Precies een week nadat mijn moeder gevonden is ben ik bij haar op bezoek, ze is uit bed en zit in een rolstoel. Ze friemelt met haar linkerhand en voet, haar linkerhand voelt aan haar mond en aan knoopjes, haar linkervoet draait rondjes en vraagt zich af waar hij is.
Ontsnappen
Als je op zo'n afdeling met allemaal zielige oudjes komt wil je eigenlijk maar 1 ding, ik in ieder geval wel en dat is ontsnappen. Omdat ze twee huiskamers hebben neem ik mijn moeder mee naar de rustige huiskamer. Ze kijkt uitdrukkingsloos voor zich uit, sukkelt af en aan in slaap en zegt hooguit eens zuchtend 'ja'. Ik doe mijn best om mijn moeder te laten drinken en slok voor slok vordert het. Als het glas bijna leeg is pakt ze het zelf op en drinkt het leeg. Ik haal meteen weer drinken voor haar en dit glas pakt ze zelf en drinkt ze half leeg. Ik voel me een beetje oenig - zit je de hele tijd moeilijk te doen terwijl ze wél zelf drinken kan.
Bejaard
Van de verpleging hoor ik dat het eten ook beter gaat, dat ze haar een boterham voorzetten en dat ze de stukjes zelf pakt en opeet. Niet het beeld wat je van een terminaal iemand hebt dus, eerder iemand die een behoorlijke optater gehad heeft en nu langzaam weer bijkomt. Nu ze dit heeft is ze eigenlijk ook niet "vervelend" dement meer, ze lijkt ingehaald door haar echte leeftijd en is nu vooral simpelweg "oud". Voordat we weggaan rol ik haar terug naar de drukke huiskamer, ik zeg haar gedag. Hubby G zegt haar gedag zoals zo vaak, hij noemt haar zijn allerliefste schoonmoeder, pakt haar hand in twee van de zijne vast, buigt zich naar haar toe en zegt "aju". Mijn moeder zegt iets terug wat ik niet kan verstaan, ik vraag hem wat zei ze tegen je ? Paraplu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten