2 Emmertjes

Dit jaar hebben we de bessen op het juiste moment gesnoeid, we hebben er een net over en het resultaat mag er zijn. Mooie volle trossen, met dikke grote bessen. Nu zou een hulp in de huishouding wel goed van pas komen. Voordat het te warm wordt pluk ik twee kleine emmertjes met bessen en dan denk ik wel genoeg te hebben.

Twee
Als ik de bessen later aan het schoonmaken ben vraag ik me af of het wel goed zit met mijn nieuwe bril. Want die twee kleine emmertjes leveren dik drie kilo bessen op. Ruim voldoende, de soeppan zit behoorlijk vol en de geleisuiker moet er ook nog bij. Ik laat het eerst een nachtje staan voordat ik er morgen jam van maak.

Aanrechtvulling

Ik bak elke week brood, af en toe pizza en hubby G is de krentenwegge en koekenbakker. Ik ben ooit begonnen met brood bakken in een broodbakmachine, best geinig - maar de vorm van het brood irriteerde me. Nadat ik een paar broodbakvormen aangeschaft had, was ik van het vormprobleem af en werd de broodbakmachine een veredelde kneedmachine.

Marktplaats
Omdat de bakvorm van de broodbakker al een tijdje lek was keek ik uit naar een vervanger, maar nergens een broodbakmachine in de aanbieding. Bij de kringloop stond er eentje, die al een zwaar leven gehad had - dat is niets. Op marktplaats stonden er verschillende, maar niet in de buurt. Zal ik dan eens iets anders kopen dacht ik, een kneder in plaats van een alles in 1 ? En daar op MP stond hij, een glimmend zwart geval - zelfs tweedehands zijn ze prijzig. Ik heb gewikt en gewogen en de mailtjes gingen langs elkaar heen en ik dacht nou ja - dan niet. Ennèh, nu staat hij daar - op ons aanrecht.
 

Twee weken

Ik merkte het al aan de pioenrozen, meestal kan ik mijn moeder een bos geven als ze jarig is, dit jaar niet. De natuur loopt twee weken achter. Nou ja de natuur loopt op zich niet twee weken achter, de natuur doet gewoon haar ding.

Handig
Het is meer gemiddeld, zo is het ook met de kersen - vorig jaar rond deze tijd was ik al druk in de weer met de kersen. Handig zo'n blog - dan kun je dat even teruglezen. Nu kleuren de kersen, maar is het hopen op aanhoudend gunstig weer en kijken. Kijken, kijken en af en toe een kers proeven - nog zeker een week voordat het geweld losbarst.

Kleur in de moestuin

Kom eet ons, wij zijn al groot, twee derde verkeerslicht - groen en rood. Meestal begin ik er niet aan, radijsjes, scherpe krengen. Maar ach, het is toch wel leuk, gewoon voor erbij. Inkerven en dan in een bak met koud water laten staan.


Radijs groen en rood
een eerste hap vertelt je
de kleur van binnen

Broeds

Onze kippen zijn al wat ouder, er zijn er al een paar omgekukeld en vier ervan zijn haaibaaien eerste klas. Dat de pikorde al geregeld is boeit ze niet, als je in de weg staat kun je een optater krijgen. De krielen zijn al geminimaliseerd tot 1 hen en 1 haan. De haaibaaien zijn nooit broeds, de andere kippen zijn het soms, de krielhen is vaker broeds, maar meestal op een moment dat het jou niet uitkomt.

Eieren
Ik merkte dat iedere ochtend en avond dezelfde kippen op een nest zaten, met geen pikhouweel er vanaf te krijgen, conclusie: broeds. Ik overleg met hubby G of we dit jaar tijd hebben voor kuikens en zo struin ik MP af - op zoek naar broedeieren. Ik overleg nog met de pony buurman, wil jij ook, heb jij al ? Hij had al nieuwe kippen, maar de keuzes doorspreken is nooit verkeerd. En dan nog, de buurman kennende als ik straks een hele mooi haan of hen heb heeft hij vast interesse.

Fiets
Na een belronde stappen we op de fiets om eieren te halen, daar aangekomen voltrekt zich een typisch fenomeen. Er worden handjes geschud en dan wordt er gepraat, hoe heet je, waar kom je vandaan, ben je er dan een van die en die en waar woon je dan ? Totdat ze ongeveer weten wat voor een vlees ze in de kuip hebben, dan wordt er over de kippen gepraat. De verkoper is een liefhebber van het ras, wij zijn simpelweg liefhebbers van "de kip". We gaan met zijn drieën de kippen bekijken en pas dan ruilt een doosje eieren van eigenaar, niet eerder.
  

Moestuin #35

Het moment is aangebroken in de moestuin, dat moment dat je eigenlijk niet goed weet wat je zal eten. Ondanks dat het Sint-Jan is geweest, asperges en rabarber mogen nu op krachten komen in plaats dat ze op het bord belanden, is er keuze. Alles lijkt hoognodig geoogst te moeten worden, dus kiezen is moeilijk.

Bonen
De gewone stokbonen zijn op weg naar de hemel, maar bloeien nog niet. Vaak knip ik ze dan 1 keer af op heuphoogte, maar ondanks dat weten ze het net dat over het bonenvak hangt wel te bereiken - dus heeft het zin ? Ik heb al een keer sperziebonen gegeten en ik zag dat de tuinbonen bijna aan de beurt zijn, maar eerst . . . verse kapucijners.

Winter
Dat kapucijners wintervoer is, bleek toen mijn moeder belde. Ik ga zo kapucijners plukken meldde ik. Kapucijners, die eet je toch in de winter, was haar reactie. Als zelfs mensen van voor de oorlog kapucijners alleen in pot, blik of gedroogd kennen dan is het ook niet gek dat de rest van Nederland ze niet vers kent.
 

Condoleren

In de krant zien we dat de (schoon)moeder van kennissen is overleden, de strijd gestreden. Ik noteer het tijdstip voor het condoleren in de agenda. Van te voren oefen ik altijd even op "gecondoleerd", zodat ik er niet per ongeluk "gefeliciteerd" uitflap.

Hinderen
Tijdens het condoleren staat in de rij iemand, die in plaats van handje schudden doorlopen uitgebreid een praatje aanknoopt. De rij achter hem wordt langzaam langer, er worden blikken gewisseld en hij wordt uiteindelijk met zachte hand doorgeschoven. Ik loop handjes schuddend de rij af en kom langs de kleinkinderen, eerst de kleintjes en dan de grote. En daar had ik van te voren niet over nagedacht - wat zeg je, tegen die kleintjes ?

Thuis
Later thuisgekomen, scharrelen we samen in de tuin, ik wied en zaai zaadjes. Ik haal de camera, want de hemel is zo mooi . . .

Mini opruimwoede

Af en toe wierp ik er al een blik in, o ja heb ik ook nog - een tas met gekregen bolletjes. Ik mocht voor mijn verjaren bij M zelf uit haar voorraad kiezen en zo koos ik voor stiefkindjes, bollen die helemaal alleen op de wereld waren. En alle restje katoen, die er maar te vinden waren. Want katoen is leuk, maar ook prijzig en voor je een voorraad kleurtjes aangelegd hebt ben je zo een paar jaar verder.

Knoopjes
Maar de restjes katoen lagen met elkaar overhoop en daar moest hoog nodig iets aan gedaan worden. Dus ik haalde de tas leeg, volle bollen naar links, de kluwen ongeregeld naar rechts. Ieder losgepeuterd bolletje sorteerde ik op kleur en zo had ik uiteindelijk vijf zakken met een regenboog. Nu nog een geschikt projectje.

Love actually

We hebben een vrije dag benut om aan onze honderd klusjes te werken en we sluiten de dag af met een filmpje. Ik mag kiezen en kies de enorm lange film "Love actually". De film waar hubby G van te voren al van zei, voor mij hoeft dat niet.

Kerst
De film heeft een enorme sterrencast en zo hebben ze vast veel mensen de bios ingelokt. Het verhaal speelt in de aanloop naar kerst toe, maar dat kun je amper merken, je verwacht de standaard kerst thema's - maar ik heb ze niet gezien. Geen Scrooge hooguit een mini-Scrooge in de vorm van Billy, geen grote gebaren - het is als seks sells, waarin het woord seks vervangen is door Kerstmis. Het is een enorme draak van een film, allerlei verhaallijnen lopen door elkaar en ondanks dat ze behoorlijk in de film gesneden hebben duurt de film 130 minuten. 130 minuten waar leuke verhalen doorsneden worden door totaal oninteressante. Als je veel dingen tegelijk doet, doe je ze nooit allemaal goed - als ze de helft van de lijntjes er totaal uitgeknipt hadden, dan was de film een stuk beter uit de verf gekomen.

Nominaties
Zou het een slecht filmjaar geweest zijn ? Want de film heeft twee golden globe nominaties ontvangen, voor beste komedie & beste script. Het is een lange film, er zitten platte stukken in en vooroordelen worden tenenkrommend tot iets komisch verheven. Van mij hadden ze de platte stukken en de vooroordelen er rustig uit mogen knippen, daar was de film niet slechter van geworden. Bepaalde verhaallijnen zijn zo goed, die hadden met gemak tot 1 film uitgewerkt kunnen worden. Hugh Grant als de Engelse Rutte, die als een blok valt voor de dame die de koffie & koekjes serveert. Colin Firth, die door vriendin en broer een oor aangenaaid krijgt en in zijn zelf opgezochte eenzaamheid vindt hij, wat hij misschien nog nooit had.

Alle
Het gevloek in deze film doet denken aan de openingsscene van "4 weddings and a funeral" en dat het script uit de pen van dezelfde schrijver komt is dus geen verrassing. Zelf vind ik de "blunt talk" van de gevallen pop ster met de foute kerstplaat leuk. Maar hoe kan het dat een film het stempel "alle leeftijden" krijgt, terwijl er zo gevloekt wordt en er een platte verhaallijn met verplichte bloot in voorkomt ? Het is mij een raadsel.
 
 

Moestuin #34

Nog steeds restaurant sla op het bord, radijsjes, twee soorten bladsla en de 1e krop sla die uit de tuin. De deugd, die in het midden stond - nu kunnen de andere twee kroppen nog iets groter worden.

Zacht
Verse sla uit de tuin, die blaadjes zijn zo zacht. Supermarktsla moet tegen een stootje kunnen en is daarom een stuk steviger. We hebben nog wat extra sla gezaaid - of het goed opkomt is altijd maar afwachten. Nu het weer eens goed geregend heeft is de kans wel groter. Als het warmer wordt groeit de sla als kool en kom je er eventueel in om. Maar gelukkig kun je in 1 pan slasoep zo vier kroppen kwijt en de chickies lusten ook wel een mals blaadje.

Kringloop #11

Toen ik de plaatselijke kringloop net ontdekt had, sleepte ik er keer na keer breiboeken uit. Er is lang geen nieuwe aanvoer geweest of oninteressante aanvoer. Ook nu ben ik eigenlijk gevallen voor bladen, die ik zelf nooit nieuw zou kopen. Een oerdegelijk kunsthaakblad en een Phildar voor potwortels.

Haathaken
Als haakster maak ik altijd de raarste fouten, dus de uitgave van "die Masche" uit het jaar nul is meer een kijk en kwijl blaadje, dan dat ik ook werkelijk Mitteldeckchen Stokroos in groen en wit ga haken. Iets uit het blad haken lijkt me te hoog gegrepen, want ik raak alleen van de motief tekeningen al draaierig.

Moestuin #33

Eindelijk, ik heb ze er haast aangekeken, eindelijk "boontjes" uit eigen tuin. Het zijn geen bonen, maar doperwten. De doperwten hebben het zwaar dit jaar, ze zijn maar zo zo opgekomen en kevers hebben allemaal ronde hapjes uit het blad genomen.

Groen
Het is alweer geen geurfotografie, de net geplukte peulen ruiken zoetig en groen. Is groen een geur ?

Doperwten hangen
lekker in de zon knus dicht
opeen in een peul

Blokje om #11

Nadat we de auto naar de garage gebracht hebben lopen we terug naar huis. We hebben de "ruim op" shopper bij ons en leven ons uit. De bermen zijn pas gemaaid, dus plastic bekers zijn verworden tot snippers plastic. Maar nu er gemaaid is kun je ten minste de rommel weer gewoon zien, zodat je het uit de berm kunt plukken.

Gooi
Bij thuiskomst is de tas vol, 1 emmer plastic & blikjes, 1 emmer voor de grijze container en wat papier. Het ergste, een soort piepschuim geval, wat ooit een kerststukje geweest is. Het groen dat erin geprikt zit is van plastic en brokkelt af als je er naar kijkt. Mijn humeur daalt, ik mag dan een kwartier nodig hebben om het van de stoep in de container te krijgen, erger is dat de rest ergens in de natuur ligt.

Koppensneller

Ik maai gras, nou ja niet echt - het is te droog om gras te maaien. Her en der komen er al gele plekken in het tapijt en op de oprit heeft het gras er al helemaal de brui aan gegeven. Maar er steken overal sprieten, grashalmen, gele boterbloemen en witte klaver bovenuit - dus er moet iets gebeuren. Ik haal het paard van stal en zet de messen op de hoogste stand.

Donker
Als ik de opvangbak sta te legen kijk ik omhoog, ik kan mijn ogen niet geloven - allemaal donkere wolken. Zou het dan echt, zouden we eindelijk regen krijgen ? Als bewijs maak ik een paar foto's, maar de wolken drijven allemaal over, naar verder weg zodat het daar regenen kan.

Aardbeien passé

Aardbeien heerlijk, maar wat ben ik blij dat het er weer op zit. Alhoewel ik al een volleerd aardbeien milkshake maakster aan het worden was. Maar niet getreurd, het volgende fruit dient zich al aan.


vitamine Cé
rode bessen krengen vol
met kleine pitjes

Hobbydoosdag 2015

Dit jaar was er maar weinig animo voor de hobbydoosdag. De reisafstand is niet altijd overkomelijk of er werd gedacht alweer in Apeldoorn . . . of het kwam gewoon niet uit of een combinatie van deze redenen. Lang leek het erop dat we maar met zijn tweeën zouden zijn, maar uiteindelijk werden we een trio.

Hobbydoosdag
Alhoewel het forum aan een webwinkel vast zit, zou het forum zonder die winkel ook heel goed kunnen bestaan, het heeft een eigen identiteit. De hobbydoosdagen worden niet door de winkel, maar door leden van het forum georganiseerd. Als je ruimte hebt voor een blik kakelende dames en zin, dan kun je zo'n dag organiseren. Je gooit een balletje op binnen het forum en je ziet dan wel waar het schip strandt. Deze keer strandde het schip dus bij drie deelnemers, dan is het dus meer een koffievisite dan een hobbydoosdag.

Anders
Als je met zijn drieën bent is het toch anders dan als je met een hele kudde bent. We vielen ongeveer tegelijk binnen en dronken samen met de mannen koffie. De mannen verdwenen naar boven om samen een media box te installeren en gingen later met de auto op stap. Een koffievisite met een handwerkrandje, er kwamen drie breiwerkjes te voorschijn en we probeerden de problemen in de wereld op te lossen. Ik moest dat wel even onderbreken om mijn steken te tellen en eens goed te kijken waar ik in het patroon gebleven was. Uiteindelijk zijn we tot de conclusie gekomen dat we helaas de problemen niet al breiend op konden lossen.

Hapje
Voor je het weet is zo'n dag weer voorbij, je krijgt trek - wat zullen we doen ? Ik informeer bij de heren hoe laat ze thuis dachten te zijn. Een kwartiertje & haal maar vast iets was de reactie van de heren. Iets halen ? Dat ging M te ver, ze trok de deur van de vriezer open en haalde daar een voorraad hapjes uit waar je U tegen zegt. Ze monkelde, halen, ik kan hier ook heel goed friet bakken en dat deed ze. Weer een sms-je, het ging iets langer duren - geeft niet toetste ik terug, wij beginnen vast.
 

Zeven

Mijn moeders nieuwste stokpaardje is - ik doe alles nog zelf en op de markt zeggen ze over mij - kijk, die doet alles nog zelf. Het is een hardnekkige uitspraak en ze herhaalt het zo vaak dat ze het zelf is gaan geloven. Ik word licht onpasselijk als ze het tegen me zegt, omdat ik weet hoeveel moeite het me kost alle ballen in de lucht te houden. Daarnaast ben ik niet de enige, die ballen voor haar in de lucht houdt. Misschien bedoelt ze ook, ach nee als ik daarover nadenk raakt het kant noch wal.

Super
We hebben een zak vol met oude kleren en ik stel voor die zak samen weg te brengen, met eventueel een bezoek naar de supermarkt. Ze zegt - ja dat is goed, kijk jij even wat ik nodig heb. Pardon ? Ik doe alles nog zelf en dan tegen mij zeggen - kijk jij even wat ik nodig heb - tot tien tellen en slikken. Ik maak een lijstje, beschuit, jam, ze roept suiker dus ik noteer 2x, salade, boter, brood. Brood hoeft niet, want ik ga naar de markt en dan haal ik daar brood. Ik sta met mijn oren te klapperen, want ik heb al in geen maanden brood van de markt bij haar in huis gezien. Maar ik raak langzaamaan opstandig en streep het brood van het lijstje. Want wat voor een dag is het vandaag vraagt ze ? Donderdag. Oh reageert ze. Niet zo gunstig voor brood denk ik bij mezelf, alhoewel de broodkraam er volgens mij elke dag staat.

Lust
Ik kijk nog eens in de koelkast, brood dat ik voor haar gebakken heb - dat moet uit de vriezer gekomen zijn, melk over de datum, restje sardines, restje spaghetti (dat wil ik aan de vogels voeren) en nog een ondefinieerbaar kliekje. Twee flessen mayo, een grote homp kaas, twee flessen limonade en ik vraag me af of ze worst lust. Ik tel . . . 1 grote gekookte worst, 1 verpakking met drie kleine ossenworstjes, 1 stuk gebraden gehakt en vier leverworsten en dan bedoel ik geen kleintjes. Geen worst halen kriebel ik op mijn lijstje.
 

De hysterische huisvrouw #6

Hubby G meldt dat hij volgende week een party heeft in A., of ik mee wil zodat ik naar mijn moeder kan. De party is eerst gepland voor donderdag, maar later wordt het woensdag. Op woensdag is ze naar de dagopvang, dus dat lijkt mij een heilloze zaak. Als mijn broer belt vraag ik of hij nog plannen heeft voor volgende week, misschien wel, maar dat moet nog in de groep gegooid worden. Later blijkt dat de party toch weer op donderdag gehouden wordt . . .

Goed
Dus ik bereid alles voor, een telefoontje naar de apotheek, een nieuw afdrukje van "het lijstje" en meldt mijn broer dat ik donderdag naar moeders ga. Dit is een onrustige week, waarin ik al een keer macaroni gemaakt heb met volgens hubby G te weinig groente, zucht. Dus wat moeten we die donderdag dan eten, iets halen ? Pizza ? Hot chicken wings ? Ik heb 's nachts (deze week al vaker) een verhelderend inzicht en zo sta ik al voor de koffie in de keuken druk te doen. Strijdplan: een meeneem macaroni maaltijd salade, paar vorken mee en we kunnen goed eten waar we maar willen. Ik ken die parties, het food gedeelte komt meestal niet verder dan een paar bitterballen en een verdwaald vlammetje.

Nieuwsgierig
Hubby G komt vragen of we tussen de middag warm eten of wordt het soep ? Geen van beide is het antwoord, hij trekt een paar denkrimpels in het voorhoofd en vertrekt weer naar de puter van zijn baas. Ik hak een halve bak champignons en twee paprika's in de pan, ik kook aspergekoppen en kook macaroni. Ik meng de macaroni met het champignon mengsel en een paar lepeltjes "Miracle whip". De macaroni gaat in een schaal en ik dek het geheel af met in plakken ham gerolde asperges. En ach omdat ik nu toch bezig ben, maak ik ook de konten van de asperges maar schoon en kook die . . . voor soep.

Vooruitgang

Er is vorige eeuw veel ontdekt en er zijn dingen gemaakt, die lang onmogelijk leken. Zelf heb ik de zwart-wit tv gemist en was alles kleur, er was centrale verwarming en een auto voor de deur. Mijn schoonzus kan zonder dat het een godsvermogen kost beeldtelefoneren met haar broer ver weg. Maar als ik nu door de tuin loop weet ik dat 1 ding er nog steeds niet is.

Geur
Geur valt nog steeds niet in een plaatje te vangen en dan digitaal te versturen. Met mijn moeder grap ik altijd dat het maar goed is dat er geen geur over de telefoonlijn gaat als je een belangrijke boodschap doet tijdens het gesprek. Maar als ik door de tuin loop vind ik het jammer. Als het zinderend heet is en je loopt over het pad met de gevallen dennennaalden en -appels ruikt het naar een zomer op een Franse camping. De boerenjasmijn bloeit met onopvallende witte bloemen en kegelt je omver, de salie bloeit met blauwe aren en als je te dichtbij komt ruik je de geur van hè bah. De pioenrozen bloeien roze en wit, een lust voor het oog en de neus. De Lathyrus heeft zich dit jaar zelf gezaaid en doet het wonderwel, even je neus in de bloemen drukken - o heerlijk. Nu nog geurfotografie . . .

Moestuin #32

De omgekeerde wereld in de moestuin vind je in het wortel en uien vak. Terwijl de prei nog mini sprietjes zijn en de plantuien klein en volop in de groei zijn, begint een ander familielid er aftands uit te zien.

Vreemde
Knoflook is een vreemde eend in de bijt, je plant de tenen in het najaar (goed gemarkeerd) en hoopt er in de winter maar het beste van. Aan het eind van de lente als de moestuin eindelijk op gang lijkt te komen gooit de knoflook er het bijltje bij neer. Het loof wordt dor en geel, met de riek steek ik ze uit de grond. Zo te zien zijn het vijf hele mooie knollen geworden, nu mogen ze eerst een beetje opdrogen in de zon.

Modern

Voor op de krant staat "Hugo Borst schrijft over zijn dementerende moeder". Ik doorzoek de krant, maar ik kan het artikel niet vinden. Ook het katern met de puzzels is spoorloos, dat komt er van als je de krant tweedehands leest. Als ik weer bij opa ben, duikel ik het katern op uit de oud papier doos.

Lees
Toen mijn vader overleden was en mijn moeder alleen achterbleef ben ik als een gek van alles over dementie gaan lezen. Het is ontluisterend wat je dan allemaal leest, de chemische oorlogsvoering om patiënten kalm te houden, de medicijnen die het aftakelen van het geheugen tegen moeten houden, de fases van de ziekte, de moeizame zoektocht naar een goede en veilige plek voor een dierbare, het feit dat de oorzaak nog steeds onbekend is én genezing onmogelijk. Ik werd haast gek van wat ik las, maar de dementie van mijn moeder gaat veel trager dan wat ik in al die verhalen gelezen heb. Misschien is dat maar goed ook, dan is ze op het einde van de rit misschien nog niet helemaal van de wereld.

Ontspan
Schrijven was voor mij de enige mogelijkheid om van alle spanningen af te komen, dus ik schreef. Ik schreef een heel kladblok vol - ik had meer ruimte nodig, dus ik stapte over naar het schrijven op de computer. Pas later las ik "Annie" van Kees van Kooten en "de vergeetclub" van Tosca Niterink, als je die boeken leest zie je de humor wat beter. Het onderwerp blijft tragisch, maar beiden weten de vinger op de komische plek te leggen. En nu komt Hugo Borst met zijn moeder in de krant, het geeft me een naar gevoel, alsof het modern is om een demente ouder te hebben. Modern ? Nee, niet modern, maar wel de nieuwe realiteit - nu we allemaal langer leven begint dementie een serieuze en zichtbare ziekte te worden.
 

Some like it hot

En die "some" hebben het nu goed, het is buiten al meer dan 30 °C en nog steeds geen donderwolken aan de lucht. Zelf vind ik 20 tot 25 °C warm zat en met die pollen in de lucht is het eerder onbedaarlijk niezen dan rustig zitten. Dus zit ik rustig, maar dan binnen. Ik drink warme thee, want ik heb altijd geleerd dat dat goed is als het heet is, ik eet er ter compensatie een stuk koude vlammenkoek bij.

Beien
Van eerdere jaren wist ik het al, aardbeien zijn heerlijk - behalve als er een halve vergiet per dag naar binnen wordt gedragen - dan wordt het me te veel. Een kilo aardbeien staat in de kelder vermomd als jam, iedere avond na het eten aardbeien toe en nog staan er twee dienbladen en een vergiet vol met aardbeien. Vannacht, ik kon niet slapen, heb ik liggen denken. Zal ik meer aardbeien jam maken ? Zal ik aardbeien mango yoghurt maken ? Aardbeien cake misschien ? Je kunt je van alles bedenken als je niet slapen kunt, maar uiteindelijk was ik eruit. Milkshake. Hij staat nu af te koelen in de koelkast, hij is nog niet perfect - maar dat geeft niet, ik heb nog twee dienbladen vol met aardbeien om mee te oefenen.

Groeten uit . . .

Mijn moeder is dol op kaartjes, het begon met de kaarten die ze zelf kreeg, ook heeft ze de kaarten die haar ouders naar elkaar stuurden. Zo kreeg ik van haar altijd kerstkaarten uit Christkindl, kaarten met speciale zegels en stempels. Ook alle nichtjes en neefjes kregen tot op een zekere leeftijd altijd een kaart van haar.

Verzamelwoede
Maar alleen haar eigen kaarten was op een bepaald moment niet meer genoeg. Wat ze aan kaarten van anderen krijgt, alles wat ze links of rechts vindt, de gratis kaarten van onder andere Boomerang, de kaarten met recepten van de supermarkt - alles komt in de verzameling. Van de buurvrouw hoorde ik daar een sterk verhaal over, mijn moeder was op een dag bij haar aan de deur gekomen met een kerstkaart van een jaar geleden. Kijk, zei mijn moeder, jullie naam staat hier op. De buurvrouw las de tekst, terwijl mijn moeder de kaart als een terriër vast hield. Omdat mijn moeder er zo aan gehecht was liet de buuf het maar zo, buuf zei tegen mij en ik had al gedacht wat raar dat ik van "die en die" geen kaartje heb gehad, maar nu weet ik hoe het zit.

Post
Terwijl mijn moeder verzot is op kaarten krijgt ze er weinig, dus toen hier de bieb gratis kaarten had verzamelde ik ze alle vier. Zo stuurde ik haar week na week een kaartje, maar ik ben er doorheen. Bij de kringloop heb ik het kaartenrek doorlopen, op zoek naar kaarten die op vakantie gekocht maar niet verstuurd zijn. Vanuit het oogpunt van mijn moeder ga ik binnenkort op een hele lange reis, ik heb kaarten uit Oostenrijk, Duitsland, Engeland, Frankrijk, Zwitserland en zelfs Monaco.
 

Nieuw

Het Nibud adviseert om een financiële buffer achter de hand te hebben voor als de apparaten binnen je huishouden omvallen. Aangezien alle grote apparaten binnenshuis bij ons ondertussen een jaar of vijftien oud zijn hebben we intussen een nette reserve. Soms denk ik wel eens zullen we gewoon een nieuwe koelkast kopen, maar onze huidige heeft al een A-label. En als ik bij mijn moeder de wasautomaat bediend heb, ben ik altijd weer blij met mijn huidige - nee ze zullen echt moeten instorten voor er iets nieuws komt. 

Verrassing
En wat gaat er dus stuk, naast de laatste tijd wat lampjes ? Niet het grote witgoed, niet de oven of kookplaat - nee dat ding dat ik minstens twee keer per dag bedien. De waterkoker en is die waterkoker al bejaard ? Nee, nog lange niet. Het begon met druppelen en inmiddels is hij volcontinu incontinent en weet je wat nou het erge is ? Omdat de vorige waterkoker dit probleem ook had heb ik vooraf een studie gemaakt en een heel ander type en merk waterkoker gekocht. En waarvoor ? Erger nog, ik vind deze waterkoker lang zo fijn niet als zijn voorganger - ja die lampjes zijn kinky, maar daar houdt het mee op.

Postbode
Nu deze waterkoker nog korter meeging dan zijn voorganger, heb ik gewoon weer een iets nieuwere versie van zijn voorganger besteld. Ik heb de bon opgezocht, het ding heeft de twee jaar net niet volgemaakt. Aanschafprijs € 34,99, delen door 2 (jaar) * 365 * 2 (gemiddeld aantal keer water koken per dag) 1460 = 2,4 cent per keer. Het ding heeft me dus vijf cent per dag gekost, nou valt daar dus overheen te komen - maar er gaat wel weer een stuk elektronica naar de afvalbult en dat staat me tegen. Terwijl ik op de deurmat ga liggen wachten op de postbode, klop ik even af dat de rest van de apparatuur het nog steeds doet.
 

Fantasie

Na mijn moeders verjaardag moet ik bijkomen, bij tanken en veel verwerken. De dag erna loopt helemaal in het honderd, niets komt af. En zo zijn die dagen soms en nou ja, dat moet dan maar zo zijn. Afgezien van die verloren dag, had ik weinig naweeën van het bezoek. Ik had een familielid teruggekregen en dat gaf mij een heerlijk gevoel - een extra klankbord en iemand, die nog wél antwoord op jouw vragen kan geven.

Soep
Ondertussen zit er alweer een bezoekje aan mijn moeder op, je vertrekt lekker bijtijds en toch loopt het in de soep. Bij de apotheek zijn de bestelde incontinentie broekjes voor mijn moeder onvindbaar en ik vertrek onverrichter zake. Later kom ik erachter dat ze door de thuiszorg zijn opgehaald en o ja, dat hadden ze me misschien even moeten vertellen. Nu was ik er zeker een uur aan kwijt, alhoewel dat niet wil zeggen dat er met een uur extra meer in het bezoek had gezeten - met mijn moeder weet je het maar nooit.

Koffie
Tegenwoordig krijg ik nooit meer koffie bij mijn moeder, ze krijgt het niet meer voor elkaar. De koffie is op, de koffiepot is onvindbaar, de Buisman is verstopt, er is geen melk in huis - kies maar, je mag meerdere antwoorden aankruisen. Ik had melk bij me, de koffiepot stond op het aanrecht, de koffie in het aanrechtkastje en de Buisman ben ik gewoon vergeten en zo zette ik koffie. Ik liet mijn moeder kopjes zoeken, ze kwam er met twee aanzetten en liet me triomfantelijk zien dat op 1 ervan "moeder" stond. Schoteltjes en koekjes lukte ook nog, ik schonk melk in een pannetje en vroeg of ze er bij wilde blijven. Ze verbaasde me, wat ze niet zelfstandig kan beginnen kan ze wel afmaken. En zo dronken we ouderwets koffie.  

Werkelijkheid
We hebben boodschappen gedaan en lopen terug naar huis als 1 van haar vaste uitspraken voorbij komt – als ik op de markt loop zeggen ze altijd over mij "kijk, die doet altijd nog alles zelf". Ja, maak ze maar niet wijzer zeg ik tegen haar. Ze reageert met, maar ik doe nog altijd alles zelf. Ik ben stomverbaasd en vraag - vind je ? Wat doe ik dan niet meer zelf, is haar tegenvraag. Ik gooi de administratie in de strijd en ik kan nog wel honderd dingen bedenken die ik niet zeg, maar het glijdt langs haar af. En ik werd stil, want het begon me te dagen – in haar cocon denkt ze dat ze alles nog zelf doet.
   

Vakantie week

Mijn schoonouders zijn een weekje met de bus op pad geweest en zijn weer heelhuids thuisgekomen, vooral tot opluchting van opa. Opa vindt het niet fijn als zijn dochter ver van huis is en hij haar gezelschap moet missen - hij wordt daar onrustig van.

Iets
Ook al hebben we die week eigenlijk niets voor ze gedaan, geen water gegeven - geen gras gemaaid - niet voor de post gezorgd, toch krijgen we iets. Het stuk streusel kirsch kuchen is al soldaat gemaakt, maar de fles bier is langer houdbaar en daar zullen we een mooi moment voor uitkiezen. 

Kringloop #10

Een boodschappenrondje met weinig resultaat, ik lever een boek in bij de bieb, ik bekijk een pop-up strandtent - het lijkt me wel wat, maar er staan vette rijen voor de kassa's en ik heb ook weinig zin het gevaarte alle andere winkels mee naar binnen te zeulen - dus ik laat het.

Kringloop
Nu ik vaker bij de kringloop kom is het aanbod minder verrassend, maar nu denk ik vaak nog even een weekje na. Is het gewenste de week erop weg - jammer dan. Nu neem ik een schaal mee, die ik al weken zie en keur een andere definitief af. Ik scoor het lente boek van Herman den Blijker. Wat kost dat nou vraagt hubby G, 1 euro zeg ik, voor lezers van het AD was het gratis. Ah.

Moestuin #31

Kijk dit is twee derde van het huidige moestuin gebeuren, aardbeien en asperges. Er zijn genoeg asperges, dus ik kook de toppen als groente - terwijl ik de konten gebruik om soep van te maken - zo krijg je nooit draderige asperges op je bord. De aardbeien zijn niet enorm groot, te weinig regen denk ik, maar het zijn er wel veel dus een deel is al in de jam verdwenen.

Restaurant
Het resterende deel bestaat uit wat ik restaurantsla noem, we hebben op dit moment twee verschillende soorten bladsla en daar pluk ik dan nog wat blaadjes bladmosterd bij en wat radijsjes. Zo krijg je een hele aparte salade, daar kan geen plastic zakje met gemengde sla van de supermarkt tegenop. 

Ventoux

Het lijkt haast een wonder, we zijn eindelijk weer eens naar de film geweest. De laatste tijd kwamen de films naar ons toe in plaats van andersom. Op een doordeweekse avond zitten we dus op het pluche op de makkelijkst bereikbare plaatsen, die officieel niet de onze zijn. Maar we gaan niet langs iedereen heen wurmen om de aangewezen plaatsen te vinden als je met minder dan twintig man in 1 bioscoopzaal zit.
 
Berg
Nog verrassender is misschien wel dat we een Nederlandse film bekijken, die ook nog eens niet in de science fiction, spannend of romantisch vehikel categorie valt. Maar ja, het gaat over de Ventoux, het gaat over fietsen, Wilfried de Jong en Kasper van Kooten spelen mee. Van Kooten ken ik eigenlijk alleen uit de verhalen van zijn vader en zo weet ik dat hij best aardig bergop zou moeten kunnen fietsen, maar omdat ik dus geen flauw idee had hoe hij eruit zag dacht ik eerst dat Leopold Witte van Kooten was en zijn fietswerk viel me een beetje tegen.

Fiets
Het is een beetje een aparte film, op sommige momenten ook tenenkrommend. Enerzijds is het een coming of age film - een club vrienden gaat na het eindexamen de Ventoux op. Aan de andere kant is er het nu, ook op dit moment staan de hoofdpersonen op een kruispunt van hoe nu verder. Wat er tussen toen en nu gebeurt is moet je raden, je mag zelf de kleurplaat invullen. De rollen van de jonge garde en de volwassen mannen zijn heel duidelijk ingevuld, de rol van de volwassen Laura is eigenlijk maar een bijrol.

Kort
De vrienden, 5 jongens en een meisje, gaan na het eindexamen naar de Ventoux met het voornemen deze berg op te fietsen. De berg eist het leven van 1 van de jongens op en nu, al die jaren later, is Laura de katalysator om de jongens van toen weer samen te brengen. De mannen besluiten, niet geheel unaniem, om weer naar de Ventoux te gaan, ieder heeft daar zijn eigen redenen voor. De schaduwen uit het verleden en heden moeten overwonnen worden. En zo zie je dus mannen onderling, die op weg gaan - humor, irritant gedrag, slapeloze nachten en bommetjes in het zwembad. O ja en natuurlijk fietsend als het kan.

Film
Heerlijke close-ups van mannen op een fiets, lekkere vette humor, mooi camera werk. Maar op weg naar huis de film herkauwend merkte ik het al, sommige details zitten te subtiel in de film verwerkt. Ik zeg Wilfried kwam uit de bak, huh zegt hubby G - dat heb ik dan zeker gemist. Die andere is getrouwd geweest, ik denk nu gescheiden en ik kreeg wederom een "huh" als antwoord. Wat ook jammer is, maar misschien wel natuurgetrouw, is dat de leuk irritante wijsneus van vroeger nu alleen nog maar vervelend irritant is. Misschien paste het op die manier beter in het verhaal, maar zelf miste ik die leuke jongen van toen. Ook de redenen van Laura om alles weer op te rakelen, haar demonen, komen totaal niet uit de verf. Misschien hebben ze te veel geknipt in het scenario, je kunt ook te veel knippen.
 

Odin 2015 #22

Voorlopig de laatste fruit tas dit jaar. Ons eigen fruit seizoen is van start gegaan met aardbeien. Ik zie wel weer, wanneer en of ik nog welke tas neem - nu hebben we eerst een pauze. Eigen groente en eigen fruit.

Laatste
In de tas enorm grote appels (Jonagold) uit Nederland. Bananen uit Peru, Grapefruits helemaal uit Zuid Afrika - alhoewel is Zuid Afrika verder varen dan Peru ? En een mango uit de Dominicaanse republiek. Deze keer staat er niet bij of de mango een Tommy Atkins is en op internet staat dat de teler ook mango Haden en Keith verbouwt. De mango zal eerst wat moeten ontgroenen voor we hem aansnijden.

Kringloop #9

Het was maar saai bij de kringloop, veel kijken, weinig scoren. Een witte cakeschaal, die ik eerder bewonderd had was er nog en hupte in mijn mandje, maar verder kon ik niets vinden. De boeken zijn niet op schrijver gesorteerd en zo kan ik dus bijna nooit iets vinden. Ik zocht bij de dvd's of ik nog een Harry Potter film kon vinden, maar nada.

Bananen
Ik wierp een blik naar beneden en zag aan mijn voeten twee bananendozen met LP's. Als ik door de knieën ga ontdek ik dat vooral BZN ooit aangeschaft en afgedankt is. Ik werk de dozen door in de hoop iets heftigere muziek te vinden, uiteindelijk scoor ik 1 LP en twee dubbellaars.

Zwart goud
Een lp van Steve Miller voor hubby G, voor mijn moeder een verzamelaar met 50's en 60's nummers en een vette Decca met de operette "die Lustige Witwe". Als ik de volgende keer bij haar langs ga zal ik eens even een plaatje opleggen. Gewoon wat herinneringen bij haar losmaken of erger - er achter komen dat dat er ook niet meer in zit.

Dauwtrappen

Wat gaan we morgen doen ? Hoe moet ik dat weten, ik had niets gepland. Het is al een aantal weken geleden dat we een blokjes om zijn geweest, dus ik stel voor om op tweede Pinksterdag te gaan dauwtrappen - beter laat dan nooit.

Fris
's Nachts heeft het geregend, dus 's ochtends is het buiten heerlijk fris. Ik heb er zin in en voer de kippen, zodat we kunnen gaan. Als ik daar klaar mee ben krijg ik als commentaar, dat de kippen al gevoerd waren - hmm, daar zeiden de kipjes niks van, slimmerds.
Er valt veel te zien, want het waterschap heeft niet stilgezeten. We bekijken de grazers, die het waterschap in dienst genomen heeft - van dat langharige tuig met hoorns. Hubby G kijkt er naar en bromt, hij had liever MRIJ's gezien.

Lang
We verzamelen niet zo veel afval, dat komt omdat het gras in de bermen inmiddels al meer dan de benodigde twee kontjes hoog is.

Moestuin #30

Hmm moestuin, de vaart zit er nog niet echt in, alhoewel . . . het is maar hoe je het bekijkt. Toch wel een aantal keren verse spinazie gehad, veel sla en ook enorm veel en vaak asperges - terwijl we maar vijf planten hebben. Raapstelen, radijsjes, bladmosterd, het valt dus wel mee.

Rood
Maar veel beter, het eerste fruit heeft zich aangediend - aardbeien. Wij lusten aardbeien, de vogels lusten aardbeien, de slakken lusten aardbeien, de pissebedden lusten aardbeien enzovoorts. In de winter zijn de aardbeienplanten opgegraven, ontwart, ontdaan van onkruid en weer teruggezet. We hebben er een folietunnel over gezet tegen de vorst en nu zit er een net over tegen de vogels. Maar de slakken en de pissebedden hou je daar niet mee tegen, we plukken de aardbeien zodra het kan - als ze nog een witte kont hebben. Met dit tempo kan ik over een dag of wat geen aardbei meer zien, maar gelukkig heb ik een geheim wapen in huis. Geluisuiker speciaal voor aardbeienjam.

Lekker maken

Op het moment dat hubby G wil fietsen regent het, volgens hem is het moment voorbij. Zullen we dan naar de tuinder fietsen voor een komkommer, wat slaplantjes en wie weet een vrolijke noot ? Dat kon wel.

Kleur
Een komkommer is zo gevonden, een oranje paprika voor wat extra kleur, drie slaplantjes en wat helgele afrikaantjes. Ik loop de kas door en schiet her en der wat plaatjes. Op mijn moeders verjaardag had ik rode verbenas voor haar meegenomen. Ik maakte mijn broer en schoonzus lekker met verhalen over de kleurenpracht en het assortiment in de kassen van de plaatselijke tuinder. En zo vroeg hij al naar de openingstijden voor als hij straks weer hier is. Maar wat zeggen ze ook al weer ? Een foto zegt meer dan 1000 woorden.

Opruimen

Een kuiken is amper uit het ei en de ouders ruimen het ei al meteen op. Nou ja, het wordt zo ver mogelijk buiten het nest ergens neergegooid als afleidingsmanoeuvre. Dus op weg naar de brievenbus kom ik dit mooie kunstwerk tegen.


Zware bevalling
moe van al dat hakken uit
het ei gekropen

De hysterische huisvrouw #5

Ik weet niet hoe de receptenmakers de tijd bepalen die je nodig zou hebben voor een recept. Bij het recept van rabarbercake staat een half uur voorbereiden, vijf minuten klaarmaken en een uur wachttijd. Niemand moet mij gaan klokken, want zelfs dat uur in de oven is bij mij geen uur. Ik zet eerst alles klaar, doe het bakpapier in de vorm, de mixer staat startklaar en ik heb zelfs het eerste ei al in het kopje voordat ik de oven zo instel dat hij over een minuut of 20 warm is.  

Nagtegaal
Boven het recept dat ik van de ah website heb staat dat het een favoriet recept van ene Anna is. Ik ken Anna niet, wel weet ik dat ik die rabarbercake veel te zoet vind - maar het is wel een heel goed uitgangspunt. En zo sleutelde ik er vorig jaar aan en zo sleutel ik dit jaar verder. Vandaag nog, de derde poging van het jaar staat momenteel af te koelen - van de tweede poging bleef op de verjaarsvisite van mijn moeder niets over.
Wat gaat er bij mij mis ? Ik bereid de rabarber voor, maar moet tussendoor iets anders doen - fout. Tegen de tijd dat ik de rabarber nodig heb is het mengsel erg nat. Dus niet iets anders gaan doen tussen het klaarmaken van het rabarbermengsel en de cake.

Vorm
Ik gebruik een vierkante cakevorm van 24 centimeter, die ik met bakpapier bekleed - ik tem het bakpapier met knijpers. Niet de overhangende randen van het bakpapier afknippen, want dan kun je de cake na het bakken niet meer uit de vorm tillen. Een vierkante vorm van 24 centimeter heeft net iets meer inhoud dan een ronde vorm van 26 centimeter. Voor een ronde vorm van 26cm zou ik net zo veel rabarber nemen, maar de cake met een 225 gram boter / suiker / bloem verhouding en drie eieren maken. De cake wordt 60 minuten gebakken in een op 150 ­°C voorverwarmde oven. Ik zou de oven aanzetten nadat je het eerste ei aan het beslag toegevoegd hebt.

Rabarbermengsel
- 500 gram rabarber
- 80 gram donkere basterdsuiker
- 3 of 4 eetlepels custard
- 1,5 theelepel kaneel
- 0,5 theelepel krijt
De rabarber snij je in stukken, in een kommetje meng je custard, kaneel en krijt, dit mengsel zeef je over de gesneden rabarber heen - steeds even husselen zodat de rabarber stukjes los van elkaar zijn. Daarna voeg je de suiker aan de rabarber toe. Krijt koop je bij drogist of apotheker, krijt bindt het oxaalzuur van de rabarber - dat voelt wat vriendelijker aan de tanden.

Cake
- 250 gram zelfrijzend bakmeel of patentbloem met bakpoeder
- 250 gram boter op kamertemperatuur
- 250 gram basterdsuiker met eventueel een zakje vanillesuiker
- 4 eieren, gewoon een middenmaat
- pietsie zout (door de bloem mengen)
- 0,75 dl melk 
Weet je hoe je cake moet maken ? Het zijn een van de weinige dingen, die mijn moeder nog steeds uit het blote hoofd kan opdreunen. Mix de boter met de suiker tot een romig mengsel, je moet de suikerkorrels niet meer kunnen zien. Dan voeg je stuk voor stuk een ei toe, je voegt een volgend ei pas toe als het vorige ei opgenomen is. Als het te nat wordt voeg dan een eetlepel bloem toe, na het laatste ei mix je zeker 3 minuten.
Als het beslag tijdens het mixen langs de kom omhoog kruipt duw je dit met een spatel weer terug. Het meel en de melk voeg je nu om en om aan het beslag toe, je mengt het niet met de mixer maar met een spatel, gewoon heel rustig niet proberen een mixer na te bootsen. Vul de cakevorm met iets meer dan de helft van het cakebeslag, daarop het rabarbermengsel en dan het restant van het cakebeslag.

Ervaring
Mijn ervaring is dat het uur eigenlijk net te kort of de 150 °C net niet warm genoeg is en meestal laat ik de cake dus 5 à 10 minuten langer in de oven. Als de cake mooi bruin en aardig droog is laat ik hem 5 minuten in de nog warme oven staan, daarna zet ik het bakblik op een rooster. Na nog eens 5 minuten haal ik de cake pas uit het bakblik, gewoon het bakpapier vastpakken - niet te veel nadenken en overhevelen op een rooster.
    

Kunst

Bij de bieb val ik altijd voor de folders, leuk leuk leuk. Ik neem de folder mee naar naar huis, de folder belandt bij het oud papier en we blijven lekker thuis. Zo wil ik al een paar jaar naar de kunst wandelroute op landgoed Enghuizen en ik leverde het foldertje thuis in met de mededeling - dit jaar wil ik echt. De wandelroute is van 2 april tot en met 25 mei en het is ons gelukt.

Normaal
Ik ben wel eerder op landgoed Enghuizen geweest, maar pas halverwege de wandeling herkende ik iets. Tijdens een concert zie je niet veel meer dan een wei vol met jolige mensen, een groot podium en de rest van het landgoed wordt afgeschermd door de patatkramen, bierhutten en toiletwagens.

Bekerzwammen door Els Kaper-Klaver

Creatief
Kunst is moeilijk te definiëren, in mijn ogen heb je het idee en de daadwerkelijke uitvoering. Veel van de kunst die ik zag was van het niveau leuk bedacht en met een bouwtekening ook te maken door een basisschoolklas. Ik zag naar mijn smaak iets te veel kippengaas, het lijkt op Lego, met kippengaas kun je alles maken. Maar misschien vallen de uitzonderingen daardoor des te harder op.

Natuur
Ook zag ik veel kunst waar geen bordjes bij stonden, de stronk van een omgezaagde boom, een stukje net geploegde akker, een bult puin, een ingestorte brug en misschien het allermooist de wortels van een boom. Zo mooi, die overgang tussen stam en wortels - de natuur is een kunstenaar.
 

 

Taube

Op zaterdag valt me een duif op, hij scharrelt langs het kippenhok - een postduif. Met de vorige postduif is het niet goed afgelopen, dus ik hou angstvallig onze jager in de gaten. Maar onze jager is moe van nachtelijke avonturen en slaapt een gat in de dag.

Kip
Zo rond de kippenren komt altijd wat voer terecht en dat is natuurlijk kaassie voor zo'n vermoeide wedstrijdduif. Ondertussen sta ik doodsangsten uit, we hebben niet alleen een kat, maar er komen hier ook geregeld roofvogels buurten. Straks moet ik weer uit gaan leggen dat duifje dood is. 's Avonds jaag ik hem de nok van de schuur op zodat hij iets veiliger is en we halen de kat zondag al weer vroeg naar binnen.

Koffie
Ik ga op visite en neem mee, twee dozen eieren in de fietstas en een doosje met een duif onder de snelbinder. Opa helpt me - hij houdt de duif voor me vast zodat ik de ringen goed op de foto kan zetten, ik snap niet precies wat erop staat - maar zo kan ik het in ieder geval nalezen. Ik neem de duif over en gooi hem in de lucht, als een pijl uit een boog schiet hij weg, cirkelt bovenover en is verdwenen. 's Middags zit hij op de nok van het kippenhok, brave duif, maar het was de bedoeling dat je naar je echte baasje zou vliegen.

Zoektocht
Ik zoek op internet en denk de duiveneigenaar gevonden te hebben, maar helaas, het blijkt geen Nederlandse maar een Duitse duif te zijn. Wederom een korte nacht voor ons echte huisdier.
's Ochtends scharrelt taube gezellig met twee plaatselijk houtduiven op de oprit rond - het moet niet gekker worden. Terwijl ik de kippen voer komt er een door een kraai achterna gezeten buizerd overvliegen, die duif is overduidelijk niet veilig hier. Ik besluit een poging te wagen om hem te vangen, maar hij/zij is nergens te vinden. Ik loop terug naar huis en zie dat op de verdieping, de vensterbank gedecoreerd wordt. Ik rammel met een bekertje voer en na wat moed verzamelen vang ik de duif.

255
Nu ik de duif gevangen heb meld ik hem bij de Duitse Verein aan, maar het gaat me niet snel genoeg, wat moet ik in hemelsnaam met een duif ? Ik kijk of het nummer op de ring een telefoonnummer is, daar lijkt hel wel op. Ik bel, twee keer krijg ik in gesprek en de volgende keer krijg ik het antwoordapparaat. Ja hallo hier Holland en in mijn beste Duits vraag ik of ik teruggebeld kan worden. Ik besluit dat als mijn beste Duits niet goed genoeg is dat we vanavond 10 km de goede richting op fietsen en de duif daar dan opnieuw vrijlaten. Nog maar 250 km, gewoon de bordjes Denenarken volgen en dan voor de Waddenzee de landing inzetten. 

Baas
Duitsland belt en noemt twee ringnummers van duiven, die nog niet thuis zijn. Als ik hem het ringnummer vertel wordt het een beetje stil, die duif is al vijf weken weg en hij had hem eigenlijk al opgegeven. Ik stel voor dat ik 10 km de goede kant op fiets en de duif daar vrijlaat, hij heeft daar wel vertrouwen in en ik hoop op het beste. Het waait aardig en de duif zou op weg naar huis wind mee hebben, wij daarentegen hebben op weg naar huis wind en regen. Ik droom over duiven, 's ochtends denk ik ook de vleugelslag van een duif te horen. Volgens hubby G is dat geen droom, het is een goede postduif - hij weet alleen niet meer waar zijn huis woont.
 

Moestuin #29

 

 

 

 

Ik zie aardbeien

rood veilig onder het net

wel twee eindelijk

 

Verrassing

Ik zocht laatst ergens foto's van en kwam tot een merkwaardige ontdekking, het leek wel alsof er bij mijn moeder eenzelfde vaas in de kast stond als ik pas in de kringloop opgeduikeld had. Dus op mijn moeders verjaardag moest ik dat echt even van dichtbij bekijken.

Fat lava
Om de kast te bereiken moet je eerst door een mijnenveld van serviesgoed dat op de grond uitgestald staat. En de vaas stond 2e rang, dus er moest iets aan de kant voordat ik hem te pakken had. Nou zijn vazen uit die periode nooit 100% gelijk door het gebruikte glazuur, maar het was eenzelfde type vaas, met hetzelfde type glazuur erop. Alsof je onderbewustzijn je gestuurd heeft om die vaas te kopen. Of omdat er in mij een genetisch bepaalde voorkeur voor dat type lelijkheid huist. Ik vind het nog steeds een beetje eng.
 

Tamarisk

Ik had vijftien jaar geleden nog nooit van een tamarisk gehoord, nooit gezien ook. Maar wij hebben er 1 in de tuin, hij valt eigenlijk in de categorie sering. Een sering is goed bezien een hele lelijke struik, die korte tijd heel mooi bloeit.

Wolken
Misschien is de tamarisk dan nog wel mooier, als hij bloeit is het net een roze wolk, als het jonge blad uitkomt is het net een groene wolk. Tussen die twee wolken valt de bloesem af en is het een heel lelijk ding, gaat hij nu dood of hoort dat zo is een toepasselijke vraag. Maar nu zitten we nog even op onze roze wolk.

Fluiter

De nestkast in de notenboom wordt dit jaar bewoond door een mij onbekend vogeltje. Er wordt de hele dag wat afgefloten en ik probeer het beest op de foto te krijgen. Ik heb nu een fraaie kiek met het mooie jonge koperkleurige blad van de walnotenboom - een zoekplaatje met een vogeltje.

Oom Han
Dit is nog 1 van de nestkasten, die oom Han gemaakt heeft - het stickertje zit er nog op. Pimpelmees / Grauwe vliegenvanger, niet pimpel dus waarschijnlijk een grauwe. Mij maakt het weinig uit, hij kan ongelooflijk mooi fluiten, daar is niets grauws aan.

Jarig

Mijn moeder is jarig, het cadeau staat klaar. Walnoten waar ze altijd om zeurt, jam, thee, limonade en natuurlijk een doosje #vindjedatikveelsnoep chocolade.

Aanloop
De aanloop naar de verjaardag was roerig, dus ik heb me bij voorbaat al schrap gezet. Maar eens zien in wat voor een circus ik deze keer terechtkom. De afgelopen week was mijn moeder bellerig en volgens de buren was ze in tranen, bang om nog meer te vergeten.

Verrassing
Als ik bij mijn moeder binnen ben en mijn jas opgehangen heb, kom ik als één van de laatsten de woonkamer binnen. Een vreemde mevrouw staat mijn broer de hand te schudden, ik hoor dat ze iets zegt en ik weet het meteen. Een stem uit duizenden en geen vreemde, maar eigen - onze nicht R.

Ervaring
De verjaarsvisite wordt een rare ervaring, van alles mengt zich. De "moet" dingen, de was, de proviand, lampen vervangen, de vuilnis en de leuke dingen het beplanten van het balkon met rode verbena's, op ma's manier koffie zetten en het gevoel dat de hernieuwde kennismaking met onze nicht bij mij oproept. Het is een raar en onwerkelijk gevoel, ik voel me opeens minder alleen.
 

Odin 2015 #20

Het wil maar niet vlotten met het fleurig worden van de fruittas, maar ach straks zijn er weer bessen en aardbeien en ben ik deze teleurstelling hopelijk snel weer vergeten.

Een na laatste
Appels (Topaz) uit Nederland, sinaasappels uit Spanje en bananen uit Peru. Ook deze keer weer aparte peren, die helemaal de grote plas zijn overgevaren. Peren, die volgens het blaadje Alexander Kaiser heten - ik moet aan de Duitse schlagerzanger Roland Kaiser denken, Santa Maria - best exotisch. De peren zijn niet naar de achternaam, maar naar de titel van een man vernoemd. Kaiser Alexander, slank, lichtbruin en fluweelzacht, de peer bedoel ik.

Mei

Niet alleen leggen veel vogels in mei een ei, ook veel kevers komen eindelijk bovengronds. Iedereen kent ze als plaag, als ze in hun jonge jaren ondergronds aan de wortels van je planten knagen. Ze knagen je halve grasmat aan gort, ze eten je uien of aardappels op totdat ze volgegeten en volgroeid uit de aarde komen.

Meikevers
Ze leven niet lang, ze komen uit, zoeken een maatje leggen eieren en geven de geest. Later vind je overal mieren, die met verschillende onderdelen van zo'n kever lopen te slepen. Hier een vleugel, daar een achterlijf - de natuur is wreed, de 1 zijn dood is de ander zijn brood.

de Tuinman #1

De kat zit in de vensterbank en wil naar buiten, ik doe het raam voor hem open - zo kan ik mooi even wat foto's van de beide mannen in de tuin maken. Hubby G blijft stoïcijns ondersteboven in de tuin staan en wordt later zelfs geheel opgeslokt door de bosschage. 

Pampus
Bij het avondeten wordt er geklaagd over het pampasgras, dat is gewoon crimineel, gevaarlijk en dodelijk scherp. Mag ik dat inkorten is de vraag. Wat mij betreft graaf je het uit is mijn reactie, want wie wilde er zo graag pampasgras in de tuin ? Juist, de klagende tuinman, want pampasgras met die wuivende aren - dat was toch zo mooi.

I must make amends

Door de binnenweg op de fiets met de Moederdag bloemen achterop
komen we langs een huis waar ze het wagenpark in de tuin uitgestald hebben.

Een kekke gele Daf en een rode Porsche Diesel.
Ik denk meteen aan Janis Joplin.

 

 

27 club

Oh Lord won't you buy me a Mercedes Benz ?

My friends all drive Porsches,

I must make amends.

 

Rabarber keek

Vorig jaar heb ik toch een keer rabarbercake gemaakt ? Hubby G kan het zich nog vaag herinneren, ik zoek me ondertussen het schompes naar het recept. Kan niet vinden. En dat is irritant, want ik kan me herinneren dat we het te zoet vonden en ik er aanpassingen in had gemaakt.

Ik zoek met goegel naar recepten voor rabarbercake, als een speld in een hooiberg. Ik zucht maar eens diep en kijk op de computer en daar staat het in het mapje eten/zoet - gekmakend. Ik druk het recept af en pas het suikergehalte bij voorbaat aan en duik de keuken in. Het resultaat: aardig goed, maar er mag nog iets minder suiker in - volgende week ronde twee.

Moestuin #28




De asperges komen nu net met hun hoofd boven de grond, terwijl de rabarber op de achtergrond al op heuphoogte staat. De rabarber lijkt ieder jaar maar groter te worden, terwijl we er altijd goed van oogsten. Dit jaar heeft de buurman een stuk of wat stekken gekregen en ondanks dat proberen ze de pioenrozen te verstikken.

Armen
Een stengel rabarber voor de cake, vijf stengels voor mijn schoonmoeder. Volgende week nog een cake en wat stengels in mijn schoonzus' armen drukken. Daarna voorzie ik een lange periode van verse rabarbermoes en jam maken.

Madonna - Music

Ik strijk altijd met een muziekje op, de 6cd box van de Dijk heb ik grijs gedraaid tot het echt tijd werd voor wat anders. Ik haalde de cd Music van Madonna van het plankje. Een goede cd alhoewel ik
braakneigingen krijg bij het laatste nummer American Pie. Het bleek onmogelijk de strijk af te hebben voor het laatste nummer.

Fit
Dus Madonna verhuisde mee naar boven ter ondersteuning van drie kwartier sportief gemartel - opwarmen, je aanstellen en uiteindelijk rekken & strekken. In mijn ogen lijkt het net alsof Madge de cd samengesteld heeft op het ritme van een mini fitness sessie, want het irriteert niet, het verveelt niet. Grootste favoriet op de cd is het nummer "Nobody's perfect" met zijn overslaande beat. En al voel ik me niet fitter of sterker, ik kan wel gerekt & gestrekt zijn voor het laatste nummer begint.

Moestuin #27

In de moestuin komen overal piepkleine plantjes op, worteltjes, uien en prei. De aardappelen zijn bijna allemaal boven de grond. Er is sla, raapstelen en de spinazie is op. De kapucijners, doperwten en tuinbonen groeien, maar ze liggen onder vuur van kevers - al hun blaadjes zijn aangevreten. Een beetje als vouwblaadjes, die door kleuters met zo'n bot schaartje bewerkt zijn.

Heuvel
Onze aarden wal lag er nog dor bij, er stond natuurlijk wel onkruid en bieslook op, maar nog geen scheuren in de dijk - nog geen doorbraak. Ik hoorde steeds dat het asperge seizoen geopend was, maar hier nog geen spoor van het goud. Alhoewel, daar - daar zijn ze.

de Tuin #2

Er is zo veel moois te zien in de tuin, het wordt nog steeds groener en kleurrijker. Jammer genoeg groeit het onkruid net zo hard en als ik aan het wieden ben, zie ik al het moois niet meer. Vaak grijp ik dan 's ochtends even de camera en doe een rondje tuin.

Keukenhof, brievenbus, buitenom, container ophalen, moestuin, kipjes. En dan later een collage maken omdat ik geen honderd foto's ga plaatsen.
 

Brief

Ik zit te zwoegen op een brief aan de buren van mijn moeder, het wil niet erg vlotten. Ik mail hem naar mijn broer voor feedback, zijn reactie is kort - denk je dat het nut heeft ? Dat is niet de reactie waar ik op gehoopt had. Ik denk er nog eens over na. Ook over het feit dat ik er niet op zit te wachten om nog vaker gebeld te worden.

Rinkel
Later gaat de telefoon, mijn broer, ik vertel dat de buuf een brief aan de buren wel een goed idee vond. En dat ik er genoeg van heb dat wij steeds door onze moeder zwart gemaakt worden, zonder dat ik me kan verweren. Ik weet dat ze mijn broer soms de hemel in prijst, hij lapt haar ramen, maar berg je maar als ze de bokkenpruik op heeft. Toen onze vader nog leefde greep hij soms in, maar sinds ze een ongeleid projectiel is, zijn we om beurten de klos. Zijn advies, beschrijf de situatie, zet je telefoonnummer er niet bij en denk na over de reactie van ma als ze van die brief hoort.

Idee
Onze moeder belt steeds de klusjesman om te zeggen dat haar cv stuk is, terwijl dat niet waar is. Ik dacht dat de buren haar op de klusjesman hadden gewezen en daarom dacht ik een verhelderende brief aan de buren is misschien een goed idee. De klusjesman heb ik vertelt hoe de vork in de steel zit, dus waarom zou ik het de buren niet vertellen ? Later kwam ik erachter dat ze de klusjesman zelf opgeduikeld had, dus de brief raakte op de achtergrond. En waarom kwam hij weer op de voorgrond ? Ze belde pas weer.

Strafbaar
Ze vertelde mijn hubby, dat ze met iemand op de trap gesproken had en die had gezegd dat het meenemen van haar "befaamde" theeglazen strafbaar was, ook al was het door familie. Dat ze dat gezegd had hoorde ik pas nadat ik het doorgeschoven telefoongesprek beëindigd had. Hubby G raakt er niet door van zijn stuk, hij weet hoe ze is en dat ze er niets aan kan doen. Maar ik was plaatsvervangend ziedend - smaad is ook strafbaar, kookte ik van binnen. Ze vergeet zo veel, maar wel de schoonzoon zwart maken met haar (thee)glazen fantasie. De schoonzoon, die schokschoudert en vervolgens nieuwe lampen in de keuken ophangt, de afvoer van de wastafel ontstopt en de cv-ketel voor haar bijvult - bah.

Pillowtalk
Later vertel ik hubby G over mijn brief en de reactie van mijn broer. Misschien moet je die brief uit naam van je moeder schrijven was zijn voorstel. Ik wil niks, zeker niet naar een bejaardentehuis, maar ik wil wel graag aandacht. Als jullie me tegenkomen op straat en ik lijk de weg kwijt, kunnen jullie me dan mee naar huis nemen, dan kunnen we fijn samen een kopje thee drinken. En zo ging hij nog even door. Ik kon weer even lachen om iets wat een serieuze situatie is. Misschien krijg ik de brief ooit af.
 

Detective

Onze jager vangt van alles, vooral muizen, vorig jaar was een uitzonderlijk muizenjaar - hij ving er meer dan hij op kon. Nou is de ene muis, de andere niet, sommige schijnen culinair hoogstaand te zijn en andere lijken meer op een droge boterham. De culi's worden verslonden, de droge boterhammen vind je bij de achterdeur.

Tactiek
Wat moet je met zo'n dode muis ? Snorremans wil hem niet, ik wil hem niet en zo blijven er een paar opties over - de grijze container, de composthoop of wachten op en een andere liefhebber. We hebben 2 grote composthopen, die we alleen maar vullen en verder met rust laten en daar leg ik ze open en bloot op. Als je dan later gaat kijken is de muis weg en nou vraag ik me dus af, wie o wie of wat.

Spioneren
Deze zaterdag lag er weer een muis bij de achterdeur en ik legde deze op de composthoop. Daarna ben ik een camera gaan halen en heb ik die op de muis gericht. Resultaat; een lege accu en een video van 1 uur en vijftien minuten. Op de video een stuk tuin, met op de achtergrond geluiden van vrolijk zingende vogeltjes en langsrazend verkeer - de muis lag er nog net zo. Vanochtend heb ik muis #2 ernaast gelegd, ik verwachtte er niet veel van. En dat is dus fout, want toen ik later keek waren beide muizen vertrokken. Gezakt voor mijn detective examen :-(.
 

Kringloop #8

Vorige week had ik hem al zien staan, een grijze zoals wij oranje hebben. Soms moet ik eerst even nadenken of overleggen met het thuisfront voordat ik bij de kringloop iets scoor. Als het later al verkocht is,  sjammer, dat moest dan zo zijn.

Oranje
Wij hebben een viertal oranje tuinmanden, van die joekels, je kunt ze voor van alles gebruiken. Drie zaten bij de inboedel van het huis, nummer vier hebben we ooit bij het grof vuil gevonden. Ze zijn van kunststof en als ze ouder worden, worden ze net als mensen broos. Eentje heeft al een geknutseld handvat en een ander is aan vervanging toe. Toen ik vandaag bij de kringloop kwam stond hij er nog en de prijs was ok en zo fietste ik dus met het lompe, lelijke ding door het dorp.