Eendjes

Na het overlijden van mijn vader gebeurde er rare dingen, volgens mijn moeder liep ze niet in zeven sloten tegelijk en reageerden wij te paniekerig. Zij had nergens last van, alles ging prima, maar 1 van de vragen die ik op een bepaald moment stelde was; "Ma, waar zijn de eendjes".

Heilig
De eendjes waren heilig, je mocht er bij wijze van spreken niet eens naar wijzen, laat staan aankomen. In de boekenkast op het randje stonden ze altijd stof te vangen - tot op die ene dag dat de eendjes opeens verdwenen waren. Mijn moeder moest het antwoord op de vraag schuldig blijven, wel kon ze nog haar eendjes verhaal vertellen - ze waren ooit bij een man op visite geweest en die had ook van die eendjes en dan vonden mensen dat zíj troep hadden. Maar de eendjes waren mooi een blokje om.

Lijstje
Nou heb ik al eerder gezegd er zijn van die dingen, waarvan je hoopt dat ze boven water komen als je in huis op gaat ruimen. Mijn rapporten staan bovenaan, het meisjeshoofd dat bij mijn oma hing, verschillende dingen die ik bij de tante van mijn vader ooit zag. En ja, ik hoopte ook de eendjes te vinden, alhoewel mijn hoop niet erg groot was. En zo lag ik op mijn knieën troep van de grond te ruimen toen ik opeens iets onder de kast zag. Ik vroeg hubby G of hij mij even de camera geven kon, ik moet hem echt even hebben. Want ik durfde het haast niet te geloven, maar toch was het waar - de eendjes waren onder een kast ondergedoken. En nu ? Nu staan ze weer in de kast, voor de boeken op het randje - ik word al blij als ik ze alleen maar zie.