zaterdag 27 februari 2016

Geprogrammeerd

Mijn moeder houdt met niemand meer rekening, dat klinkt misschien cru, maar het hoort bij de Alzheimer. Het is niet dat ze niet aan je denken, maar net dat ene stapje extra dat is eraf, voorgoed door het putje gespoeld.
 
Zelluf
Bij mij lijkt het wel net andersom, ik dacht nooit veel na over mijn ouders, mijn ouders redden zichzelf. En ze waren überzelfstandig, ze wilden het liefst alles zonder hulp van anderen regelen. En dat ging tot op zekere hoogte, op verzoek regelde ik de dingen, die je alleen via internet kunt regelen - het proefabonnement op de krant, de koelkast, informatie over wasautomaten. Het is maar goed dat mijn vader mijnBelastingdienst niet meer mee hoeft te maken, razend zou hij zijn.



Schakelaar
Als ik door de kringloopwinkel loop valt mijn oog op een mandje vol exotische lampen, in mijn brein gaat het lampje "moeder" branden. Zo'n lamp moet ik nog voor mijn moeder hebben denk ik, de prijs is onduidelijk en ik vraag het even. Het is niet de prijs per lamp, maar voor het hele mandje en zo sta ik na de afwas, afwas nummer twee te doen. Met een vochtig doekje poets ik alle exoten schoon, drie keur ik er af en daarna tel ik eens. Van het type dat ik nodig heb, heb ik er vijftien, nou dan kan er rustig af en toe eens een lampje bij mijn moeder stukgaan.
  

Geen opmerkingen: