Als ik nou meer brei
dan komt er plek voor meer zeep
zeep in plaats van wol
Wat sommige mensen heel logisch vinden en wat ik logisch vind zijn heel verschillende dingen. Als ik ontbijt zie ik al een vrachtwagen staan, daar denk ik dan helemaal niets bij, ik ontbijt, ik ben aan het opstarten, mijn geheugenbanken worden langzaam aangesloten. Daarna ga ik gewoon mijn ding doen, breng mijn ontbijtspul naar de keuken en ga de kippen voeren. Mooi weer, even met de camera naar buiten. 
Tijdens het laatste uitje ben ik op het laatste moment langs de banketbakker gegaan, bonbons halen. Twee aan twee zodat we op zondag samen een zelfde bonbonnetje weg kunnen smikkelen.
Wat krijg je als je een recept voor prei met gehakt uit de romeinse pot wijzigt in ui met burgers ? Ik vond het min of meer een aparte ervaring, een hamburger is een hamburger. Een hamburger is stevig, je snijdt hem in stukken en doopt die vervolgens in een mayo met ketchup mengsel.
Ze zeggen altijd cyclaampjes kun je beter in het groen kopen, zelf kocht ik ooit drie cyclaamknollen van drie verschillende soorten. Niet in het groen, maar gewoon uit het boekje - deze cyclamen staan al jaren onder de struiken in de tuin.
Nu mijn moeder verhuisd is, woont ze ergens waar ze fietsen hebben. En dan natuurlijk geen gewone fietsen, nee een rolstoelfiets, een zit-naast-elkaar tandem én een zit-naast-elkaar tandem met een aanhanger. Ja inderdaad als je op die aanhanger zit, zit je ook naast elkaar.
Tijdens het eeuwige opruimen sta ik in de schuur en pak twee dozen met glaswerk uit. Het gros bestaat uit lompe bierglazen, foeilelijke moderne glazen en ander ongesorteerd alledaags glaswerk. Tot ik opeens terwijl het schuim er nog om heen zit overspoeld word door mijn jeugd.
We hebben een basisrecept, nu wordt het tijd om te experimenteren. Ik doe iets meer gist in het beslag en ik vermenigvuldig alle ingrediënten met anderhalf. Ik dacht als ik iets meer deeg maak, dan bak ik het in twee keer af in plaats van in 1 keer en worden de crackers dunner.
Hup hup hup, heel relaxed en rustig hupt er iets door de tuin, het is wildkleurig en te groot om een konijn te zijn. Het heeft lepels van oren en zijn/haar naam is haas. Ik volg de haas binnen, ik loop van woonkamer naar keuken, van keuken naar achter. Ik pak de camera en druk die tegen het glas, opeens gaan de oren omhoog en wordt de houding alert. En terwijl hubby G de schuur uitkomt, neemt de haas het hazenpad.
Onze bomen stonden er nog allemaal, wat een opluchting. Maar het geraas en gedonder gaat maar door. Er wordt veel gezaagd en er wordt veel gehakseld. Ook de gemeente heeft bedacht dat ze nog niet helemaal klaar zijn en snoeit aan de andere kant van ons huis de opgeschoten bosschages onder de bomen vandaan.
Soms weet ik niet wat ik moet, of soms misschien wel altijd. Moet ik lachen, moet ik huilen, moet ik me verdrietig voelen. Of moet ik simpelweg blij zijn als je met gemak iets weg kunt gooien ? Hoe moet je omgaan met de krochten van je ouders ?
staan. Maar je kunt weinig meer met het voedsel, het is niet een beetje over de datum - het is rustig vier tot tien jaar over de datum. De kippen krijgen de rijst bijgevoerd tussen het graan, maar dat gaat heel langzaam. Ik heb een tien liter emmer vol met alleen krenten en rozijnen, als ik ze zo voer halen de kippen er hun neus voor op.
Als je zoals wij pal aan een drukke weg woont, kun je merken dat het weer beter gaat in Nederland - het wordt weer drukker. Naast dat het altijd al drukker werd. De weg wordt verbreedt en zal nog dichterbij komen. Nu de kogel door de kerk is en het werk aanbesteed, hebben ze bedacht dat ze vaart moeten maken.
We hebben kippen en kippen leggen eieren, als de dagen korter worden stoppen ze met leggen en als de dagen lengen beginnen ze weer. Dus wij eten eieren, de schoonfamilie krijgt eieren, wat nemen we mee als we op bezoek bij vrienden gaan ? Eieren. En we hebben twee kippen meer dan eerst, dus nog meer eieren en de alleroudste kippen leggen ook nog steeds . . .
Ik loop via de achterdeur naar binnen, de kat sprint als een bezetene langs me heen naar buiten. Huh denk ik. Maar ik zie het al, geschrokken van het gebeurde, geschrokken van het geluid of gewoon angstig om wat er zal gebeuren - kies maar. Dat heb je met asielkatten, iedere asielkat heeft een rugzak mee.