woensdag 17 juli 2019

Mid life crisis #2

Uit de enorme bult met spullen van mijn ouders kwam op een bepaald moment ook de bloeddrukmeter van mijn vader te voorschijn. Op een super onlogische plaats, ergens helemaal onderin een kastje - waarschijnlijk heeft mijn vader foeterend door huis gelopen op zoek naar dat ding en uiteindelijk de handen in de lucht gegooid en gedacht la-maar. Maar met mijn nieuw ontdekte hoge bloeddruk, nu ongeveer twee jaar geleden, dacht ik dat is mooi handig.

Pols
De bloeddrukmeter was een pols variant, dat vond ik wel zo fijn. Ik vind de bovenarm meters, die de assistentes en de praktijk ondersteuners bij de plaatselijke huisarts gebruiken altijd zo gemeen knijpen. Vergeleken met de geijkte bloeddrukmeter van de huisarts, die trouwens minder hard knijpt week de bloeddrukmeter ook niet te gek af. Maar de laatste tijd begon de meter steeds vaker fouten op de display aan te geven. De ene keer deed hij het wel, dan weer niet - niet echt betrouwbaar en irritant.

Bovenarm
Dus nadat ik in mijn huidige mid-life crisis eerst al een "internet of things" weegschaal aangeschaft had, ging ik op zoek naar een nieuwe bloeddrukmeter. De praktijk ondersteunster had al gezegd als je aan een nieuwe bloeddrukmeter toe bent, neem dan een bovenarm meter. Dus ik zette me over mijn weerzin heen en ging op zoek, hoeveel bloeddrukmeters kunnen er zijn ? Nou best veel. Uiteindelijk heb ik gezocht naar wat de hartstichting op de lijst heeft staan in combinatie met wat de consumentenbond als best getest heeft.

Ritueel
En zo breidt mijn ochtendritueel zich steeds verder uit. De wekker gaat enorm vroeg, om 5:00 al - dat was waarschijnlijk het eerste vege teken van de crisis. Daarna meet ik mijn bloeddruk al zittend in bed, de nieuwe meter kan van twee personen x-keer de bloeddruk onthouden en ook gemiddelden berekenen. Je moet minstens wakker genoeg zijn om de schakelaar, ik ben persoon #1, in de juiste stand te zetten voordat je je bloeddruk meet. Daarna tandenpoetsen en het toilet bezoeken alvorens op de digitale weegschaal te gaan staan, waarom plaag ik mezelf toch zo ?
 

Geen opmerkingen: