Douglas Adams is mijn favoriete science fiction schrijver en helaas dood. Science fiction als in, het leven in de toekomst, niemand schreef dat zoals hij met een grote dosis absurde humor. Misschien moet je Engels zijn om zoiets te kunnen, een soort Monty Python in space. Ik las met veel plezier zijn hitchhiker's guide to the galaxy, toen nog een trilogie in vier delen. Uiteindelijk werden het er zelfs vijfenhalf, ook kwam er een film uit - mwah laten we daar over zwijgen.
Na zijn dood kwam er een boek uit met wat losse flodders, die ze van de harde schijf van zijn computer geschraapt hadden. Geen idee wat ik drie weken geleden om deze tijd deed, maar ik kan mezelf nog zien in een boekhandel in Zuidoost met dat boek in mijn handen en ik weet ook dat ik het daar uiteindelijk kocht. Als ik het boek moet geloven dan moet dat in 2003 geweest zijn . . .
Vakantie
Een jaar of vier geleden las hubby G het als vakantielectuur, al die tijd stond het gewoon te wachten in de kast - te wachten op zijn lezer(s). Dit jaar ben ik er aan begonnen, ik heb het met horten en stoten gelezen om het deze laatste dag van het jaar eindelijk uit te krijgen. Het is een boek dat je alleen moet lezen als je van Adams' andere boeken houdt, je moet het niet lezen als je nieuwsgierig naar zijn boeken bent. Misschien kun je het maar beter helemaal niet lezen, want wat heb je aan het feit dat je je nu afvraagt hoe het verder met die neushoorn moet ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten