Ik lees graag, maar als ik niet zo lekker in mijn vel zit zakt dat weg. Ik heb 2 planken met ongelezen pockets staan en die zullen daar best nog een tijdje blijven - ze eten ten slotte geen brood. Terwijl hubby G in de bieb leesblaadjes verzamelt, dwaal ik langs de kast met Engelstalige boeken. Mijn oog valt op een enorme pil van Jodi Picoult, op het knutselforum had iemand het daar pas nog over. Als we naar huis gaan heeft hubby G blaadjes en ik, ik heb een boek. Doolhof
Ik ben iemand, die graag boeken leest met een happy end of een whodunit, het hoeft allemaal niet te serieus en ernstig te zijn. Als de bieb een hoofdje met een doolhof hersenpan op de rug plakt loop ik meestal verder. Maar ik verman me en neem het boek mee, thuis sla ik het boek open, lees een pagina en ik ben verkocht. Ik lees "House rules" uitgegeven door "Hodder & Stoughton Ltd", dat in het Nederlands vertaald is als "De andere zoon". Als ik na vijf pagina's niet gegrepen ben door een verhaal kan ik het boek over het algemeen beter naar de bieb terugbrengen of over de linker schouder werpen. Het gaat wel redelijk snel terug naar de bieb, maar deze keer omdat ik het niet weg kon leggen.
Asperges
Het verhaal gaat over een eenouder gezin, waar de ene zoon Asperger heeft en de andere niet. En er valt een dode, je denkt het is een whodunit of zo kan je het ook lezen. Het verhaal wordt steeds gezien door de ogen van de verschillende personages. Ieder laat zien hoe hij/zij in het leven staat en wat zijn gevoelens en indrukken zijn. Dit is op een hele goede manier gedaan, ik had amper de neiging om door te bladeren naar een bepaald persoon. Het zat lekker logisch in elkaar.
Op 2/3 van het boek was het mij wel duidelijk wat er ongeveer aan de hand is, maar de schrijfster heeft tot het einde min drie pagina's nodig om zo ver te komen. En dan wordt het einde afgeraffeld - zucht.
Geweldig boek met een inkijkje in het leven van een familie waar een gezinslid het syndroom van Asperger heeft. Alleen jammer van het afraffel einde, een beetje als in een sprookje hoe het verder gaat moet je er zelf maar even bij fantaseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten