Voyeur

Mijn ouders verzamelden, ze verzamelden alles wat los en vast zat en ze wilden vooral niet voor elkaar onderdoen. Maar in al die verzamelwoede zit een kern, een eerste liefde, een eerste verzamelwoede liefde. Voor mijn moeder zijn dat haar ansichtkaarten, de kaarten ooit door haar ouders gestuurd werden gekoesterd.

Reis
Iedereen werd altijd aangemoedigd haar toch vooral een kaart te sturen als we ergens heen waren. Ooit stuurde ik haar "Hartelijk gefeliciteerd", iedere letter op een andere kaart, iedere kaart naar een ander postkantoor. Het postkantoor voorzag de kaart van een bijzondere stempel en postte het weer - het duurde weken voordat ze alles compleet had. Toen het verzamelen uit de hand liep werd echt
alles verzameld, zelfs doormidden gescheurde kaarten van wildvreemden werden gekoesterd.

Parels
Tussen alle verzamelde kaarten van vreemden, veel Kerst, veel vakantie en veel verjaar en heel veel middle-of-the-road kom ik opeens iets heel anders tegen. Parels tussen het kattenbakgrit, ik voel me een voyeur - het is maar goed dat de kaarten in het Frans geschreven zijn. Ik sorteer ze en leg ze op volgorde, elf zoetsappige kaarten gedateerd 1924. De aanhef op de oudste kaarten is "Ma petite Marie bien aimée", negen maanden later is dat gewijzigd in "Ma petite femme adorée". En altijd de daarop volgende zin "je t'ecrit deux mots", ik schrijf je twee woorden - waar hij vervolgens wel de hele kaart voor nodig heeft.