We gingen op pad, met winterweer, naar de grenswandeltocht. Bij het startpunt zag het zwart van de
mensen, we keken elkaar aan en liepen zwijgend naar het startpunt. Een stukje lopen was een goed plan waar we niet van af wilden wijken, we sloegen voor de mensenmassa linksaf. In plaats van een ritje met de bus en wandelen in een mensenmassa, wandelden wij om het Zwillbrocker Venn, waar nu geen flamingo's te zien zijn. We knisperden door de sneeuw en ik vroeg me af waarom water het enige is dat anders is dan al het andere op onze planeet. De uitzondering, die de regel bevestigt.
Bevroren
Thuisgekomen ging hubby G de moestuin in en wrikte daar met enige moeite een pastinaak uit de bevroren grond. Eentje, maar dan wel een enorme joekel daar kun je rustig een stamppot mee maken en dan heb je voor twee dagen genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten