Ik heb van die dagen, dan moet het opeens gebeuren. Er moet gepoetst, ik word dan altijd lichtelijk niet goed van mezelf. Onder het mom "vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan" laat ik die bui gieren.
Keuken
Lijdend voorwerp is deze keer de keuken, ik trek alles van de bovenkant van de koelkast, ruim de vensterbank en het aanrecht leeg. Ik maak een sopje, ik haal het trapje op en klim op het aanrecht. Ik poets de bovenkant van de koelkast en de stekkerdoos erboven, terwijl ik met mijn neus op het plafond sta kom ik erachter dat het plafond vol spinnenwebben zit. Waarom ik dat van beneden niet kon zien is mij een raadsel. De lamp boven het aanrecht krijgt een goede beurt, de vensterbank wordt uitgesopt en ik zeem de ramen terwijl ik op mijn knieën op het aanrecht zit.
Muziek
Ik begin er al snel genoeg van te krijgen en ren naar de radio zodat de muziek mijn tijdelijke poetswoede kan ondersteunen. Ik poets de keukenkast, de glazen deuren zitten vol met spetters en vieze vingers. Hoe, vertel me hoe kan het zijn dat ook de binnenkant van die deuren zo vies zijn ? Ik neem een snoepje, alles om deze bui maar zo lang mogelijk vol te houden. Ik kijk om me heen, de frontjes van de keukenkastjes zijn aan de beurt. Als het water lauw is, kijk ik tevreden om me heen, de zon breekt door en staat precies op het zijraam. Hoe kan dat raam zo vies zijn, ik zie dat het aan de buitenkant zit en ren met mijn emmertje sop naar buiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten