Ik loop door de gang, op weg naar morgen, en zie een pluk kattenharen rondzweven. Meteen even oppakken en weggooien denk en doe ik. Als ik de pluk haren grijp voel ik iets hards, sinds wanneer zijn kattenharen hard ? Sinds never nooit niet en ze rennen vervolgens ook niet geschrokken door de gang. Even een lampje aan en speuren, ja daar zit ie - zo'n enorme kanjer van een ren-spin. We zijn van elkaar geschrokken. Denk je rustig in het schemerduister door de keet te kunnen banjeren word je bijna bij de kladden gegrepen door een mensenhand. Denk je rustig een pluk kattenharen te verwijderen heb je op ene een close encounter met een giga spin. Ik hou niet van spinnen in huis, ik weet dat ze er zijn en zolang ik ze niet zie is het goed. Maar ik ga niet gillen bij de aanblik van een spin, ook niet bij de aanblik van zo'n grote. In het huis van mijn jeugd renden ze ook 's avonds wel door de kamer soms zelfs met zijn tweeën. Ik haal even een glaasje en een viltje, als ik hem te pakken heb zie ik pas hoe groot hij is. Ik doe het raam open en maak hem woningzoekende.
Zeg nou zelf hoe groot is eigenlijk de kans dat je 's avonds een pluk kattenhaar wilt opruimen en je in een spin grijpt ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten