Het is buiten winter in optima forma, we stellen het bezoek aan ma met een paar dagen uit. Op zondag heen en op maandag terug, als we terug zijn ben ik helemaal tot op het bot versleten, afgemat, moe. 's Ochtends eerst een opruimronde, daarna spullen voor het asiel bij elkaar zoeken oogst: drie grote zakken vol met handdoeken, wat dekens en een mandje. Voor je het weet is de ochtend om en is het de hoogste tijd om op stap te gaan. Bij het verpleeghuis splitsen we, hubby G gaat naar het asiel en boodschappen doen en ik, ik ga naar binnen.
Warmte
Binnen tref ik mijn moeder aan, ze zit bij de verwarming geparkeerd te suffen - op tafel voor haar liggen druiven. In de huiskamer weer een nieuw gezicht, eentje voor wie de televisie aangezet wordt, na een kwartiertje is de interesse weggezakt en zit ze te dommelen. Ik voer mijn moeder de druiven, een voor een gaan ze naar binnen. Ik hou ze eerst in haar blikveld en leg ze dan op haar lippen, zij hapt ze naar binnen, kauwt en slikt - er zit weinig in, amper herkenning.
Lang
Ik ga tegenover mijn moeder zitten, want naast haar zit een ander oudje in een trippelstoel heen en weer te rollen. Haar ogen vallen dicht, ik stoot met mijn voeten tegen haar schoenen aan, haar ogen gaan langzaam weer open en weer dicht. Op de televisie wordt het journaal gevolgd door een uitzending waarin een man met geld-te-veel trots zijn man-cave zien. Ik kijk op de klok, thuis gaat de tijd me te snel, hier is alles slow-motion.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten