Ik denk dus ik besta, ik denk dus ik kan niet slapen, ik denk te veel na, mijn gedachten draaien in kringetjes. En niet nadenken geeft weer heel andere problemen. Ik denk na over het niet praten van mijn moeder.
Stilte
De dementie, die mijn moeder in haar grip had liet haar praten - ze praatte aan een stuk door. Gek werd je ervan, je had alles al honderd keer gehoord en je wilt af en toe wel eens een ander liedje horen. Nu praat ze helemaal niet meer, lekker rustig is een gedachte die bij me opkomt - heel moeizaam komt er "ja" en "nee" uit. Ook koffie en thee wil nog wel eens gehoord worden, maar de rest van haar woorden zitten op slot.
Zoek
Mijn moeder zei altijd, ik wil niet naar een bejaardentehuis - je moet me niet naar een bejaardentehuis doen want dan loop ik weg en dan vind je me nooit weer. Het bejaardentehuis was geen optie, ze ging niet langs "start" maar meteen naar de "gevangenis" - het verpleegtehuis. Ze herstelde gedeeltelijk, van bijna dood naar levend en een deel van de woorden kwam terug, maar niet zoals eerder. De langspeelplaat is opgeborgen in de hoes en staat op de verkeerde plaats in de platenkast.
Blik
En ik denk aan laatst zoals ik tegenover haar zat, ze keek naar buiten en in die blik zaten woorden. En als je komt zoals ze je dan aankijkt, dan zie je woorden. En als ik vraag hoe het met haar woorden zit, dan kijkt ze je ongelukkig aan. Mijn moeder is niet weggelopen, nee haar woorden zijn pierewaaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten