Ik strijk, niet dat ik verf of een strijkinstrument bespeel, maar de was - ik strijk de was. Meestal in sessies van een half uur tot drie kwartier ongeacht hoe hoog de berg te strijken wasgoed is. Maar die wasgoedbult weet ik aardig in bedwang te houden. Ik sorteer de was eerst en leg het neer op een manier, die voor mij prettig is.
Plek
De strijkplank heeft eerder wel achteraf gestaan, maar strijken is saai en je moet er toch doorheen. Tegenwoordig staat de plank pontificaal in de woonkamer, terwijl dat eigenlijk geen gezicht is. Niet als hij ingeklapt uit staat te rusten en ook niet als hij kreunt onder een bult te strijken was. Maar ja, wie heeft daar eigenlijk last van ? Dit is voor mij de ideale plek. Hij staat voor het raam zodat ik iets heb om naar te kijken, er is op een handige plek een stopcontact in de buurt. En ook niet onbelangrijk, hier ligt mijn cd voorraad en staat het van mijn eerst verdiende geld gekochte cd-spelertje.
Vandaag
Ik zet de Dijk op shuffle en sorteer de was. Ik kijk eens naar buiten, het ziet er buiten stralend uit. Ik bedenk me dat ik beter eerst een was in de machine kan doen, zodat die buiten drogen kan. Dus ik druk eerst een witte was in de machine.
Ik zing al strijkend ongegeneerd mee met de cd, Huub zingt over het weerbericht, hier en daar een bui en spontaan begint het buiten te hozen. Hmm denk ik, lekker dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten