Doorgaan

Het nieuwe jaar is begonnen en ook ik heb mijn voornemens, niet zo zeer als goede voornemens maar gewone. Gewoon het besluit om iedere twee weken naar mijn moeder te gaan en iedere vier weken als mijn broer tussendoor gaat. Het leergeld van vorig jaar is toch dat jongens en meisjes verschillend zijn. Ik trek zonder pardon het beddengoed van mijn moeders bed en druk het in de wasautomaat, mijn broer niet. Mijn moeders houding en het eeuwige drammen dat ze nog alles zelf doet helpt daar niet bij. Ik heb gewoon mijn lijstje en zeg tegen haar, dit staat op mijn lijstje. En dan zegt ze -  kijk jij dan zelf maar even of het nodig is.

Tactiek
Het eerste bezoek heb ik dus al achter de rug, ze was op en liep in haar ondergoed door de keet. Deze keer heb ik een iets andere tactiek toegepast, want ze kan alles zelf nog. Ik heb haar maar minimaal geholpen met aankleden en haar gewoon haar gang laten gaan. Terwijl ik mijn lijstje afvinkte, de vuilnisbak, de druk van de cv controleren, meterstanden opnemen, boodschappen op de juiste plek opbergen, wc-papier aanvullen, nieuwe kalender ophangen en de wc poetsen. Moet je niet wat drinken vroeg ze aan me, moet jij niet wat aantrekken was mijn weerwoord. Zo hobbelden we gemoedelijk langs elkaar heen in huis.

Wissel
Nadat ik de meeste dingen klaar had moedigde ik haar aan wat te gaan eten - ook dat lukte prima. De vrede duurde voort tot we in ruststand allebei iets aan het eten waren, toen werden de gifpijlen afgevuurd - grieven uit een ver verleden, die in haar hoofd nog levendig zijn. Dat ik met de buren praatte, had ik dan niet door dat ik uitgehoord werd ? Ik heb moeite me in de plooi te houden, je moest eens weten met wie ik tegenwoordig allemaal praat, denk ik bij mezelf. Zelf heb ik geen flauw idee over welke buur mijn moeder het heeft en al helemaal niet waar het gesprek over ging. Erger nog mijn moeder kan niet eens weten waar het gesprek over ging, dat is allemaal giswerk en het idee fixe dat de wereld om haar alleen draait. Met veel moeite lukt het me om de barrage van gifpijlen in te dammen.

Orde
Over tot de orde van de dag lijkt het best te werken en zo bekijken we samen de inhoud van de koelkast. Een ondefinieerbaar restje, ze proeft er iets van en daarna mag het weg. Ik laat haar het brood en de kaas naar de koelkast brengen en ondertussen dump ik een doos eieren, ik wist niet dat eieren konden schimmelen. De kaas en het brood arriveren. We bekijken de andere eieren, deze eieren zijn drie maanden oud hou ik haar voor, de eieren mogen bij Gods gratie weg. Ze worden gevolgd door een blauw uitgeslagen stuk worst dat na nadere inspectie weg mag. Ik kijk wat ze nog heeft, allerlei sauzen in knijpfles en nog een assortiment sauzen in tube, boter, kaas, brood, een aangebroken pak pannenkoekenmix, margarine, gelukkig maar twee worsten en nog een maand minder oude eieren. Geen jam, melk en ook niets te drinken, dat is voor op het lijstje, het lijstje voor de volgende keer.