Mijn moeder heeft achterstallig onderhoud, mijn vader kon het allemaal niet meer bijbenen en was te trots om hulp te vragen. Te eigenwijs om soms gewoon redelijk simpele dingen voor haar te regelen. Een van de eerste dingen die ik gedaan heb is fatsoenlijke schoenen voor mijn moeder kopen, ze loopt namelijk veel. Nu een jaar later zie ik aan haar zolen dat ze er erg veel plezier van heeft. Zo denkt zij er niet over, ze klaagt tegen iedereen dat dochterlief het nodig vond om wél twee paar schoenen voor haar te kopen. Klagen en steunen tegen anderen en mooi weer spelen tegen jou, als je vraagt of de schoenen fijn zitten.
Kans
Nu ze bij me is douche ik haar om de andere dag, als ik het goed inschat wappert ze thuis alleen met het washandje aan de wastafel. Onder de douche wordt gezeverd dat ze vroeger één keer per week op zaterdag onder de douche gingen. Nou dan is het vandaag toch zaterdag, is het vandaag dan zaterdag is haar vraag. Nee het is vrijdag, maar ik had net zo makkelijk "ja" kunnen zeggen - alle dagen zijn voor haar gelijk. Na het douchen haal ik het grove geschut voor de dag, nagelschaar - nagelknipper - nagelvijl, een handdoek en een verzameling papieren keukendoekjes. Ik fatsoeneer haar teennagels zo goed als ik kan. Ik bedenk me ondertussen dat dit de derde keer is dat ik haar teennagels knip en ik heb ondertussen diep ontzag voor pedicures gekregen.
Slofferd
Ze sloft door huis op haar twee verschillende toffels en vraagt honderd keer waarom ze twee verschillende pantoffels aanheeft. Nou omdat de buuf zo snel geen andere pantoffels voor je kon vinden. Ook het ander paar niet, dan had je met twee gelijke naar het ziekenhuis gekund. Ze sloft op een irriterende manier door huis, als ik naar de pantoffels vraag blijkt de ene te groot en de ander gewoon niet fijn te zitten. Het zal wel wederom een doodzonde zijn, maar ik ga met haar naar een schoenwinkel en daar kopen we goed zittende blitse donkerrode pantoffels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten