Soms weet ik niet wat ik moet, of soms misschien wel altijd. Moet ik lachen, moet ik huilen, moet ik me verdrietig voelen. Of moet ik simpelweg blij zijn als je met gemak iets weg kunt gooien ? Hoe moet je omgaan met de krochten van je ouders ? Shampoo
In de garage, ik herhaal, in de garage doe ik een kastje open - een stuk of tien flessen shampoo staan er in het gelid. Waarom zou je dat in hemelsnaam in de garage zetten, wat voor zin heeft dat als je daarna de garage zo volpropt dat je de shampoo in geen honderd jaar bereiken kunt. Waarom? Het punt is, als ik er te veel over na ga denken dat ik dan helemaal verzand.
Tactiek
Ik maak een foto, ik doe het kastje dicht en laat het een paar weken sudderen. Als het dan een paar weken gesudderd heeft, dan pas zal ik het kastje weer open doen. Nu ik dit schrijf glimlach ik, als ik straks het kastje weer opendoe zal het wel grimlachen zijn. Waarschijnlijk zet ik het verstand op nul en zet er een vuilniszak naast, wat zal de vuilniswagen lekker ruiken als ze de zak kraken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten