Het hebben van een houten vloer, die in de was gezet is, heeft 1 groot nadeel. Een keer in de zoveel tijd moet de hele kamer leeg zodat hij gepoetst en daarna opnieuw in de was gezet kan worden. En als nadeel zie ik niet het opnieuw in de was zetten. Nee je hele woonkamer leeghalen, dat is pas erg.
Camera
Van te voren maak ik foto's van wat waar in de kasten staat zodat de inhoud min of meer op dezelfde plek terug komt. Daarna begint het uitpakken, uit de kast, in een doos. Sommige dingen gaan al meteen richting uitgang of ergens anders heen. Als alles uit de kasten is, verlaten de tafels, stoelen, kasten en alle dozen de woonkamer zodat de dansvloer vrijkomt. Voor de middag is de vloer vrij en maak ik hem voorzichtig schoon met een sopje zodat hij tijdens de lunch op kan drogen. 's Middags gaat hubby G aan de slag met was en de poetsmachine.
Horror
De grootste horror zijn niet alle kasten in de gang, niet de bank die rechtovereind een spookachtig silhouet heeft. Nee de grootste horror komt als ik naar bed ga, pas dan kom ik er achter dat hubby G. alle dozen onder het bed geschoven heeft. Mijn ouders leefden zo, spookt door mijn hoofd - zo veel spullen dat zelfs de ruimte onder bed met rommel volgepakt was. Moet ik hier slapen denk ik, uiteindelijk slaap ik zelfs twee nachten in mijn ergste nachtmerrie.
Sein
Na twee dagen geeft hubby G het sein dat de kamer weer ingepakt mag worden. Ik sta vooraan, hup met die kasten. Als de kasten er weer staan, gaan de spullen selectief de kasten weer in, alles wat ik niet wil hebben of niet daar gaat weg. Een dag niets weggekiept, een dag niet geleefd. En 's avonds als ik naar bed ga kijk ik voor de zekerheid even onder het bed - heerlijk wat kan een mens genieten van een paar stofnesten onder het bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten