terwijl ik aan Koot&Bie denk, "mijn naam wordt genoemd".
Daarna probeer ik haar administratie op orde te krijgen, ik geef de stand van de watermeter door en kijk of ik de andere meterstanden al door kan geven. Jammer genoeg moet ik daar eerst een meterstandenkaart voor ontvangen, nou ja dan niet.
Ik kijk of er nog wat te beleven valt op het wereldwijdeweb, maar het kan niet boeien en ik ga richting strijkplank, kan ik tegelijkertijd mooi de moestuin in het oog houden. De Dijk komt uit de speakers, terwijl ik een gat aan de hoop strijk. Als ik na 3 kwartier de stekker van de bout eruit trek kom ik tot de ontdekking dat de ochtend alweer voorbij is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten