Fantasie

Na mijn moeders verjaardag moet ik bijkomen, bij tanken en veel verwerken. De dag erna loopt helemaal in het honderd, niets komt af. En zo zijn die dagen soms en nou ja, dat moet dan maar zo zijn. Afgezien van die verloren dag, had ik weinig naweeën van het bezoek. Ik had een familielid teruggekregen en dat gaf mij een heerlijk gevoel - een extra klankbord en iemand, die nog wél antwoord op jouw vragen kan geven.

Soep
Ondertussen zit er alweer een bezoekje aan mijn moeder op, je vertrekt lekker bijtijds en toch loopt het in de soep. Bij de apotheek zijn de bestelde incontinentie broekjes voor mijn moeder onvindbaar en ik vertrek onverrichter zake. Later kom ik erachter dat ze door de thuiszorg zijn opgehaald en o ja, dat hadden ze me misschien even moeten vertellen. Nu was ik er zeker een uur aan kwijt, alhoewel dat niet wil zeggen dat er met een uur extra meer in het bezoek had gezeten - met mijn moeder weet je het maar nooit.

Koffie
Tegenwoordig krijg ik nooit meer koffie bij mijn moeder, ze krijgt het niet meer voor elkaar. De koffie is op, de koffiepot is onvindbaar, de Buisman is verstopt, er is geen melk in huis - kies maar, je mag meerdere antwoorden aankruisen. Ik had melk bij me, de koffiepot stond op het aanrecht, de koffie in het aanrechtkastje en de Buisman ben ik gewoon vergeten en zo zette ik koffie. Ik liet mijn moeder kopjes zoeken, ze kwam er met twee aanzetten en liet me triomfantelijk zien dat op 1 ervan "moeder" stond. Schoteltjes en koekjes lukte ook nog, ik schonk melk in een pannetje en vroeg of ze er bij wilde blijven. Ze verbaasde me, wat ze niet zelfstandig kan beginnen kan ze wel afmaken. En zo dronken we ouderwets koffie.  

Werkelijkheid
We hebben boodschappen gedaan en lopen terug naar huis als 1 van haar vaste uitspraken voorbij komt – als ik op de markt loop zeggen ze altijd over mij "kijk, die doet altijd nog alles zelf". Ja, maak ze maar niet wijzer zeg ik tegen haar. Ze reageert met, maar ik doe nog altijd alles zelf. Ik ben stomverbaasd en vraag - vind je ? Wat doe ik dan niet meer zelf, is haar tegenvraag. Ik gooi de administratie in de strijd en ik kan nog wel honderd dingen bedenken die ik niet zeg, maar het glijdt langs haar af. En ik werd stil, want het begon me te dagen – in haar cocon denkt ze dat ze alles nog zelf doet.