Moeders #26

Het is mijn beurt om weer eens naar onze moeder te gaan, ik bel op dinsdag dat ik donderdag kom. Of het donderdag een speciale dag is ? Hoe bedoel je ? Nou of de koningin jarig is b.v.. Nee, dat niet en ik denk ook niet dat ze Máxima bedoelt, maar Beatrix.

Lampen
De lampen in de gangen van haar hoofd doven stuk voor stuk, zodat ze "dit" niet meer met "dat" kan verbinden. Als ik binnenkom is het kasteel nog op slot, maar ze is wel al aangekleed. Waarom kom je ? Kan iemand mij vertellen wat het juiste antwoord op die vraag is ? Omdat het tijd is, omdat ik afgesproken heb dat ik kom - zoiets zeg ik. Ik heb een lijstje met verschillende punten erop, waar je nooit van moet verwachten dat ze allemaal af komen. Ik begin met het vervangen van (echte) lampen, die de geest gegeven hebben. Ik schroef de kappen los en vervang de lampen, ma poetst de kappen af. Ondertussen doet ze ook "iets" met de koffie, dat is later te merken het is meer warme melk dan koffie.

Onderhoud
Er ligt een brief van het waterleidingbedrijf, dat er onderhoud aan de watermeter gepleegd moet worden. En een kaartje om een nieuwe afspraak te maken omdat ze niet thuis was. Ik ben daar zo boos over roept ze, ik was wel thuis - ik had de deur voor ze open gezet. Ik wil kreunen met mijn hoofd in mijn handen, je zet de deur niet zomaar open. Ze hadden toch kunnen kloppen als ze niet zo binnen wilden komen is haar reactie. Ze hebben vast aangebeld denk ik en haar gehoor kennende heeft ze dat nooit gehoord. Ik maak een nieuwe afspraak voor haar en plak die op de deur met een krabbeltje erop dat ze daarvoor thuis moet blijven. Ik hoop er maar het beste van.

Gordijnen
De gordijnen zijn in een vreselijke staat, toen mijn vader net dood was heb ik dat al opgeschreven in het "to do" schriftje, maar ik wist dat de daadwerkelijke uitvoering een uitdaging zou zijn. Nu de scheuren erin vallen durf ik wel weer een balletje op te gooien. Mijn moeder reageert met - ik dacht dat we afgesproken hadden samen naar gordijnen te gaan kijken op de markt. Ik val van mijn stoel van verbazing, dat is nieuw voor me - weet je wat dat schrijven we op voor de volgende keer. Je weet wel op dat lijstje waar nooit alle punten van afgestreept worden !

Ouderenzorg
Een van de dames van ouderenzorg, die bij mijn moeder een vinger aan de pols houden, komt langs omdat ze weet dat ik er ben. Dan kunnen we elkaar eens van dichtbij bekijken, het valt me mee. Maar zoals altijd blijft er toch wat te wensen over. De dame van ouderenzorg zou graag zien dat ma wat vaker uit zichzelf inloopt in het buurtcentrum. Ik weet dat ze dat niet kan en ik stel voor een vrijwillig(st)er aan ma te koppelen. Op die manier krijgen we beide wat we willen, maar dat kun je moeilijk openlijk bespreken als het lijdend voorwerp voor je neus zit. Ma kan van alles willen, maar tussen het willen en het daadwerkelijk doen ligt een Mount Everest. Die Mount Everest komt ze alleen maar over als ze iets dramatisch graag wil. Ik denk als die vrijwillig(st)er er is, dan kan ze daar misschien ook eens mee naar de begraafplaats. Mijn moeder is dol op dieren, dus ik zeg al vaak eentje met een hond zou geweldig zijn. Daarnaast, honden zijn de beste luisteraars van de wereld, die kun je 100.000 keer hetzelfde vertellen, zonder dat ze "hou je mond" roepen.