Het is buiten zo donker, het is net nacht, onweer dreigt. Ik besluit dat we maar bijtijds moeten gaan, dan zijn we voor de bui binnen. Onderweg worden we door een vrijwilligster, die met de auto is, opgepikt. Zo komt het dat we aan de andere kant het grote huis binnengaan en achter het cijferslot komen.
Bizar
Meteen achter de deur staat een man nonchalant tegen de glazen wand geleund, de vrijwilligster wisselt wat zinnen met hem uit en we lopen iets verder. Zo staan wij twee meter verder en ik zie dat mijn moeder een gesprek met hem aanknoopt. Wij praten ondertussen over mijn moeder, iets waar ze anders een vreselijke hekel aan heeft. Uit mijn ooghoeken zie ik dat mijn moeder hem aanraakt en even later met beide handen vastpakt. Mijn moeder onderbreekt me zodat ik haar kan helpen met de grote rekensom van haar leeftijd. Daarna gaat ze verder in hem en het gesprek op.
Onbekend
In het gesloten gedeelte van het verzorgingshuis ben ik al jaren niet meer geweest, ik ben me niet helemaal zeker van waar we zijn en al helemaal niet op de hoogte van de huidige ontsnappingscode. De vrijwilligster moet verder en wij dus ook, want anders komen we hier vandaag niet meer weg. Ik ga naar mijn moeder toe en zeg dat we verder moeten, ze is niet onder de indruk. De man staat het lachend aan te kijken. Ik wrik mijn moeder met veel moeite en een koevoet los.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten