Mijn moeder wil niets weggooien en al zeker geen voedsel. Maar de voorraadkast staat vol met afgeprijsde artikelen en met mixen, die zij niet meer gaat mixen. De laatste keer dat ik bij haar was heb ik vier pakken broodmix los weten te wurmen en dat lukte alleen met de belofte dat ik er voor haar brood van zou bakken.
Moeilijk
Ik had er een hard hoofd in, de mixen waren al ver over de datum. Maar omdat liegen mij niet goed af gaat was ik het aan mezelf verplicht om het te proberen. De mix was een half ons zwaarder dan op de verpakking aangegeven stond, mijn wenkbrauwen raakten gefronst. Ik nepte de mix met wat extra gist en ik was wat royaler met de melk. Maar het brood kwam aan de donkere kant en oud ruikend uit de oven.
Geur
Nadat het brood afgekoeld was heb ik het brood samen met hubby G bekeken, donker, oud ruikend, beetje een baksteen. Doorgesneden zag het er nog wel aardig uit, maar de smaak kwam overeen met de geur . . . oud. Ik heb het in plakken gesneden en op de verwarming gelegd, als het hard is gaat het naar de kippen. De andere drie pakken zijn op de composthoop geland. Een test is nooit mislukt, het resultaat van deze test: Als broodmix oud ruikt zal het brood ook oud ruiken & smaken.
Herhaling
De volgende dag ga ik zonder brood op bezoek bij mijn moeder, ik snijd het onderwerp niet aan en er ligt gelukkig brood in de koelkast. Als ik door de gang loop zie ik een plastic tasje met twee pakken broodmix staan, ik vraag hoe kom je daar nu weer aan ? Ze schokschoudert, weet ik niet. Ik vertel haar het brood avontuur, ik zeg deze zijn nog niet over de datum - zal ik deze meenemen ? Deze keer gaat dat soepeler, ze roept neem maar mee, ik bak toch niet meer - ik bak niet eens koekjes. Deze keer had ik ze ook zonder broodbakbelofte wel mee kunnen krijgen, maar dat weet je nooit van te voren. Dus over een paar weken een herhaling van zetten, met wie weet - baksteen #2.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten