Pippi Langkous

Soms heb je dat, gewoon van die dagen dat het allemaal niet zo lekker loopt. Dat je naar beneden kijkt en er achter komt dat er toch nog een beetje Pippi Langkous in je zit.


Groen en oranje
twee verschillende kousen
vol jeugdsentiment

Zielig kipje

Vlak voordat we op vakantie gingen, altijd wat, ging het slechter met een van de kippen. Ze was broeds geweest, daarna in de rui geschoten en nu leek ze niet van haar plek te komen. Kippen zijn geen lieve dieren, als ze bloed ruiken - berg je dan maar. Kipje werd het mikpunt van alle spot, de allerlaagste in de pikorde. Half kaal door de rui en dan door je zusters en kerel op de nek gezeten worden, ik kon het niet aanzien.

Isolatie
We plaatsten kipje in isolatie, hingen er een warme lamp boven en ik surfte over het internet op zoek naar aanwijzingen. Het kon van alles zijn, maar echt iets heel bijzonders was er niet aan te zien, algehele ongesteldheid. We verwachtten niet dat kipje het nog zou doen als we terugkwamen van vakantie. Maar kipje bleek sterk en overleefde.

Suffe trien
Ze heeft nu al drie maanden een hok voor haar alleen en begint al weer aardig in de veren te komen na de rui. Ze vreet als geen ander, maar echt pit zit er niet in. Nu de dagen korter worden en de temperatuur daalt zou het beter zijn als ze samen met de anderen in het grote hok zou wonen. Een beetje egoïsme komt ook om de hoek kijken, zeulen met waterbakken is een heel gedoe. Als het gaat vriezen moet je zorgen dat de kippen dooi water hebben, normaal zijn het twee waterbakken, met kipje apart drie.

Lekker fris
Ik start de voorbereidingen om haar weer terug te verhuizen. Gewapend met deodorant voorzie ik alle kippen 's avonds van dezelfde geur. Ook kipje krijgt een vermomming en we zetten haar tussen de anderen op stok. Als de kippen net op zijn, gaat het wel, want kipje blijft binnen terwijl de horde buiten is. Maar als ze zich buiten vertoont herhaalt het verhaal zich, ze is suffer dan de rest en ik moet rennen om haar te redden. Kipje is weer alleen, #waterbakken = drie en het ruikt heerlijk fris in het kippenhok.
 
 

Moestuin #12

Het grootste nadeel van een moestuin, vind ik dat je soms gedwongen wordt langere tijd meer van hetzelfde te eten. Ook al doe je nog zo je best - soms heb je te veel van dit of te veel van dat. Als je niet alles op de composthoop wilt gooien zijn je opties:  weggeven, leren variëren, conserveren en bewaren.

Moeten
Op dit moment moeten de laatste paprika's op, ik had bedacht om die samen met een savooiekool te stoven. Als ik bij de kolen aankom ligt een rode kool op apegapen, rode kool met paprika's - no way. Maar als hij op de grond blijft liggen rot hij weg, zeg maar nee dan krijg je er twee. De savooiekool is voor in de pan en wat doe ik met die rode kool ? Bewaren.

Hamsteren
Als je wat bewaart heb je nog eens wat, als je altijd maar van alles van straat raapt en bewaart, wat heb je dan ? Antwoord: een grote rotzooi. Mijn ouders waren volleerde hamsteraars, dus er valt genoeg op te ruimen - dwaal ik af ? Nee, ik ben ergens naar op weg. Na de laatste opruimactie met mijn broer, keek ik in mijn tas en vroeg hem - wat is dat ? Ik dacht dat jij daar nog wel iets aan zou hebben was mijn broers antwoord. Een bos touw, en dan nog zo'n bos met allemaal van die friemelkleurtjes. Te lang om in je eentje mee touwtje te springen en van discutabele kwaliteit. Fijn, alsof er al niet genoeg rommel bij ons in de schuur ligt.

Hangen
Hoe bewaar je een rode kool ?  Als je het helemaal goed doet, hang je hem ondersteboven, koel, droog en donker. Deze kool zal ik niet lang bewaren, want ik kwam niet verder dan koel en droog. Opgehangen aan een stuk gekregen touw.

Geen soep zonder brood

Soep is voor mij een hoofdgerecht, maar soep is niets zonder brood. Normaalgesproken maak ik snel brood - Irish soda bread. Mengen, niks niet rijzen, oven voorverwarmen, vormen, bakken, klaar. Maar als je meer tijd hebt en je hebt een pak Italiaanse broodmix voor kruidenbrood. Nou tsjee ja - vooruit dan maar.
 

Soep #1

Soep, ik ging soep maken - hubby G. had nog geroepen vergeet de paprika's niet, de paprika's liggen rimpelig te worden. Paprikasoep ? Ik kon me er helemaal niets bij voorstellen. De moestuin in, wat hebben we nog ? Kool, kool, veel kool en daar staan nog zielige bietjes. De bietjes zien er armetierig uit, bietjessoep met paprika ?

Rode soep
De bietjes wilden dit jaar niet erg, ze wilden niet opkomen, ze wilden niet groeien en ze werden aangevreten. Ik trek een kudde bietjes uit de grond, grote, kleine en half afgeknaagde. Als ik dat zie zucht ik nog maar eens. Ik surf en zoek een recept dat me de goede richting in zal duwen.

Klad
Ik noteer op een kladje wat ik aan ingrediënten in de pan gooi. Stel het is een gouden soepie denk ik. Meestal gaan de kladjes bij het oud papier, maar deze keer kan het resultaat het daglicht verdragen. In een klontje boter bak ik 1 fijngesneden teentje knoflook en drie aan stukken gehakte verlepte paprika's.
Die paprika's mogen natuurlijk ook niet verlept zijn. De bietjes schil ik, geschild zijn ze niet armetierig, geschild zijn ze glimmend als robijnen.
Uiteindelijke recept;
1 teen knoflook
3 paprika's (eventueel verlept)
in een klont boter bakken, hier
550 gram bieten kleingesneden
2 aardappels kleingesneden
4 dl bouillon
8 dl water
1 groen blokje (peterselie)
aan toevoegen en dat langzaam laten koken.

Gepruts
Ik denk op een bepaald moment dit wordt niets, de bieten zijn nog hard, de soep is waterig. Dus ik voeg een paar aardappels toe tegen het waterig zijn en laat het nog wat langer koken. De bieten blijven hard, ik grijp naar de blender en zo creëer ik nog wat extra afwas. Als alles fijngemalen is zet ik de soep weer op de plaat om het nog wat te laten koken. Terwijl ik daar mee bezig ben bedenk ik me dat ik het vlees van de schenkel helemaal vergeten ben. Ieder nadeel heb zijn voordeel, als het vlees al in de pan gezeten had was het nu babyprut geweest. Ik doe het vlees van de schenkel in de pan, maar ik moet zeggen zonder dat vlees was de soep ook lekker geweest. Lekker soepie, lepeltje freche crème erin - net een verboden-in-te-rijden bord !
 

Herfst #12

Een zonsopkomst, die zegt: goedemorgen.


Soms moet je eruit
de camera in de hand
Goedemorgen zon

Moestuin #11

De zoektocht in de vriezer leverde geen bouillon op, appelmoes, stamppot, peren, kroketten, van alles maar geen bouillon. Gelukkig zat er nog wel een schenkel in de vriezer en ging roodjasje maar eens de moestuin in, een boeketje plukken. Een worteltje, een mini stronkje prei, een ui, die geen ui wilde worden en wat blaadjes.

Garni
Het lijkt niet veel, maar als het schoongemaakt in bad gaat samen met een schenkel en dan een paar uurtjes pruttelt, hou je uiteindelijk zes margarinekuipjes bouillon over. Vijf voor in de vriezer en eentje voor mij. Nou moet ik alleen nog even bedenken welke soep ik wil maken. Dat is een kleinigheid moet je maar denken.

Corner to corner #2

Ik had zes bollen Bianca en daarmee zou ik hooguit een driehoek van 1m35 kunnen haken. Omdat ik geen driehoek, maar een deken voor op de bank wilde hebben, moest ik iets verzinnen. Ik kon terug naar de winkel om de gehele voorraad Bianca op te kopen of ik moest een list verzinnen.

Royaal
Ik heb besloten mijn uitdijende voorraad Royal aan te gaan spreken, het heeft weinig zin om steeds maar garen te kopen zonder er iets mee te doen. Dus ik haak nu toeren Bianca als hoofdkleur met steeds een andere kleur Royal erdoor. Een toer kost steeds meer tijd, maar ik kan met het werkstuk op schoot al lekker warm zitten.

Moestuin #10

Dit is toch wel het jaargetijde van opruimen. De laatste paprika's knip ik van de dappere struikjes. Ja, dapper. Paprikaplanten zijn hele geinige struikjes, een stevig boompje maar dan in plant formaat.

Winterstalling
De planten gaan op de composthoop, de touwtjes in de vuilniston en de bamboestokken in de winterstalling. Het afdak heeft een hangplek in de schuur, daar mogen ze met zijn tweeën hangen tot het weer lente is. De palen van het afdak gaan in het houthok, koud maar droog. Wachten op betere tijden.

 

Moestuin #9

Sta je wel eens in de supermarkt voor de schoongemaakte en in plastic verpakte bladgroenten ? Krijg je wel eens winterpostelein in jouw odin groente pakket ? Ik moet de tweede vraag met "ja" beantwoorden en is het te eten, ja best wel. Het schijnt ook gezond te zijn.

Kippenvoer
Ik moet bekennen dat ik vaak genoeg winterpostelein her en der in de border op zag duiken. Maar iets wat je ergens niet zelf gezaaid of geplant hebt geldt als on kruid. Maar het zit boordevol vitamine C, dus ik plukte het altijd en voerde het aan de kippen - yum. Of ik niet wijs ben ? Waarschijnlijk niet. Maar ik ben, misschien wel ten onrechte, een beetje huiverig voor zomaar wat groens uit de tuin plukken om dat dan als hippe salade op te dienen.

Februari
In de winter bekijken wij altijd de zaadcatalogus, wat is op, wat is leuk, wat is een uitdaging. En daar stond het, winterpostelein. Nu het in de moestuin staat, een fleurig groen rijtje met kleine polletjes, is er geen ontsnappen meer aan. Vanavond een hippe salade met winterpostelein.
  

Rond O Mi No

Mijn moeders geheugen is al aardig afgekalfd en ze praat alsof ze een hele jukebox met langspeelplaten ingeslikt heeft. Dus wat doe je, je zet daadwerkelijk een plaat op en/of je speelt een spelletje. Wat speel je voor een spelletje, dat is een beetje zoeken. Met een legpuzzel doet ze fanatiek mee, maar ze kan het te slecht zien om echt een bijdrage te leveren. Ook met kwartetten is het zicht samen met de afwezige beslisvaardigheid een struikelblok. Maar dominoën dat kan ze nog wel en zo dominoën wij heel wat af.

De dood of de Gladiolen

In twee dagen tijd worden de gladiolen uit de grond gehaald. De 2e dag is het zo mistig dat je amper je klompen kunt zien. Maar zolang de satelliet netjes in haar baan blijft draaien heeft de loonwerker daar amper last van. De bollen zijn met behulp van GPS geplant en zo worden ze ook geoogst. Ik vraag me af, zou in de trekker nu de stem van tante Truus zeggen - over 5 meter rechtsaf . . . ?
 

Moestuin #8

Winterwortelen in de herhaling. Deze keer is de kleur interessant, ik hoor tegenwoordig steeds vaker dat je anders gekleurde wortelen kunt kopen bij de supermarkt. Zelf zie ik ze ook al uit de tuin ploppen.

Fok
Als de wortels niet oranje zijn, dan zijn ze vaak wit of geel, in de supermarkt zie je ook feestelijk paars. De oranje kleur van de wortels is net als de platte neus van een Pekineesje. Er is op doorgefokt, eeuw na eeuw na eeuw, worteltjes van oranje. Het is eigenlijk een wonder dat er af en toe nog een andere kleur uit de grond komt.

Hard hoofd

Na een best end knappen is de familie compleet en zijn we op visite. Als mijn moeder me de keel uithangt loop ik even weg en valt ze een van de anderen lastig. Zoals de Engelsen zeggen "there's safety in numbers".

Curiosity killed the cat
Op een bepaald moment beland ik met mijn schoonzus in de kelder. Zij haalt de was uit de automaat en stopt er weer wasgoed in voor een twintig minuten wasje. Ik installeer me op de droger en we praten de tijd weg. Op een bepaald moment komt mijn broer naar beneden, kijken wat we aan het uitspoken zijn. Hmm denk ik, als wij beneden zijn en mijn nichtje zich met haar verjaarscadeaus verschanst heeft op haar kamer, dan wordt boven de spoeling dun en dan kan het niet lang duren voordat . . . daar onze moeder aankomt. Mijn broer verdwijnt heel slim weer naar boven.
De was is klaar, we hangen hem op en gaan met zijn allen naar boven. Ik heb hoge nood, dus ik loop voorop, achter me hoor ik mijn moeder de kelder aanprijzen als een mooie ruimte om te dansen. Vervolgens hoor ik mijn schoonzus schreeuwen en een harde bonk, de hoge nood moet wachten. Ik loop terug en zie mijn moeder languit op haar rug op de grond liggen en ik weet precies wat er gebeurd is. Ma heeft net als vroeger willen walsen en een zwier gemaakt en is vervolgens ter aarde gestort. Ze is ten slotte geen zeventien meer. 

Nuchter
Ik probeerde haar nog op te vangen zegt mijn schoonzus tegen me, maar daarvoor had ze te ver weg gestaan. Ma is plotsklaps weer "normaal", ik heb een bult op mijn hoofd voel maar. Ik hou haar hoofd iets van de grond, ga G. maar halen zeg ik tegen mijn schoonzus. Ik denk maar zo, heeft hij die EHBO cursus ten minste niet voor niets gedaan. Heel voorzichtig laten we haar eerst zitten en vervolgens opstaan, daarna dirigeren we haar naar boven en naar de bank. Ze krijgt een met een handdoek omwikkelde zak diepvriesgroente tegen de zwelling. Als ze haar hoofd achterover leunt blijft dat precies goed zitten. Mijn nichtje installeert zich naast oma, terwijl de mannen en ik het laatste licht benutten voor een blokje om.

Korte termijn geheugen
De volgende dag springt hubby G. op de fiets en de rest van de wakkeren maken een ochtendwandeling naar het dorp en terug. Nadat we terug zijn dekken we de tafel voor een vroege middagboterham. Moeders is flink op dreef en ik besluit haar te onderbreken met een vraag. Hoe is het met die bult op je hoofd ? Ze kijkt me vragend aan. Doet het nog zeer ? Heb ik een bult op mijn hoofd ? Ze voelt eens. Ik heb een bult op mijn hoofd ! Hoe zou ik daar nu aangekomen zijn ?
 

Corner to corner #1

In de planning zit een uitgestelde verjaardag, ik heb mijn moeder opgehaald zodat we de dag erna naar haar kleinkind kunnen - kijken of er taart is ! Wij blijven een weekend, moeders een hele week of korter als ze zich erg misdraagt. Het is avond en we zitten op de bank, om haar repeterende vragen wat in te dammen heb ik een dvd van Abba opgezet.

Haakwerk
Zelf pak ik mijn haakwerk erbij en begin er driftig blokjes aan toe te voegen. Ik haak en mijn moeder reageert als volgt. Ik vind het leuk dat jij haakt, vroeger haakte ik ook. En ik breide en borduurde, korte stilte, volgens mij haakte mijn moeder niet. Mijn moeder breide sportkousen, die heb ik ook wel gemaakt. En dat dan 100 keer. Ze kijkt met een half oog naar Abba, haar radertjes draaien. Ze kijkt naar mijn haakwerk en ze voelt er eens aan. Is dat wol ? Nee, acryl. O, ik heb geen idee meer wat een bol wol tegenwoordig kost, ik heb al zo lang geen wol meer gekocht. Ik leg haar uit wat wol en acryl kost, als ik praat praat zij niet. Haar hersenen maken een sprong een zijweg in. Ik heb thuis een das, zo'n speciale, heb ik jou die laten zien ? Nee, maar ik weet welke je bedoelt, oma maakte die altijd. Nou, dat weet ik niet is haar reactie, ik maakte die. Mijn grijze massa denkt iets à la "dat lijkt me sterk". Haar blik dwaalt wederom af richting Abba, maar blijkbaar kan het niet boeien. Voor wie maak je dat ? Dat weet ik nog niet precies is mijn reactie. Uiteindelijk komt de vraag waar ik al op zat te wachten, wat moet het worden ? Mijn dwarse zelf geeft antwoord - "groot".
 

Wiskunde

Als we voor een van de nichtjes een verjaarscadeau gaan kopen plan ik de Wibra in de winkelroute. Heel breiend en hakend Nederland is enthousiast over het Fenna garen dat ze verkopen en ik hoop dat ze het nu eens zullen hebben. Ik heb nog nooit Fenna in levende lijve in de winkel gezien, ook deze keer niet. Om de teleurstelling wat te verzachten koop ik zes bollen Bianca, rood gemêleerd.

Heb
Als we thuis zijn vraagt hubby G. of ik het aangeschaft heb voor de heb, au. Ik besluit acuut om er "iets" mee te maken, zes bollen heb ik. Wat zal ik eens maken, ik denk aan een trui, ik denk aan de gebreide deken die boven ligt en niet naar mijn zin is, ik denk. Ik ga achter de computer zitten en ik surf rond, zou ik een deken kunnen haken ? En hoe dan, ik zoek plaatjes van gehaakte dekens, de een nog mooier dan de andere. Als je een deken haakt, hoeveel steken moet je dan opzetten ? En duren die toeren dan niet eindeloos ? Mij lijkt dat een enorm gedoe, tot ik op het corner-to-corner principe stuit. Ik zie op het hobby hobby knutsel forum ook wel werkstukken, die zo gemaakt zijn. Mijn besluit is genomen, een corner-to-corner gehaakte deken voor op de bank.

Grootte
Ik bekijk een youtube filmpje en het principe lijkt me duidelijk, ik begin voortvarend. Dan slaat de twijfel toe, hoe groot wordt zo'n deken met zes bollen garen ? Ik weeg hoeveel garen ik gebruikt heb en ik tel hoeveel blokjes ik daarmee gehaakt heb. Met zes bollen kan ik 3.672 blokjes haken, maar hoe groot wordt die deken dan ? Iedere toer is steeds 1 blokje langer, ik bedenk me dat er vast wel een knappe kop een formule daarvoor bedacht heeft. En inderdaad hoor, (n*(n+1)) gedeeld door twee is de formule voor vragen zoals;
als je alle getallen van 1 tot 100 bij elkaar zou optellen wat is dan de uitkomst ?
Hoeveel blokjes krijg je naast elkaar als het totaal niet meer dan 3.672 mag zijn, het antwoord is
n = vijfentachtig. Ik meet en reken en kom tot de conclusie dat ik met zes bollen een gelijkbenige driehoek van 1 meter 35 lang krijg, mijn wiskundeleraren kunnen alsnog trots op me zijn.
 

Energie

De kat loopt om me heen te draaien en als ik het raam voor hem open wil doen, zie ik een zonnende vlinder buiten op de vensterbank zitten. Ok, dan maar door de achterdeur naar buiten, ik ga gelijk mee met de camera.
Zodra ik aan kom lopen gaat de vlinder op de vleugels en gaat hij ervandoor. Ik heb een donkerbruin vermoeden waar hij heen is en sluip heel voorzichtig richting de keukenhof. In de keukenhof liggen appels voor de vogels. Wat resteert van de appels ligt daar te vergaan, de vlinder landt.
Ik sluip heel voorzichtig dichterbij en zie hoe hij zich te goed doet aan het overrijpe fruit. Zonnen en nog wat extra energie naar binnen slurpen voordat deze Atalanta naar het zuiden vliegt.

Ponskaart 3P

In een vlaag van breiwoede heb ik een paar breimachines aangeschaft, ze staan nog net niet weg te stoffen, maar ik zou er meer mee moeten oefenen. Dus ik dacht twee vliegen in 1 klap te slaan en bood mijn vriendin aan iets wolligs voor haar (hun) katten te maken. Ze breit en haakt en doet, maar is allergisch voor wol. Ik kwam helaas van een koude kermis thuis, ze wilde wel een of meer lapjes hebben voor op de stoelen tegen de kattenharen, maar die hoefden niet van wol te zijn.

Uitdaging
In een rechthoekige lap lijkt weinig uitdaging te zitten, zoveel steken opzetten en dan rangs rangs rangs de slede over de machine heen en weer bewegen. Dus ik verzon een list en viste een van de ponskaarten uit de stapel en maakte een proeflapje. Toen hubby G. het proeflapje zag riep hij meteen, dat is leuk voor een trui. Ik was hogelijk verbaasd, maar inderdaad het patroon zou als rand langs een boord niet misstaan. 

Nadat ik het proeflapje gewassen en bemeten had begon ik aan het serieuze werk. Ik gebruikte twee kleuren garen en een slip stitch, als je op deze manier breit moet je het garen iedere twee toeren wisselen. Ik had een vaag gevoel dat het niet goed ging, maar zolang het project op de machine zit kijk je tegen de achterkant aan. Toen ik het van de machine haalde zat er geen duidelijk patroon in, in ieder geval niet het patroon dat ik wel op het proeflapje had.

Volgorde
Het staat nergens duidelijk, maar zelf denk ik dat ik de eerste keer te vroeg de andere kleur garen in de machine heb gedaan en dat ik daarom niet het juiste patroon kreeg. Eerst de naalden in positie brengen, dan twee toeren breien met de kleur waar je mee opgezet hebt en daarna pas beginnen met het afwisselen van de twee kleuren. En nu heb ik een lapje formaat placemat met een aardig patroon erin. Punt is alleen, het ziet er zielig uit, want het krult en daarom probeer ik net als Tom Poes een list te verzinnen. Maar misschien is dat wel onzin - het zal Tom Poes worst zijn of het stukje breiwerk onder zijn kont krult of niet.
 

Kringloop #2

In onze kringloopwinkel lijkt een wervelwind huisgehouden te hebben. Extra kastruimte erbij en alles wat her-gegroepeerd oftewel, ik kan niets vinden. Alle breinaalden lijken met de muziek mee, geen leuke popjes, geen interessante boeken en geen leuke puzzels. Uiteindelijk vind ik een haaknaald en dat moet hem dan maar worden.

Apart
Er is iets aan de naald dat me stoort, maar ik kom er thuis pas achter wat het is. Het is een misbaksel, de haak staat niet recht boven het platte deel in de greep. Ik pak er een bol wol bij en zet een paar steken op, gelukkig - hij doet 't wel.

Herfst #11

Ik denk toch dat die Hollandse luchten bij de herfst horen, maar misschien denk ik wel fout.


Kussens in de lucht
door de avondzon gekleurd
als een suikerspin

Moestuin #7

Nee, nog een groente foto ? Ja, drie keer is scheepsrecht. Gelukkig zijn we al daadwerkelijk in november aangeland.

Prei
Lekker. Dit jaar zijn de zaadjes netjes uitgegroeid tot volwaardige dikke stronken. In andere jaren moet ik weleens naar het tuincentrum om planten te halen. Dat voelt als een nederlaag, want prei kiemt veel makkelijker dan uien.

Hoop
We verplanten de plantjes als ze het formaat potlood hebben. We maken een gat met een bezemsteel en daar laten we ze dan inzakken, liefst met regen op komst. En dan maar wachten en hopen dat die potloodjes zo dik als een bezemsteel worden.
 

Moestuin #6

Ik loop achter, zei ik dat al ?

Dik
De gewone wortels zijn op, maar er is nog 1 pastinaak en er zijn winterwortels. Er hoeft niet tot de winter gewacht te worden, de wortels zijn al goed. Ze zijn enorm dik, met 5 wortels heb je de bak al vol. Maar ook de wortels zijn niet à la supermarkt, ze zijn veel dikker dan hun supermarkt broers en grillig gevormd. Ze zijn ook minder zoet, maar ik vind dat nou niet echt een probleem.

Concurrentie
Wat wel jammer is dat de ritnaalden onze wortels ook lekker vinden. Dus je moet wel het een en ander wegsnijden en weggooien. Dat zou zo erg nog niet zijn, maar onze kippen halen er hun neus voor op.
 

Moestuin #5

De moestuin postings lopen enorm achter, het is vreselijk - not ?

Oktober
Ik beken, dit zijn de eerste spruiten en die aten we eind oktober al. Lekker, maar bewerkelijk. Spruitjes schoonmaken is een heel werk, kontje eraf snijden, buitenste blaadjes eraf pellen, kontje inkruisen en allerlei beestjes verwijderen. Als ik beestjes dakloos maak verlang ik wel eens naar supermarkt groente waar je amper een bladluis op vindt.

Bonbons
Vroeger lustte ik alleen spruiten als ze schuil gingen onder een dikke laag appelmoes. Op een zekere dag noemde ik ze stront bonbons, mijn vader moest daar hard om lachen en hij nam het woord op in zijn vocabulaire. Dat is zo'n glimlach herinnering, ik durf te wedden dat mijn moeder het vreselijk vond.
 

Buiten

In november de was buiten drogen - ga weg.

Maar toch was het zo, de zon scheen, het wapperde allerakeligst en 's middags was de was droog.

was buiten drogen
kan van maart tot oktober
nu tot november

Herstart

Nadat ik al die Christel Krukkert haaksels af had, lag er nog 1 half afgehaakte knuffel op me te wachten. Het is de knuffel waar het allemaal mee begon, toen ik dit patroon zag wilde ik weer haken.

Maart
Ik begon vol goede moed en had uitgerekend dat ik hem makkelijk voor december af zou kunnen hebben. Het lijf ging als een tierelier vooruit en soms ook weer wat achteruit, achteruit was minder leuk. Toen ik het lijf af had, had ik een mooie kronkelslang, de noppen waren een beetje kleiner dan verwacht. Aha, dat moesten stokjes en geen halve stokjes zijn en zo leer je iedere keer weer iets - beter lezen. Daarna leek nog 4 pootjes haken een kleinigheid, maar iedere keer dat ik begon liep ik vast en zo sodemieterde ik het in een doos om het tot rust te laten komen.

Flappers
Na twee andere knuffels had ik iets meer vertrouwen in de goede afloop en heb ik een weekend lang als een gek(ko) zitten haken. Dan heb je vier losse flappers, voor iedere flapper haak je een 2e en dan de hoogte in zodat het een echt pootje wordt. Daarna is het een hele kunst om die twee flappers dicht te naaien. Ieniemienie beetje vulling in iedere teen en een beetje in de voet zelf. Het patroon zegt knip de draad na veertig centimeter af, dan heb je genoeg om de voetjes dicht en de pootjes vast te naaien. Voor het vastnaaien van de pootjes ging dat wel, maar voor de voetjes had ik daar niet voldoende aan.

Ziel
Nou daar was de gekko dan, lijf af, pootjes af, pootjes gemonteerd en toen zag hij er nog steeds een beetje zielloos uit. Het knopenblikje omgekeerd en twee kleine houten exemplaren gevonden, borduurzijde in de naald en zo werd de gekko - guitig.
 

ISBN 9789002256271

Toen ik pas drie turven hoog was las ik alles wat los en vast zat, nou ja de Donald Duck, de Bobo, de Tina, de Eppo en de Robbedoes. Zolang ik ze maar niet kreukte vond mijn moeder het goed en zo las ik ook albums van Asterix & Obelix, Guust Flater, Suske & Wiske en Storm met Roodhaar. Dat lezen is nooit meer overgegaan.

Puberen
Op bezoek bij een strip liefhebber, kwam de volwassen versie van Suske en Wiske ter sprake. Wiske heeft nu tietjes, Schanulleke is aftands en Suske is lekker uit de kluiten gewassen, de andere personages zijn niet veel veranderd. Ik kreeg deel drie mee en via de post kreeg ik later de andere twee delen. Het smaakte naar meer, dus toen eind oktober deel vier uitkwam heb ik die meteen besteld.

2047
Eerder hadden S&W in 1 album 1 avontuur met kop en staart, maar nu gaat het al vier delen over hetzelfde. In ieder album is een ander persoon de centrale figuur en gaat het verhaal verder, maar ook terug. Ik ben ondertussen helemaal de weg kwijt, het is 2047 en ook niet, de wereld ligt in puin en ook niet, we zijn op Amoras en ook niet. De teletijdmachine is ontploft, de kwaden, S&W en Lambik zijn in 2047, Tante S., Barabas en Jerom zijn nog in het heden, wat het heden ook mag zijn. In deel vier zijn we eigenlijk niet veel verder gekomen.
De tekeningen zijn geweldig, de kleuren, de actie en de bloedspetters spuiten van de pagina's. Maar het verhaal houdt zich nog schuil, je tast volledig in het duister, na vier delen vind ik dat irritant worden. Als alle andere S&W personages nog een album krijgen kan het nog wel even duren voordat we bij de ontknoping zijn.

Verkrijgbaarheid
De albums zijn nog allemaal verkrijgbaar, ook de oude S&W Amoras albums trouwens. De nieuwe albums kosten € 6,99, de oudjes 5,99. Mijn plaatselijke boekhandel rekent geen verzendkosten ! Dus als je plaatselijke boekhandel je lief is, bestel je het daar of in hun webwinkel.
 

Herfst #10

Mispels, ze hangen weer bruin en nog hard aan de struik. Ik vraag me elk jaar weer af wat ik er mee moet, je hebt mensen die er lyrisch over zijn. En momenteel schijnt gefermenteerd voedsel een hit in dure restaurants te zijn, ze kunnen de mispels zo op de menukaart zetten. Zolang een mispel hard is, kun je er niets mee, zodra ze zacht worden zijn ze eetbaar. Een zachte mispel smaakt viezer dan een melige peer.

Plukken
Vorig jaar was ik te laat met plukken en lagen de mispels onder de struik, de knagers en vogels weten er raad mee. Als je ze wilt plukken moet je dat doen als ze nog hard zijn, een vrucht met een gebruiksaanwijzing. Een historische vrucht, de mispelbloemen sieren menig wapen, maar er is geen simpel recept voor. Nergens staat, als je ze zo klaarmaakt dan zijn ze simpelweg verrukelijk. En dan bedoel ik een simpel recept, want het enige recept dat je vaak vindt is gelei van mispels. En gelei maken is niet simpel, gelei maken is koken, in een neteldoek scheppen, het sap opvangen, weer koken en dan inmaken. En toch pluk ik ze en bewaar ik ze tot ze zacht worden. Waarom ? Om de chickies bij te voeren, die vinden zachte mispels lek-kùr.

Herfst #9

Dit is eigenlijk een foto voor een raadsel, welke plant is dit of van welke kamerplant is deze plant familie ?
Al jaren heb ik de tuinkalender van Romke van de Kaa en Paul Geerts, iedere dag een nieuw blaadje met de datum en op de achterkant een stuk tekst. Dit kan van alles zijn, een recept, een tuin die je kan bezoeken, het levensverhaal van een persoon, een beschrijving van een plantenras, noem maar op.

Bijzonder
Als een beschrijving van een plant, struik of boom me aanspreekt bewaar ik die. Deze plant komt van zo'n blaadje en staat in wat bij ons de Keukenhof heet. Inderdaad, dat stuk tuin dat je ziet als je aan het aanrecht staat. Er staan nog knalroze geraniums, maar verder is het een dooie boel. Deze struik is de uitzondering, het blad is glimmend groen en na een paar jaar bleek hij ook te kunnen bloeien. Allemaal kleine bolletjes, een soort atomium in plantvorm. Nee geen klimop, een Fatsia.
  

Herfst #8

 
Ik moest vlot worden, want anders hoefde het niet meer. Toen ik deze foto maakte was de boom al half kaal gevreten, uitzonderlijk. Het is raar, we hebben een hele mooie nazomer gehad, maar de hulst wordt nu al kaalgevreten. Ik heb nog geen kramsvogel gezien en als ze nog wel komen is de hulst al helemaal kaalgevreten.

Mooi weer maar merels
pikken gulzig jouw bessen
alles op voor kerst

Conan

Conan ? Uhms ja, wij keken naar Conan en dan niet de Arnie S. versie, maar de nieuwe. Zal ik er nog iets over zeggen ?
Het is bloederig, er zitten hele mooie scènes in, het bloot is verdoezeld, het bloed vliegt je om de oren kortom het is vermaak.
De scène met Conan als puber is supermooi - de rest van de film haalt dat niveau niet.
En dan heb je een mooi punt voor een open einde en dan vergeten ze "cut" te roepen.

ISBN 9789057596667

Tosca Niterink, voor velen beter bekend als Thea uit "Theo en Thea" heeft een nieuw boek uit, gebundelde verhalen over haar demente moeder. Dementie, het lijkt wel "trending topic" te zijn, zodra je met dementie in aanraking komt zie je het overal om je heen. Iedere week zie ik wel een artikel in de krant of een uitzending op tv.

Nobiep
Ik vraag me af wil ik dat lezen, ja ik ben toch wel nieuwsgierig. Maar het duurt altijd even voordat zo'n vers boek in de bibliotheek voorhanden is en toen het eenmaal voorhanden was maakten ze er een toptitel van. Een toptitel betekent niet dat het boek top is, het betekent alleen dat je voor het lenen anderhalve euro extra mag betalen. Dat vind ik een domme uitvinding en ik werk daar niet aan mee, dus ik schaf weer eens een boek aan. Goed voor Tosca zullen we maar denken.

Rukken
Ik lees het boek in twee rukken uit, in 1 keer had ook wel gekund als het huishouden zich helemaal alleen zou kunnen redden. Het is herkenbaar, heel herkenbaar, bij vlagen werd ik echt woedend - junior van Rijn mag dit boek ook wel op zijn verplichte leeslijst zetten. Het is hilarisch, ontroerend en mijn voorland.

Luchtig
Tosca vangt in haar verhalen de komische momenten, de zorg heden ten dage, de onmacht en de absurdistische dingen die je overkomen als je met dementerenden omgaat. Dat je tussen zes oude vrouwtjes altijd een haaibaai vinden zal, die onder de haaibaai gewoon ook heel eenzaam is.
Omdat het eerder in het NRC verschenen verhalen zijn mis je wel de wie-is-wie inleiding, of laat ik het maar zo zeggen wie is Annie ? Wat ik enorm graag had willen lezen zijn de avonturen die voorafgingen aan de opname van haar moeder. Maar dat zijn eerder de avonturen van Tosca's zus als je in de proloog tussen de regels door leest. Nu maar hopen dat zij net zo leuk kan schrijven als Tosca.

Verkrijgbaarheid
Het boek is nog steeds verkrijgbaar, dat heb ik net even gecontroleerd in de webwinkel van mijn plaatselijke boekhandel en het kost € 16,50. Mijn plaatselijke boekhandel rekent geen verzendkosten ! Dus als je plaatselijke boekhandel je lief is, bestel je het daar of in hun webwinkel.
 

Flying Dragon Leaping Tiger

Het stapeltje nog te kijken dvd's was geslonken tot twee en dus ging deze oosterse film in de dvd speler. Het is heerlijk vermaak er valt van alles te zien, er wordt gevochten, mensen zweven door de lucht, de kostuums zijn adembenemend - maar ik kan het verhaal niet volgen.

Lost in translation
Dat ik het verhaal niet kon volgen komt denk ik door de oosterse namen, ik snapte op een bepaald moment niet meer wie wie was en ook niet waarom. Het is mij duidelijk, er is geen cultuurverschil er is een cultuurkloof. Daar zaten we op de bank, volgens mij is die die - oh ik dacht dat die die was. Hubby G. riep dan is dat vast haar zoon, ik riep hoe kan dat nou ? Een soort "wie van de drie" op je eigen bank met nootjes erbij.

Sprookje
Normaal gesproken lopen sprookjes goed af of in Hollywood komt de slechterik op tijd tot berouw en leeft iedereen nog lang en gelukkig. Maar nee, de slechterik is een oetlul met een rood waas voor zijn ogen. En ook de zieke grande dame gaat dood, alhoewel dat nog prima in de verhaallijn past. En dan zo'n einde - zitten ze daar, uitkijkend over een enorme vallei, en de jongedame gooit haar uitsmijter eruit. En ja, die snapte ik ook niet, is het nou wel of niet een happy-end ?
 

Evie

Toen ik eenmaal begonnen was met mijn eerste haakproject was er eigenlijk geen houden meer aan. Ik begon heel vrolijk en het ging beter dan verwacht, toen ik het bijna af had zag ik pas de voor mij befaamde fouten. Ik schijn altijd ergens in een patroon haaksteek #1 te verwisselen met haaksteek #2. Het eerste haakproject strandde toen het moeilijk werd en belandde in de mand met UFO's.

Cristel
Het eerste project lag dus weg te kwijnen, maar het haakvirus had zijn klauwen in me geslagen. Dus ik haakte inclusief de befaamde fout een krokodil voor mijn schoonzus. En daarna moest er nog iets gehaakt worden voor mijn nichtje, ik koos voor Evie de eekhoorn. Het boek "Kleine knuffels haken" van Cristel Krukkert ging mee op vakantie en daar zat ik voor de tent te haken. Zo haakte ik bijna alle onderdelen in een kleine week. Thuisgekomen zag ik dat ik een probleem had; a) het patroon van de staart is toch een beetje apart, de staart gaat niet recht achteruit maar maakt een bochtje - frons. b) de staart werd met het meegehaakte fluffy garen enorm groot

Staartgek
Uiteindelijk heb ik de staart drie keer uitgehaald, daarna heb ik hem opnieuw gehaakt terwijl ik bij het haken alleen door de achterste lussen stak. Hij was nog steeds een beetje gek krom, maar niet meer zo groot als Godzilla. Daarna heb ik fluffy door alle voorste lussen gehaakt zodat de staart harig werd. Toen de eekhoorn in elkaar zat was de staart zo zwaar dat hij gewoon recht naar achteren lag. Ik heb de staart toen maar aan Evie's rug en kop vastgeknoopt en nu ziet het er prima uit.

Nuts
Er ontbrak nog 1 ding, de eekhoorn van Cristel Krukkert heeft zijn wintervoorraad bij zich in de vorm van een mega eikel. Het type eikel dat uit een boom valt, niet het tweebenige soort. Ik heb de eikel gehaakt, maar in plaats van deze tussen de voorpoten vast te naaien heb ik Evie voorzien van een draagnet. Als ze ooit een walnoot vindt, dan kan ze die eikel gewoon inruilen.
 

Uitgestelde vakantiepret

De schoonfamilie was dit jaar naar Italië en zo kregen we twee Italiaanse pakken broodmix. De ene voor een pizzadeeg en de andere voor een kruidenbrood. Als ik erg mijn best doe kan ik tellen in het Italiaans en zeggen dat ik uit Nederland kom, veel verder reikt mijn Italiaans niet.

Mix
Maar dit moet toch lukken, zo'n mix uit Italië verschilt qua aanwijzingen niet veel van een mix uit ons kikkerland. En daarnaast, we zijn eigenwijs. Even kijken, een zak met meel in een bepaalde verhouding en er zit zout in. Apart is er een zakje met gist bij. Ik trek mijn standaard pizzadeeg beschrijving uit de kast en zoek een rekenmachine. Ik pak de bak van de broodbakmachine en grijp een fles olijfolie, ik meng 30 gram olijfolie, 1 losgeklopt ei, 176 gram lauwwarm water met de mix en de bijgevoegde gist. Ik laat de broodbakmachine kneden, na een kwartiertje kijk ik even of het goed gaat en duw ik alles wat langs de rand zit naar beneden zodat het 1 bol wordt.
Als de machine klaar is met kneden laat ik het deeg een uur rijzen. Daarna druk ik voorzichtig de lucht eruit en maak ik er weer een bol van, deze mag een kwartiertje rusten. Van die bol maak ik een bodem, die ik beleg - deze keer zelfgemaakte tomatenprut, ui, paprika, cervelaat, ananas, champignons, mozzarella en kruiden uit een potje. Beetje olijfolie eroverheen druppelen en dan zo de op 200°C voorverwarmde oven in.

Foto
Na een halfuurtje heb je dan een heerlijke naar eigen inzichten belegde pizza. Ik moet zeggen, de pizzabodem was prima gelukt. We maken foto's, die via whattsapp naar mijn schoonzus vliegen. Kijk, wij hebben pizza.

Herfst #7

Mwah ik weet niet, is dit eigenlijk wel een typische herfst foto ? Maar kijk dan toch, dit is voer voor Hollandse meesters, die lucht - wie bedenkt zoiets ?

Zon
Ik trek 's ochtends de luxaflex op en grijp meteen naar de camera. Ik gooi het raam open en fop de camera, ik wil een nachtfoto, terwijl het toch overduidelijk ochtend is. 
Bovenin nog donker grijze plokken, de zon nog achter de horizon. Verderop of lager een oranje grijze band helemaal van links naar rechts, waar oranje slierten uit lekken. Tegen een achtergrond van lichtblauw.
Het is alsof de dag wakker wordt en de ogen uitwrijft na een lange nacht.

Herfst #6

De camera en ik begrijpen elkaar nog steeds niet, maar we oefenen. In de herfst zijn er genoeg dingen te zien en zal ik nog een beetje oefenen voor het Sinterklaasrijm ?

De druppel vangt licht
Jouw kleur wordt gereflecteerd
Het roze van een roos

de Pest

Ik heb alles klaarstaan om naar mijn moeder te gaan, een tas met daarin een broodtrommel, een waterfles, een schrijfblok, plastic zakken en frutsels. Een rugzak met daarin portemonnee, telefoon, autopapieren en wat je verder normaalgesproken in een damestasje vindt minus de lipstick. Oftewel mijn bagage is er helemaal klaar voor, het punt alleen is dat ik dat niet ben. Ik heb de pest in mijn lijf, ik heb tegenzin, ik zit nog overvol met negatieve emoties, die maar moeizaam het koppie willen verlaten.

Chickies
Terwijl ik de kippen voer denk ik - zal ik wel, zal ik niet gaan en dat dan 100.000 keer. Ik denk, ik moet nog zoveel andere dingen, alles loopt in het honderd hier, alles loopt in de soep. En dat terwijl mijn moeder gewoon geheel zonder zorgen door het leven huppelt en op zoek gaat naar een nieuwe sloot om in te lopen. En ik neem een besluit, ik ga de boel niet de boel laten, nee ik blijf thuis en ga eens fijn de ramen zemen.

Natuur
De natuur heeft ramen, vensterbanken en de suskasten overgenomen. Op de ramen zit stof, stuifmeel en ander ondefinieerbaar viezigs. De spinnen zitten in alle hoeken en krochten, en hier en daar een wants, sprinkhaan en een kudde veelstippel lieveheersbeestjes. Ze krijgen allemaal een huuropzegging en ik verplaats ze zoveel mogelijk naar struikjes. Een beeld uit mijn jeugd dringt zich op, dat mijn moeder bij het ramen lappen altijd eerst met een emmertje kokend water rondging zodat het ongedierte echt niet meer terug zou komen. Ik huiver, ik dring het beeld naar de achtergrond, ik denk "generatiekloof". De vogeltjes zingen en ik spons, poets, trek met het trekkertje en probeer niet te veel na te denken. Op een van de suskasten zit een hardnekkige bewoner, tsja pop je moet toch verhuizen. Door het sponzen komt hij los, ik stel hem veilig, als ik de pop vastpak om hem te verplaatsen beweegt hij opeens, ik schrik me rot en laat hem vallen. Als hij volgend jaar uit de winterslaap wakker wordt en zijn vleugels strekt zal hij zich afvragen waar hij die hoofdpijn aan te danken heeft.
 

Moestuin #4

Toen de savooien- en rodekool onder het gaas vandaan kwamen zag ik tot mijn vreugde dat er een paar hele mooie rodekolen tussen stonden. Kool verbouwen in een moestuin is gezeur. Opa vertelt altijd dat de verbouw vroeger gepaard ging met gif, gif in het plantgat en later gif over de kool. Wij modderen altijd maar wat aan, een gaasconstructie erover om zoveel mogelijk de vlinders eruit te houden en verder duimen maar.

Wachten
Die kolen kunnen best nog even staan, maar wachten heeft ook nadelen. Straks wacht je en blijken je kolen van binnen rot en blijf je met lege handen achter. Nee, daar tuin ik niet in en ik oogst een hele mooie. Hij gaat de pan in samen met wat zoete appels, wat wil een mens nog meer ? 

Herfst #5

De meest nutteloze appelboom in onze tuin, die vooral wordt gewaardeerd door mijn schoonmoeder en schoonzus. Mijn schoonmoeder verwerkt ze in kerststukjes en waardeert de appeltjes omdat ze zorgen voor een mooi rood accent. En mijn schoonzus houdt van alles dat zuur is, lekkùr is haar conclusie nadat ze een mini appeltje opgeknabbeld heeft.

Sier
Deze appelbomen worden meestal als sierboom geplant, maar de vruchten zijn gewoon eetbaar. Als straks het blad valt blijft er een kaal skelet met rode appeltjes over. De merels vinden de appels pas interessant als er verder weinig eetbaars meer in de tuin te vinden is.

Klaver liefde

Ik ben een nieuwsgierig persoon, dat is gewoon zo. Op de hobbyhobby knutselclub gaat het vaak over welk soort haak- of breinaalden gebruik jij ? Nou heb ik zelf geen bijzondere haak- of breinaalden, ja wel blauwe of gele, maar niet echt bijzondere. Zodra ik iets nodig heb, wat ik nog niet heb dan koop ik dat en soms val ik in de kringloopwinkel voor een set breinaalden.

Haatsmurf
Ooit in een ver verleden heb ik leren haken en breien, de eerste aanzet door mijn moeder ondersteund door materiaal. Het uiteindelijke leren heb ik zelf gedaan, want daar had mijn moeder of de tijd of het geduld niet voor. De waarheid ligt vaak in het midden. Haken bleef moeilijk ik snap hoe het moet, maar altijd weer kramp kramp kramp.
Als je je ogen opent en ziet wat er met haken mogelijk is, wat moet je dan ? Je haathaken houding overboord zetten ? Dat heb ik dus gedaan, met wat vallen en opstaan heb ik 80% van een gekko gehaakt zonder al te veel gedoe - toen kwamen de pootjes in beeld en zakte de moed me in de schoenen. Ja, ik geef het toe, de gekko ligt nog steeds in de werkdoos.

Klaver
Na de gekko is er een krokodil, gevolgd door een eekhoorn met bijbehorende eikel van de haaknaald gesprongen. Omdat mijn nichtje graag wil leren haken en binnenkort jarig is, kocht ik een op de knutselclub favoriete haaknaald. Ik bestelde er meteen drie, twee voor mij en een voor de haakster in de dop. Ik haakte er uiteindelijk de staart van de eekhoorn mee, ik merkte niet echt een verschil met mijn huis tuin en keuken haaknaald en was teleurgesteld. Omdat de staart van de eekhoorn fluffy moest worden haakte ik er met een ander garen en een haaknaald kleiner (2,5) fluffy garen overheen. En toen voelde ik het vertrouwde gevoel weer opkomen, kramp ! Toen zag ik het licht, het boeit niet welke maat zo'n Clover amour haaknaald heeft, het handvat is altijd gelijk, terwijl dit bij traditionele haaknaalden kleiner wordt als de maat ook kleiner wordt. Tsja, ik had natuurlijk geen haaknaald maat 2,5 gekocht.
 

Herfst #4

Onze walnotenboom is misschien wel de mooiste boom in onze tuin, we hebben eiken, opgeschoten berken, knoestige fruitbomen. Nou ja, laat ik het dan zo zeggen, de walnotenboom is mijn favoriet.

Aangewaaid
Onze boom is een zaailing, dus het is niet een speciaal voor Nederland gekweekt ras. Een zaailing is altijd een beetje een gok, komen er noten aan en als er noten aan komen hoe zijn ze dan. En voordat je dat weet moet je eerst jaren wachten, de eerste keer zaten er denk ik maar drie noten aan.

Karakter
Een notenboom krijgt pas laat in het jaar blad, alle fruitbomen staan dik in de bloesem en de notenboom twijfelt nog. Maar uiteindelijk komt er dan van dat mooie roodgroene blad uit. De bloei, kleine groene propjes en enorme snottebellen met stuifmeel. Heerlijke schaduw als het in de zomer zinderend heet is. En langzaam maar zeker zie je de bolsters groter worden tot ze strakgespannen staan. Als de bolsters open knappen hoop ik altijd op een storm zonder regen, maar dat viel dit jaar tegen, weinig wind en wel een paar fikse regenbuien. Regen doet hetzelfde als wind, het geselt de noten uit de boom, jammer is dat de noten dan ook zeiknat zijn. In de herfst verliest de boom langzaam maar zeker blad, maar elf jaar geleden sneeuwde het in oktober toen was het binnen 1 dag bekeken. En dan begint weer het lange wachten tot in mei het frisse blad weer tevoorschijn komt.

Parade
Ik droog de noten binnenshuis in de gang bij de trap, op uitgespreide krantjes. Iedere dag noten rapen, de drogende noten al rond rollend iets opschuiven en na een week of twee gooi ik iedere dag de droogste noten in papieren tasjes. Zo raakt de gang langzamerhand weer leeg. Als ik nu bij de supermarkt ben kijk ik of ze mooie fruitdozen hebben, want walnoten zijn een heleboel dingen, maar goed stapelbaar hoort daar niet bij.
 

Zuinige knieperd

Toen ik nog jong en onvolwassen aan het oefenen was hoe je in een relatie leeft, woonde ik in een nietszeggende nieuwbouwwijk. Een grote vlakte met zandverstuivingen met her en der plukjes nieuwe woningen en doorkruist met bouwwegen van klinkers. Op een goede dag werd er aan de deur gebeld, in de veronderstelling dat het de collecterende glazenwasser was, duwde ik de man tien piek in zijn handen. Ik zie hem nog verbaasd kijken, hij zag er de humor wel van in, nee hij verkocht luchtfoto's van onze huisjes op de zandvlakte. Foto's van nieuwe huizen, nieuwe schuttinkjes en pas aangelegde tuintjes of hopeloze postzegels vol met onkruid. Voor vijfentwintig gulden werd ik de trotse eigenaar van zo'n afdruk.

Fast forward
Ik woon allang niet meer in de nieuwbouwwijk van toen, ook de relatie is bij het oud vuil, maar die foto - ja, die heb ik nog steeds ergens. Als ik eraan denk kan ik een glimlach niet onderdrukken. Ik hoor een autoportier slaan, de bel gaat, ik open de voordeur - een man met een map vol luchtfoto's staat voor mijn neus. Mijn eerste indruk is leuk, luchtfoto's, mijn hart maakt een sprongetje. Ons uitvergrote huis glimmend op 30 x 40, het is me haast iets te veel van het goede. Maar de beste man heeft ook een foto waar het huis met entourage op staat, je ziet de buren, de weg, wat pony's in een wei, dat ziet er leuker uit. Voor zeventig euri kan ik de trotse eigenaar worden van zo'n mooi glimmend vel. Ik verschiet niet van kleur, maar barst haast in lachen uit en vertel de beste man dat ik de foto's heel mooi vind, maar er geen zeventig euro aan ga uitgeven. Met achterlating van zijn kaartje gaat hij op weg naar het volgende adres. Volgens het kaartje zijn ze de goedkoopste aanbieder van luchtfoto's in Nederland, wat kost tegenwoordig eigenlijk een glazenwasser ?
 

Mooi weer

Het is oktober, oktober is zelfs al over de helft. De hemel is strakblauw en katmans ligt languit in het gras te relaxen. Ik loop in T-shirt buiten, ik rommel wat in de tuin en straks . . . straks gaat de bbq aan, voor het laatst dit jaar.

Aanrecht
In het weekend kookt hubby G en bemoei ik me zo min mogelijk met het eten. Ik zie dat er een pastasalade in de maak is en om te raspen wordt er een megagrote winterwortel uit de tuin getrokken. Ik geef antwoord op de vraag of er nog knoflook in de keuken ligt en lummel achter de computer.
Wil je nog appel van de bbq ? Ja best wel, dan moet je dat zelf even regelen - o. Dus zonder het recept te zoeken flans ik iets in elkaar, de vorige keer had ik de appels in alu folie gewikkeld. Zo moeten ze dan tussen de kooltjes liggen, maar ik vind dat geen succes, de folie scheurt me te snel. Deze keer misbruik ik ovenschaaltjes, appel en rozijnen erin en dan alu-folie eromheen.

Donker
In de verte doemen donkere wolken op, als ik er wat van zeg denkt hubby G dat ik een grapje maak !?! De strakblauwe hemel raakt met een band van grijze wolken bedekt, in de verte zie ik nog steeds blauw. Het dreigt en het doet, maar het regent niet, dus wij bbq-en eigenwijs, we zwaaien naar de langsfietsende buurman en eten buiten.

Bui
We zijn uitgegeten als het opeens wel heel erg donker wordt. Het spettert, dikke spetters, hubby G. rijdt de bbq onder het afdak en ik red de kussens. Tegen de tijd dat ik de borden naar binnen draag zijn ze al voorgeweekt. Als de bui over is haalt hubby G de schaaltjes uit de kolen, het dessert wordt binnen bij kunstlicht geserveerd. Is de zomer nu echt voorbij ?
 

Herfst #3

Nadat mijn moeder weg was, was ik alleen maar moe of beter gezegd moemoe. En ziekjes en slapjes en zat ik mezelf in de weg en ook de staatsloterij heb ik niet gewonnen, maar wie eigenlijk wel ?
Maar là, laten we weer eens op zoek gaan naar de flow, ik heb nog wat foto's in het vat zitten.



Mode

Vierkante stengels
dragen bonte mutsen in
Vloekende kleuren
 

Geklaagte

Nou begin ik ondertussen genoeg van mijn eigen geklaag te krijgen. Mijn moeder is weer naar huis. Ik heb ouderenzorg, de huisarts en de buren weer op de hoogte gesteld. Ik heb stoom afgeblazen bij vrienden en familie en heb vanochtend eens goed in mijn kussen gegild om wat frustratie weg te werken. Dus valt er nog iets leuks te vertellen over de afgelopen week ? Ik vind die twitter tags leuk, niet dat ik twitter of in ieder geval niet op twitter.

#vindjedatikveelsnoep?
Boodschappen doen met mijn moeder, terwijl ik bij de boerderijwinkel vlees haal scoort zij een pot zwarte bessen jam. Boodschappen doen voor mijn moeder, op mijn lijstje staan beschuit en melk. Ik kies beschuit uit en we lopen naar de zuivel, ik pak een pak volle melk. Mijn moeder wijst op de reclame van Milk&Fruit, ze kiest voor aardbei en kers, want ze houdt van kersen en van aardbeien. Hebben we al koekjes ? We lopen terug naar het gangpad met koekjes, ik help haar brosse stroopkoeken uitkiezen. Ze wil ook limonade, onderweg naar de limonade loods ik haar langs de reclamekoekjes met de opmerking dat we nu al koekjes hebben. Als we bij de kassa staan zegt ze hebben we ook kleine koekjes ? We hebben thuis nog speculaasjes. Hebben we dan chocolaatjes ? Nee, maar omdat we inmiddels in de rij staan blijft het hierbij. Volgende stop de hema, daar koop ik maillots voor haar, terwijl ik bij de kassa even een vraag stel dwaalt moeders langs de stellingen. Daar valt ze voor een baar marsepein met chocolade eromheen. In iedere winkel waar je met mijn moeder komt moet je haar gelijk een klein kind bij de snoepafdeling weghalen. En dan altijd maar weer die quasi onschuldige vraag, vind je dat ik veel snoep ? Ik snoepte vroeger nooit veel en nu eigenlijk ook niet, vind jij van wel ? Dûh.
 

Flow

Ik zat dus in een lekkere flow, ik had lekker buiten foto's gemaakt en er geinige polaroidjes van gemaakt, dus ik had voer voor een aantal blogjes. Ik probeerde eens een haiku en moest vreselijk om mezelf lachen en lachen is goed. Ik was ook lekker op dreef met de verjaardagscadeautjes voor mijn schoonzus en nichtje. Oftewel het zonnetje scheen.

Plaat
Nadat ik mijn moeder uit het ziekenhuis gehaald heb ben ik een week druk met haar geweest. Mijn moeder is vergeetachtig, ze noemen het wel dementeren, maar soms denk ik dat ze het beter bij "kinds worden" hadden kunnen houden. Het is alsof je een kind hebt, maar een kind leert dingen, mijn moeder raakt alleen maar steeds meer kwijt. Je merkt dat ze enorm alleen is, want in gezelschap praat ze volcontinu, ze moet haar portie woorden kwijt. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat vertelt en vraagt ze steeds hetzelfde, af en toe slaat de pick-up een stuk over en komt hij bij een ander liedje. Het ergste is dat ze enorm negatief is, niets is goed en als het een luchtiger verhaaltje is zit er toch altijd een grijs of zwart randje aan.

Kleef
Ze is een zwaan-kleef-aan, dus je ontkomt niet aan haar woorden. Ze praat over op bezoek gaan bij een gestopte marktkoopman, wiens naam en adres ze niet weet. Ze gaat wel 4 keer per week naar R, maar vraagt aan mij waar hij woont. Ze vertelt tot in den treure dat ze van mijn vader wel een andere man mocht, maar niet 10 tegelijk. Ze vertelt hoeveel broers ze had, hoe ze heetten en waar ze woonden. Ze klaagt dat mijn hubby haar T-glazen meegenomen heeft. En zo komt het dat als ze in de warme woonkamer in het zonnetje in slaap sukkelt, ik haar laat snurken. Een half uurtje rust op een hele dag.
 

Achterstallig onderhoud

Mijn moeder heeft achterstallig onderhoud, mijn vader kon het allemaal niet meer bijbenen en was te trots om hulp te vragen. Te eigenwijs om soms gewoon redelijk simpele dingen voor haar te regelen. Een van de eerste dingen die ik gedaan heb is fatsoenlijke schoenen voor mijn moeder kopen, ze loopt namelijk veel. Nu een jaar later zie ik aan haar zolen dat ze er erg veel plezier van heeft. Zo denkt zij er niet over, ze klaagt tegen iedereen dat dochterlief het nodig vond om wél twee paar schoenen voor haar te kopen. Klagen en steunen tegen anderen en mooi weer spelen tegen jou, als je vraagt of de schoenen fijn zitten.

Kans
Nu ze bij me is douche ik haar om de andere dag, als ik het goed inschat wappert ze thuis alleen met het washandje aan de wastafel. Onder de douche wordt gezeverd dat ze vroeger één keer per week op zaterdag onder de douche gingen. Nou dan is het vandaag toch zaterdag, is het vandaag dan zaterdag is haar vraag. Nee het is vrijdag, maar ik had net zo makkelijk "ja" kunnen zeggen - alle dagen zijn voor haar gelijk. Na het douchen haal ik het grove geschut voor de dag, nagelschaar - nagelknipper - nagelvijl, een handdoek en een verzameling papieren keukendoekjes. Ik fatsoeneer haar teennagels zo goed als ik kan. Ik bedenk me ondertussen dat dit de derde keer is dat ik haar teennagels knip en ik heb ondertussen diep ontzag voor pedicures gekregen.

Slofferd
Ze sloft door huis op haar twee verschillende toffels en vraagt honderd keer waarom ze twee verschillende pantoffels aanheeft. Nou omdat de buuf zo snel geen andere pantoffels voor je kon vinden. Ook het ander paar niet, dan had je met twee gelijke naar het ziekenhuis gekund. Ze sloft op een irriterende manier door huis, als ik naar de pantoffels vraag blijkt de ene te groot en de ander gewoon niet fijn te zitten. Het zal wel wederom een doodzonde zijn, maar ik ga met haar naar een schoenwinkel en daar kopen we goed zittende blitse donkerrode pantoffels.
 

Kosmische giller #1

Om de een of andere reden ben ik min of meer gehaast boodschappen aan het doen, want toen ik eerder weg wilde regende het. Nog dit en nog dat doen, want morgen staat mijn moeder weer op het programma. De OV chipkaarten opgeladen, verjaardagskaartje voor het nichtje, melk en en en - stop. Op het moment dat ik het Kruidvat binnenstap gaat mijn mobiele telefoon, de huisarts van mijn moeder.

Knie
Ik ben bij je moeder en ik denk dat ze haar knie of anders een van haar kniebanden gebroken heeft. Ik laat haar met de ambulance naar het ziekenhuis vervoeren, dat zal wel opereren of revalideren worden. Ok en wat moet ik nu doen ? Blijf maar in de buurt van je mobiel, want het ziekenhuis belt je dan wel. Oftewel het is weer eens raak, je hebt een bezoek gepland en toch ben je net weer niet op tijd en heeft zo'n kleine Pan aan de caleidoscoop gedraaid. Ik fiets maar naar huis en het grote wachten begint.

Foute grap
Na anderhalf uur wachten wordt ik gebeld door de arts van de spoedeisende hulp, er is goed nieuws, ze blijkt niets gebroken te hebben. U kunt uw moeder op komen halen, ik verslik me haast. Je houdt met het slechtste rekening, maar niet dat ze je doodleuk vragen om Nederland te doorkruisen om je ouwe moedertje op te komen halen uit de ballenbak. Ze kan met wat ondersteuning wel lopen meldt de arts me, uhm denk ik bij mezelf. Ik zie de beren op de weg liggen, mijn moeders vol gehamsterde tweepersoonsbed, verder nergens plek in huis om te slapen terwijl je voor haar moet zorgen. Mijn brein krijgt haast kortsluiting, altijd wat.

Episch centrum
We laden de auto vol met campingmatjes en slaapzakken, ondertussen peins ik me suf wat een goede oplossing is. We eten wat en gaan op weg. Onderweg dimdammen we en besluiten we mijn broers door de laatste huurders vies achtergelaten flatje te betrekken. Als ik uiteindelijk bij de balie in het ziekenhuis sta, kunnen ze mijn moeder niet in het systeem vinden. Mijn mobiel rinkelt weer, een dame van de spoedeisende hulp met de vraag of we al op weg zijn. Ik ben er al, maar ze kunnen ma niet vinden of ik bij de balie van de huisartsenpost sta - ik bestudeer het plafond terwijl ik tot 10 tel en informeer of ze haar collega spreken wil. Nee ik kom u wel halen. We worden door de krochten van de spoedeisende hulp geleid en daar zit ze, kopje chocolademelk in de hand en twee verschillende sloffen aan.
 

Herfst #2

Ik kan helemaal niet dichten, maar een haiku zou me dat lukken, het zijn ten slotte maar drie regels, dat is heel wat minder dan een ritornel. De regels bevatten vijf, zeven en weer vijf lettergrepen. Volgens wikiP bevatten ze een momentopname, een vingerhoed vol emotie. Die van mij krijgt er een foto bij.


Het jaargetijde
met nieuwe modekleuren
is toch echt de herfst

Herfst #1

Naar de sportschool gaan is leuk.

 

Bokbier

Nee, ik maak geen reclame, moet ik dan juist meer merknamen roepen - hmm, dat klinkt juist als meer reclame. En eigenlijk is dit geen reclame maar een klacht. Een klaagzang. Een hele erge. Ik ben een voorstander van statiegeld, maar van mij mag het wel wat eenvoudiger. 

Statiegeld
Waarom betaal je overal en nergens statiegeld voor om vervolgens tot de ontdekking te komen dat je het nergens meer terugkrijgt ? In de garage van mijn ouders staan 5 Vrumona kratjes, met bij elkaar gescharrelde flesjes erin. Van dat terrassen- en sportkantinespul, maar het lukt me niet om die kratten ergens in te leveren.
Als ik bij mijn ouders was kreeg ik Duitse flessen toegeschoven, die ik dan weer inlever als ik over de grens ga einkaufen. En zo komt het spul rond. Zo kreeg ik ook een stuk of wat incourante kratten, hun statiegeld termijn was over de datum, zeg maar dag tegen je centen. Ik gebruik ze her en der in de tuin. Als zitje, als opstapje, als tafeltje en als bok, maar dat laatste schijnt aan het seizoen te liggen.

Kringloop #1

Nieuwe nummering ? Ja, in navolging van de moestuin. Wat is het deze keer geworden ? Nou niet wat ik zocht natuurlijk, ik zoek een oerdegelijk blik van een stoffer en een blik, niet zo'n modernistische.
Na de aankoop van vandaag zal ik voortaan naar meer kleine cakevormpjes zoeken.

Score
Ik was nog op zoek naar een bekertje, vaasje, iets om de op het bureau rondslingerende mini potloodjes in te zetten. Dat is nu dus een blauwe mok geworden.
En drie aan elkaar geroeste cakeblikjes in de vorm van een kat. Ik hoop dat een afwasbeurt en drogen op de verwarming ze goed zal doen, alle katten houden ten slotte van warmte.

Twaalf

Kijk, dit zijn nou twaalf goede redenen om zelf brood te bakken, heerlijk. Het recept vind je bij Arden (die tegenwoordig weer Levine heet). Ik varieer met de vulling, deze keer - 90 gram rozijnen, 40 gram krenten en 20 gram in stukken gehakte gedroogde appeltjes. Ik maak het deeg in de broodbakmachine, alles bij elkaar en dan na 10/15 minuten de vulling erbij. Als de machine stopt met kneden, bij mij is dat na 20 minuten, haal ik het deeg eruit. Als de vruchtjes er nog niet goed door zitten kneed ik het deeg nog even met de hand, daarna laat ik het met rust. Het heeft geen zin om te haasten, zoet deeg rijst lang-zaam.