Mijn moeders nieuwste stokpaardje is - ik doe alles nog zelf en op de markt zeggen ze over mij - kijk, die doet alles nog zelf. Het is een hardnekkige uitspraak en ze herhaalt het zo vaak dat ze het zelf is gaan geloven. Ik word licht onpasselijk als ze het tegen me zegt, omdat ik weet hoeveel moeite het me kost alle ballen in de lucht te houden. Daarnaast ben ik niet de enige, die ballen voor haar in de lucht houdt. Misschien bedoelt ze ook, ach nee als ik daarover nadenk raakt het kant noch wal.
Super
We hebben een zak vol met oude kleren en ik stel voor die zak samen weg te brengen, met eventueel een bezoek naar de supermarkt. Ze zegt - ja dat is goed, kijk jij even wat ik nodig heb. Pardon ? Ik doe alles nog zelf en dan tegen mij zeggen - kijk jij even wat ik nodig heb - tot tien tellen en slikken. Ik maak een lijstje, beschuit, jam, ze roept suiker dus ik noteer 2x, salade, boter, brood. Brood hoeft niet, want ik ga naar de markt en dan haal ik daar brood. Ik sta met mijn oren te klapperen, want ik heb al in geen maanden brood van de markt bij haar in huis gezien. Maar ik raak langzaamaan opstandig en streep het brood van het lijstje. Want wat voor een dag is het vandaag vraagt ze ? Donderdag. Oh reageert ze. Niet zo gunstig voor brood denk ik bij mezelf, alhoewel de broodkraam er volgens mij elke dag staat.
Lust
Ik kijk nog eens in de koelkast, brood dat ik voor haar gebakken heb - dat moet uit de vriezer gekomen zijn, melk over de datum, restje sardines, restje spaghetti (dat wil ik aan de vogels voeren) en nog een ondefinieerbaar kliekje. Twee flessen mayo, een grote homp kaas, twee flessen limonade en ik vraag me af of ze worst lust. Ik tel . . . 1 grote gekookte worst, 1 verpakking met drie kleine ossenworstjes, 1 stuk gebraden gehakt en vier leverworsten en dan bedoel ik geen kleintjes. Geen worst halen kriebel ik op mijn lijstje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten