Moestuin #51

Dit jaar nog niets geschreven over de nieuwe oogst, over de spinazie, de raapstelen en hoe groen alles er bij staat. Dat de bonen voor geen meter opgekomen zijn, de snijsla wel en de kropsla niet. Gewoon heel weinig geschreven, maar gelukkig wel al van alles gegeten.

Geel
Hubby G zegt altijd, sla moet niet groen zijn - sla moet geel zijn. Sla uit de supermarkt is altijd een stuk groener en harder dan de sla uit eigen tuin. Waarschijnlijk telen ze een onverwoestbaar ras voor de supers. Zo'n slakrop moet ten slotte van het land, door handen, in een plasticje in een doos langs de veilingmeester. Van de veiling naar het distributiecentrum en met de vrachtwagen naar de supermarkt bij jou om de hoek. De krop wordt in een winkelwagen gegooid en reist in een fietstas naar zijn eindbestemming. Om dat te overleven moet je wel een sterke slakrop zijn. Ik loop naar buiten, scoor een mes, snij de sla uit de tuin, geef de buitenste bladen aan de kippen en de rest van de krop gaat meteen het koude water in. Dat is een kortere route, dan kun je best mooi geel zijn als slakrop.