Vlak voordat we op vakantie gingen, altijd wat, ging het slechter met een van de kippen. Ze was broeds geweest, daarna in de rui geschoten en nu leek ze niet van haar plek te komen. Kippen zijn geen lieve dieren, als ze bloed ruiken - berg je dan maar. Kipje werd het mikpunt van alle spot, de allerlaagste in de pikorde. Half kaal door de rui en dan door je zusters en kerel op de nek gezeten worden, ik kon het niet aanzien.
Isolatie
We plaatsten kipje in isolatie, hingen er een warme lamp boven en ik surfte over het internet op zoek naar aanwijzingen. Het kon van alles zijn, maar echt iets heel bijzonders was er niet aan te zien, algehele ongesteldheid. We verwachtten niet dat kipje het nog zou doen als we terugkwamen van vakantie. Maar kipje bleek sterk en overleefde.
Suffe trien
Ze heeft nu al drie maanden een hok voor haar alleen en begint al weer aardig in de veren te komen na de rui. Ze vreet als geen ander, maar echt pit zit er niet in. Nu de dagen korter worden en de temperatuur daalt zou het beter zijn als ze samen met de anderen in het grote hok zou wonen. Een beetje egoïsme komt ook om de hoek kijken, zeulen met waterbakken is een heel gedoe. Als het gaat vriezen moet je zorgen dat de kippen dooi water hebben, normaal zijn het twee waterbakken, met kipje apart drie.
Lekker fris
Ik start de voorbereidingen om haar weer terug te verhuizen. Gewapend met deodorant voorzie ik alle kippen 's avonds van dezelfde geur. Ook kipje krijgt een vermomming en we zetten haar tussen de anderen op stok. Als de kippen net op zijn, gaat het wel, want kipje blijft binnen terwijl de horde buiten is. Maar als ze zich buiten vertoont herhaalt het verhaal zich, ze is suffer dan de rest en ik moet rennen om haar te redden. Kipje is weer alleen, #waterbakken = drie en het ruikt heerlijk fris in het kippenhok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten