Ik draag al een brilletje sinds ik drie turven hoog was en ik ruilde de jampotten in voor lenzen, toen de lenzen in opkomst kwamen. Ik behoor tot de groep tevreden lenzendragers, heerlijk, geen dooie hoeken en je kunt altijd zonder problemen een zonnebril op je neus planten.
Handwerken
Maar met het vorderen der jaren komt dat moment dat je opeens de krant op armlengte moet houden om er nog chocolade van te maken. Het moment dat je je moeder moet bekennen dat je geen idee hebt wat er precies op dat doosje pillen staat. En ook bij het handwerken zit je te foeteren omdat je niet goed kunt zien waar je gebleven bent. En zo ging ik vorig jaar naar de opticien, maar volgens hem zat ik nog te veel in een overgangsfase, de fase van een goedkoop leesbrilletje voor erbij.
Jaar
Nu we een jaar verder zijn, werd ik gebeld voor mijn lenzen controle. Ik moest bekennen dat ik puur uit (on)gemak eigenlijk altijd de bril weer draag. Bril op, bril af, je wordt er doodmoe van - dus ik riep er meteen bij dat ik eigenlijk weer heel graag lenzen wil. En zo zat ik vandaag bij de opticien en werden mijn ogen bekeken en zat ik daar braaf als een scholiere lettertjes op te lezen. Met een beetje geluk kan ik dan over twee weken weer als mezelf over straat in plaats van incognito.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten