Zes uur, ik hoor gestommel op de logeerkamer en ik sleep me met kleine oogjes naar boven. Ma heeft de gordijnen al open en ze zit op de rand van het bed, ga nog maar even naar bed zeg ik tegen haar. Maar ik weet niet waar ik ben is haar reactie, mam ik wil nog even slapen. Welterusten roept ze. Een uur later ben ik wat meer mens en zij ? Zij is op het oog al netjes aangekleed, heb je tanden gepoetst ? Nee, dus tanden poetsen en een schoon broekje aan. Als ze ook haar nachthemd voor een schoon hemd moet ruilen begint ze een beetje te mokken. O fijn, zo vroeg op de ochtend.
King
De vraag 'waar ben ik ?' blijft iedere dag terugkomen, dus zoek ik mijn oude King atlas op, een instituut dat ze meteen zonder mankeren herkent. Op de kaart van Nederland kijken we waar haar en mijn huis woont, hoe lang reis je daarover vraagt ze me. Goh dat is wel lang, dat is drie uur op een dag. Ik hou de atlas onder handbereik, want ik zal hem vast nog vaker nodig hebben.
Huisdier
De wandeling naar de dagopvang gaat beter dan gisteren, de reis wordt afgelegd met de discussie waarom ze geen kat meer heeft. Haar mening wisselt tussen dat zou toch best nog kunnen en ik ben ook de jongste niet meer en als er dan iets met me gebeurt is dat sneu voor zo'n beestje. Ik moedig het niet aan, zeker omdat mijn vader jaren geleden al zei dat hij er alleen voor stond. En alhoewel haar lijfspreuk "ik kan alles nog zelf" is, weet ik beter - zonder inmenging van een ander komt er geen kat.
Vrienden
Bij de opvang probeer ik iets te snel mijn snor te drukken en wil ze weer samen met mij vertrekken, oepsie. 's Middags is ze in een bijzonder goede stemming, ze heeft een stralend dagrapport - 2e geworden bij "kurling". En ze heeft een nieuwe vriendin, er worden handjes geschud en er wordt tot morgen geroepen. De zonnige bui houdt de rest van de dag stand. Zelfs als ze merkt dat ze vergeten is dat ze op vakantie is en niet thuis, blijft de lach de boventoon voeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten