maandag 20 oktober 2014

Zuinige knieperd

Toen ik nog jong en onvolwassen aan het oefenen was hoe je in een relatie leeft, woonde ik in een nietszeggende nieuwbouwwijk. Een grote vlakte met zandverstuivingen met her en der plukjes nieuwe woningen en doorkruist met bouwwegen van klinkers. Op een goede dag werd er aan de deur gebeld, in de veronderstelling dat het de collecterende glazenwasser was, duwde ik de man tien piek in zijn handen. Ik zie hem nog verbaasd kijken, hij zag er de humor wel van in, nee hij verkocht luchtfoto's van onze huisjes op de zandvlakte. Foto's van nieuwe huizen, nieuwe schuttinkjes en pas aangelegde tuintjes of hopeloze postzegels vol met onkruid. Voor vijfentwintig gulden werd ik de trotse eigenaar van zo'n afdruk.

Fast forward
Ik woon allang niet meer in de nieuwbouwwijk van toen, ook de relatie is bij het oud vuil, maar die foto - ja, die heb ik nog steeds ergens. Als ik eraan denk kan ik een glimlach niet onderdrukken. Ik hoor een autoportier slaan, de bel gaat, ik open de voordeur - een man met een map vol luchtfoto's staat voor mijn neus. Mijn eerste indruk is leuk, luchtfoto's, mijn hart maakt een sprongetje. Ons uitvergrote huis glimmend op 30 x 40, het is me haast iets te veel van het goede. Maar de beste man heeft ook een foto waar het huis met entourage op staat, je ziet de buren, de weg, wat pony's in een wei, dat ziet er leuker uit. Voor zeventig euri kan ik de trotse eigenaar worden van zo'n mooi glimmend vel. Ik verschiet niet van kleur, maar barst haast in lachen uit en vertel de beste man dat ik de foto's heel mooi vind, maar er geen zeventig euro aan ga uitgeven. Met achterlating van zijn kaartje gaat hij op weg naar het volgende adres. Volgens het kaartje zijn ze de goedkoopste aanbieder van luchtfoto's in Nederland, wat kost tegenwoordig eigenlijk een glazenwasser ?
 

Geen opmerkingen: